คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1 การกลับมา
Ep.1 ารลับมา
“แบฮยอน...อาารย์เลย์ เรียพบที่ห้อนะ”
“อ้าว ? เหรอ... เรื่ออะไรอะ พอรู้รึเปล่า”
“น่าะเป็น เรื่อโปรเนะ สสัยอยาึัวนายอะ” ใ่...ะเป็นเรื่ออื่นไปไม่ไ้ เพราะว่าผมมีแ่นอยาไ้ัวไป่วยทำานวิัยอัวเอ เพราะอะไรนะเหรอ “็นายมันว่าที่เียรินิยมอันับหนึ่ะวิศวรรมนิหน่า”
“อบใมานะีโอ...” ผมเอ่ยอบใีโอ เพื่อที่ะไ้แวะไปหาอาารย์เลย์่อนลับบ้าน เี๋ยวอาารย์ท่านะรอนาน มันเสียมารยาทนะ
ผม...พยอน แบฮยอน เป็นนิสิั้นปีที่ 4 ะวิศวรรมศาสร์ อย่าที่ีโอบอ ผมเรียนเ่ที่สุในะแล้วแหละ ผมไม่ไ้อยาเป็นนเรียนเ่อะไรมามาย เพียแ่ผมอบเวลาอ่านหนัสือ มันทำให้ผมหลุโลไปเลยแหละ ผมะไ้ไม่ิถึ.... ไม่หลอผมลืมไปนานแล้ว อ่า... ผมโหุแล้วล่ะ ผมไม่เยมีสัวันเลย ที่ะลืม..... เ้า
เลิพูถึเรื่อนั้นเถอะรับ... พูถึผมอยู่นิหน่า วไปเ้าเรื่อนั้นไ้ยัไัน ผมอยู่ปี 4 แล้ว ็้อทำานโปรเ ึ่นเ่อย่าผม มีแ่อาารย์นนู้นนนี้เรียหา ท่าน็ะพูว่าท่านมีหัว้ออะไรบ้า ผมสนใไหม ? ผมเ้าไปพบอาารย์หลายท่านแล้วแหละ แ่ยัไม่ไ้หัว้อที่สนใเท่าไหร่ และอาารย์เลย์... ็เป็นท่าน่อไปที่ผมะำลัไปพบ
๊อ ๊อ....
“อโทษรับอาารย์... ผมพยอน แบฮยอนรับ” ผมเป็นเ็มีมารยาทมาเลยใ่ไหมละ
“เ้ามาสิ... แบฮยอน”
ผมเปิประูเ้าไป.. เห็นอาารย์เลย์นั่อ่านเปเปอร์อะไรสัอย่าอยู่บนโ๊ะ อาารย์เลย์เป็นนหน้าาีรับ เห็นเพื่อนๆผู้หินิ รี๊ อาารย์ันมาเลยแหละ ึ่ผมเอ็ิว่าอาารย์หล่อนะ หล่อมา และวามหล่อออาารย์นิแหละ ที่ำลัทำหน้าที่ให้ผมิับัเป็นเ็โปรเออาารย์เลย์
“อาารย์เรียผมมาพบ เรื่ออะไรหรอรับ”
“พอีผมไปเอเปเปอร์านเี่ยวับห้าแฝ ผมเลยิโปรเานใหม่ไ้... เลยอยาไ้เ็หัวีอย่านายมา่วยานน่ะ”
“รายละเอียานเป็นยัไเหรอรับ” ผม่อน้าสนในะ.... สนใอาารย์เลย์มาๆ เฮ้ยยย.. ผมว่าผมเริ่มผิประเ็นละ
“เอาอย่านี้นะ... เี๋ยวันส่เปเปอร์นี้ให้นายไปศึษาที่บ้าน่อน แล้ว่อยให้ำอบว่านายสนใหรือเปล่า ในวันพรุ่นี้็ไ้” อาารย์เลย์ยิ้นอ่อนๆ ให้ับผม
“อ่อไ้รับ... นี้ เป็นอีเมล์ผมรับ” ผมรปลายปาาเียนอีเมล์ ‘babybaek_chan@gmail.com’ เป็นื่ออีเมล์ที่โรเลียเลย แ่้อมูลมันเยอะเหลือเิน... นผมไม่ล้าเปลี่ยนอีเมล์ ือผมใ้มานานมา ั้แ่มัธยมไ้ อยาเปลี่ยนหลายรั้แล้ว แ่ยัไ็้อลิ้์ับอีเมล์นี้อยู่ี เลย้อทนๆ ใ้ไป
“โอเ.. ผมส่ใหุ้ในอีเมล์แล้วนะ อ่อ...ผมมีเพื่อนร่วมโปรเอีนนะ มาาอเมริา ถ้าุสนใานวิัยอผม เพื่อนผม็ะเป็นที่ปรึษานที่สออุเหมือนัน” อาารย์เลย์พูบอผม พร้อมับเ็บโน๊บุ๊เพื่อลับบ้าน หมเรื่อุยแล้วสินะ
“อ่อรับ...”
