คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: บอกลา และ พบเจอ
Chapter 1 : บอกลา และ พบเจอ
กริ๊งงงง! เสียงนาฬิกาปลุกๆฉันเหมือนทุกวัน
เอะ..ทำไมลืมตาไม่ขึ้นฟะ =.= อ๋อนึกออกแล้วเมื่อวานฉันเพิ่งถูกบอกเลิกมานี่เอง…เฮ้อ…เศร้า
ชะมัด โอ๊ย !ให้ตายเถอะน้ำตาเจ้ากรรมมันจะไหลอีกแล้วTT_TT ถ้าไปโรงเรียนมีหวังคนอื่นไม่
ทักฉันเป็นคางคกเหรอเนี่ย -_-
ประตูบานเดินที่ฉันออกจากบ้านแต่มันกลับไม่เหมือนเดิมอีกแล้วไม่มีเขาคนนั้นยืนรอ ตะโกน เรียกฉัน ลูบหัวฉัน ส่งยิ้มให้ฉันเหมือนเดิมอีกแล้ว ฉันเพิ่งรู้ก็วันนี้เองว่าไม่มีเขามันเศร้าขนานนี้ไปเรียนดีกว่าเรา
เตาะ แตะ ๆ เสียงอะไรเนี่ย (- - ) ( - -) (- - ) ( - -) หงะนี่ฉันถูกทิ้งแล้วยังต้องมาเจอผีหลอกอีกเหรอเนี่ย TT_TT แม่จ๋าช่วยหนูด้วย
"กอมจ๋า…อรุณสวัสดิ์ ^-^" โอ้…ม๊ายอย่ามาทักฉ๊านนนTT^TTฉันไม่รู้จักนาย
"กอมๆๆๆๆ…." TT-TT
"-_- หืม..หวัดดีไปก่อนนะ" ย๊ากกกกก..เช้านี้ต้องออกกำลังกายวิ่งไปโรงเรียนแต่เช้าเลยฉัน -_-" แฮ่กๆๆถึงซักทีโรงเรียนของฉัน ฮี่ๆๆ-_-" หัวเราะทำไมนี่ บ้าไปแล้วฉัน…เฮ้อ..ช่างมันเถอะรีบเข้าห้องเรียนดีกว่า
แคร๊กๆๆๆ เหอๆประตูห้องฉันท่าทางใกล้เจ๊งแล้วแหงๆ เข้ามารู้สึกรังสีแปลกๆเอะมีใครมองฉันรึเปล่าหว่า =_=….O_Oทำไมต้องเป็นนายด้วยนะทำไมนายต้องมองมาทางฉันหละกานต์นายบอกเลิกฉันเองไม่ใช่เหรอแล้วนี่มันอะไร..อืมคงไม่หรอกเขาคงมองคนอื่นแหละมั๊งดูสิพอเห็นฉันมองทางเขาๆก็หันหลังไปเย็นชา จริงๆT^T ช่างมันเถอะฉันไม่สนอยู่แล้ว….ฮึกๆ 1 หยด 2 หยด น้ำตาฉันมันไหลอีกแล้วแย่จริง-_-" สงสัยต้องกินน้ำเข้าไปทดแทนเยอะๆซะแล้ว
"กอมๆหวัดดีสดใสซาบซ่าดีไหมเพื่อนเอ๋ย"
"แน่นอนสิเพื่อนยากกกก=O="
"หน้าแกดูไม่ค่อยสบายรู้ไหมเนี่ย"
"เปล่านี่" ฉันรับหันหลังเพื่อเช็ดน้ำตาที่มันกำลังจะไหลต่อTT^TT" ฉันไม่อยากให้เพื่อนที่รักของฉันเสียใจอีกแล้วหละ
" หยา…กอมแกตาบวมมากเลยรู้ปะเนี่ย..ร้องให้ใข่ไหมวะพวกแกมีเรื่องไรกันรึเปล่าเนี่ย"
"เหอๆบอกว่าเปล่าไง"
"เฮ๊ยๆ..ไอกานต์แกนี่มันไม่ดูและแฟน….." ฉันรีบเอามาปิดปากมันเอาไว้
"เงียบเถอะ..กลอยมันไม่มีอะไร…ฮึกๆทั้งนั้นแหละ" ฉันพยายามจะสะกดน้ำตาของฉันเอาไว้ ฉันไม่อยากให้เขาต้องเห็นน้ำตาของฉันอีกแล้วฉันจะไม่อ่อนแออีกแล้ว TT_TT
