คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คู่กรรม 1
บทที่ 1 ข่าวร้าย
หยาดฝนโปรยปราย เหล่าใบไม้สีเหลืองสดปลิวว่อนไปตามสายลม แสงตะวันสาดส่องกระทบหยดผนหักแหให้เกิดเป็นสายรู้เจ็ดสียาวตัดกับหมู่เมฆขาวนวล
“แล้วนั่นนายจะไปไหน” เสียงเรียกของชายหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอันแสนเย็นชาแฝงไปด้วยความเป็นห่วง ทำให้สาวน้อยหนึ่งเดียวในดวงใจของเขาชะงักฝีเท้าลง
“นายก็น่าจะรู้ดีว่าเดี๋ยวนี้ที่เอดินเบิร์กใช่ว่าจะมีฝนตกบ่อย ๆ พอมีโอกาสมันก็ต้องรีบตักตวง” สิ้นเสียงสาวน้อยที่ดื้อหนักหนาในความคิดของเขาก็เร่งฝีเท้าต่อไป
“นายควรจะเจียมตัวไว้ด้วยว่าไข้นายเพิ่งจะลดเมื่อเช้า”
“ไข้ฉันไม่ใช่ไข้นาย ถ้านายอยากเป็นเจ้าชายกลัวสายฝนก็เชิญ ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอเท่านั้น” น้ำเสียงยังมิอาจพ้นลำคอ เธอ ก็วิ่งหายไปเสียแล้ว
“ฉันแค่อยากบอกเธอว่า... ฉันรักเธอ เธอก็รักฉันใช่ไหม” เขาได้แต่คิด คิดไปเองคนเดียว
เวลาผ่านไป ไม่รู้ว่ากี่ชั่วโมงแล้ว รู้แต่เพียงว่าเวลาไม่มีเธออยู่ใกล้ ๆ กาลเวลามันช่างเชื่องช้าอะไรอย่างนี้ คาโลหยิบจดหมายสองฉบับขึ้นมา แล้วอ่านซ้ำไปซ้ำมาราวกับเป็นเรื่องโปรดที่วางไม่ลง(เหมือนตอนอ่านบารามอสเลย อิอิ) แต่ดวงหน้าที่ธรรมดาก็ขาวอยู่แล้ว บัดนี้ยิ่งดูซีดลงไปอีก ริมฝีปากขาวโพลนดูราวไม่มีชีวิต
จดหมายฉบับแรก...
ผลการตรวจเลือดของเจ้าชายคาโล เวเนบลี แห่งคาโนวาล ดูคร่าว ๆ แล้วน่าเป็นห่วงมากถึงขั้นวิกฤติ ตอนนี้เจ้าชายมีอาการในระยะสุดท้าย ระยะสุดท้ายของมะเร็งเม็ดเลือดขาว พร้อมมีอาการโลหิตจางแทรกซ้อน เนื่องจากเม็ดเลือดขาวที่เพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วทำลายเม็ดเลือดแดงเกือบทั้งหมด จากการวิเคราะห์น่าจะมีสาเหตุมาจากการที่เจ้าลายใช้พลังชีวิตช่วยผู้ที่ต้องการเลือด จึงเกิดการถ่ายทอดเลือดและภูมิต้านทานไปยังผู้บาดเจ็บ ซึ่งหากคำนวนดูแล้ว เจ้าชายสามารถอยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน กระหม่อมและคณะได้หาทางรักษาแล้ว แต่เกรงว่าจะไม่มีวิธีใดสามารถยืดเวลาได้ไปกว่านี้
ขอทรงทำใจให้สบาย เพราะหากทรงเครียดแล้วอาการจะทรุดได้ และทรงอย่าถ่ายทอดพลังชีวิตให้ใครอีก เพื่อให้เจ้าชายทรงมีชีวิตอยู่ได้นานที่สุด
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
นพ.เรชอง เดอลู
ฉบับที่สอง...
ประกาศจากสำนักพระราชวังคาโนวาล
ณ วันที่ 30 กันยายน 2548
ด้วยทางสำนักพระราชวังจะจัดพิธีประลองชิงบัลลังก์ เพื่อหารัชทายาทอันดับหนึ่ง ซึ่งจะเป็นผู้ครองราชย์ต่อจากคิงบาโร แห่งคาโนวาล จึงขอเชิญเจ้าชายคาโล เวเนบลี เข้าร่วมการประลอง ในวันที่ 1 พฤศจิกายน 2548 ณ ลานประลองเกียรติยศ สำนักพระราชวัง และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่าน
สำนักพระราชวังคาโนวาล
เขารู้ตัวดีว่ากำลังจะต้องจากไป แต่ยังไงศักดิ์ศรีก็คือศักด์ศรี เกียรติก็ย่อมเป็นเกียรติ เขาจะโยนมันทิ้งเพียงเพราะความตายที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างนั้นหรือ แต่หากเขาต้องจากไปโดยไม่ได้บอกอะไรเธอสักคำ วิญญาณของเขวคงจะร้อนรนอย่างไม่มีวันสงบลงได้ อย่างน้อยแค่ได้บอกให้เธอรู้สักคำก็ยังดี
ความคิดเห็น