คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 : ทริปสานสัมพันธ์
สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า “เขมิศนัน”
ตอนที่1 : ทริปสานสัมพันธ์
เช้านี้ แสงแดดอ่อนๆ ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ทำให้ฉันลืมตาขึ้นตาพร้อมกับขยี้ตา ปรับโฟกัส
มองไปรอบๆห้อง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
แต่…มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันอดคิดถึงพี่สาวคนสวยของฉันไม่ได้
จะเป็นใครไปได้ละ? มีคนเดียว ที่ทำให้ฉันคิดถึงได้ขนาดนี้ เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก
“พี่ฝน”
ใช่ ฉันคิดถึงพี่เขา ตั้งแต่ที่ Hormones Season2 จบไป เราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน มีบ้างที่เรานัดเจอกัน หรือวันที่เราจัด Gangment ด้วยกัน วันนั้น ฉันดีใจที่ได้จัดรายการกับพี่ฝน ตอนที่ทำโทษพิธีกรชาย ฉันไม่รู้จริงๆว่า พี่มาร์ช พี่ท๊อป และซีดี แกล้งฉัน โดยให้พี่ฝนมาโดนปะแป้งแทน พี่สาวตัวเล็กของฉันก็ยอมให้ปะแต่โดยดี >O<
สัมผัสที่ฉันได้จับหน้าพี่เขาวันนั้น ฉันจำได้ ยังนุ่มเหมือนเดิม แต่พอต้องทาย ฉันกลับทายเป็นซีดี คงเป็นเพราะฉันคาดไม่ถึงว่าจะเอาพี่ฝนมา คิดแล้วฉันก็ขำ ^-^
ก๊อกๆๆๆ!!!
เสียงเคาะประตูห้องพร้อมกับเสียงที่ฉันคุ้นเคย
“เบลล์ ตื่นหรือยังลูก?”
“ค่ะพ่อ เบลล์ตื่นแล้วค่ะ”
“ตื่นแล้วรีบมาอาบน้ำ แล้วลงมากินข้าวนะลูกนะ”
“โอเคค่ะพ่อ เดี๋ยวเบลล์อาบน้ำแล้วจะตามลงไปนะคะ”
เมื่อเสร็จสิ้นเสียงพ่อ ฉันก็ถอนหายใจออกทีนึง แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เตรียมจะไปอาบน้ำ
แต่…
“อยู่กับฉันนานๆ นะๆ อย่าเพิ่งรีบไปเลยนะๆ
ใจฉันยังไม่มีธุระ ยังว่างๆอยู่นะเธอ
อยู่กับฉันนานๆ นะๆ สบตาฉันนานๆ นะๆ
หากใจเธอไม่มีธุระ เดินเคียงกันข้างกันตลอดไป นะๆ เธอ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันรีบไปหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมา และเป็นใครไปไม่ได้อีกแล้ว>O<
เพราะคนที่โทรมาหาฉันคือ “P’Fon” พี่ฝนนั่นเอง ฉันแอบกรี๊ดเบาๆ แล้วจึงกดรับ..
[สวัสดีค่า เขมิศรา ธนพัฒน์พิศาลรับสายค่า >O<]
[แหมมมม เบลล์จ๋าาาาาา อยากเปลี่ยนนามสกุลละทำไมไม่บอกพี่? 555555555555555]
[โถ่พี่ฝน แซวเบลล์อีกแล้ว 555555]
[5555555 พี่หยอกเล่นน่า แต่ถ้าอยากเปลี่ยนก็ได้นะ *0*]
[โหพี่ฝน พอเลย เบลล์เขินจะแย่แล้ว 555 ว่าแต่ พี่ฝนโทรมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ?]
[ก็พี่จะโทรมาถามว่า เบลล์รู้รึยังว่า พี่ปิงจะพาพวกเราชาวHormones ไปเที่ยวญี่ปุ่น]
[ห๊า! จริงเหรอพี่ฝน ทำไมไม่มีใครบอกเบลล์เลย?]
[อ้าว พี่ปิงไลน์เข้าไลน์กลุ่มนะ ดูยัง?]
