คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Christmas Gift PART 1
วันนี้เป็นวันที่ผู้คนทั่วโลกกำลังเต็มไปด้วยความสุข เฮ้อ...แต่ทำไมผมถึงไม่มีช่วงเวลาแบบนั้นบ้างนะ ทำงานตัวเป็นเกลียว บ้านไม่ได้กลับ คนรักก็ไม่มี พูดแล้วก็เศร้าชีวิตนี้มีอะไรเศร้ากว่าการที่ไม่มีคนรักมั้ย ผมชักจะไม่แน่ใจ
ผมออกจากลิฟต์ แล้วตรงไปยังพื้นที่ส่วนตัวของผม คอนโดสุดหรู ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นแบบหลุดโลก แต่ไม่ทันที่ผมจะเข้าห้อง ผมก็เห็นกล่องของขวัญกล่องใหญ่ๆวางอยู่หน้าห้อง นี่มาอีกแล้วหรอ?
คือตลอดปีที่ผ่านมา ทุกเทศกาลจะมีของขวัญมาวางไว้ที่หน้าห้องผม พร้อมกับโน้ตแปลกๆ บอกว่าผมเป็นคนพิเศษบ้างล่ะ บอกว่าเพราะรักของเขาคือผมบ้างล่ะ ไม่อยากจะบอกเลยว่ามาทุกเทศกาลจริงๆ
ผมก้มลงหยิบกล่องของขวัญสีแดงที่มีริบบิ้นสีเขียวคาดขึ้นมา และแน่นอนบนกล่องมีโน้ตอยู่ด้วย
‘วันที่พิเศษแบบนี้ โอกาสพิเศษแบบนี้ ช่างเหมาะกับคนที่พิเศษอย่างคุณจริงๆ
ขอให้มีความสุขกับวันคริสต์มาส’
“อา....มีอะไรจะตลกกว่านี้มั้ยเนี่ย ฉันนี่ฮอตจริงๆ”
ผมวางของขวัญไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา แล้วก็จัดการแกะห่อนั่นอย่างลวกๆ บางครั้งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจพวกผู้หญิงนะว่าทำไมถึงต้องบรรจงแกะกระดาษห่อของขวัญอะไรขนาดนั้น เลขาที่ทำงานก็ชอบทำแบบนั้น พอผมถาม เธอก็บอกว่าแค่ว่า ห่อมันสวย เอาไว้ใช้ต่อได้ แต่เชื่อสิร้อยทั้งร้อยพอนานไปก็ขยำทิ้งลงถังขยะอยู่ดี
“ไม่ใช่เล่นๆเลยนะเนี่ย รู้ได้ไงว่ากำลังอยากได้น่ะ”
ผมจะไม่ตกใจเลย ถ้ามันไม่ใช่รองเท้าผ้าใบยี่ห้อดังที่ผมกำลังจะไปถอยมาประดับตู้รองเท้า นี่มันเจ๋งเป้งแบบสุดๆไปเลย แล้วของขวัญนี้มันมาจากใครกันนะ??
“นึกให้ออกสิคริส นายไปมีกิ๊กกั๊กกับใครที่ไหนอะไรยังไง”
“เฮ้อออออ โธ่เว้ย คิดให้ตายก็คิดไม่ออก”
หรือว่า...ผมจะมีแฟนคลับ? โอ้โห...ความหล่อของผมนี่มันสุดยอด ผมเป็นแค่ CEO ของบริษัทแฟชั่นเล็กๆ ไม่คิดว่าจะมีคนตามเจอนะเนี่ย แค่คิดผมก็มีความสุขจนแทบจะบินออกไปกาแลกซี่แอนโดรเมดาแล้ว ถ้าคริสต์มาสนี้มี ปีใหม่ที่กำลังจะถึงนี้ก็ต้องมีอีกสิ ใช่ๆๆ ไม่ผิดแน่ๆ
“เราได้เจอกันแน่ๆ แฟนคลับของผม ฮ่าๆๆๆ”
ผมจูบรองเท้านั่นทีนึง แล้วนอนกอดมันบนโซฟา จนเผลอหลับไป...
