Just love ...แค่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเกิดจาก

ตอนที่ 1 : เหตุเกิดจาก...

เอ่อ... หวะ หวัดดีครับ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี แต่...คุณพอจะเชื่อเรื่องเวทย์มนต์ คาถา คำสาปในนิทานหลอกเด็กไหม? ไอ้พวกชอบเสกนู้นนี่นั่น โอมๆ วิ้งค์ๆ เพี้ยง! อะไรทำนองเนี้ยอ่ะนะ คือถ้าคุณตอบว่า 'ไม่เชื่อ' ผมก็คงเป็นอีกคนที่ตอบแบบนั้นเหมือนกัน ก็ในเมื่อที่นี้มันประเทศไทยนะจะให้ไปมีเวทย์มนต์คาถาเหมือนออกซ์ฟอร์ดในแฮรี่พอตเตอร์ได้ยังไง?...


ใช่ม่ะ?


แต่ถ้าให้ผมพูดแบบนั้นก็คงไม่ถูกทั้งหมดในเมื่อทุกอย่างมันก็ฟ้องอยู่ตำตา...


"เชี่ยล่ะ..."

"ไม่ใช่แค่เชี่ย แต่แมร่งโคตรตาปู่ทวดเชี่ยแล้วล่ะ!!"ผมยืนตะลึงกับความสวยของตัวเองในกระจก หึ คุณอ่านไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้ผมกำลังยืนตะลึงกับความสวยของตัวเองในกระจกจริงๆ!! โอ้วมาเธอะก็อด (แม่เจ้า) มันเกิดอะไรขึ้นกับกรู!!?

"เชี่ยเบียร์มึงใจเย็นๆนะเว้ย ทุกอย่างมันต้องมีทางออก มึงอย่าพึ่งคิดสั้นนะเว้ย!!"ไอ้ภูมิมันเดินวนไปวนมาแล้วกุมหัวตัวเองปานบ้านมันถูกฟ้าผ่า ไอ้ผมล่ะก็อยากจะตะโกนถามมันจริงๆว่ามึงจะเครียดแทนกูเพื่อ? แต่พอเหลือบไปเห็นสีหน้าหล่อๆของมันซีดเผือดผมก็อดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ (ได้ข่าวว่ามึงต้องเครียดนะสาส!!)

"เชี่ย เหนื่อยว่ะ!"สมควรไอ้ห่า ไม่รู้จะเดินทำไมนักหนา ผมนั่งกอดอกมองมันมองผม(งงไหม?)แล้วเลิกคิ้วเหมือนจะหาเรื่อง กูไม่ผิดนะสาสมึงเดินเอง!

"มึงไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ?"มันเลิกคิ้วถาม

"แล้วมึงอยากให้กูพูดไรในเมื่อมึงก็พูดแทนกูหมดแล้ว"อีกอย่างผมไม่อยากพูดทับรอยใครด้วยเดี๋ยวไม่แมน เหอๆ

"กูว่า..."มึงจะเว้นวรรคทำไมว่ะ ต่อมอยากรู้กูทำงาน

"ว่า?"ต้องให้เกริ่นเปิด - -

"มันเป็นเพราะแอปเปิ้ลที่มึงกินว่ะ"พูดจบมันก็หน้าแดงก่ำเป็นลูกหมาโดนผึ้งต่อย(?)แล้วหันหน้าไปทางอื่น เอ่อ...สรุปมึงจะพูดแค่นี้? ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูมีนมเท่าส้มโอกับจิ๊โม๊ะตอนกูแดกแอปเปิ้ล ไอ้ห่า หรือเมื่อกี้มึงกระพริบตาพอดีเลยไม่ทันเห็น!..

นิ่ถ้ามีกระจกวิเศษด้วยมันก็ต้องถามว่า 'กระจกวิเศษเอ๊ย บอกข้าเถิดใครหล่อเลิศในปฐภีนี้' แล้วกระจกมันก็ฉายภาพใบหน้าอันหล่อเหลาของผมใช่ม่ะ ฮ่าๆๆๆ

"ขำเชี่ยไรทุเรศว่ะ"

"..."กูผิด??

"มึงรีบไปหาเสื้อในมาใส่ก่อนป่ะ เดี๋ยวงานมึงจะเข้าซ่ะก่อน"ไอ้ภูมิมันพูดแล้วมองนม...เอ่อ หน้าอกผมสลับกับเป้ากางเกงมัน ผมก็งงดิ่ หน้าอย่างเชี่ยภูมิเนี้ยนะจะของขึ้นเพราะเห็นนม...เอ่อ หน้าอกผู้หญิงแต่พอผมมองนม(สาสขี้เกียจแก้ล่ะ ฮ่าๆๆ)ตัวเองก็เก็ต(เอ้าท์)เลย ห่า!! หัวนมโผล่! อยู่ในชุดนักเรียนด้วยเด่นเลยมึง!!