"……"
"ไปห้องน้ำกัน" เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันจะตอบปฏิเสธว่าที่เขาเคยพูดกับฉันมันเป็นแค่เรื่องล้อเล่น แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาขไม่ได้มีเยื่อใยให้ฉันอีกแล้ว แต่ทำไมหละ…ฉันไม่ดีตรงไหนเหรอ
"กอมมันมีเรื่องอะไรกันแน่" กลอยจ้องมองหน้าฉันอย่างจริงจังจนฉํนพูดไม่ออก
"คือ.ฉันกับกานต์ลิกกันไปแล้วหละ"
"ไอเวรนั่นมันทำแบบนั้น…ฮึยมันอยากตายใช่ไหมเนี่ย"
"ใจเย็น กลอยมันๆไม่ใช่ความผิดของเขาหรอกจิตใจของเขาใครจะไปบังคับได้จริงไหม อย่าไปสนใจเลยกลอย ยังไงฉันก็สดใสเหมือนเดิมแกก็รู้ ฮึกๆT^T" กลอยมองมาทางฉันด้วยสายตาปวดร้าวนัยน์ตามันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแต่มันยังคงโอบกอดฉันเสมอ
"เฮ๊ย…ขี้แงหวะแกอะ แกไม่ได้ถูกบอกเลิกนะเว่ย"
"ชิส์…คนแบบแกจะไปเข้าใจไรฟะ ว่าแต่คนอื่นดูตาแกดิ บวมยังกับคางคก"
">O< พอเลยนี่แกเพื่อนฉันแน่นะเนี่ย"
">O< พอเลยนี่แกเพื่อนฉันแน่นะเนี่ย" ไอเพื่อนนรกอุตส่าห์ซึ้ง
"หงะ…กลอยอกอย่ามาล้อฉันดิ"
"^-^ อย่างนี้ค่อยสมกับเป็นเพื่อนฉันหน่อย"
"^O^ มันแน่น๊อนนน"
"ชิส์…ยัยคางคกเอ๊ย"
"ฮี่ๆๆ รักแกจัง"
"ยี๊ๆๆๆกอมพอแกโดนทิ้งแกเลยจะเป็นเลสเบี้ยนใช่ไหม ไปเลยไป"
"ฮี่ๆๆสุดที่รักจ๋า"
"ไอบ้า --^"
"บ้าก็บ้ารักเธอนะ"
"…." สุดท้ายฉันกับกลอยก็โดดร่ม 2 คาบรวดจนได้แต่มันก็คุ้มนะเนี่ย ฉันไม่คิดเลยว่าจะหายเศร้าขนานนี้
"จะเก็บเอารอยยิ้มเก็บใส่กุญใจไว้" เอาอีกแล้วแม่นักร้องใหญ่
"อะไรต่อนะกอม-_-"ลืมอะ" ดูมันเอาเถอะมีลืมเนื้ออีก
"เหอๆ ใส่กล่องเก็บมันไว้เก็บไว้ให้นานเท่านาน"
"อา..ใช่ๆ แหมแกนี่เหมือนหนังสือเพลงเลยอะ"
"ก็ฉันมันมีสมองนี่"
"อ้าว…ไอนี่ปากเน่าหลอกด่าฉันนี่หว่า"
"ป๊าววว" โกหกหน้าตาเลยกอมเอ๋ย -^-
"โกหกนะแกอะ งอนแล้วเว่ย" ดูมันงอนกันดื้อๆๆ น่ามีรอให้ง้อด้วย คนอะไรเนี่ย -_-"
"หงะ…ขอโทษๆๆๆเพื่อนรักจ๋า"
"…" ไม่มีเสียงตอบจากหมายเลขที่ท่าเรียก
"ขอโทษๆๆๆให้ทำไรก็ยอมอะ"
"จริงอะ >o<" น่านเข้าทางมันอีกแล้ว…ไม่จริง
"หา!!เมื่อกี้ว่าไงนะ"
"เปล่าจ๊ะ เปล่ากอมพูดจริงเสมอ"
"^-^ ดีมาก" หน้าระรื่นเชียวนะแก
"งั้นไปงานนัดบอร์ดเป็นเพื่อนฉันหน่อยห้ามปฏิเสธ โอเคนะ เลิกเรียนแล้วเจอกัน"
