ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เวลา 8.00 น. ตามเวลาราชการไทย
''ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย~"เสียงเคารพธงชาติดังไปทั่วสนามฟุตซอล วันนี้เป็น
วันเปิดภาคเรียนของเด็กชั้นมัธยมต้น ผู้คนเลยคับคั่งเป็นพิเศษ(พูดง่ายๆมาส่งลูก)
''เถลิงประเทศชาติไท ทวีมีชัย ไชโย~"พอร้องเพลงชาติเสร็จ ผ.อ. โรงเรียนก็ได้มากล่าเทศนา
เอ้ย! กล่าวประถมนิเทศนาแก่นักเรียน นักเรียนทุกคนต่างพากันเบื่อ เอ้ย! ตั้งใจฟังกันทุกคน(ช่วงนี้ไรท์เขียนผิดบ่อยเนอะ= =) พอผ.อ.กล่าวเสร็จ นักเรียนทุกคนต่างพากันทยอยขึ่้นชั้นเรียนกันเป็นแถบ
ณ หน้าห้อง ม.1/1
"ใช่ห้องนี้รึเปล่าวะ.."เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดพลางปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงมาที่แก้ม สายตามองขึ้น
ไปที่กระดานชื่อและบัตรรายชื่อนักเรียนในมือตัวเอง
''เฮ้อ.. พ่อนะพ่อ แม่นะแม่ ทิ้งกันได้ลงคอ''เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียน แต่เพราะว่าพ่อกับแม่ของเขาติดธุระ จึงมาไม่ได้ จึงไม่มีคนมาส่ง บ้านก็อยู่ห่างจากโรงเรียนไม่ค่อย
มาก แต่ใช้เวลาเดินทางหลายนาที เงินและโทรศัพท์ก็ไม่มีติดตัวสักแดงเดียว จึงตัดสินใจวิ่ง
มา..
สภาพของเขาดูไม่ค่อยแย่สักเท่าไหร่ ผมรองทรงสีดำดูยุ่งๆเพราะไม่มีเวลาจัด แต่ก็ดูดีในฉบับ
นักเรียนไทย(?) เสื้อสีขาวสะอาดพร้อมกับปักชื่อตัวเองไว้และที่ยอดอกสลักตัวย่อโรงเรียนไว้ว่า ส.ว. ซึ่งย่อมาจาก สุขวิถีวิทยา ดูหลุดลุ่ย กางเกงสีกากีและเข็มขัด แต่เสียไปอย่างเดียวคือ.. เด็กหนุ่มก้มมองเบื้องล่างตัวเองก็พบว่า..
"ชิบหายแล้ว!!ใส่ร้องเท้ามาผิด โถ่เว้ย!!"เด็กหนุ่มสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย พร้อมปาดเหงื่อ
ที่หน้าผากอีกรอบ
"ขณะนี้เวลา 8.20 น. ให้นักเรียนทุกคนเข้าไปพบอาจารย์ประจำห้องได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"เสียง
สัญณานเตือนดังมาจากห้องประชาสัมพันธ์ทำให้ผมไม่รู้จะไปต่อยังไง
"เอาว่ะ ใส่มาผิดแล้วก็ช่างมัน ไม่มีคนสังเกตเห็นหร้อก~"เด็กหนุ่มพูดอย่างนั้นแล้วก็เดินเข้า
ห้องไปเป็นคนสุดท้าย
"กึก!"
เด็กชายตกใจที่จู่ๆก็โดดสกัดไว้ไม่ให้เข้าห้องเรียน พอเงยหน้าไปมองก็พบกับ อาจารย์ผู้ชาย
แก่ๆที่ดูเฮี้ยบๆ
"หืม เธอเข้าห้องสายนะ"อาจารย์พูดเสียงทุ้มต่ำ ในมือมีไม้เรียวยาวประมาณ2ช่วงแขนอบู่ในมือ
พร้อมกับตีไปมาบนมือเบาๆ
"อ่า..ครับ พอดีติดธุระ แหะๆๆๆๆ"เด็กชายหัวเราะแห้งๆพร้อมยิ้มแหยๆไปให้อาจารย์
"งั้นคงเป็นธุระที่สำคัญมากสินะ"อาจารย์พูด
"อ่า..ครับ"ก็ยังคงยิ้มสู้ต่อไป..