"มึงไม่รีบบอกกูว่ะสาส!!"ยืนมองอยู่ได้กูก็นึกว่ากูสวย  (3 ปีที่กูแอบชอบมึงมานิ่ไม่เคยมีความหมายเลยใช่ไหม!?) ผมรีบเอามือปิดหัวนมไว้ก่อนจะก้มหน้างุดๆเดินออกจากห้อง แมร่ง ขายหน้าชิบ เป็นผู้ชายแต่เสือกนมโต!!


...แล้วนิ่กูจะไปไหนดีว่ะ? ใครพอมีเสื้อในให้กูใส่บ้างเนี้ย??...


"ม๊า!! ตี๋ขอยืมเสื้อในตัวดิ่"ผมเดินลิ่วๆไปหาม๊าที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวด้วยความโล่งใจสุดๆ แต่พอม๊าเห็นผมเท่านั้นแน่ะ...

"ลื๊อเป็นใคร!?"เงิบครับ

"นี่ตี๋เอง เบียร์ลูกม๊าไง ม๊าจำไม่ได้หรอ??"ไรหว๊า แค่ผมยาว(ถึงตูด)นิด นมใหญ่(เท่าส้มโอ)หน่อยม๊าถึงขนาดจำลูกตัวเองไม่ได้เลยหร๊อ!?

"อาตี๋!! ทำไมลื๊อแต่งตัวแบบนี้ หรือว่าลื๊อจะเป็นกระเทยเหมือนอาต้นบ้านข้างๆน่ะห้ะ!?"ไปกันใหญ่ล่ะแม่กู ยัดเยียดความเป็นหญิง(เทียม)ให้กูเฉยเลย


~ตุ้บ!~


"เฮ้ย! ม๊า!! ป๊า!! มาครัวหน่อยม๊าเป็นลม!!"ผมถลาเข้าไปประคองม๊าเอาไว้ ปากก็แหก(?)ตะโกนเรียกป๊ามาไม่หยุด เอ่อ ม๊าอ้วนขึ้นป่ะว่ะ ทำไมหนักจัง?? โบ๊ะ!!//โดนตบเกรียน



-ตัดเข้าโฆษณา-

~อุ่นใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขน อ้อมกอดแม่ประนอม

รักเจ้าจึงผูกรักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกลแม้เพียงครึ่งวัน~



"เฮ้ย! ลื๊อเป็นใครว่ะ!? ไอ้ตี๋!! มึงพาผู้หญิงเข้าบ้านหรอ!!?"ขึ้นมึงเลยประเสริฐมากพ่อกู เดี๋ยวคนอ่านเขาก็รู้หรอกว่าที่บ้านเราเขาสั่งสอนกันมาดี

"นี่ตี๋เองป๊า ป๊าจำไม่ได้หรอ??"ผมเอาผมทัดหูให้ป๊าเห็นชัดๆ แก่แล้วก็เงี้ยหูตาฝ้าฟาง โบ๊ะ!!//โดนตบเกรียน

"อ้าวเฮ้ย!! ไอ้ตี๋เอง! มึงไปเอาวิกที่ไหนมาใส่เล่นว่ะ!?"

"ผมจริง ป๊า!!"เรียกชื่อลูกผิดแล้วยังตาไม่ดีอีกพ่อกู คนบ้าอะไรชื่อตี๋เอง เดี๋ยวนะแล้วกูจะภูมิใจกับผมตัวเองเพื่อ??

"ไอ้ตี๋!! ทำไมลื๊อทำตัวแบบนี้!!?"


~ตุ้บ!~


"เฮ้ย!! ป๊า!! ไอ้ภูมิ!! ช่วยกูด้วย!! พ่อกูเป็นลม!!"



-ตัดเข้าโฆษณา-

~ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง

ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไปปปป~



"ม๊าเป็นไงบ้างเนี้ย? ไอ้ภูมิ! มึงจ่อยาดมให้มันตรงจมูกพ่อกูดิ่ มึงจะให้พ่อกูแดกยาดมรึไง ไอ้ห่า!!"ผมตวาดมันมือก็พัดให้แม่ไปด้วย เห็นมันถือยาดมแล้วอยากจะบ้าตาย ถือแบบคนธรรมดาไม่เป็นรึไงว่ะ โอ้ย!! ทำไมกูหงุดหงิดจังว่ะ!!!

