ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF] ความรัก เดอะ ซีรี่ย์ [2Jae,Jark,Markson,Alljae]

    ลำดับตอนที่ #1 : แจ๊คสันหวัง คนขี้หึง!!

    • อัปเดตล่าสุด 1 เม.ย. 58


    Jinmark  

     

    Marknior

     

    Yugmark

     

     Markbam

     

    ให้ตายเถอะ!!!!

     

    คนอย่างแจ๊คสันหวังไม่เคยหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อนเลย!!

     

    ที่ทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดอยู่นี่แทบจะทำให้หลายๆคนไม่กล้าเข้าใกล้ แม้แต่เมเนเจอร์เองก็ด้วย

     

    ใครๆก็รู้

     

    ถ้าแจ๊คสันหวังหงุดหงิด

     

    ไม่ควรเข้าใกล้

     

           แน่ล่ะ จะมีใครกล้าเข้าใกล้เจ้าคนที่ปกติก็เห็นร่าเริง หาสติ(?)ตัวเองไม่เจอ แต่เวลาหงุดหงิดขึ้นมายังกับพายุอย่างแจ๊คสันหวัง แค่เห็นขนลุกขนพองแล้ว =_=;;

           ตอนนี้คนต้นเหตุที่ทำให้ แจ๊คสันหวัง คนนี้หงุดหงิด กำลังเล่นงุ๊งงิ๊งกันกับจูเนียร์ซึ่งยังไม่รู้ชะตากรรมของตนเอง แต่ไอ้คนที่เล่นงุ๊งงิ้งกับตัวต้นเหตุกำลังเหงื่อตกขึ้นเรื่อยๆ ด้วยพี่ใหญ่ของวงยังคงคลอเคลียตนอย่างกับลูกแมวน้อย

     

    ไอ้น่ารักก็น่ารักนะ

     

    แต่ปาร์คจินยองก็ยังรักชีวิตตัวเองอยู่นะ!

     

    มาร์คฮยองอ่า หยุดเถอะ! T^T

     

            แต่เจ้าคนที่ทำให้ออมม่าของวงเหงื่อตกก็ไม่ได้เข้าใจแต่อย่างใด ก็ยังคลอเคลีย นอนตัก แปปๆก็กอดออมม่าของวงอยู่นั่นแหละ ไม่ได้รับรู้ถึงบรรยากาศอันน่าอึดอัดนี่แม้แต่นิดเดียว

     

    ง่าผมก็อยากผลักออกนะ

     

    แต่พอมองตาแป๋วๆนี่ทีไร

     

    ผมทำไม่ลงอ่า Y^Y

     

    ยังอีก..

     

    ยัง

     

    ฮึ่ย!!!

     

             อุณหภูมิเริ่มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆในห้องพักศิลปิน ถึงแม้ในห้องอากาศจะค่อนข้างเย็นก็เถอะ แต่ปาร์คจินยองก็รู้สึกร้อนๆเหมือนมีอะไรมาไหม้อยู่ข้างหลัง พวกพี่ๆในห้องแต่งตัวนี้ก็ทำงานของตนเองที่ได้รับมอบหมายด้วยอาการเกร็งๆ โอ้แน่ล่ะ คุณลองมาอยู่ในห้องที่มีแจ๊คสันหวังผู้ไม่ปกติ(?)ที่พอไม่มีสติก็ร่าเริงอย่างกับคนบ้าแต่พอสติมาทีไร ในหัวคิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเขาล่ะ

     

    อย่างเช่นตอนนี้

     

    โอยยย ถ้ามันจะร้อนหนาดนี้นะ U_U;;;;;;;

     

     

    ในห้องนี้น่ะ

    นรกชัดๆ!!!!<<<<ความคิดของทุกคน

     

            ตัวเจ้าคนต้นเหตุของไฟลาวาที่กำลังประทุในห้องที่กำลังกอดออมม่าของวงโดยที่ไม่รู้อะไร ในที่สุด พี่ใหญ่ของวงที่ชอบทำตัวเป็นเด็กก็รู้สึกบรรยากาศมาคุ จนเจ้าตัวต้องมองรอบตัวว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกคนต้องเหงื่อตก มือสั่น ทั้งๆที่อากาศในห้องค่อนไปทางหนาวด้วยซ้ำ แล้วสุดท้าย ดวงตาเรียวก็มองเห็นตัวตนเหตุของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนี้

     

    แจ๊คสันหวัง

     

          ใบหน้าคมเข้มที่ทำให้หลายๆคนหลงใหล คิ้วเรียวขมวดราวกับมีเรื่องราวให้คิดทั้งๆที่มันไม่น่าจะมี(?) ดวงตาคมเข้มจ้องเขม็งมาทางเขากับจูเนียร์ที่ยังกอดกันกลม สบตากับตาเรียวของพี่ใหญ่ของวงเป็นนัยๆว่าให้ปล่อยมือที่กอดนั่นออกซะ

     

    ในที่สุดก็รู้ตัวซะทีนะ Y^Y

     

