ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : km.มือขวา ขีดที่1
เเอ็ม มือวา №.001
km. forte ep.1- อนที่ 1 -
------------
내 손에..
มืออัน..
ในเ้าวันใหม่อนัเลที่อบาร่อยอย่า ปาร์ านยอล เารู้สึ
ไ้ว่ามืออเาแปลๆไป ้าวานะ...
พอื่นึ้นมา็เป็นแบบนี้แล้ว..
“ อะไรวะ อร๊า มือูเอามือวาูืนมาอ๊า ”
านยอลร้อลั่น และวิ่อ้อมห้อ้วยวามใ
“ อ๊ายยย เี๋ยวสิฮะ อ๊า ”
มือวาอะโนทัท้ว ้วยวามเวียนหัวที่านยอลส่ายแนไปมา
“...ะ แ พูไ้ ! อร๊า ”
านยอลวิ่อ้อมห้อ้วยวามใอีรั้
“ หยุฮะฟั่อนนะฮะ แฮ่ๆ ”
“ แ !! บัอาเอามือวาอั้นไป ”
านยอลึหน้าเรีย้วยวามโมโห
“ เอ่อ..ผมื่อ บยอน แบฮยอนฮะ .. ”
มือวายิ้มใีสู้เสือ..
“ อืม.....ไม่ไ้ถามเว้ยย มึมาไ้ไวะ !! ”
านยอลเหื่อออ พลาไหลเ็มัว
้วยวามื่นใ
“ ะ ือื่นึ้นมา็เป็นแบบนี้แล้ว^_^ แ่็ีนะฮะ ไ้มาอยู่ับนที่อบ..
ผมนะ อบพี่านยอลมานานแล้วละฮะ ^^ ”
มือวายิ้มว้า้วยวามีใที่เาะไ้อยู่ับ านยอลนที่แอบอบมานาน
‘ านยอลหน้าแ้วยอารม์ั่ววูบ..เานั้นอหัมาลอ 2ปีเลยนะ !
มีนบออบทั้ทีอเป็น ผู้หิสวยหมวยอึ๋ม เป็นนไม่ใ่ มือวาไม่ไ้หรอวะ ’
อหั.. Part Chanyeol
พี่ัน : ือผมอบุรับ..
Girl : ันมีนที่อบอยู่แล้วอโทษนะ
พี่ัน : ผมอบุรับ
Girl : อโทษนะะ..
พี่ัน : ผมอบุไ้โปรรับรัผม้วย !
Girl : ุไม่ใ่สเป็ัน..อโทษนะะ
อโทษนะะ อโทษนะะ อโทษนะะ
อโทษนะะ อโทษนะะ อโทษนะะ
อโทษนะะ อโทษนะะ อโทษนะะ
‘ อหัลอ 2ปี 20รั้ให้ายไอ้บ้า ีวิวัยรุ่นสใสหมัน ! ’
“ เอ่อุานยอลเป็นไรไปฮะ.. ”
มือวาถามึ้น เมื่อานยอลเหม่ออะไรอยู่ไม่รู้
“ เป็นน..ว่าแู่ะทำไับมือวะ ! แม่เอ้ย ”
านยอลเริ่มอารม์เสีย มือวาที่เาใ้ในีวิประำวันบ่อยที่สุ
“ อโทษนะฮะ.. ”
มือวาีหน้าเศร้า
“ โอ๊ยย ถ้าพวลูน้อูรู้ว่ามือวาเป็นี้ะทำไวะ..น่าอายวะ ”
“ อโทษฮะ.. ”
มือวา้มหน้าน้ำาึม ับวามหวาลัวที่นที่นเออบะอใส่แบบนี้
“ ะอโทษอะไรนัหนาวะ ! ”
านยอลเริ่มโมโหึ้นเรื่อยๆ
“ อโทษ อ๊ะ ะ.. ”
“ ั่แม่เหอะ ถ้าเป็นี้แล้ว็ปล่อยแม่ ”
“ ะทำยัไฮะ ”
“ อนูไปโรเรียนมึ็อยู่ในผ้าพันแผลเอา ห้ามโผล่หัวมานะมึ ”
“ ฮะ.. ”
มือวายิ้มอย่าสใส
------------
“ รุ่นพี่ฮะ มือรุ่นพี่ไปเป็นไรฮะ ”
ลูน้ออานยอลถามึ้น
“ ไม่รู้สัเรื่อไม่ายหรอนะ ”
านยอลทำเสียแ็เอามือหลบเ้าเสื้อน
“ เอ่ออโทษฮะ .. ”
รุ่นน้อ้มอโทษ
“ นี่นายนะ ปิ็ไม่เรียนอยู่แล้วมือวาเ็บอยู่ะไม่โเรียนเลยหรอ ”
เ็หิแว่นหนาเอะพู้วยวามหมั้นไส้
“ เสือ.. ”
านยอลพูออไปอย่าไม่สนใอะไรนั
“ พ่อแม่ไม่สั่สอน พูาไม่มีมารยาท ”
“ go away ”
“ f*ck ”
“ อ่าวพ่อแม่ไม่สั่สอนหรอ ? ”
านยอลพู ออไปเมื่อเ็นนั้นอบเามาทั้ๆที่เมื่อี้ยัว่าเาอยู่เลย
ารที่เาพูไม่เพราะไม่ไ้แปลว่าพ่อแม่ไม่สั่สอนแ่สอนแล้ว ไม่ำ..