"..ตี๋.."

"ม๊ากับป๊าฟื้นแล้วหรอ ตี๋ตกใจมากเลยอ่ะ ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมครับ??"

"...ป๊าไม่เป็นไร แต่อาตี๋ทำไมลื๊อทำไมแบบนี้ล่ะ!? ลื๊ออยากเห็นอั๊วตายนักใช่ไหม!?"ซวยแล้วกู ตีนป๊าลอยมาแล้ว จะรับหรือจะหลบดีว่ะ?!!

"เดี๋ยวก่อนซิลื๊อนิ่ ทำไมไม่ฟังตี๋มันอธิบายก่อน ที่ตี๋มันชอบแบบนี้มันอาจจะมีเหตุผลของมันก็ได้ อีกอย่างถ้าตี๋จะเป็นแบบนี้มันก็ไม่ผิดนะอาเหมา"เอ้า! แล้วม๊าไปบอกชื่อป๊าไหมเนี้ยเดี๋ยวคนอื่นก็เอาไปล้ออ่ะ โบ๊ะ!!//โดนตบเกรียน (มันใช่เวลาตลกไหมเนี้ย!?)

"ว่ามาซิตี๋ ม๊ากับป๊ารอฟังอยู่"ม๊าพูดแล้วส่งสายตาจริงจังพอๆกับป๊ามาทางผม ทุกอย่างมันดูกดดันมากถ้าไม่มีไอ้ภูมิที่กำลังนั่งพิงโซพาแล้วดมยาดมอย่างสบายใจพลางมองมาที่ผมทำนองว่า 'มีความสุขจังเลยได้เห็นครอบครัวตีกัน'(?)(คิดได้นะมึง//ภูมิ)

"คือ... ตี๋ว่าป๊ากะม๊าต้องไม่เชื่อแน่เลย แต่...ก่อนกลับบ้านตี๋ช่วยคนแก่คนหนึ่งเก็บของที่ตกเขาเลยให้แอปเปิ้ลตี๋มา แล้วพอตี๋กินแอปเปิ้ลเข้าไปสภาพมันก็...เป็นแบบเนี้ย..."

"..."ป๊ากะม๊ามองหน้าผมแบบไม่เชื่อสุดๆแล้วค้างไว้เป็นบุญตา ผมน่าจะบอกป๊ากะม๊าก่อนนะว่าตี๋ไม่ได้บ้า!!

"ตี๋ว่าแล้วว่าป๊ากะม๊าต้องไม่เชื่อ...แต่ตี๋มีหลักฐานนะ!!"ทันทีที่สมองที่อันสไตล์ฝากไว้ในหัวผมคิดอะไรดีๆออกสองเท้าก็เตรียมออกวิ่ง 4X100 เลย...ถ้าไม่ติดว่ามีตีนของไอ้หล่อข้างๆมันยื่นมาขวางไว้ก่อนอ่ะนะ ฮ่วย!!

"มึงไม่ต้องไปหรอก กูเอามาแล้ว"มันพูดแล้วโยนแอปเปิ้ลมาให้ผมก่อนจะกลับไปทำหน้ากวนตีนดังเดิม หี ดีกูจะได้ไม่เหนื่อยมาก

"เอ่อ นี่ไงป๊า ม๊า แอปเปิ้ลที่ทำให้ตี๋เป็นแบบนี้อ่ะ"ผมกลับไปนั่งที่เดิมแล้วนำเสนอผลไม้ปีศาจซึ่งป๊ากะม๊าก็ทำหน้ามั่นใจเต็มที่ว่าศูนย์ลูกชายผู้เคยฉลาดไปแล้ว!!


โอ้วโน้ววว!!!


...เอาไงดีว่ะกู!!?...


...


...


...แดกแมร่งเลยล่ะกัน!...


...


...


"!!! O_O!!!"


"ชิบหายล่ะ!!"


กูแดกนิดเดียวทำไมมันตู้มกว่าเดิมว่ะ!! ทีแรกเท่าส้มโอตอนนี้จะเท่าแตงโมแล้วแม่มึง!!


"ตี๋!!"

