คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 0(เขียนใหม่&รีไรต์)
Chapter 0
' พี่จีอ็อตโต้ ซาเซียอยากรู้ว่าต้นไม้นี้จะโตได้ถึงไหนกันค่ะ '
' ไม่รู้สิ แต่ว่านะ..ต้นไม้น่ะอายุยาวมากนะ '
' หืม?...งั้นหรอค่ะ แต่ทำไมเวลากาลเวลาผ่านไปต้นไม้ถึงตายล่ะ '
' อ่ะ! นั้นสิ...ลืมไปเลยนะ....แต่ต้นไม้ก็กลับคืนสภาพมันอยู่ดีนะ '
' แบบนั้นก็ต่างจากมนุษย์มากจริงๆนะค่ะ เพราะมนุษย์น่ะเกิดครั้งหนึ่งก็ไม่รู้จะยืนยาวได้แค่ไหนและตายได้ครั้งหนึ่งเหมือนกัน ไม่รู้อีกกี่ภพถึงจะได้มาเจอโลกกว้างใหญ่แบบนี้......'
' นั้นคือคำพูดเมื่อนานมาแล้ว และไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ..... '
ณ คฤหาสน์วองโกเล่ แฟมิลี่
ปึงๆๆ!!
" พี่ค่ะ พี่จีอ็อตโต้!! ตื่นหรือยังค่ะ...นี่ใกล้เวลาประชุมล่ะนะ "
หญิงสาวในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนฟูฟ่องยืนอยู่หน้าห้องของผู้เป็นพี่ชายและบอสของที่นี่
แอด~
" อรุณ...สวัสดิ์ ซาเซีย..... "
" พะ..พี่จีอ็อตโต้! ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ เร็วเข้า!เข้าไปอาบน้ำล้างน้ำเลย "
เมื่อจีอ็อตโต้ออกมาในสภาพที่ใบหน้าทรุดโทรมทำให้ซาเซียรีบพลักหลังจีอ็อตโต้เข้าห้องนอนเพื่อช่วยแต่งตัว ผ่านไปได้ไม่นานซาเซียกำลังผูกเนคไทให้อยู่หน้ากระจกภายในห้อง
" ให้ตายสิค่ะ นี่ถ้าหนูไม่รีบมาดูให้แต่เช้าก่อนเวลาออกจากคฤหาสน์ก็คงไปประชุมสายแน่ๆเลย "
" เพราะมีน้องอยู่ไงพี่ถึงอยากตื่นสาย "
" ///บะ..บ้าหรือเปล่าค่ะเนี้ย "
ซาเซียรีบซ่อนใบหน้าของตนก่อนจะขอตัวไปเตรียมงานต่อไป จีอ็อตโต้ไม่ได้ว่าอะไรจึงปล่อยเธอไป
' น่ารักเหมือนเลยนะ....จริงสินะ ถ้าเราไม่ได้เจอซาเซีย...เราก็คงไม่ถึงวันนี้หรอก '
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ แถวชานเมืองกรุงโรม ประเทศอิตาลี เวลา 00.00 น.
ในเวลาค่ำคืนที่มืดสนิทได้มีกลุ่มบุคคลหนึ่งกำลังคุมเรือที่นำเข้ามาแถวนอกชานเมือง เพื่อนำเด็กออกมาจากเรือ ซึ่งมีแต่เด็กจากต่างประเทศทั้งนั้น
" เฮ้ย! รีบๆขึ้นมาสิว่ะ เดี๋ยวนายท่านของฉันจะรอนาน "
หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทได้ขึ้นเสียงกับเด็กๆกลุ่มนั้น จนกระทั่งมีเสียงดังเกิดขึ้นจนลูกน้องวิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ
" ลูกพี่..มีเด็กผู้หญิงชาวญี่ปุ่นทำร้ายคนคุมครับ ก่อนจะวิ่งไปทางโบสถ์นั้นน่ะครับ "
" แล้วตามไปหรือยังล่ะ หา! "
" ตามไปแล้วครับ "
" ดี 555+ "
เมื่อหัวหน้าพูดจบก็หัวเราะขึ้น โดยไม่คิดว่าเด็กสาวคนนั้นจะรอดหรือไม่
ทางด้านเด็กสาว
เด็กสาววัย 5 ปี ผมยาวประบ่าสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีแดงทับทิม กำลังวิ่งเข้าไปในป่า เมื่อวิ่งมาไม่นานก็พบถ้ำ แต่เธอเลือกที่หลบใหม่คือหินก้อนใหญ่ เพราะถ้าหากเธอเลือกเข้าไปหลบในถ้ำเธออาจจะโดนจับก็เป็นได้ และก็เป็นที่เธอคิดเมื่อคนของรถตู้ได้ตามเธอมาและเข้าไปในถ้ำ เธอจึงใช้จังหวะนั้นวิ่งไปที่โบสถ์ทันที
อีกด้านในระหว่างนั้น
มีเด็กผู้ชาย 2 คนกำลังเดินเข้าป่ามา คนแรกมีผมสีทองตั้ง ดวงตาสีฟ้า อีกคนมีผมสีแดง ดวงตาสีเดียวกับผม พร้อมทั้งมีรอยสักด้านซ้าย
" นี่ จีอ็อตโต้ เวลานี้มันดึกมากเลยนะ แถมนายบอกว่านอนไม่หลับไม่ใช่ ทำไมถึงพาฉันมาเข้าป่าแบบนี้ล่ะ "
" ไม่รู้สิ จี ฉันรู้เพียงว่า ' ต้องตื่น ตื่นมาช่วยใครซักคน ' "
" เฮ้อ! อีกแแล้วหรอ ' ลางสังหรณ์ ' นายนี่มัน..... "
เสียงของจีได้หยุดหายไป เพราะมีเสียงคนเยียบไม้ แล้วกำลังใกล้เข้ามา ทันใดนั้นจีและจีอ็อตโต้ได้เตรียมสู้ทันที แต่ว่า....