"สำคัญขนาดใส่ร้องเท้ามาผิดคู่เลยหรอ"อาจารย์บอกเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความกดดัน 'ชิบ
หาย..' เด็กชายบ่นในใจเงียบๆ บริเวรนี้เรื่มกดดันจนเหงื่อของเด็กชายเริ่มผุดเป็นเม็ดๆ ก็ใครจะ
ไปรู้เล่า!ก็โรงเรียนเก่าผมใส่รองเท้าสีดำนิ! ร้องไห้หนักมาก.เด็กชายคิดในใจอีก
"คงจะสำนึกโรงเรียนเก่าสินะถึงได้ใส่มา"หางตาของเด็กชายเริ่มกระตุกถึงลางร้าย
"งั้นก็ดี ไม่ได้ทำโทษนักเรียนมานานแล้วด้วย ขอสักที่เถอะ หึๆๆ..."อาจารย์ทำหน้าโหดเหี้ยม
อัมหิตสุดพร้อมเดินเข้ามาใกล้เด็กชายเรื่อยจบสุดขอบระเบียง
"อะ..เอ่อ อาจารย์ครับผมไม่ได้ตั้งใจ"เด็กชายยื่นมือ2ข้างไปข้างหน้าประมาณว่า อย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้วว ไหว้ล่ะ
"เอาซัก100ทีถึงจะพอใจ หึๆๆ"อาจารย์ขยับมาจบตอนนี้ เด็กชายอยู่จุดสุดขอบพอดิบพอดี แต่ด้วยสัญชาตญานนักเรียนไทย มีหรือที่จะยอมฟาด ในช่วงจังหวะนั้นเอง..
"โอ๊ย!!"เด็กชายได้เอาหัวโขกปากอาจารย์อย่างแรงงง(ย้ำว่าแรง)พร้อมโกยแนบไป ส่วนทางอาจารย์ที่โดนนักเรียนเอาหัวชนปาก(?)คงจะเสียวิสัยทัศน์ของอาจารย์มาก ตอนนี้อาจารย์ก็ดูไม่ต่างจากหมู่ป่าโกรธในสายตาของเด็กชาย จึงรีบวิ่งไล่ตามทันที
"จับได้แล้ว!"อาจารย์กระชากคือเสื้อของเด็กชายมาไว้ในกำมือ
"เชี่ยแล้วไง"เด็กชายพูดพร้อมกับปาดเหงื่อและยิ้มเเห้งๆไปให้อาจารย์
"อย่าหวังจะหนีรอด อ๊าก! ตาข้อย!''
ในช่วงจังหวะที่อาจารย์เผลอนั้น เด็กชายได้หยิบดินทรายที่กระถางต้นไม้ข้างๆตัวเอง มาหว่านใส่ตาของอาจารย์อย่างแรง เลยเข้าตาพอดีเป๊ะ พร้องโกยแนบสุดชีวิต ลงอาคารเรียนนี้
"นี่เธอ!ห้ามวิ่งบนอาคารเรียนน-"
ยังไม่ทันที่อาจารย์หญิงพูดจบ เด็กชายก็วิ่งฝ่าไปแล้ว พร้อมกระโดลงบันไดอย่างดิจิทอล(?)และโกยด้วยพลังงานแสงอาทิตย์ออกจากโรงเรียน
"หนอยแก!อย่าหนีไปเชียวนะ โอ๊ย!"อาจารย์ชายแก่คนนั้นรีบวิ่งตามเด็กชายมา จึงกลิ้งตกบันไดมาอย่างออริจินอล(?)
เฮ้อ..มาวันแรกก็ทำวุ่นซะแล้วกู..
.........................................................................
.................................................................
........................................................
..............................................
..................................
........................
..............
.......
..
.
