ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การมาของเขา (เจราล X เอลซ่า คอบร้า X คินานะ)
ุันัโทษอ ฟิโอเร่
"นัโทษ เราล นัโทษ อบร้า ออมา" เสียทหารเรียนัโทษ 2 นาในุออมาาม
เา "ามมา" ทหารนนั้นสั่ ทั้ 2 นเินามไป ในใิ้อโนโทษประหารแล้วแน่ๆ
ศาลอสภา
"เราล ผู้มีวามผิาารใ้ำลันสร้าหออยสวรร์ หรือ อาร์ ิสเม แยร่าออมา
เป็น ิ เรน ในอีสภาเวทมนร์ ่านไปมามาย ปลผนึเนอร์วาน่า ้าพูถูใ่หรือ
ไม่" ประธานสภาล่าว เราลพยัหน้า ที่ประธานพูนั้น ถู้อทุอย่า เาือนที่่อบาป
มามาย ไม่มี่าให้มีีวิอยู่ วินาทีนั้น มีเพียสิ่เียวที่เาิถึ เอล่า
"อบร้า 1 ในโอราเี่ยนเส สมาิิล์แห่วามมื ใ้นาฬิาไร้อบเ่อวนโล ้าพู
ถูใ่หรือไม่" "อือ" อบร้าอบ เาือ 1 ในสมาิโอราเี่ยนเส ิล์แห่วามมื อนนี้
เาิถึเพื่อนเพียหนึ่เียวอเา ิวเบเลียส
"าวามผิ ้าวรัสินให้มีโทษประหารีวิ แ่มีำสั่ให้ไ้รับารอภัยโทษ" ประธาน
สภาล่าว "เอ๋?" เราลและอบร้าอุทานพร้อมัน โทษอทั้ 2 นหนัหนามา แล้วทำไม
ถึไ้รับารอภัยโทษ "ท่านหัวหน้านับวล่าวว่า เราล เ้าถูปีศาอเเรฟวบุมอน
อยู่ที่หออยสวรร์สินะ" ประธานพู เราลใสุี ั้แ่เาถูัมา 7 ปี เาไม่เยพู
ถึเลย "เ้า็้วยอบร้า เ้าเป็น 1 ในนที่สร้าหออยสวรร์สินะ เ้านั้นมีเพื่อนเพียน
เียวสินะ" อบร้าในมา เาทำแ่เรื่อแ่นั้นแ่ไ้รับารอภัยโทษ "ท่านหัวหน้า
บาทหลวมีอำนายิ่ให่มา ้าัำสั่ท่านไม่ไ้ ทั้ 2 นออไปแล้วอย่า่อเรื่อล่ะ
ไม่ั้นถ้า่อเรื่อรั้หน้า เ้าถูประหารีวิแน่ ทหาร พาัวพวเาออไป" ประธานพูบ
ทหาร็มาัวเาไป
ลาในแมโนเลีย
"ันไม่เ้าใเลย ทำไมท่านหัวหน้าบาทหลวถึไ้ให้ปล่อยพวเราไป" อบร้าพูะำลั
ินนมปัร้อนๆที่พึ่ื้อเมื่อี้ "ัน็ไม่เ้าใเหมือนัน" เราลพูหลัาื่มน้ำเสร็ เฮ้อ
อออออออออ แ่็เอาเถอะ เราไปเินเล่นันหน่อยไหม? เป็นอิสระทั้ที้อทำัวเอให้อิสระ
หน่อย" เราลพูแล้วลุึ้น หันมายิ้มให้อบร้า "เห? นายพูอะไรเนี่ย" อบร้าทำท่า ไม่
เ้าใ
"เฮ้ นี่ พวนายือเราลับอบร้าไม่ใ่เหรอ!?"
เสียปริศนาัึ้นทำให้ทั้ 2 นหันไปมอ เธอนนั้นือ ลูี่ ฮาร์ทฟิเลีย นั่นเอ
"เิอะไรึ้น ระ ระ หรือพวนาย......แหุออมา!!!" เสียลูี่ันนอื่นหันมามอ นเ
ราล้อปิปาลูี่แล้วลาลูี่ับอบร้าไปที่บ้านลูี่
บ้านอลูี่
"ว่าแ่นายรู้ไ้ไว่าบ้านันอยู่ไหน!" ลูี่ถามเราล "ันเห็นอนเธอเินออมาาบ้าน เธอ
หันหลัให้พวเรา เธอเลยมอไม่เห็น แล้วเรา็ไมไ้แหุออมา้วย!!" เราลอธิบายทุ
อย่าให้ลูี่ฟัอย่าใเย็น "อ๋อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
อออออออออ" ลูี่อ๋อ "ไม่้ออ๋อยาว็ไ้มั้ -_-" อบร้าบ่นอย่ารำา "เออ ริสิ พว
นายะเ้าิล์พวเรามั้ย?" ลูี่ถาม "เอ๋! แฟรี่เทลเนี่ยนะ!" อบร้าและเราลอุทานพร้อมัน
"อื้อ! เห็นมาสเอร์ (ในเรื่อนี้้าะเปลี่ยนามาาโอเป็นปู่นะเออ) บ่นะไปรับพวนายมาที่
ิล์อยู่ ไหนๆพวนาย็ไม่มีิล์แล้ว ะไปอยู่ับพวเรามั้ยล่ะ?" ลูี่ถาม "อืม" 2 หนุ่มิ
สิ่ที่เราลิ ถ้าเราไปเราะไ้เอเอล่า!
สิ่ที่อบร้าิ ิวเบเลียส ิวเบเลียสอยู่ที่แฟรี่เทล! เราะไ้เอิวเบเลียสแล้ว!!