"อะ…" มันชิ่งอีกแล้ว TT-TT ไอเพื่อนบ้า
โปงโกะ ร้านที่ได้ชื่อว่าฮ๊อตสุดริด ฮิตสุดยอดในการนักบอร์ดสำหรับพวก หนุ่มๆสาวๆผูไร้คนควงและยังเป็นโสด --^ โสดคำนี่ฉันหละเกลียดชะมัดทำไมฉันต้องโสดทั้งที่ หน้าตาฉันก็ไม่ได้อัปลักษณ์ ปากไม่เบี้ยว จมูกไม่แหว่ง แถมยังเซ็กซี่ปานนี้(พูดได้ไม่อายปาก) แถมเมื่อไม่นานมานี้ฉันเพิ่งมากับ….เฮ้อ..หยุดดีกว่าสับสนจังฉัน
"กอมๆนัดบอร์ดครั้งนี้เกรดA+++++ ทั้งนั้น เจ้รับประกัน"
"-_-" ทำท่ายังกับยัยแก่แม่เล้าเชียวนะแก"
"แน่นอนจ๊ะ… ^O^เจ้ใหญ่มาเอง"
"อย่างแกไม่ใหญ่จะให้เรียกไรแม่พันธ์นมวัว ก๊ากๆๆๆๆๆ" เยส!!! ชนะใสฮี่ๆๆๆ
"หุบปาก ยัยกอมยกรณ์ ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอ--^^^" ยัยนี่เวลาด่าไรไม่ออกมักจะพูดว่าจะฆ่าฉันทุกที ถ้าแกฆ่าฉันจริงป่านนี้ฉันตายไปหลายรอบแล้ว เอิ้ก…เอิ้ก
"ชิส์…แกภูมิใจมากไม่ใช่เหรอนมแกอะ" หวา..ปากฉันมันหยุดไม่ได้แฮะทำไงดีใครก็ได่หยุดสต๊อปปมันทีน่านทีนี้มันโกรธของแม้แล้ววว (-- )( --)(-- )( --)ทำไงดีๆๆ
"กลอย"
"……" มันเล่นสงครามพลังจิตกับฉันอีกแล้ว >.< ฉันกับกลอยเดินมาจนถึงร้านโปงโกะบอกตามตรงฉันอึดอัดชะมัดที่กลอยไม่พูดอะไรซักคำ แถมยังเศร้าอีกตางหาก เฮ้อ….ไหนจะไอร้านโปงโกะนี่อีกความทรงจำเก่ามากมายที่มีร้านนี้ เกี่ยวกับเขาก็ย้อนกับมา งานวันเกิดของฉันของขวัญที่ทำให้ฉันดีใจ รอยยิ้มที่เขามอบให้ทุกอย่างเหมือนย้อนกลับมา เรื่อยๆๆกลอยยังคงไม่พูดกับฉันไม่มองหน้าฉันเอาแต่เดิน(เด้งดึ๋งๆ)ไปยังโต๊ะที่ตอนนี้มีพวกผู้หญิงห้องเดียวกับเรา นั่งอยู่กับผู้ชายอีก 5คนท่าทางยัยพวกนั้นมาอ่อยน่าดู แต่มันก็น่าอยู่หรอกก็มีแต่พวกเกรด A ทั้งนั้นจริงๆนี่นา แสบตาชะมัดนี่ระมั๊งรังสีพวกคนหน้าตาดี
"อ้าวมากันแล้วเหรอ" ยัยอ่อยเบอร์ 1 ยื่นหน้ามองพวกเราด้วยหน้าตาตอ….หน่อมแน้มตางหากส่วนยัยอ่อยเบอร์ 2,3 ก็หันมามองเราด้วยสายตา(ปัญญาอ่อน)แบบนั้นเหมือนกัน…แว๊บหนึ่ง ฉันสาบานได้เลยว่ายัย 3 ตัวนั้นมันมองนมเพื่อนฉัน ชิส์ไม่สบอารมณ์เลยแฮะ(ท่าทางฉันจะเป็นเลสเบี้ยนจริงๆ)
"ยังไม่มามั๊ง" ฉันอย่างไม่ใส่ใจใบหน้าอันแดงก่ำของยัยอ่อยเบอร์1(เรียกยาวเปลืองน้ำลายชะมัด)ท่าทางยัยอ่อยเบอร์ 1 คงอยากจะพูดอะไรต่อแต่ก็หันหลับไปมองพวกหนุ่มๆด้วยใบหน้าหน่อมแน้มเหมือนเดิม..ยัยนี่มันกะมาอ่อยจริงๆ