"อาตี๋!! ฮือออ ทำไมตี๋ถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ล่ะหื้อ ฮือออ"ม๊าคว้าผมไปกอดไว้แล้วร้องไห้ใหญ่เลย ฮือออ ใช่ๆ ทำไมกูถึงโชคร้ายขนาดนี้ว่ะ... เดี๋ยวนะ ม๊าแช่งตี๋ทางอ้อมป่ะเนี้ย? ช่างเหอะๆ ยังไงผมก็ได้เห็นความรักที่พ่อกับแม่มีให้ผมแล้ว นิ่ขนาดผมเปลี่ยนไป(มว๊ากกก)ขนาดนี้ ป๊ากะม๊ายังเข้าใจอ่ะ

---------------------------------



- 3 อาทิตย์ผ่านไป-


~ตู้ม!!~


"ไอ้ตี๋!!! ใครใช้ให้มึงเล่นเกมทั้งวันทั้งคืนติดกัน 3 อาทิตย์แบบนี้ ไอ้เด็กเวร!! ค่าไฟเดือนนี้ตั้ง 18,000 นะมึงรู้ไหม!!?"เสียงไอ้เฮียไวน์พี่ชายบังเกิดเกล้าของผมมันถีบประตูเข้ามาพร้อมกับตะโกนใส่หูผมด้วยเสียงระดับ 200 เดซิเบลแล้วกระแทกใบบิลค่าไฟเข้าเบ้าตาผมจังๆ ชุดนักเรียนกับหัวเกรียนๆของมึงนิ่ไม่ได้ลดความป่าเถื่อนมึงเลยใช่ไหมไอ้เฮีย? - -*

"เฮียไวน์คร้าบบบ ตี๋ต้องอยู่แต่ในบ้านนะคร้าบ เฮียผู้เป็นที่รักจะให้ตี๋กินแล้วก็นอนหรอคร้าบ??"นมแมร่งก็ใหญ่เกินไปทำยังไงก็ไม่ชิน กูล่ะไม่อยากออกจากบ้านเลยจริงๆ ผู้หญิงแมร่งไม่รำคาญหรอว่ะ! ไอ้ห่าผู้ชายแมร่งก็ชอบมองกันจัง! (ได้ข่าวว่ามึงก็เคยมอง) - -*

"มึงไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนตีนกูเลย เห็นหน้ามึงแล้วกูด่าไม่ลงว่ะตี๋ แมร่งน่ารักขัดกับสันดานมึงจริงๆ แล้วนิ่กูต้องเรียกมึงว่าอาหมวยไหมเนี้ย?"เอ่อที่พูดมาแต่ล่ะคำสำหรับมึงคือยังไม่ได้ด่าซินะ

"ถ้าเฮียเรียกตี๋ว่าหมวย ตี่ฆ่าเฮียหมกท่อแน่"

"อย่ามาทำน่ารัก กูยิ่งศรัทธาพวกซาดิสอยู่ อ๋อ! เย็นนี้มึงแต่งตัวสวยๆนะ เดี๋ยวกูมารับไปช่วยกูขนของ"ไอ้เฮียมันหันมายักคิ้วกวนตีนแล้ววิ่งลงไปชั้นล่าง แมร่ง!! ถ้าจะให้กูไปช่วยมึงขนของ กูใส่แค่ชุดนอนลายหมีน้อยของกูก็พอมั้ง ไอ้ห่า!! (พูดในใจเดี๋ยวมันขึ้นมาเตะ -3-)

...

"แหม น่ารักนะเนี้ยน้องกู ฮ่าๆๆ"ทันที่เท้าผมแตะพื้นห้องครัวปากหมาๆของไอ้เฮียมันก็ทำงานโดยระบบอัตโนมัติเลย

เออ! ล้อเข้าไป ทำไม! กูมันหุ่นดี ขาว น่ารัก นมใหญ่แล้วไง ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ยังเสือกดูเอ็กซ์ เดี๋ยวกูก็ไปประกวด Miss Thailand World  แมร่งเลยดีไหม๊!? (พูดเยอะๆกลัวไม่เห็นภาพ)

"อย่าทำหน้าอย่างนั้นซิตี๋เดี๋ยวไม่สวยนะ"ม๊าแซวพลางตักข้าวให้ผม เอาเข้าไป ทำไมกูถึงไม่ชินซักทีว่ะจะได้ไม่เขินเนี้ย!!?

"ตี๋... ป๊าว่าลื๊อคงต้องไปโรงเรียนได้แล้วนะ"

"..."ผมหันไปมองป๊าที่กำลังพับหนังสือพิมพ์เก็บไปกองข้างตัวก่อนจะมองผมอย่างจริงจัง

"แต่ตี๋จะไปได้ยังไงอ่ะป๊าในเมื่อตี๋ยังเป็นแบบเนี้ย..."ตี๋ยังไม่พร้อม เดินไปทิ้งขยะหน้าบ้านยังโดนแซวเลย!!