    แขนเรียวที่กอดจูเนียร์อยู่นั้นลดลงจนอยู่ข้างลำตัว ถึงแม้มาร์คต้วนจะไม่เข้าใจอะไรก็เถอะ แต่สายตาแบบนั้นน่ะ

     

    ไม่น่ารอด

     

    “มาร์คฮยอง ออกไปคุยกันหน่อยสิ”

     

    ในที่สุด

     

    แจ๊คสันหวังก็ทนไม่ไหว

     

                    มือเรียวถูกมือใหญ่กว่าลากมาตรงมามุมอับที่มันใจว่าไม่มีใครเห็นแน่ๆ จนมาถึงจุดที่คาดไว้แล้ว เรียวปากหนาก็บดจูบเรียวปากเล็กทันที เรียวลิ้นสอดแทรกหาความหวานของคนตัวบางที่ยังงงๆกับสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ก็ยอมโอนอ่อนแต่โดยดี รสจูบของแจ๊คสันหวังยังน่าหลงใหลเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ อารมณ์ที่มาคุและริมฝีปากที่บดขยี้ลงมาในตอนแรก แล้วค่อยผ่อนลงทีหลัง ซึ่งปกติแล้ว แจ๊คสันหวังจะอ่อนโยนแล้วเปลี่ยนให้มันเป็นร้อนแรงซะมากกว่า

     

    อ่า..

     

    คิดอะไรบ้าๆนะ!

    >//<

     

            ริมฝีปากอุ่นร้อนถอนออกมาจากปากอวบอิ่มที่แดงจากรถจูบที่บดขยี้ลงไป แต่ปากหนาก็ยังคลอเคลียอยู่ข้างใบหูบาง จนทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน เสียงหอบหายใจดังขึ้นถี่จนเข้าสู่สภาวะปกติ ปากหนาขบใบหูนิ่มจนเกิดเสียงครางแผ่วเบา คนร่างบางพยายามกั้นเสียงครางเอาไว้แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อคนตัวหนาลูบไล้บนผิวนุ่มภายใต้เสื้อตัวบางๆนั่น

    “อื้ออ กากาเป็นอะไร”เสียงทุ้มหวานเอ่ยถามอีกคนด้วยความไม่รู้สถานการณ์

    “หึง”

    “หือ?”

    “กากาหึงเอินเอิน”

    ปุ้ง!!

    >///<

    แทบจะระเบิดตัวเองทิ้ง มาพูดอย่างนี้ เอินเอินเขินนะ!!

     

                เรียวปากหนายิ้มออกมา เห็นอาการเขินของคนร่างบางแล้ว อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อกี้แทบจะหายไป(แค่แทบจะเท่านั้นแหละ)พอคิดได้ว่าโกรธเรื่องอะไร หน้าที่ยิ้มน้อยๆก็บึ้งลงเหมือนเดิม ร่างบางพอดึงสติ?ตัวเองกลับมาได้ก็ช้อนตามองต้นเหตุที่ทำให้เขิน ก็พบกับใบหน้าบึ้งตึงเช่นเดิม มือเรียวทั้งสองยกขึ้นจับประคองใบหน้าคมเข้มให้หันมองเต็มๆตา

    “หึงทำไม เอินเอินก็มีแค่กากานั่นล่ะ”ถึงแม้คนพูดจะเขินแสนเขินแค่ไหน แต่เอาไว้ก่อนเถอะ เพราะกากายังไม่หายโกรธนี่นา

    “แต่กากาหึง ไม่ชอบให้เอินเอินไปเล่นกับใคร..

    “นิสัยไม่ดีเลย กากา ยังไงเอินเอินก็เล่นกับพวกเขาแค่เพื่อน แค่น้องเองนะกากา จะให้เลิกทำอย่างนั้นมันก็ไม่ดีนะ กากาเล่นถึงเนื้อถึงตัวเหมือนกัน เอินเอินยังไม่ว่าเลย เพราะเอินเอินไว้ใจกากาไง กากาไม่ไว้ใจเอินเอินเหรอ??”

    “ไว้ใจสิ แต่ไม่ชอบ..

    “ไม่เอาน่า..

    “ถ้าไปเล่นกับคนอื่นจะลงโทษ”

    “?!

    “เมื้อกี้กอดออมม่า ต้องลงโทษ”

    จุ๊บ!

    !!

    “ก่อนหน้านั้นกอดกับยูคยอม ลงโทษ”

    จุ๊บ!

    >//<!!

    “ก่อนหน้านั้นอีก กอดแบมแบม ลงโทษ”

    จุ๊บ!

    >///////<!!

     

    เอาปืนมายิงเลยเหอะ!!

     

    โอยยย เขินนะ!!

     

    >////<

     

    หลังจากนั้น มาร์คต้วนก็พยายามสกิลชิปกับคนอื่นไปทั่ว(ก็คนมันชอบอ่ะ ลงโทษอย่างนี้ก็โอนะ >///////<)

     

    อาเมนน

     

    ======จบเหอะ!!========

    แต่งเองเขินเองงง >//<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×