คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แบคต่างแดน | CHAPTER 1
ประเทศเกาหลีใต้ แดนกิมจิ สถานที่ที่ชะนีหลายคนใฝ่ฝันที่จะไป แต่สำหรับหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มขี้ เอ๊ยย จิ้มลิ้มคนนี้แล้ว ประเทศนั้นไม่ได้เป็นอะไรที่เขาอยากไปเลย เขาต้องการแค่ลบคำสบประมาทและเที่ยวไปวัน แค่นั้น! จริงๆนะ
สวัสดีฮ่ะ ชื่อ พยอนแบคฮยอน เรียกสั้นๆว่า แบค ก็ได้ ลูกแม่ลี่ฮ้วย เป็นลูกชายคนโต กับ คนเล็กในเวลาเดียวกันฮะ แปลกใจกันใช่มั๊ยล๊า~ ก็แบคอ่ะ ออกมาจากท้องแม่ลี่ฮ้วยนี่แหละ แต่ก่อนที่แบคจะออกมา แม่ก็ไปรับเลี้ยงเด็กคนนึงมาซะก่อน เพราะแม่ไม่คิดว่าจะท้องแบคไง เด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้ชาย หน้าตานี่แบบ สวยกว่าชะนีบางคนอีก มันก็เลยเป็นที่มาที่ทำให้แบคเป็นทั้งคนโตทั้งคนเล็กในเวลาเดียวกัน ไม่งงกันใช่ม๊า~? แต่แบคก็เริ่มงงกับตัวเองเหมือนกันว่ะ –w-
เอ้า~~~ ลืมไปอีกอย่าง แบคเป็นลูกครึ่ง ไทย-เกาหลี แหละ ชะนีอิจฉาแบคมั๊ยล๊า~~~ >< เกิดที่เกาหลี แต่มาโตที่ไทย ก็เคยถามแม่นะว่าย้ายมาตั้งแต่ตอนไหน แม่ก็ตอบมาว่า ‘จำไม่ได้ เกิดได้ที่กี่เดือนเองมั้ง’ และนั่นก็ทำให้แบคพูดได้แต่ภาษาไทย เกาหลีนี่แบบได้แค่ อันนยองฮาเซโย คัมซาฮัพนิดา แค่นั้นจริงๆ ภาษาอังกฤษนี่ก็ไม่ต้องพูดถึงเล้ยยยยย อยู่ในเกณฑ์เกือบ(ค่อนไปทางใกล้)ตก สเน็กซ์ๆฟิชๆ แกรมมง แกรมม่า เรียงไม่ถูก ไม่รู้เรื่องสักอย่าง
อ่อ~~ ส่วนเด็กคนที่แม่ลี่ฮ็วยไปรับเลี้ยงมา ชื่อว่า ลู่ฮาน เรียกว่า เฮียลู่ ก็ได้ แบคก็เรียกอย่างนี้ แม่บอกว่าแม่รับเลี้ยงเฮียตั้งแต่เฮียยังแบเบาะร้องแบ้ะๆ (ลูกแพะกินนม ถรุ้ยยยย!) เฮียแก่กว่าแบค 2 ปีแต่หน้าเฮียนี่ไปก่อนประมาณ 10 ปีได้ โทษๆเฮีย เก็บรองเท้าเฮียด้วยยยยย~~!! แม่ส่งเฮียไปอยู่เกาหลีกับป๊าตั้งแต่เฮียขึ้นมอต้นปีหนึ่ง ตอนนี้เฮียเป็นเมมเบอร์วงบอยแบนด์ชื่อดังของเกาหลีด้วยแหละ ไม่อยากจะอวด ฮิๆๆ ชะนีที่โรงเรียนนี่อิจฉาตาร้อนกันเป็นแถว~~ 5555
นักเรียนหญิงหลายคนกำลังยืนล้อมรอบเด็กชายตัวน้อยน่ารักที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่กลางวง จะให้ปั้นหน้ายิ้มก็คงไม่ใช่เรื่องที่แบคต้องทำตอนนี้ กำลังโดนชะนีหน้าตาขี้เหร่ท้านี้ควรยิ้มแย้มแจ่มใส โชว์ฟันทั้งปากหรอห่ะ! ถามจริงๆ
‘บอกว่ามีพี่ชายเป็นบอยแบนด์ ทำไมไม่มีรูปที่ถ่ายด้วยกันเลยล่ะ’