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊ากับพ่ออาภูมิจะไปคุยกับที่โรงเรียนลื๊อให้ ขืนลื๊ออยู่บ้านต่อไปยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก"

"..."

"ตี๋ ถึงม๊าจะดีใจที่ได้ลูกสาวแต่ม๊าคงจะดีใจกว่านี้ถ้าได้อาตี๋คนเดิมของม๊าคืนมานะ ทั้งป๊า ม๊า เฮีย แล้วก็อาภูมิจะคอยช่วยตี๋เอง แต่ระหว่างนี้ตี๋ก็ต้องไปโรงเรียนนะเข้าใจไหม?"

...

..

"...ก็ได้ครับม๊า..."






~ป๊อก!~


"เฮ้ย ตี๋!! อย่าลืมนะวันนี้มึงมีนัดกับกู!!"ไอ้เฮียมันขวางหินจากรั้วบ้านเข้ามาในหน้าต่างห้องผมแล้วตะโกนย้ำเสียงดัง แม่นจริงเฮีย ตี๋คารวะ -/\-

"โอ้ย เฮียรีบไปเรียนเหอะ ชาตินี้จะจบง่ายไหมม.6 อ่ะ!?"

"กูจบอยู่แล้ว มึงเอาให้จบม.4 ล่ะกัน ไอ้ตี๋!!"


~ป๊อก!~


"โอ้ย!"ผมเอามือกุมหัวที่โดนไอ้เฮียมันปาหินใส่ กูล่ะอยากจะบ้าตาย พี่กูแมร่งซาดิสแท้!

"ฮ่าๆๆ"ขำเข้าไปนะมึง ถึงปากซอยแล้วกูขอให้หมาร้านข้าวกัดตูด!!!

"..."เสียงหัวเราะไอ้เฮียหายออกไปจนไกลลับ ห้องของผมก็กลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง

ผมเดินไปเดินมาเพื่อคิดนู้นนี่นั่นก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงตามันก็เหลือบไปเห็นชีทสรุปใต้หมอนที่ไอ้ภูมิมันเอามาให้แต่ผมไม่เคยคิดจะอ่านเลย ตลอด 3 อาทิตย์ผมกับมันเจอกันน้อยมากเพราะผมไม่ได้ออกไปไหนแล้วก็ไม่กล้าออกไปไหนด้วย(บอกแล้วว่านมมันใหญ่ อายเขา -///-)...แต่บางที...

...ในเมื่อตอนนี้ผมก็เป็นผู้หญิงแล้วมันอาจจะหันมามองผมบ้างก็ได้ ผมจะกลัวอะไรอีกล่ะในเมื่อผู้ชายกับผู้หญิงมันก็เกิดมาคู่กันอยู่แล้ว...

เฮ้ย! คิดเหี้ยอะไรเนี้ยกู ทำเหมือนกูอยากตกอยู่ในสภาพแบบนี้ตลอดไปงั้นแหละ หยุดคิดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ซักทีเหอะว่ะ เฮ้อ...

---------------------------------



"โอ้ยยย!! เฮียทำไมของมันเยอะอย่างนี้ว่ะ!!?"

"เป็นสาวเป็นนางอย่าพูดว่ะ! แล้วเนี้ยมึงก็ต้องทำงานใช้หนี้ค่าไฟที่มึงก่อให้กูนะไอ้ตี๋! ฉนั้นอย่าเพิ่งรีบบ่น นี้มันเพิ่งเริ่มต้น"

"เหอะ รู้แล้วน่า!"กะอีค่าไฟแค่ 18,000 นิ่มันแพงตรงไหนว่ะ!? ขยันทวงจัง! (แพงทุกตรงไอ้เด็กห่า!!//เฮียไวน์)

ผมวางกระดานวาดภาพแล้วก็ดินสอนับสิบลงก่อนจะนั่งลงไปกับพื้นแมร่งเลย! เหนื่อยชิบ เป็นผู้หญิงแล้วแรงผมหายไปกว่าครึ่ง!! แล้วนี่ดูดิ่ ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุดหรือล้างหน้าล้างตาเลยด้วยซ้ำ กินข้าวเที่ยงเสร็จผมก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็มีไอ้เฮียมันมายืนเอาตีนเขี่ยๆผมให้ตื่นแล้วลากมา Walking Street เนี้ย ฮ้ย!!

