ความรัก...ในไร่

ลำดับตอนที่ #1 : ต้องตา

"แก้ว..."นครินทร์ แฟนเก่าของทรายแก้วขานชื่อเธอ เมื่อเขาเห็นเพียงแผ่นหลังของแฟนเก่าสาว

"มีอะไรค่ะ"เมื่อหญิงสาวได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนก็หันกลับไปมองก็พบว่านครินทร์มองตนอยู่ ตนจึงเดินเข้าไปหา

"แก้วกลัมมาหาผมได้มั้ย?"

"ทำไมฉันถึงต้องไปกับคุณค่ะ"

"ผมยังรักคุณอยู่นะแก้ว"

"คุณบอกเลิกฉันเองไม่ใช่หรอค่ะ แล้วคุณจะให้ฉันกลับมาคบกับคุณอีกเนี่ยนะ ขอบอกไว้เลยนะค่ะไม่มีทาง..."

"ผมผิดไปแล้วแก้ว ตอนนั้นผมไปมีคนอื่น คิดว่าเขาดีกว่า แต่..ผมยังรักคุณอยู่นะแก้ว"

 "ฉันไม่ต้องการคำอธิบาย ลาก่อนค่ะคุณนครินทร์"

"อย่าเพิ่งไปแก้ว แก้ว!"

บ้านทรายแก้ว

"ดีแล้วหล่ะที่แกใจแข็งไม่ยอมกลับไปหาอีตานั่น"วิกานดา หรือ วิ เป็นเพื่อนสนิทของทรายแก้วตั้งแต่มัธยมต้น

"อือ...แล้วนี่แกจะไปเชียงใหม่เมื่อไหร่"

"ก็อีกสามวันนี่แหละ ทำไมหล่ะ"

"ฉันไปด้วยสิ อยู่บ้านก็เบื่อ คุณพ่อคุณแม่ก็ไปต่างประเทศกันหมด"ทรายแก้ว ฉัตมงคล หรือ คุณหนูทรายแก้ว เป็นลูกของเจ้าสัวนิธิและคุณสายธารา ฉัตมงคล เป็นคุณหนูไฮโซ ไม่ชอบเข้าสังคม รักความสงบ มีงานอดิเรกคือ...'แต่งนิยาย'

"เฮ้ย! แกจะบ้าหรือไง ฉันไปทำงานนะเว้ย ไม่ใช่ไปเที่ยว"วิกานดาบอกเพื่อนสาว เพราะตนทำงานเป็นพนักงานบัญชีอยู่ที่ไร่ภูภาน

"ไม่บ้าหรอก นะยัยวิ ฉันขอไปด้วยคน นะๆ"ทรายแก้วเอ่ยปากขอเพื่อนรัก

"อือๆ เดี๋ยวฉันขอถามคุณภูก่อนนะ แต่ว่าแกต้องบอกคุณลุงคุณป้าเสียก่อนนะ ไม่ใช่หนีไปแบบครั้งก่อน"

"ค่า คุณแม่"

-3วันถัดมา-

"แกเตรียมของเสร็จแล้วใช่มั้ย"วิกานดาถามทรายแก้วขณะที่กำลังทานอาหารเช้ากันอยู่

"อือ"

"แล้วแกจะไปอยู่กี่วัน"

"ไม่มีกำหนดกลับ"

"ก็แล้วแต่แกแล้วกันนะ ป่ะ เดี๋ยวเครื่องออก"

"ไปสิ ไปก่อนนะค่ะนม ไว้เดี๋ยวแก้วจะติดต่อกลับมานะค่ะ"ประโยคหลังทรายแก้วหันมาลาแม่นมของเธอ

"อย่าไปนานนะค่ะคุณหนู"

"ไม่นานหรอกค่ะนม กาลเวลาผ่านไปไวจะตาย ไปก่อนนะค่ะ"และทั้งคู่ก็เดินออกจากบ้านฉัตมลคลเพื่อไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบินสุวรรณภูมิ

ไร่ภูภาน

"จัดห้องให้แขกของคุณวิหรือยังครับนม" ภูภาน หรือ นายน้อยภูกำลังถามคุณนมประจำบ้านใหญ่

"จัดแล้วค่ะนายน้อย นมให้คุณแก้วเขาอยู่ห้องเดียวกับคุณวิเลยค่ะ"คุณนมรายงานตามคำถามของนายน้อยผู้เป็นให
ญ่ของไร่ภูภาน

"งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ เครื่องอาจจะลงตอนบ่ายๆให้นายหอมไปรับเขานะครับ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวนมจะบอกนายหอมให้นะค่ะ"เมื่อสั่งกับแม่นมเสร็จเขาก็รีบบึ่งไปที่รถจี๊ปคู่ใจเพื่อไปทำงานในไร่

-ณ สนามบินเชียงใหม่-

นายหอมมองหาร่างบอบบางของวิกานดาสาวที่ตนแอบรักมาตั้งแต่แรกพบ และทันใดนั้น เขาก็พบกับร่างบางที่ตนแอบรักแอบคิดถึงอยู่เนื่องๆ พร้อมกับเรียกชื่อ