[ยังเลยพี่ฝน พอดีช่วงนี้เบลล์ยุ่งนิดหน่อย คิดอะไรเรื่อยเปื่อย]
[นั้นแหน่ะ คิดถึงพี่อะเด้?]
[บ้าน่าพี่ฝน ไม่ได้คิดถึงเล๊ย -*-]
[เหรอออออ .ลากเสียงยาว ]
[จริ๊งงงง เบลล์ไม่ได้คิดถึงซะหน่อย -*-]
[จ๊าาาาา คนสวยของพี่ เสียงสูงเนอะ]
[อิอิ]
[ว่าแต่ ทำอะไรอยู่เนี่ยเรา?]
[ก็กำลังจะไปอาบน้ำอ่ะพี่ฝน เพิ่งตื่น พี่ฝนละ?]
[พี่ก็กำลังจะไปซื้อเสื้อกันหนาวไปญี่ปุ่น เราจะออกเดินทางกันมะรืนนี้]
[ห๊ะะะะะะะ! พะ พะ พี่ฝนว่าไงนะเมื่อกี้?]
[ก็พี่บอกว่าเราจะเดินทางไปญี่ปุ่นมะรืนนี้]
[ตายแล้วววว เบลล์จะเก็บของทันไหมเนี่ย?]
[นี่ๆๆๆ ไปญี่ปุ่นนะไม่ได้ย้ายบ้าน โถ่ 5555]
[พี่ฝนก็แหมมมม ทำไมไม่มีใครบอกเบลล์เลย เสียจายยยยยย T_T ]
[โอ๋ๆๆๆๆ ไม่เสียใจน้าาา เดี๋ยวพี่ไปหาตอน10โมง]
[โอเคเลยพี่ฝน งั้นเดี๋ยวเจอกันน้าาาาา]
[จ้า งั้นเบลล์ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่ทำธุระเสร็จละจะรีบไปหา]
[ค่ะพี่ฝน แล้วเจอกันนะคะ บ้ายบายค่ะ]
เสร็จจากคุยโทรศัพท์จากพี่ฝน ฉันก็เปิดเข้าไลน์กลุ่มดู…
19 March2015
P’Ping :น้องๆครับ พี่มีข่าวจะมาบอก….พวกเราจะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกันครับ ! พวกเราจะออกเดินทางวันที่22นี่นะครับ พี่ขอให้น้องๆทุกคน อย่าลืมเสื้อกันหนาว และรองเท้าหุ้มส้นด้วยนะครับ เพราะที่ญี่ปุ่น เย็นเจี๊ยบเลยครับ พี่หวังว่า น้องๆทุกคนจะพร้อมกหวังว่า น้องๆทุกคนจะพร้อมกันนะครับ ^-^
“ตายๆๆๆๆๆ เขมิ จะทันเขาไหมเนี่ย”
ฉันได้แต่บ่นออกมา เพราะ3-4วันที่ผ่านมา ฉันไม่ได้แตะโทรศัพท์เลยนะซิ
ทำไมนะเหรอ ก็ช่วงนี้ งานที่มหาวิทยาลัยก็เยอะ ไหนจะสอบนู้นสอบนี่อีก
ฉันเหลือบไปมองดูนาฬิกา
09.15น.
“เห้ย! นี่อีก45นาทีจะ10โมงแล้ว นัดพี่ฝนไว้ ต้องรีบอาบน้ำแล้วละ…”
พูดจบ ฉันก็รีบวิ่งหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
จากนั้นก็ทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
40นาทีผ่านมา
เวลา09.55น.
ฉันก็อาบน้ำเสร็จพอดี จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย และมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง
ปกติ แค่20 นาทีก็เสร็จแล้ว แต่วันนี้ ฉันต้องสระผม เพราะเมื่อคืนไปกินงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนมา
ขณะที่ฉันกำลังเช็ดผมอยู่นั้น ก็มีคนเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อกๆๆๆ!!
“เบลล์”
เสียงนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร พี่สาวคนสวยของฉันเอง
“พี่ฝน”
“เข้ามาเลย เบลล์ไม่ได้ล็อคค่ะ”
แอ๊ดดดดด!!!