"ตี๋ ไปซื้อน้ำให้เฮียหน่อยดิ่"เฮียพูดในขณะที่กำลังวาดรูปให้ลูกค้าคนแรกของวันอยู่ สีหน้าตอนมันจริงจังบวกกับชุดนักเรียนลุ่ยๆของมันทำให้มันหล่อขึ้นอีกเท่าตัวเลย หึ กูว่าล่ะว่าทำไมมึงถึงมีเงินพอจ่ายค่าน้ำค่าไฟแทนป๊ากะม๊าทุกเดือน ที่แท้มึงก็ใช้รูปร่างหน้าตาให้เป็นประโยชน์นี่เอง หึหี

"ไอ้ตี๋ครับ วันนี้กูจะได้แดกไหมน้ำอ่ะครับ?"

"โห้ เฮียก็รอแปปนึงดิ่ ทำเป็นใจร้อนไปได้"ผมพูดก่อนจะหยิบแบงค์ร้อยในกระเป๋ากางเกงมันมาแล้ววิ่ง มีพรสวรรค์นะเนี้ยกู

"ไอ้ตี๋!! เดี๋ยวมึงจะโดนตีนกู!!!"เฮียแมร่งแทบจะขว้างนันยางมันใส่หัวผมอยู่แล้ว สะใจโว้ย!! ฮ่าๆๆ หวงดีนัก กูจะใช้ให้หมดเลย!

"แดกไรดีหว๊า??"ผมยืนพินิจพิจารณาอยู่หน้าร้านขายน้ำจนคนผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี โอ้ย เครียด!

"ไงมึง"

"อ๊ะ! ไอ้ภูมิ!! ^0^"เหี้ยแมร่งมาได้ไงว่ะ ไอ้ผมก็ลืมบอกมันเลยว่าจะมาช่วยเฮีย ตอนออกมาก็รีบมากจนลืมโทรศัพท์เลยด้วย ได้เจอมันแล้วเหมือนฟ้ามาโปรดเลยว่ะ!!

"มาได้ไงว่ะ??"

"กูก็มาหามึงนี่ไง เฮียไวน์บอกว่ามึงออกมาซื้อน้ำตั้งนานล่ะเขาเลยให้กูมาดู"สาส เฮียแมร่งโคตรรักกูเลย

"แล้วมึงซื้อเสร็จยังเนี้ย?"ภูมิมันเลิกคิ้วถามแล้วมองผมสลับกับร้านน้ำ

"ยังอ่ะ"

"ทำไม?"

"กูเลือกไม่ถูกระหว่างหงส์แดงกับบราซิลอ่ะดิ่"

"หงส์แดง? บราซิล?"เอ้างง งง! หล่อแต่โง่นะมึงเนี้ย

"ดูนี่นะ น้ำแดงก็คือหงส์แดง น้ำเขียวก็คือบราซิล ถ้ากูกินน้ำแดงกูก็กลัวบราซิลน้อยใจ แต่ถ้ากูกินน้ำเขียวกูก็กลัวหงส์แดงน้อยใจอีกแหละ"


~ป๊าป!~


"โอ้ย! เหี้ยภูมิ!! ตบหัวกูหาพ่อมึงรึไงว่ะ!?"ไอ้เวร หัวกูก็อยู่ดีๆตบซ่ะเกรียนเกือบลั่น!!(มึงผมยาวไม่ใช่?)

"ที่มึงหายมาเป็นชั่งโมงเพราะมึงคิดเรื่องนี้เนี้ยนะ!?"

"เออ!!"กูผิดอะไรล่ะ มึงบ้าป่ะเนี้ย!?

"โห ไอ้เบียร์!!"

"..."กูไม่ได้ทำไรผิดนะทำไมต้องเสียงดังด้วยว่ะ -3-

"ป้าครับขอน้ำแดงกับน้ำเขียวผสมกันแก้วนึงครับ"ไอ้ภูมิมันสั่งให้ผมพร้อมจ่ายเงินเองเสร็จสรรพ เออดีว่ะ ประหยัดตังค์กูด้วย แต่ว่านะ...

"คราวนี้เชี่ยไรอีกล่ะ!!?"เชี่ยนิ่ กูตกใจหมดเลยจะตะโกนทำไมว่ะ -3-

"กะ กูไม่รู้ว่าจะซื้อน้ำอะไรไปฝากเฮียดี มันมีน้ำทิพย์ น้ำสิงห์ น้ำ..."