"เอ่อ…คุณครับชื่ออะไร" ฉันนั่งเหม่อลอยด้วยว่าความทรงจำความหลังต่างๆของฉันมันเริ่มดำเนินต่ออีกแล้ว เสียงแว่วต่างๆเริ่มเงียบลงและมีเพียงเสียงของกานต์เข้ามาแทน…คิดแล้วมันเป็นเรื่องน่าเบื่อที่แสนจะเจ็บปวดที่เขาไม่แม้ไม่แต่จะมองหน้าฉันไม่ใยดีฉันแต่ฉํนกลับเฝ้าคิดถึงเขาตลอดเวลาที่ลืมตา สร้อยในวันเกิดที่เขาสวมให้ฉันตอนนี้ฉํนก็ยังสวมมันอยู่และฝันว่าไปว่าทุกวันที่ดำเนินอยู่มันเป็นเพียงแค่ความฝันเพียงแค่นี้ฉันก็สามารถจะหลับได้อย่างเป็นสุขนี่นะเหรอ ความรัก ความคิดถึงที่แสนจะเจ็บปวด น้ำตาที่ฉันเคยคิดว่าจะไหลก็ไหลออกมาคลอที่เบ้าตาของฉัน มันคงชักจะกลายเป็นเรื่องปกติไปทุกที…. ฉันเฝ้าคิดถึงเขาไปเรื่อยหากไม่มีใครทำของหล่นใส่ภวังค์ฉันถูกปิดลง พร้อมกับเสียง…โคร้มๆๆๆ!!! เสียงนั่นแหละใช่เลย -_-" แย่ชะมัดฉันรู้สึกว่าฉันจะตกเก้าอีกนะ
"ขอโทษครับ" เสียงใครบางคนดังเข้ามาในขณะที่ฉันหลับตาอยู่ ก็มันเจ็บนี่นา>.<
"เจ็บมากรึเปล่า" เจ็บสิตาบ๊องเอ๊ย ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองเขา OoO!!!! นัยน์ตาสีดำขลับรับกับรูปคิ้วเข้ม ริมฝีสีแดงอมชมพูดบางเฉียบได้รูป งี้ไม่เรียกว่า เพอร์เฟ็คแล้วอะไรแต่เอะ มันคล้ายกับใครนะ
"ไม่เจ็บค่ะ" ฉันโกหกคำโต!!!ก็นะหล่อซะขนาดนี้ชนอีกทีก็ได้ค่า เอิ้ก…เอิ้ก
"เอ่อ..เราเคยรู้จักกันรึเปล่าค่ะ" ฉันถามเขาพรางจ้องเขาด้วยดวงตากลมโตที่ฉันแสนจะภาคภูมิใจ^-^จะหาว่าฉันอ่อยก็ไม่สนแล้วเพราะเขาคุ้นตาฉันจริงๆนะ
"คุณก็รู้สึกเหมือนกันเหรอครับ"เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาสงสัย…แต่รู้สึกเขาจะจ้องฉันนานเกินไปแล้วหน่อยจนฉันรู้สึกว่าแอร์ที่โปงโกะมันเริ่มร้อนจนแก้มฉันชักจะแดงเข้าไปใหญ่>O< ก็เขาน่ารักนี่นาฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึงเจอคนน่ารักแบบเขาใครจะไปอดใจไหวหละ…ฉันมันคนโดนทิ้งแน่นะเนี่ย แหะๆยิ่งสายตาเขาจ้องมานาเท่าไหร่หน้าของฉันก็เริ่มร้อนผ่าวงจนคล้ายกับภูเขาไฟใกล้ระเบิดสงสัยฉันจะละลายแล้ววว
"คะ…คุณชื่ออะไรค่ะ" ฉันพยายามบังคับไม่ให้เสียงสั่นเครือที่กำลังจะเป็นจังหวะเดียวกับเสียงหัวใจของฉัน