----------------------------------------------------------------------------
เฮ้อ..จบบทนำสักทีนะคะ เป็นบทนำที่(เกือบยาว)นานจริงๆไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนที่2มาเร็วๆนี้แน่นอน ส่วนคนที่เข้ามาอ่านก็ อย่าลืม เม้นกันนะคะ และสำหรับเรื่องนี้ก็ ชxช นะคะ อาจจะดู
เหมือนๆชายหญิงทั่วไป แต่มันมีเนื้อในแฝงอยู่นะคะ ก็มีเรื่องจะบอกกล่าวเพีงยงแค่นี้ค่ะ
ติดตามตอนต่อไปค่า^3^
''ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย~"เสียงเคารพธงชาติดังไปทั่วสนามฟุตซอล วันนี้เป็น
วันเปิดภาคเรียนของเด็กชั้นมัธยมต้น ผู้คนเลยคับคั่งเป็นพิเศษ(พูดง่ายๆมาส่งลูก)
''เถลิงประเทศชาติไท ทวีมีชัย ไชโย~"พอร้องเพลงชาติเสร็จ ผ.อ. โรงเรียนก็ได้มากล่าเทศนา
เอ้ย! กล่าวประถมนิเทศนาแก่นักเรียน นักเรียนทุกคนต่างพากันเบื่อ เอ้ย! ตั้งใจฟังกันทุกคน(ช่วงนี้ไรท์เขียนผิดบ่อยเนอะ= =) พอผ.อ.กล่าวเสร็จ นักเรียนทุกคนต่างพากันทยอยขึ่้นชั้นเรียนกันเป็นแถบ
ณ หน้าห้อง ม.1/1
"ใช่ห้องนี้รึเปล่าวะ.."เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดพลางปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงมาที่แก้ม สายตามองขึ้น
ไปที่กระดานชื่อและบัตรรายชื่อนักเรียนในมือตัวเอง
''เฮ้อ.. พ่อนะพ่อ แม่นะแม่ ทิ้งกันได้ลงคอ''เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียน แต่เพราะว่าพ่อกับแม่ของเขาติดธุระ จึงมาไม่ได้ จึงไม่มีคนมาส่ง บ้านก็อยู่ห่างจากโรงเรียนไม่ค่อย
มาก แต่ใช้เวลาเดินทางหลายนาที เงินและโทรศัพท์ก็ไม่มีติดตัวสักแดงเดียว จึงตัดสินใจวิ่ง
มา..
สภาพของเขาดูไม่ค่อยแย่สักเท่าไหร่ ผมรองทรงสีดำดูยุ่งๆเพราะไม่มีเวลาจัด แต่ก็ดูดีในฉบับ
นักเรียนไทย(?) เสื้อสีขาวสะอาดพร้อมกับปักชื่อตัวเองไว้และที่ยอดอกสลักตัวย่อโรงเรียนไว้ว่า ส.ว. ซึ่งย่อมาจาก สุขวิถีวิทยา ดูหลุดลุ่ย กางเกงสีกากีและเข็มขัด แต่เสียไปอย่างเดียวคือ.. เด็กหนุ่มก้มมองเบื้องล่างตัวเองก็พบว่า..
"ชิบหายแล้ว!!ใส่ร้องเท้ามาผิด โถ่เว้ย!!"เด็กหนุ่มสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย พร้อมปาดเหงื่อ
ที่หน้าผากอีกรอบ
"ขณะนี้เวลา 8.20 น. ให้นักเรียนทุกคนเข้าไปพบอาจารย์ประจำห้องได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"เสียง
สัญณานเตือนดังมาจากห้องประชาสัมพันธ์ทำให้ผมไม่รู้จะไปต่อยังไง
"เอาว่ะ ใส่มาผิดแล้วก็ช่างมัน ไม่มีคนสังเกตเห็นหร้อก~"เด็กหนุ่มพูดอย่างนั้นแล้วก็เดินเข้า
ห้องไปเป็นคนสุดท้าย
"กึก!"
เด็กชายตกใจที่จู่ๆก็โดดสกัดไว้ไม่ให้เข้าห้องเรียน พอเงยหน้าไปมองก็พบกับ อาจารย์ผู้ชาย
แก่ๆที่ดูเฮี้ยบๆ
"หืม เธอเข้าห้องสายนะ"อาจารย์พูดเสียงทุ้มต่ำ ในมือมีไม้เรียวยาวประมาณ2ช่วงแขนอบู่ในมือ
พร้อมกับตีไปมาบนมือเบาๆ
"อ่า..ครับ พอดีติดธุระ แหะๆๆๆๆ"เด็กชายหัวเราะแห้งๆพร้อมยิ้มแหยๆไปให้อาจารย์
"งั้นคงเป็นธุระที่สำคัญมากสินะ"อาจารย์พูด
"อ่า..ครับ"ก็ยังคงยิ้มสู้ต่อไป..