"มึงพอเลย!! ป้า! น้ำเปล่ามียี่ห้อไรบ้างเอามาให้หมดเลยอย่างละขวด!"

"เชี่ยภูมิ! ใครจ่าย!?"

"กูจ่ายเอง!!"

"คร้าบพ่อ ToT"

"เฮ้ย! มึงซื้อน้ำมาประชดกูหรอว่ะตี๋!?"เวรกู! สภาพตี๋เหมือนคนซื้อน้ำมาประชดเฮียมั้ยล่ะ อีป้าขายน้ำแมร่งก็ใส่ให้กูใหญ่ ไอ้ภูมิแมร่งก็พอกันเดินหล่อไม่ช่วยกูแบกเลย นี่ดีนะมีแค่สิบยี่ห้อไม่งั้นกูได้แบกเพลินแน่!!

"ผมซื้อเองเฮียไวน์ ผมไปเจอมันกำลังยืนเลือกหงส์แดงกับบราซิลอยู่หน้าร้านน้ำตั้งเป็นชั่วโมง ไอ้พวกหน้าม่อหน้ากามแม่งก็มารุมซื้อน้ำจนจะแดกมันทั้งตัวแล้วมันยังไม่รู้สึกเลยเฮีย ผมล่ะอยากตบแม่งให้เกรียนแตก!"ไอ้ภูมิมันพูดพูดพูดแล้วก็เดินไปกระแทกก้นลงบนพื้นเหมือนโมโหผมมาชาติเศษๆ กูก็ว่าอยู่แล้วเชียวว่าทำไมอีป้าร้านนั้นมันถึงขายดีที่ไหนได้แมร่งมาแต๊ะอั๋งกูกันถึงว่าล่ะทำไมขยันเบียดกูชิบ แต่กูไม่ผิดซักหน่อย หึ พูดไปคนอย่างไอ้ภูมิรึจะยอมฟัง ไอ้ห่า กูไม่รักมึงแล้ว!!

"หงส์แดงกับบราซิล?"เฮียวางกีต้าร์ลงแล้วหันมาถามผม ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีลูกค้าเฮียเลยเอากีต้าร์มาเปิดหมวกแทน ซึ่งมันเป็นโอกาสอันดีที่ผมจะหาคนมาเข้าใจ!!

"ไอ้ภูมิมันโง่เฮีย มันไม่เข้าใจตี๋ คือน้ำแดงมันก็คือหงส์แดงใช่ไหม น้ำเขียวมันก็คือบราซิล ทีนี้ถ้าตี๋กินน้ำแดงตี๋ก็กลัวบราซิลมันน้อยใจ แต่ถ้าตี๋กินน้ำเขียวตี๋ก็กลัวหงส์แดงมันน้อยใจไงเฮีย"

"..."


..


..


"เฮ้ย ภูมิ! มึงมาช่วยเฮียปรับสายกีต้าร์หน่อยดิ่เฮียว่าเสียงมันเพี้ยนๆว่ะ"เฮียไวน์หันไปจับกีต้าร์แล้วลุกไปคุยกับไอ้ภูมิเลย


อ๊าาาา!!! ขนาดเฮียยังไม่เข้าใจกูเลยย!!!


"ตี๋ๆ มึงแดกทีมบอลมึงเสร็จยัง? ถ้าเสร็จแล้วก็มาช่วยกูทำมาหากินหน่อยดิ่"เฮียกวักมือเรียกผมปอยๆเพราะตอนนี้ลูกค้าเริ่มเยอะแล้วไม่มีใครร้องเพลงแทนเฮีย(ไม่ต้องไปมองหาไอ้ภูมิเลยนะ รายนั้นผมสั่งห้ามมันร้องเพลงต่อหน้าสาธารณะชนเรียบร้อยแล้ว พ่อแมร่งให้มันมาเยอะเกินไป หล่อก็หล่อ เล่นกีต้าร์ก็เก่ง แถมยังเสียงดีอีก ถ้าปล่อยให้มันโชว์เต็มเดี๋ยวผมจะโดนหมาคาบไปแดรก)ผมเลยต้องยอมลุกไปช่วยมันตามที่เสียงหัวใจเรียกร้อง(?) แต่นิ่กูงอนพวกมึงอยู่นะ ฮ่วย!!

"ทำหน้าดีๆหน่อยมึงอ่ะ"

"..."เชอะ! ไม่ต้องมาคุยกับกูเลย กูผิดเองที่ใจง่ายไปรักคนไม่มีหัว(สมองและหัว)ใจอย่างมึง!!