“ุะลับบ้านเลยรึเปล่า.. ให้ผมไปส่ไหมละ” หล่อ... ยิ่ยิ้มยิ่หล่อ หล่อแล้วยัใีอี
“อ่อ.. เี๋ยวผมลับพร้อมเฮุนรับ มันเล่นบาสรออยู่ที่สนามรับ” ผมพูพร้อมับลุึ้น ้มหัวให้อาารย์เลย์เ้าสิบอศาไ้ เป็นารบอลา
“โอเ.. ั้นพรุ่นี้เย็น หลัเลิเรียนุ็เ้ามาให้ำอบผม้วยนะ”
“ไ้รับ อาารย์”
อาารย์ับผมเินออห้อพร้อมัน.. ผมลอบมออาารย์เลย์แล้ว ผมรู้สึอิาทั้หุ่น ทั้หน้าาริๆ ่าเป็นผู้ายที่สมบูร์แบบสุๆ ผมละอยารู้นัว่าอาารย์มีแฟนแล้วรึยั
Rrrrrrrr…..
หวัว่า... ไม่ใ่แฟน
“ว่าไมรึ.... อยู่แอร์พอร์ แล้วทำไม... ะให้รูไปรับ... พึ่มาถึ มรึ็ออเที่ยวเลยเหรอ ไอ่าน.... เๆ” อาารย์เลย์วาสายไป ไม่ใ่แฟนหรอ มรึรู นานี้
“นนี้แหละ เพื่อนผม... ที่ปรึษาอีนอุ เี๋ยวผม้อไปรับที่แอร์พอร์่อน เอันพรุ่นี้นะ แบฮยอน” อาารย์พูพร้อมับโบมือลา ให้ับผม
“รับ..สวัสีรับอาารย์” ผม้มหัวให้อาารย์อีรั้
เพื่อนอาารย์.... ที่ปรึษาอีน... ไอ่าน ..........ไม่มั้ ไม่บัเอิเป็นนเียวับ....
วัน่อมา.....
ผมอ่านเปเปอร์ออาารย์เลย์แล้วละ.... น่าสนใมาเลย เปเปอร์น่าสนใมารับ และแอบบวับวามหล่อออาารย์ที่ปรึษา ฮ่าฮ่า ผมอ่านเปเปอร์พร้อมับปรึษาเฮุน อ่อ...ผมไ้บอรึยัว่า โอ เฮุน เพื่อนสนิทอผมั้แ่เ็ สนิทแบบอยู่บ้านเียวันเลยละ เพราะว่าพ่อผม ือพ่อใหม่อมัน ไหมรับ... แม่ผมายั้ผมประมา 6 เือนไ้ แล้วพ่อผม็พบรัรั้ใหม่ับแม่มัน.. มันเลยทำให้มันับผมโมา้วยัน เรารัันเหมือนพี่น้อริๆเลยแหละ เพราะผมับมัน ิเหมือนันว่า...พ่อผมทำานมาเหนื่อย แม่มัน็ทำานมาเหนื่อย ถ้าะมีที่พัพิายใไว้สัน มันไม่ผิอะไร พ่อผมรัใร ผม็รันนั้น
“ฮุน...แะทำู่ับันไหมเนี้ย มาทำ้วยันเหอะนะ ันว่าหัว้ออาารย์มันให่วะ ันลัวเหนื่อย” มันให่ริๆนะรับ... ห้าแฝืออะไรผม็ไม่รู้ั เมื่อืนผมลอเสิร์ในอาู๋ รู้แ่ว่าห้าแฝเป็นห้าพระมหาษัริย์อประเทศไทย แล้วผมอยู่เาหลีใ้นะ ะไปรู้ัมันไ้ยัไัน ในเปเปอร์เหมือนเ้าะทำารสัเราะห์ห้าแฝร่วมับไททาเนียมไออไ์ เป็นานวัสุนาโน นำมาบำบัน้ำเสีย เ๋ใ่ไหมละ ? ผม็ว่าั้น... มันเป็นานทา้านสิ่แวล้อมยั่ยืน มันให่เินไป... ที่ผมะทำนเียว