“จะเอ๋ ทำอะไรอยู่เนี่ยหื้ม ไหนว่าจะอาบน้ำตั้งแต่1ชั่วโมงที่แล้ว”
“โหยพี่ฝน ก็เบลล์เก็บของนะซิ นี่ถ้าพี่ฝนไม่บอกเบลล์นะ เบลล์คงตกข่าวแน่ -*-“
“55555 ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พี่ว่างเดี๋ยวพี่เก็บช่วย”
“ แอร้ยยย พี่ฝนใจดีจังเลยยย >O<”
“แหม เขมิค่ะ จะชมก็บอก” พี่ฝนพูดพร้อมยักคิ้ว
“แบร่!”
“อ้าวแล้วนี่ทำไมผมยังเปียกๆอยู่เนี่ย สระผมเหรอ?”
“ใช่พี่ฝน ไม่สระไม่ได้ เมื่อคืนไปกินเลี้ยงกับเพื่อนมา”
“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก มา พี่เช็ดให้”
พูดจบ พี่ฝนก็คว้าผ้าจากมือฉันไปเช็ดหัวทันที
ฉันมองพี่เขาผ่านกระจก ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตาสระอิ ขาวผ่อง ที่กำลังเช็ดผมให้ฉัน น่ารักเหลือเกิน
ฉันอยากบอกว่าฉันรักพี่นะพี่ฝน แต่ฉันกลัวคำตอบ…
“เบลล์ มองอะไร?”
“อะอะ อ๋อ ก็มองนกมองกานั่นแหละพี่ฝน ไม่มีอะไร”
“เหรอออออ”
ฉันได้แต่แอบขำเบาๆ กับคำพูดของพี่สาวที่ฉันรัก
“อ้ะ แห้งแล้ว เดี๋ยวหวีผมแล้วลงไปกินข้าวข้างล่างกัน ตะกี้พี่เห็นพ่อเบลล์ยกจานข้าวมาวางไว้แล้ว”
“โอเคพี่ฝน งั้นเราลงไปกันเถอะ”
ฉันกับพี่ฝนลงมาข้างล่าง เห็นหม้อหุงข้าว พร้อมกับกับข้าวอีก3-4อย่าง
ฉันมองหาพ่อ เพื่อจะเรียกมากินข้าวด้วยกัน แต่ไม่เห็นมีใครสักคน มีแค่ฉันกับพี่ฝนสองคนเท่านั้น
“เบลล์เอาข้าวเยอะไหม?”
“ไม่เยอะมากพี่ฝน เบลล์ไม่หิวมาก กินรองท้องเฉยๆ”
“โอเค อ่ะนี่ ของเบลล์”
พี่ฝนว่าผมกับยื่นจานข้าวมาให้ฉัน ฉันรับมาและยิ้มให้เป็นการขอบคุณ
“เดี๋ยวกินเสร็จละจะได้ไปเก็บของต่อ”
เมื่อพี่ฝนพูดเสร็จก็นั่งลงมากินข้าวต่อ
เมื่อกินข้าว ล้างจานเสร็จ ฉันและพี่ฝนก็ขึ้นมาบนห้อง เพื่อมาเก็บของไปญี่ปุ่นมะรืนนี้
“พี่ฝน แล้วพี่ฝนมาช่วยเบลล์เก็บของนี่ แล้วของพี่ฝนเก็บเสร็จแล้วเหรอ?”
“ของพี่เก็บเสร็จตั้งแต่วันที่พี่ปิงบอกแล้ว”
“โหพี่ฝน เก็บเร็วอ่ะ งั้นมาช่วยเบลล์เลย”
ฉันพูดเสร็จเก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า จะให้พี่ฝนช่วยเลือก
ฉันหยิบมาหลายๆตัว เพื่อจะได้เลือกหลายๆแบบ
_______________________________________________________________________________________________________________
จากใจไรท์เตอร์ : สวัสดีค่ารีดเดอร์ทุกคน นี่เป็นเรื่องแรกของไรท์นะคะที่แต่งขึ้นมา สนุก ไม่สนุกยังไงก็ติชมได้น้าไม่ว่ากันจ้า เดี๋ยวถ้ากระแสตอบรับดีจะต่อให้ด่วนๆเลยจ้า
ความคิดเห็น