+++++++++++++++++++++++++++++++++
1 January 20XX Happy New Year!!!!!!!!!!!!
วันปีใหม่ปีนี้ ผมยังไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยตั้งแต่เช้า เพราะอะไรน่ะหรอ อย่าได้ถาม ฮึฮึฮึ วันนี้ผมจะจับตัวแฟนคลับอย่างลับๆของผมคนนั้นให้ได้เลย ใครกันนะ ลงทุนซื้อของขวัญให้ผมทุกเทศกาลเลย อย่างนี้ต้องมีอะไรตอบแทนบ้างสิ
นี่ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้าเลย ผมยืน alert อยู่ตรงประตูนี่ตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้ 11.32 น. ผมมองผ่านตาแมวตรงประตูเรื่อยๆ จนกระทั่งมีใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้าห้องผม ในมือเขานั่นมัน ของขวัญนี่!! ถึงจะเล็กกว่ากล่องที่เคยให้มา แต่มันก็คือของขวัญแน่ๆ
เขาเป็นผู้ชายตัวสูงๆ สีผมออกน้ำตาลไหม้ ตาโตๆ จมูกน่ารักๆ
“เฮ้ย!!!”
ผมร้องเสียงดังเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆกับประตู ซึ่งมันตรงกับตาแมวพอดี ก็ผมตกใจนี่ อ่ะส่องต่อ
เขาทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะขยับแขนเหมือนเขียนอะไรสักอย่าง คงจะเป็นโน้ตแปลกๆนั่นสินะ เอาล่ะๆ ผมควรจะแสดงตัวได้แล้ว นี่แฟนคลับขั้นเทพของผมเลยนะ ฮ่าๆๆ
ผมจับลูกบิดดีไซน์เก๋ไก๋ไฮโซของผม จากนั้นก็เปิดประตูออกไป...
“สวัสดีหนุ่มน้อย”
แกรก...แกรก....
นี่ตกใจจนทำปากกาหล่นเลยหรอ หนุ่มน้อย โหยยยย บอกเลยว่าหน้าตอนตกใจของเขานี่น่ารักสุดๆไปเลย
“อ...อ...สวัสดีครับ”
“จะบอกว่าของขวัญที่ให้มาฉันเก็บรักษาอย่างดีเลยนะ ขอบคุณมาก นายเป็นแฟนคลับฉันใช่มั้ยล่ะ ทีหลังไม่ต้องแอบมาให้ก็ได้นะ ให้มันต่อหน้าเนี่ยแหละ ฉันจะได้แฟนเซอร์วิสได้เต็มที่ จะเจอที่ไหนนายก็ให้ได้ ทั้งที่ร้านอาหาร ร้านกาแฟ บริษัท หรือแม้แต่ในห้องน้ำ”
“ห๊ะ!? เดี๋ยวนะ ผมนี่หรอ แฟนคลับคุณ ไหนๆก็ได้เจอกันแล้วนะครับ ผม ปาร์คชานยอล พนักงานส่งของจากบริษัทXXXX นี่เป็นสิทธิพิเศษของคุณอู๋อี้ฟานครับ ทางบริษัทของเราได้จัดส่งของขวัญให้คุณทุกเทศกาลสำคัญ เพราะคุณคือลูกค้าระดับ VIP และผมเป็นพนักงานส่งของโดยตรงให้กับคุณ”
อะไรนะ???? พนักงานส่งของ? ส่งในรูปแบบของขวัญด้วย ตลกตายล่ะ มีบริการหลังการขายแบบนี้ก็เจ๊งกันพอดีสิครับคุณพนักงาน อย่ามาโกหกผมซะให้ยากเลย ผมเลิกทำประกันกับบริษัทนี้ไปสามปีแล้ว ปาร์คชานยอลงั้นหรอ อืม...น่ารักดี ฮ่าๆๆ
“มีบริการแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย ไม่เห็นจะรู้เลย เข้ามาคุยกันด้านในก่อนสิเด็กน้อย”
ผมเปิดประตูให้ชานยอลเข้ามาในห้อง จากที่หน้าเหวออยู่แล้วเขายิ่งทำหน้าเหวอหนักเข้าไปใหญ่
“ม...ไม่ดีมั้งครับ”
“ดีสิ เข้ามา ฮึบ!”