"กูจะพยายามเข้าใจความรู้สึกมึงนะ กูขอโทษแต่มึงเป็นผู้หญิงอยู่นะคราวหน้ามึงก็ต้องหัดระวังตัวบ้าง"

"..."ผมหันขวับไปมองไอ้คนที่พูดแล้วมันทำเขินแกล้งทำเป็นปรับสายกีต้าร์อยู่ ไอ้ห่านิ่! จะเขินก็อย่าทำกีต้าร์กูพังซิว่ะ -///-

"อ้าวเฮ้ย พวกคุณมึงจะเริ่มได้รึยังครับ? ลูกค้ากูรอดูนานจนเบื่อล่ะ ตังค์ทั้งนั้นนะครับมึง"เฮียแมร่ง มาขัดกูได้ถูกจังหวะดีแท้ คนกำลังฟิน!! ตังค์มันแดกแทนความรักไม่ได้นะเว้ย!!!

"เอาเพลงไร?"ภูมิมันถาม

"...รักไม่ต้องการเวลา"

"..."

"(-///- )"

"_///_"



Intro: /Csus2/Csus2/Am7/Am7/F/Em/Ab/G/G/

"ฉันคิดว่ารักนั้นคือความผูกพัน

คิดว่ารักแท้ต้องเดินผ่านวันและเวลา

ยิ่งเนิ่นนาน นานไปเท่าไร ความรักยิ่งมีค่า

ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน รักที่ฉันเคยเข้าใจ"

...ทุกอย่างที่กูรักมันคือมึงนะภูมิ...

"ไม่คิดไม่ฝัน เมื่อเธอผ่านเข้ามา

เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ

หยุดที่เธอแค่เพียงสบตา และวินาทีนั้น

โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ท้องฟ้ากลับสดใส"

...กูหยุดมองมึงไม่ได้ว่ะ ใครผ่านเข้ามาเยอะแค่ไหนกูก็เห็นแค่มึง...

...ทำไมว่ะ ทำไม...

"ลมหายใจ (เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้)

ทั้งหัวใจ (ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา)

เธอหยุดยั้งวันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้

แค่พบเจอกับเธอ..."

Solo: /Csus2/C+/Dm/G/G/

...ใจกูสั่นใหญ่แล้วภูมิ มีใครเคยบอกไหมว่ามึงหล่อขึ้นทุกวันแถมยังใจดีอีกต่างหาก

...ถ้าไม่มีมึงกูจะอยู่ยังไงได้ว่ะ...

"ฉันเพิ่งเข้าใจ ว่ารักเป็นอย่างนี้

ฉันเพิ่งเข้าใจ เมื่อได้มาเจอด้วยตัวเอง

เสี้ยวนาทีก็มีความหมาย เปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ

ฉันเพิ่งรู้ในวันนี้ รักไม่ต้องการเวลา

ลมหายใจ (เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้)

ทั้งหัวใจ (ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา)

เธอหยุดยั้งวันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้

แค่พบเจอกับเธอ...ก็รักเธอ ฉันรักเธอ..."

Solo: /Csus2/C+/Dm/Gsus4/

...มึงรับรู้ถึงความรู้สึกกูไหม

คำพูดกูที่แฝงไปในเพลงส่งถึงมึงรึเปล่า

แววตาที่กูมองมึงมึงรู้ความหมายมันใช่ไหม...

"เหมือนหัวใจ (ลอยหลุดไปในห้วงเวลานี้)

เมื่อพบเธอ (ความรักที่เคยเข้าใจก็เปลี่ยนไป)

ไม่ต้องใช้วันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้

ได้พบเจอกับเธอ...ก็รักเธอ ฉันรักเธอ..."

...กูรักมึง กูควรทำยังไงต่อดีว่ะภูมิ...

~แปะๆๆๆ~

เสียงตอบรับดังอย่างล้นหลาม บางคนเดินมาให้เงินแล้วพูดชื่นชม บางคนก็ปรบมือให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเปรมใจ แต่ช่างเถอะใครจะเป็นยังไงก็ช่าง

ผมหันไปมองไอ้ภูมิที่กำลังยิ้มแป้นน้อมรับเสียงปรบมือ

...ทั้งๆที่ก็สารภาพผ่านเพลงแล้วแต่ทำไมกลับรู้สึกเจ็บแปล๊บกว่าเดิมว่ะ...

คำสารภาพกูคงส่งไปไม่ผ่านมึงอีกแล้วใช่ไหมเนี้ย...

---------------------------------