my journey: การเดินทางของลิตเติลมี

ลำดับตอนที่ #1 : me myself and i

เด็กผู้หญิงคนนึง นอนอยู่บนเตียง

ในมือเธอนั้นมีหนังสือ

มองผ่านหนังสือนั้นไป ฉันพบว่าเด็กผู้หญิงคนนั้น เหมือนฉันเลย

ก็นั้นแหละฉันเอง


ก็ไม่เด็กแล้วมั้ง ม.6 ทั้งๆที่เพื่อนๆเข้ามหาลัยกันไปแล้ว ความจริงก็เป็นทางเลือกของฉันเองว่าอยากซ้ำชั้น หลังจากกลับมาจากแลกเปลี่ยน

คิดอยู่เสมอ.. ถ้าไม่ซ้ำชั้น ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไร

อาจจะพบความสุขมากว่านี้ อาจจะได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนๆที่รู้จักกันมานาน
แต่ก็อาจไม่ได้พานพบเพื่อนใหม่ๆที่พาฉันเข้าไปอีกโลกนึง

โลกอะไรน่ะหรอ

อืมมม มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ตอนนั้นคุณอยู่กับใคร

คนนึงพาฉันเข้าไปในโลกแห่งความสุข เสียงหัวเราะ บางคนก็พาฉันเข้าไปในโลกของมิตรภาพใหม่ๆ

แต่บางคน .. ฉันจะไม่ลืมเลย


เขาพาฉันเข้าไปในโลกของความเศร้า ความทุกข์ที่แฝงไปด้วยความหวัง แล้วเจ็บปวดที่สร้างความเข็มแข็ง ความอดทนและน้ำตา

แต่ฉันยังไม่อยากพูดถึงเขาตอนนี้หรอก


ฉัน ผู้หญิงร่างเล็กเหมือนเด็กประถม ตาโต มีรอยคล้ำใต้ตา  ร่องรอยแห่งคราบน้ำตายังอยู่

ตัดสินใจ จะถ่ายทอดเรื่องต่างๆในชีวิตลงในนี้


ในที่ที่ฉันจะเขียนสิ่งที่ไม่กล้าพูดออกไป