" อ่ะ! โอย~~ สะดุดก้อนหินอะไรตอนนี้เนี้ย เอ๋! (ภาษาญี่ปุ่น) "
" เธอ ไม่เป็นไรใช่ไหม "
" แล้วเธอจะภาษาอิตาลีไหมล่ะนั้นน่ะ "
" รู้เรื่องคะ ไม่เป็นไรด้วย แต่ว่าช่วยฉันด้วยค่ะ มีคนสวมชุดสูทไล่ตามจับตัวฉันอยู่น่ะคะ (ภาษาอิตาลี) "
เด็กสาวได้ร้องขอ จีและจีอ็อตโต้จึงได้พาเธอหลบที่พุ่มไม้ เนื่องจากลางสังหรณ์ของจีอ็อตโต้ได้เตือนว่า มีใครกำลังมาอีก และแล้วก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อคนใส่ชุดสูทมาด้วยกันถึง3 คนด้วยกัน จีและจีอ็อตโต้จึงสู้ ผลที่ออกมานั้น จีและจีอ็อตโต้ได้จัดการสำเร็จ แต่ว่าก็ได้แผลถลอกไม่ใช่น้อย ทั้ง2คนจึงพาเด็กสาวกลับโบสถ์ด้วยกัน เพราะไม่อย่างนั้น พวกชุดสูทคงตามมาอีกเป็นแน่
ณ โบสถ์ที่เชิงเขา
เมื่อมาถึงก็พบบาทหลวงยืนรออยู่ข้างหน้า ก่อนจะพาเข้ามาภายในบ้านพักเด็กกำพร้าแห่งนี้ และได้ถามเรื่องราวจากเด็กสาว ก่อนที่เด็กสาวจะแนะนำตัวและเล่าให้ฟัง
" หนูชื่อ ซาเซีย ค่ะ อยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น แต่ว่าหนูมีพ่อเป็นคนอิตาลี เลยพอจะพูดภาษาอิตาลีได้ หนูโดนลักพาตัวมาที่นี่หลังจากที่พวกนั้น ฆ่าคนในหมู่บ้านของหนู และจับเด็กและหญิงสาวที่สวยๆมาค่ะ ซึ่งหนูเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เมื่อมาถึงหนูก็...... "
" งั้นหรอ ดีแล้วที่เธอยังมีสติ เพราะงั้นเธอจะพักหรืออยู่ที่นี่ไหมล่ะ "
" อยู่ได้หรอค่ะ "
" แน่นอนสิ ซาเซีย เออ...พี่ขอเรียกอย่างนี้นะ "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะ "
เมื่อซาเซียกล่าวจบ บาทหลวงก็ขอตัวกลับไปนอนพักต่อ และปล่อยให้เธออยู่กับจีและจีอ็อตโต้กัน3คน
" ขอโทษนะคะ ที่ทำให้เจ็บตัวขนาดนี้ "
" ไม่เป็นไรหรอกซาเซีย จริงด้วย พี่ชื่อ จีอ็อตโต้ นะ ส่วนนี่ชื่อ จี เพื่อนสนิทพี่เอง เพราะงั้นเราสามคนมาอยู่ในสถานะครอบเดียวกันดีไหม "
" นี่ นายจะเป็นพี่คนโตหรือไงกัน "
" เปล่าซะหน่อย ก็นายกับฉันอายุเท่ากันนี่ 10 ปีไม่ใช่หรือไงกัน "
จีอ็อตโต้และจีได้เถียงกัน โดยไม่รู้เลยว่ามีเด็กสาวที่พึ่งมาอยู่ใหม่ กำลังนั่งมองด้วยรอยยิ้มเล็กๆก่อนจะตกลงกันได้
" งั้นพี่(จีอ็อตโต้)กับจี จะเป็นพี่ชายของซาเซียนะ "
" ค่ะ พี่จี พี่จีอ็อตโต้ ^^ "
เด็กสาวยิ้มให้ ก่อนที่จีและจีอ็อตโต้จะพาไปส่งที่ห้องนอนให้เธอ เพื่อให้เธอหายเหนื่อย ซึ่งเมื่อส่งแล้วและแยกย้ายกันไปแล้ว เธอก็คิดว่า ' หลังฝนตกยังมีท้องฟ้าที่สดใส เหมือนใจฉันที่มีเมฆบดบังเต็มไปหมด แต่ตอนนี้.....ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว เพราะงั้น......... '
ในวันพรุ่งนี้ จะมีแต่รอยยิ้มที่สดใส
ความคิดเห็น