“เออ... ทำู่ัน็ีนะ ัน็ยัไม่ไ้ไปหาที่ปรึษาเลย้วย ี้เีย ทำับแ็ี สบายี 555” อ่า...ฮุน็เป็นแบบนี้ทุรั้ อบให้ผมทำารบ้าน ทำรายานให้ นแม่มัน้อห้ามผมไม่รู้ี่รั้ แ่ผม็แพ้มัน ้อทำให้มันทุทีไป และรวมถึ.... โปรเรั้นี้้วยสินะ
“ถ้าโปรเแไม่่วยัน... านนี้ฟ้อแม่แน่อะฮุน” ใ่...ผม้อฟ้อแม่แล้วละ
“โอเๆ... แล้วัน้อไปับแ้วยไหม เย็นนี้อะ”
“ไป้วยันิ... อาารย์เลย์ะไ้รู้ แล้วเห็นอาารย์บอว่ามีที่ปรึษาร่วมอีนนะแ ไป้วยัน”
“อืม”
ผมับเฮุน...เินมาถึห้ออาารย์เลย์ ในห้อมีเสียพูุยันระหว่านสอน ผมาว่าน่าะเป็นว่าที่ที่ปรึษาร่วมอผม แ่เสียนั้น....ผมุ้นหูเสียเหลือเิน ผมหันไปมอหน้าเฮุน มันเอ็หันมามอหน้าผมเป็นเิถามว่ามอทำไม
๊อ ๊อ....
โอเฮุนเป็นนเาะประูห้ออาารย์เลย์...
“เ้ามาไ้รับ” เสียอาารย์เลย์้านในลอออมา้านอห้อ
ผมเปิประูเ้าไป... อ้าว ? ไม่เห็นมีใรเลย มีแ่อาารย์เลย์เนเียว แล้วอาารย์เลย์ุยับใรับ หรือว่าุมาร บ้า บ้าไปแล้ว..
“อ้าว...โอเฮุน แบฮยอน เลิเรียนแล้วเหรอ”
“รับ ผมมาให้ำอบอาารย์น่ะรับ ผมับโอเฮุนละทำโปรเับอาารย์นะรับ” เสียผมเอ่ยอบอาารย์เลย์ไป
“โอเเลย...ทำู่ัน็ีนะ มีอะไระไ้่วยเหลือัน”
“แล้วอาารย์ะให้ผมเริ่มโปรเประมาอาทิย์ไหนีรับ” เฮุนเอ่ยถามอาารย์เลย์ ทำไมผมะไม่รู้ ็อาทิย์หน้ามันมีนัเทับลู่ห่าน เ็บริหาร มันามอยู่ประมา 3 เือนไ้ ว่าะิ ผมนิ่ปวหัวับมันสุๆ
“เอาเป็นอาทิย์หน้า วันที่ 3 แล้วัน เพราะผม้อเรียานวิัยเ่าเหมือนัน”
“เฮ่ยยยย...เลย์ ห้อน้ำมันเป็นไรวะ ัโรไม่ลวะ”.....มีเสียอีหนึ่นที่เินออมาาห้อน้ำ พร้อมับทำหน้าๆ หันไปทาอาารย์เลย์ และ็หันมามอหน้าแอย่าเฮุน และผม...
“...............” ผม
“...............” เฮุน
“อะไร.. เมื่อี้ันเ้า็ยัีๆอยู่เลย” อาารย์เลย์
ลับมา.... ลับมาแล้วริๆเหรอ
หายไปไหน... หายไปไหนมาั้นาน
ลับมาทำไมไม่ิ่อผมละ.... ทำไมผมถึไม่รู้เรื่อเลย
แล้วทำไมเ้า้อบอผม้วยละ... ในเมื่อเราไม่ไ้เป็นอะไรับเ้าแล้ว
ไม่ไ้เป็นอะไรับนื่อ.....
…..ปาร์ านยอล.....
______________________________________________ . .
เป็นยัไบ้าะ สำหรับอนแร ถ้ามีอะไริม บอันใน comment บ้านะะ
เรื่อนี้บอไว้่อนเลย... ว่ามี nc ไม่เยอะนะะ แ่ะพยายามแ่ให้ทุ น่ะ
อย่าลืม Vote ให้ำลัใ
หรือ บันทึเป็น favorite ให้ันบ้านะะ
#BFimmeture สำหรับ twitter ่ะ
ความคิดเห็น