"ผมเหรอ….ชื่อเบียร์ครับ"
"เบียร์ ที่เคยอยู่ที่เชียงใหม่รึเปล่า" เขาจ้องมองฉันยังกับจะถามว่าเธอเป็นเทพธิดาพยากรณ์งั้นเหรอ
"เอ่อ..คุณรู้ได้ยังไง"
"เราชื่อกอม…นายจำได้ไหมหละ"
"OoO!!! กอมงั้นเหรอ" เสียงเอาดูตื่นเต้นมากที่รู้ว่าเป็นฉันไม่เห็นต้องตกใจขนานนั้นก็ได้ ฉันรู้ว่าหน้าตาฉันมันแย่มากกก
"ใช่กอมเอง^-^"เบียร์เพื่อนสนิทคนเดียวที่มีฉันมีอยู่ในสมัยที่ยังเรียนอยู่ที่เชียงใหม่สมัยยังละอ่อน เราสนิทกันมากพูดตามตรงเรากิ๊กกันอยู่ฮี่ๆๆๆ(ไวไฟจังฉัน) เราสัญญากันว่าจะแต่งงานกัน^-^แต่มันก็เป็นแค่ความทรงจำตอนยังละอ่อน เขาคงจำไม่ได้แล้วหละมั๊งแต่ฉันยังจขำได้ดีตอนเด็กเขาหละฮอตชะมัดตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม อิอิ ฉันคุยกับเขาซักพักจนเพื่อนของเขามาตาม
"เบียร์ต้องไปหละนะ" เบียร์จ้องมองมาทางฉันนัยน์ตาเขายังคงเหมือนเดิม ดูดี…อบอุ่นและเซ็กซี่ -///-
"จ้า..บายนะ" ฉันส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองพวกนัดบอร์ดด้วยหน้าตาเสียดายชะมัด หมับ…เอะใครจับมือฉันเนี่ย
"อ้าวเบียร์มีอะไรเหรอ" กรี๊ดดดดดดดด เบียร์จับมือฉันอะ…ตื่นเต้นๆ
"จะไม่ติดต่อกันแล้วใช่ปะ" เบียร์จ้องมองมาทางฉันน้ำเสียงออดอ้อนของเขจาพาใจฉันสั่นไหว คนอะไรน่ารักชะมัด
"ก็นึกว่าไม่อยากติดต่อนี่" ฉันตอบแบบเอาใจเองหน่อยๆๆ ฮี่ๆๆก็คนมันต้องรักษาฟอร์มนิดนึงแต่ลึกอยากบอกว่าฉันรอเวลานี้มาแล้ว เอิ้ก…เอิ้ก ///-.,-/// ฟื๊ดๆๆ กำเดาไหล
"ใครบอกหละ ขอเบอร์หน่อยได้ปะ" เขาอ้อนอีกแล้วกรี๊ดดด รักเธอ>O<
"ก็ได้ 01-xxx-xxxx"
"ขอบใจนะ" เบียร์ยิ้มเล็กน้อย โอ๊วว เร้าอารมณ์ฉันทำไม (บ้าไปแล้วฉัน อิอิ) เขาค่อยเดินมาใกล้ๆฉันและOoO!!!เรียวปากนิ่มของเขาก็มาสัมผัสแก้มของฉัน
"OoO!!"
"^-^บะบาย"
----- โอ้นี่มันอะไรกับเนี่ย ///-.,-/// คนอะไรฮอตชะมัด -----
----------------------------------------------------------------------------------
Talk กันซักติ๊สสสส
เรื่องนี้เรื่องแรกไงก็ติชมกันด้วยนะค่าเป็นกำลังใจแหะๆ
ตอนนี้แต่งไปได้พอสมควรและ - -และนางเอกเรื่องนี้เหมือน
จะเป็นโรคจิตเหมือคนแต่งเลยค่า ไงก็ ติชมด้วยนะค่า
ขอบคุณค่า
---ไอติมช็อคโกแลต---
ความคิดเห็น