‘เอาคืนมา’ พูดพร้อมกับคว้าโทรศัพท์คืนมาจากมือของชะนีนางหนึ่ง
‘อิดอกแบค นี่แกโกหกฉันมาตลอดเลยหรอ’ กูคงมีเวลาถ่ายมั้งแหม่… ตอนเฮียกูไปเกาหลี แม่กูยังไม่ซื้อโทรศัพท์ให้กูเลย กูใช้ฮีโร่มาตลอด เพิ่งมาเปลี่ยนตอนต้นเทอมเองมั้ง ดร๊อกกกกกกซ์ซี่~~
‘แน่จริง มึงก็บินไปเกา แล้วถ่ายรูปมาให้กูดูสิ’ อ้ะฮร้า~~~ เดี๋ยวพยอน แบคฮยอนคนนี้จะจัดการให้เลยฮร้า รอดูในแชทไลน์น๊า~~~
@ บนเครื่องบินไฟล์ทบินไปเกาหลี
เป็นอะไรที่ลำบากแสนเข็ญ เป็นเรื่องที่ยากเย็นมากมาย สำหรับผู้ชายตัวเล็กๆอย่างแบคฮยอน สำหรับการเดินทางไปต่างประเทศคนเดียว ไหนจะเช็คอง เช็คอิน อะไรนั่นอีก กว่าจะมาอยู่บนเครื่องได้นี่ เหงือทั้งตัวรวมกันเป็นทะเลเดทซีไปแล้วล่ะฮะ แล้วจากสนามบินอินชอนไปหอเฮียนี่ไปยังไง กูจะรู้มั๊ยวะฮะ!? เกาลง เกาหลี กูเคยมาที่ไหนเล่า ถ้าที่โดนท้านี่กูไม่มาหรอกนะ ลำบากกูเปล่าๆ ภาษาบ้านเขาก็พูดไม่ได้ อังกฤษก็ไม่อยากจะอธิบายให้กูทำไงล่ะครับที่เน้~~~~~~~
พอมาอยู่บนเครื่อง ก็ไม่มีอะไรมาก เดินตามเจ๊แอร์(กี่)คนสวยมายังเบาะนั่ง พอก้นถึงเบาะเท่านั้นแหละ หนังสือต่างๆ แผนทง แผนที่ที่เกี่ยวกับเกาหลีกระจายเต็มตัก
“จากอินชอน ไปตึกใหม่ที่ซองซัมดง แล้วจะไปยังไงว่ะ”
หันซ้ายหันขวาเตรียมหาตัวช่วย อย่างน้อยก็ขอเป็นคนเกาหลีแล้วกัน ตามหลักการก็ ‘ขวาร้าย ซ้ายดี’ งั้นหันซ้ายก่อนแล้วก่อน ฟรึ่บบ~ จร่ะ ท้องฟ้า สวยจริงๆ -3- ทางขวาวะ ทางขวา อย่างน้อยต้องคนเกาหลี ฟรึ่บบ~!
ไอ้มนุษย์คนนี้นี่คือคนชาติไหนไม่ทราบวะ มาส์กปิดปาก แว่นตากันแดด พร็อบมึงแต่ละอย่างนี่เนาะ ไหนจะ หมวกปีกกว้าง ใบใหญ่โตมโหฬารนี่อีก กูถามจริงจริ๊งงงงงง เครื่องบินลำนี้มีหลังเปิด-ปิดรึยังไงวะ แดดในเครื่องร้อนขนาดนั้นเลย รึว่าหน้ามึงอัปลักษณ์ถึงขั้นดูไม่ได้ถึงบกปิดอะไรขนาดนั้น ช่างแม่-ง หน้ามึงจะเห่อขนาดไหนก็เรื่องของมึง กูต้องหาที่พึ่งด่วน
“เฮ้~ ยูว ยูว! แคนไอเฮลป์ยู?” - Hey you you! Can I help you? –
“No , I don’t want your help” อะไรของแม่-งว่ะ กูพูดอะไรผิดป่ะวะ กูก็พูดว่า ‘ช่วยผมหน่อยได้มั๊ย?’ น้ำใจมึงไม่มีรึไง
“ยูว ฮาวไอแคนโกทู ย่าน ซองซัมดง ฟอรม อินชอนแอร์พอร์ท” - You how I can go to ย่านซองซัมดง from Inchoen airport? –
“How….”
“หาว เหว เหี้-ยไรของมึงล่ะ จะถึงอินชอนอยู่แล้ว เพิ่งมานอน โง่ป่ะควายยยย”
ความคิดเห็น