"เราะเ้าแฟรี่เทล!!!!" อบร้าและเราละโนพร้อมัน "เี๋ยวสิ ไม่้อะโน็ไ้ ><
เี๋ยวันะพาไปหามาสเอร์เอ" ลูี่บอ
ิล์แฟรี่เทล
"เฮ้ออออออ เบื่อๆๆๆ ไม่มีภาริทำเลย" นัสึบ่น "หน้าอย่าแเนี่ยนะ เลือานเป็น้วย"
เรย์ไปวนโอ๊ยนัสึเ้าแล้ว "ว่าไนะ ไอ้า!" "็บอว่าแเลือานเป็น้วยเหรอ ไอ้
าวา!"เรย์ับนัสึเริ่มทะเลาะัน เอาหัวมานัน "พอไ้แล้ว เรย์ นัสึ" เสียเอล่าั
ึ้นแล้วันหัวทั้ 2 นออห่าันนั ร๊อบ "อหัแล้วมั้่ะนั่นน่ะ!?" เวนี้ะโนึ้น ินา
นะที่เห็นเหุาร์หัวเราะึ้นเล็น้อย
ปั
"ทุน ั้แ่วันนี้เป็น้นไป พวเาะมาเป็น 1 ในสมาิิล์อพวเรานะ" ลูี่ันประู
ออแล้วะโนึ้น "พวเา" เอล่าอุทาน "ใรันหรือ่ะ?" เวนี้ถาม "ไอล์ น่าสสัยสุๆ
เลย" แฮปปี้พู "อืม ูท่าเราะเยเอแล้วนะ" าร์ลพูหลัามอเห็นอนาแล้ว
ึ ึ ึ ึ
"ะ......เราล!?" เอล่าอุทาน "สวัสี เอล่า ไม่ไ้เอันนานเลยนะ" เราลยิ้มแล้วเินมาหา
"อะ..เอริ!?" ินานะพู อบร้าเินเ้าไปหาินานะแล้วยิ้ม "ิวเบเลียส เป็นยัไบ้า"
มาสเอร์เินออมาแล้วพูว่า "เอาล่ะ อย่าที่ลูี่พู ูแลเาให้ีๆล่ะ เาไม่ไ้เป็นนั่ว
แล้ว ไ้รับารอภัยโทษแล้ว้วย เราล อบร้า โว์สัลัษ์แฟรี่เทลให้พวเาูที"
เราลมีราที่้นแน้า้าย ส่วนอบร้ามีสัลัษ์รฝ่ามือ้า้าย
"เอาล่ะ แยย้ายไ้" มาสเอร์พูบทุทน็ลับสู่สภาวะปิ
21.00 น. แฟรี่ฮิลล์ (หอพัหิอแฟรี่เทล)
ทา้านเอล่าับเราล
"ว่าแ่ว่า ทำไมนายถึ้อมานอนับันเนี่ย ทำไมไม่ไปนอนับเรย์ไม่็นัสึล่ะ" เอล่าถาม
้วยอาารเินๆ "็มาสเอร์บอให้ันมานอนับเธอนี่นา" เราลอบ "อา ั้นเหรอ" เอล่า
ถอนหายใ ืนนี้เราะนอนหลับมั้ยเนี่ยT-T เอล่าิ วามริแล้วันอยานอนับเธอ่า
หา เราลิ (นนนี่: เราล หรือว่าแิะ.. เราล: ไม่ใ่ -*-) "ห้ออเธอให่ีนะ
ว้า้วย" เราลอุทานหลัาเห็นห้ออเอล่า "อืม มีทั้หม 5 ห้อน่ะ พวุราะที่
เ็บในมิิเ็บอันไม่ไ้ ัน็ะเอามาเ็บไว้ที่นี่แหละ" เอล่าอะิบาย "เรื่อนั้น่าเถอะ ัน
่วแล้ว" เราลหาว "ั้น็ามมา" เอล่าเินไปห้อที่อยู่ริมสุ ในนั้นหัวเียิับหน้า่า
บานให่ที่แสันทร์สาส่อเ้ามา เราวเห็นแล้ว็รีบล้มัวลนอน "อา ไม่ไหวเลยนะนายนี่"
เอล่าส่ายหัวแล้วเปลี่ยนุเป็นุนอนแล้วึ้นเีย ู่ๆเราล็ลุึ้นนั่แล้วหันไปมอเอล่า
เอล่าใแล้วพูว่า "มะ..มออะไรอนะ..อื้อ!" ู่ๆ เราล็พ่เ้ามาูบเอล่า! สัมผัสนั้น
แทบทำให้เอล่าสลบทั้นั่เลย ูบแรที่เธอไ้รับ มาานที่เธอรั ูบนั้น่าแสนหอม
หวาน นั่นยิ่ทำให้เธอแทบสลบ เราลึยื่นมือมาประอหน้าเอล่าไว้ เราลไม่รู้ัวเลยว่าูบ
เอล่าไปนานเท่าไหร่ แ่ที่แน่ๆ เาิถึเธอ อยาเอเธอมาลอ 7 ปีที่เธอหายไป วาม
รู้สึนั้นบวับรสาิอริมฝีปาอเอล่านั้นยิ่ทำให้เาอยาูบเธอให้นานึ้นอี ู่ๆ
เอล่า็ร้อไห้ เราลึถอนูบ "ร้อทำไม" เราลถาม "นาย..นายทำอย่านี้ทำไม" เอล่า
สะอื้น "ัน...ิถึเธอ" เราลอบ "ัน...ัน..ัน็ิถึ..นาย" เอล่าเริ่มร้อไห้อีรั้ เ
ราลับใบหน้าเอล่าแล้วเ็น้ำา "นอนเถอะ" เราลพูแล้วหลับไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น