คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ----1----
----1----
15ปีก่อน
ทะเลทางตอนใต้แสนสวยงามของประทศ มีเกาะเล็กๆเกาะหนึ่งนามว่า เกาะจีฮัน เกาะแบบส่วนตัวสุดๆของผู้มีอิทธิพลทั้งสี่ที่ปล่อยเกาะทายาททั้งสี่ไว้ที่เกาะจีฮัน บ้างว่าเป็นเพราะความเหลวไหลของพวกเขา บ้างบอกว่าเพราะไม่ต้องการผู้สืทอด
หากแต่ไม่มีใครรู้ความจริง เกาะแห่งนั้นไร้ข่าวคราวราวกับว่าไม่เคยมีอยู่บนโลกแห่งนี้ จนเวลาล่วงเลยไปหลายปีเกาะแห่งนี้ก็ถูกลืมเลือน
15ปีต่อมา
ผู้มีอิทธิพลทั้งสี่เสื่อมอำนาจลงจากผู้มีอิทธิพลรายอื่นที่จับมือกันต่อต้านพวกเขาจนทั้งสี่ครอบครัวต้องหนีออกนอกประเทศ แต่ไม่ใช่แค่ฝ่ายผู้มีอิทธิพลที่เดือดร้อน แต่มาเฟียแก๊งเล็กๆที่จงรักภัคดีอย่าง แก๊งหนามกุหลาบ ก็พลอยโดนล้มล้างไปด้วย
“ปัง! ปัง!”
เสียงปืนกระหน่ำดังไปทั่วทิศทาง เหล่าลูกสมุนแก๊งหนามกุหลาบล้มลงหมดลมหายใจจมกองโลหิตสีแดงฉานคนแล้วคนเล่า
หากก็สมเกียรติของมาเฟียแก๊งหนามกุหลาบที่ได้อุทิศร่างกายและชีวิตปกป้อง นายน้อย ของพวกเขาได้สำเร็จตามที่หัวหน้าของตนได้สั่งไว้
“ปัง! ปัง!”
เสียงปืนที่ยิงไล่เจ็ทสกีหยุดลงเมื่อยานพาหนะหยุดลงเมื่อยานพาหนะนั้นแล่นออกไปไกลเกินวิถีกระสุน
“คุณฮันบินครับ สองคนนั้นหนีไปได้ครับ”ชายชุดดำกวาดตามองบริเวณรอบๆที่บัดนี้เหลือเพียงคนจากกลุ่มตัวเองที่ถูกส่งมาล้มล้างแก๊งหนามกุหลาบในขณะที่รอฟังคำสั่งจาก คิม ฮันบิน ผู้เจ้านายทางโทรศัพท์
.
.
.
“คุณฮันบินครับ สองคนนั้นหนีไปได้ครับ”
“ช่างเถอะ ฉันได้ตัวหัวหน้ามันมาแล้ว ปล่อยน้องชายมันกับบอดี้การ์ดนั่นให้ตายๆที่กลางทะเลไปซะ เพราะคนที่ฉันอยากเคลียร์ด้วยมีแค่มัน” ว่าพรางสายตาเหลือบไปมอง ‘มัน’ คนนั้นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
“จัดการสถานที่ให้เรียบร้อยซะ!...ตี๊ด!” ไม่แม้แต่จะฟังอีกฝ่ายตอบกลับ
ฮันบินกดตัดสายอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินเข้าไปหาหัวหน้าแก๊งหนามกุหลาบที่นอนสลบอยู่ อีกทั้งมือทั้งสองข้างของร่างกายกำยำยังถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกอีกด้วย
“พี่ทำให้ผมต้องทำแบบนี้เองนะพี่จีวอน”แววตาสวยวูบไหวยามทอดมองใบหน้าคมที่นอนไร้สติอยู่แต่เพียงไม่นานก็กลับเป็นเพียงแค่แววตาที่เย็นชาดังเดิม
.
.
.
“ฮึก!..พี่ยองแจ เราจะทำ..ฮึก..ยังไงกันดี ฮืออ..”ชเว ยองแจละมือจากแฮนด์เจ็ทสกีมาโอบกอด นายน้อย ของเขาด้วยใจที่แทบสลาย เพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น แก๊งหนามกุหลายของเขากลับถูกกวาดล้างไม่เหลือซาก
แต่ราวกับพี่จีวอนจะรู้ หัวหน้าแก๊งหนามกุหลาบผู้เป็นพี่ชายของนายน้อยได้วางแผนให้เขาพา นายน้อยแบมแบม หนีออกมา
ในฐานะที่เขาเป็นบอดี้การ์ดและเป็นเหมือนพี่ชายอีกคนของแบมแบม เขาจึงสัญญากับหัวหน้าแก๊งว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องพาแบมแบมหนีให้ได้ และก็สำเร็จถึงแม้เขาเองจะได้รับบาดเจ็บจากการที่ถูกกระสุนเฉี่ยวก็ตาม
“คนดีของพี่ยองแจ อย่าร้องไห้เลยนะครับ พี่จีวอนต้องปลอดภัย เราจะหลบไปอยู่เกาะสักพัก เข้มแข็งไว้นะครับคนดี”ยองแจกดจูบกับขมับของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบาราวกับต้องการปลอบประโลมให้คนตัวเล็กสงบลง
ออกแรงดึงเบาๆให้หลังน้องได้พิงกับอกตัวเองเพื่อเพิ่มความอบอุ่นท่ามกลางท้องทะเลที่เหน็บหนาว
“นอนพักก่อนก็ได้นะแบม ไว้ถึงแล้วพี่จะปลุก”เมื่อเห็นว่านายน้อยผู้เป็นแก้วตาดวงใจของแก๊งหนามกุหลาบหลับไปแล้ว ยองแจจึงตัดสินใจคลายอ้อมกอดเพื่อขับเจ็ทสกีอีกครั้ง
ตอนนี้เป็นเวลาตีสามกว่าๆ กว่าจะไปถึง ‘เกาะจีฮัน’ ให้คนตัวเล็กได้นอนพักบ้างคงจะดี...
-TALK-
ยืนยันค่ะ! มาร์คแบมไม่ใช่แจแบม 55555
ฝากติดตามด้วยน้าา>_<
ฟิคเรื่องนี้ขับเคลื่อนด้วยคอมเม้นท์เน้อออ
#นายใหญ่พี่มาร์ค
ความคิดเห็น