“ ิส์ ”
เ็สาวเินระทืบเท้าออไปาห้อ
“ เบื่อริพวเสือเรื่อาวบ้าน ทารอพื้นผิเบอร์ส่อระ่อนีมั้ย ”
านยอลบ่นับัวเอเสียเบา
“ เอ่อุฮะ.. ”
แบฮยอน พูึ้นเสียแผ่วเบาหลบอยู่ในเสื้อ
“ อะไร ”
“ ผมอึอัหายใไม่ออฮะ ”
มือวาอเาเ็มไป้วยน้ำเหื่อไหลเ็มมือ
“ ยุ่ยาวะ.. ”
านยอลสถบออมาพร้อมเอา มือสอเ้าใ้โ๊ะให้แบฮยอนไ้
หายใ
“ ุานยอลฮะ ื่นไ้แล้วฮะ .. ”
แบฮยอนพูเสียเบาะที่านยอลนอนหลับในห้อเรียน
“ อื้ม.. ไรวะเียบปาเหอะ ”
านยอลพูเสียระฟัระเฟีย
“ เอ่อฮะ.. ”
แบฮยอนพูสั้นๆ หัไปานให้านยอล
3 ั่วโม่อมา..
“ โอ้ยย เมื่อยิบหอยสาสส ”
านยอลที่พึ่ื่นหลับารเรียนในวันนี้ไปแล้ว
“ ุานยอลื่นแล้ว ลับบ้านันเถอะฮะ ”
มือวาพูึ้นพราัเ็บอเ้าระเป๋าให้านยอล
“ เออๆ แล้วมึะโป๊อยู่ี้ลอเลยไ ? ”
านยอลที่เห็นมือวาอเาไม่ไ้ใส่เสื้อผ้ามาั้แ่เมื่อเ้าแล้ว
“ เอ่อ .\\. ็ไม่มีไส์อะฮะ ”
แบฮยอนยมือัวเอึ้นปิหน้าอ้วยวามเิลอาย
“ ปิหาพ่อ -///- ”
้วยวามรู้สึหมั้นไส้ ที่มือวาอเาทำัวเป็นผู้หิเี๋ยมเี๊ยม
“ ฮิๆ ”
แบฮยอนหัวเราะเบาๆ ับท่าทานัเลวาล้ามอานยอล
แบฮยอน และ านยอลเินทาลับบ้าน้วยัน แหละัวิันนิ
ระหว่าทา ันไปเอน้อหมาน้อน่ารั..
ที่ยัไม่ลืมาูโลเลย.. น่าสสารั
“ ุานยอล ูนั้นๆ น้อหมาละ ”
แบฮยอนึแนเสื้อานยอลให้หันไปูน้อหมา
“ มึเห็นเป็นวายมั้ยละ แล้วเลิเรียุเหอะรำารูหู”
านยอลพูห้วนๆ และหันไปูน้อหมาแว๊บเียวเท่านั้น
“ ูสิฮะ แม่แไปไหนฮึ? น่าสสารันม็ไม่มีิน อี2สัปาห์เป็น พยา
เฮ้อ แะเป็นยัไนะ. ”
แบฮยอน่หน้าเศร้า้วยวามสสาร
“ ุานยอลูสิฮะ มันน่ารันะ ”
แบฮยอน ลาานยอลไปูน้อหมาที่นอนอยู่
“ อืม...น่ารั ”
านยอลลูบหัวลูหมาน้อยอย่าเอ็นู
เป็นภาพที่แบฮยอนไม่อาาฝัน
นัเลอย่าานยอลเล่นับลูหมา..
น่ารัั <3
‘ แอ๋ว แอ่ แฮ่ ! ’
ลูหมาัวนั้นร้อออมาและปีนป่าย
แน้า้ายอานยอล
‘ั่ฤูใบไม้ผลิ ร่วโรยมาบนร่าอเาั่เหมือนวามฝันริๆ แบฮยอน
เห็นพี่านยอล ยิ้มสใสแบบนี้.. ไม่ิว่าะไ้ินหน้าโหยิ้มอย่าอ่อนโยน
ทำไมแบฮยอนถึไ้ อบพี่านยอลนันะ.. ทั้ๆที่แบฮยอนสามารถหาผู้าย
ีว่าพี่านยอลไ้แท้ๆ แบฮยอนโีริๆที่ไ้มีพี่านยอล รันะฮะ.. <3 ’
“ มอเี่ยไร ”
วามฝันั่ววูบอแบฮยอนับทันที ที่ไ้ยินเสียห้าวอพี่านยอล
“ เอ่อผมอ เรียุว่า พี่านยอลไ้มั้ยฮะ ”
แบฮยอน้มหน้าุ้วยวามเิลอาย แนพันเป็นเลียว
“ เออะเรียอะไร็เรียเหอะ ”
านยอลพูับท พราเินล้บบ้าน
เพีย
‘ โฮ่ โฮ่ ๆ ’
น้อหมาเห่า เสียเบาวิ่าม เาทั้สอ
“ น้อหมา *-* ”
แบฮยอนร้อเสียหล
“ เฮ้ออ ”
านยอลถอนหายใพร้อมอุ้มหมาัวนั้น
เินลับบ้านทั้ มือวาถามนั้นนี่แ่เาไม่อบ..
TBC.
อบุธีมสวยๆ า
Cr.Beiphegol
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น