"คุณวิครับ คุณวิ"

ทางวิกานดา เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตนก็หันไปมอง พร้อมกับพบนายหอม คนงานในไร่ ที่ตนก็แอบหวังไว้อยู่ลึกๆเหมือนกันว่านายหอมมีใจให้ตน จริงๆนายหอมก็ไม่ได้หล่อเหลาเหมือนกับเจ้านายตน แต่เขามีความโอบอ้อมอารีย์ ความเป็นสุภาพบุรุษ

"สวัสดีครับคุณวิ"

"สวัสดีจ๊ะนายหอม นี่ ทรายแก้ว เพื่อนรักของฉัน"

"สวัสดีครับ"

"โอ้ว ไม่ต้องไหว้ก็ได้จ๊ะ"

"เอ่อ...ครับๆ เชิญทางด้านนี้ครับ รถอยู่ด้านนี้"

เมื่อถึงรถที่นายหอมขับมารับตนและเพื่อน ทรายแก้วก็ตกใจ แน่สิ ก็เขาเล่นขับรถเบนซ์มารับเลยหนิ

"เป็นอะไรไปยายแก้ว"

"ปะ...ป่าว นี่คุณภูอะไรของเธอนี่เขารวยมากเลยหรอ ถึงได้ให้นายหอมขับรถเบนซ์มารับเนี่ย"

"รวยสิจ๊ะ รวยมากกกกกกกกกกก"วิกานดาลากเสียงยาวเพื่อให้เพื่อนตนได้รู้ว่าคุณภูภานรวยแค่ไหน

"ขึ้นรถกันเถอะครับ เดี๋ยวนายน้อยจะรอนาน"นายหอมบอกคุณๆทั้งสองคนให้ขึ้นรถ

เมื่อขับมาได้ประมานครึ่งชั่วโมงก็พบกับป้ายไร่ภูภานซึ่งมีขนาดใหญ่ไม่น้อย

ถัดมาอีกนิดจะเป็นสวนสตอเบอร์รี่ ตามมาด้วยโรงกล้วยไม้แสนสวย ไร่ส้ม ไร่องุ่น บ้านพักตากอากาศ และสุดท้าย บ้านหลังหนึ่งขนาดใหญ่โต ซึ่งเธอเดาออกว่าเพื่อนเธอทำงานในบ้านนั้นแน่นอน!

เมื่อลงจากรถวิกานดาก็พาเธอเข้ามาในบ้านภูใหญ่

"โห! ใหญ่จัง"ทรายแก้วอุทานออกมาอย่างเสียงดังเมื่อเห็นบ้านหลังใหญ่และทุ่งหญ้าเขียวขจีอยู่เนืองๆ

"อื้อ..แกจะไปเดินเล่นหรือแต่งนิยายก่อนก็ได้นะ ฉันจะขึ้นไปทำงานก่อน เอ้อ!นมออกมาพอดี นี่คุณนม เป็นแม่นมของคุณภู แล้วนี่ก็ทรายแก้ว เป็นเพื่อนของวิค่ะ เดี๋ยววิขอขึ้นไปทำงานก่อนนะค่ะ คิดถึงงานจะแย่"

เมื่อเธอกับคุณนมอยู่กันสงคน เธอจึงรีบยกมือไหว้แสดงความเคารพ

"สวัสดีค่ะคุณนม"

"สวัสดีค่าคุณแก้ว"

"เรียกแก้วเฉยๆก็ได้ค่ะคุณนม แก้วเกรงว่ามันจะไม่เหมาะหน่ะค่ะ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ หนูแก้ว"

"ที่นี่มีน้ำตกไหมค่ะคุณนม"

"มีค่ะ อยู่ทางด้านโน้น ไปถูกไหมค่ะ"

"อ๋อ..สบายมากค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ"เธอพูดพลางหยิงกระเป๋าเป้ที่ข้างในมีโน๊ตบุ๊ค หนังสือเล่มขนาดปานกลางและกล่องดินสอของเธอ

-น้ำตกสรวงสวรรค์-

เมื่อเธอเดินออกมาจากบ้านใหญ่ได้สักพักก็พบกับป้ายบอกทางไปน้ำตก

"นี่ไงทางไปน้ำตก"และเธอก้เดินตามทางที่ป้ายบอก จนพบกับกับน้ำตกขนาดใหญ่กำลังไหลรินลงมา ประกอบกับมีโต๊ะไม้ตั้งอยู่ใกล้ๆนั่นด้วย

"ไปนั่งตรงนั้นดีกว่า"หล่อนว่าพลางเดินไปนั่งแล้วหยิบโน๊ตบุ๊คของเธอแล้วเปิดเครื่อง

ระหว่างรอเครื่องโหลด เธอจึงเดินไปที่น้ำตกที่กำลังไหลรินมาอย่างเอื่อยๆ เป็นสายธารแห่งความเย็น เธอจึงถอดรองเท้าคัตชูแล้วนั่งลงไปโดยเท้าของเธอยังจุ่มน้ำอยู่

"ใครหน่ะ"