"สำคัญขนาดใส่ร้องเท้ามาผิดคู่เลยหรอ"อาจารย์บอกเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความกดดัน 'ชิบ
หาย..' เด็กชายบ่นในใจเงียบๆ บริเวรนี้เรื่มกดดันจนเหงื่อของเด็กชายเริ่มผุดเป็นเม็ดๆ ก็ใครจะ
ไปรู้เล่า!ก็โรงเรียนเก่าผมใส่รองเท้าสีดำนิ! ร้องไห้หนักมาก.เด็กชายคิดในใจอีก
"คงจะสำนึกโรงเรียนเก่าสินะถึงได้ใส่มา"หางตาของเด็กชายเริ่มกระตุกถึงลางร้าย
"งั้นก็ดี ไม่ได้ทำโทษนักเรียนมานานแล้วด้วย ขอสักที่เถอะ หึๆๆ..."อาจารย์ทำหน้าโหดเหี้ยม
อัมหิตสุดพร้อมเดินเข้ามาใกล้เด็กชายเรื่อยจบสุดขอบระเบียง
"อะ..เอ่อ อาจารย์ครับผมไม่ได้ตั้งใจ"เด็กชายยื่นมือ2ข้างไปข้างหน้าประมาณว่า อย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้วว ไหว้ล่ะ
"เอาซัก100ทีถึงจะพอใจ หึๆๆ"อาจารย์ขยับมาจบตอนนี้ เด็กชายอยู่จุดสุดขอบพอดิบพอดี แต่ด้วยสัญชาตญานนักเรียนไทย มีหรือที่จะยอมฟาด ในช่วงจังหวะนั้นเอง..
"โอ๊ย!!"เด็กชายได้เอาหัวโขกปากอาจารย์อย่างแรงงง(ย้ำว่าแรง)พร้อมโกยแนบไป ส่วนทางอาจารย์ที่โดนนักเรียนเอาหัวชนปาก(?)คงจะเสียวิสัยทัศน์ของอาจารย์มาก ตอนนี้อาจารย์ก็ดูไม่ต่างจากหมู่ป่าโกรธในสายตาของเด็กชาย จึงรีบวิ่งไล่ตามทันที
"จับได้แล้ว!"อาจารย์กระชากคือเสื้อของเด็กชายมาไว้ในกำมือ
"เชี่ยแล้วไง"เด็กชายพูดพร้อมกับปาดเหงื่อและยิ้มเเห้งๆไปให้อาจารย์
"อย่าหวังจะหนีรอด อ๊าก! ตาข้อย!''
ในช่วงจังหวะที่อาจารย์เผลอนั้น เด็กชายได้หยิบดินทรายที่กระถางต้นไม้ข้างๆตัวเอง มาหว่านใส่ตาของอาจารย์อย่างแรง เลยเข้าตาพอดีเป๊ะ พร้องโกยแนบสุดชีวิต ลงอาคารเรียนนี้
"นี่เธอ!ห้ามวิ่งบนอาคารเรียนน-"
ยังไม่ทันที่อาจารย์หญิงพูดจบ เด็กชายก็วิ่งฝ่าไปแล้ว พร้อมกระโดลงบันไดอย่างดิจิทอล(?)และโกยด้วยพลังงานแสงอาทิตย์ออกจากโรงเรียน
"หนอยแก!อย่าหนีไปเชียวนะ โอ๊ย!"อาจารย์ชายแก่คนนั้นรีบวิ่งตามเด็กชายมา จึงกลิ้งตกบันไดมาอย่างออริจินอล(?)
เฮ้อ..มาวันแรกก็ทำวุ่นซะแล้วกู..
.........................................................................
.................................................................
........................................................
..............................................
..................................
........................
..............
.......
..
.
----------------------------------------------------------------------------
เฮ้อ..จบบทนำสักทีนะคะ เป็นบทนำที่(เกือบยาว)นานจริงๆไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนที่2มาเร็วๆนี้แน่นอน ส่วนคนที่เข้ามาอ่านก็ อย่าลืม เม้นกันนะคะ และสำหรับเรื่องนี้ก็ ชxช นะคะ อาจจะดู
เหมือนๆชายหญิงทั่วไป แต่มันมีเนื้อในแฝงอยู่นะคะ ก็มีเรื่องจะบอกกล่าวเพีงยงแค่นี้ค่ะ
ติดตามตอนต่อไปค่า^3^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น