ผมลากชานยอลเข้ามาในห้อง แล้วพามาตรงโซนห้องรับแขก เขานั่งเกร็งเหมือนกับกลัวความลับบางอย่างจะถูกเปิดเผย เก็บอาการไม่เก่งจริงๆสินะ การแสดงออกทางสีหน้านี่ชัดเจนมาก
“บอกมาว่ารู้ที่อยู่ฉันได้ยังไง”
“ก..ก็บริษัทให้มา ผมแค่มาส่งของตามที่เจ้านายสั่ง”
“งั้นลองบอกเลขประจำตัวลูกค้าของฉันมาสิ ถ้าบอกถูกฉันจะปล่อยๆนายกลับไป แต่...อีกอย่างที่จะบอกคือ ฉันเลิกทำประกันกับบริษัทนี้ไปตั้งนานแล้วด้วย”
“เอ่ออ...เอิ่มมมม ผมขอตัวก่อนนะคร้าบบบบบ”
พูดจบ ชานยอลก็รีบลุกพรวดไปที่ประตูทันที นั่นไง โกหกสินะ แต่อย่าหวังว่าจะทันผมเลย ฮึฮึฮึ ผมขวางประตูนั่นไว้ แน่นอนว่าเขาไม่มีทางออกอื่นแล้ว
“ชอบก็บอกกันสิครับ เด็กน้อย จะหนีพี่ทำไม”
“เออ ก็ได้ งื้อๆๆๆ ผมชอบพี่มาตั้งนานแล้ว ชอบตั้งแต่พี่เป็นแค่นายแบบโนเนม จนมาเป็น CEO บริษัทเนี่ย”
โถ...เด็กน้อย ฮ่าๆๆ เอาจริงๆ ผมว่าผมคุ้นๆหน้าเขาอยู่นะ เหมือนเคยเจอกันตอนที่ผมถ่ายแบบ แต่มันก็นานมากแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า
“นายเคยทำงานกับพี่มั้ย?”
“เคย..”
“ตอนไหน?”
“สี่ปีที่แล้ว งานถ่ายแบบของ Men Magazine ผมแคสงานผ่านพอดี ใช้ชื่อว่า เรียล”
นายแบบที่ชื่อว่าเรียล งานของ Men Magazine อืม...อ๋อ....ผมนึกออกแล้ว งานนั้นผมต้องถ่ายแบบกับนายแบบอีกประมาณ 3 คน แต่คอนเซ็ปต์งานคือหน้ากากแฟนซี ผมเลยจำหน้าใครไม่ได้สักคน ขอรำลึกความทรงจำแป๊บนึง
ผมดันชานยอลให้นอนไปกับโซฟา แล้วผมก็คร่อมด้านบน ใช่เลย วันนั้นผมโพสแบบนี้กับนายแบบที่ชื่อเรียล ความรู้สึกเดียวกันเป๊ะ ขนาดตัวก็เท่านี้ ถ้าเอามือปิดส่วนบนของหน้า ริมฝีปากแบบนี้ มันบังเอิญไปมั้ย!!!!
“นี่นาย???”
“อืม...ผมเอง ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย รีบๆปล่อยผมไปเถอะ แค่นี้ก็ขายหน้าจะแย่อยู่แล้ว”
ชานยอลเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น นี่หูเขาแดงนี่ เขินหรอเด็กน้อย ฮ่าๆๆ ผมลุกขึ้นไปนั่งที่เดิม แล้วหยิบกล่องของขวัญสีเขียวๆขึ้นมา
“ไหนมาแกะดู รอบที่แล้วซื้อรองเท้าที่อยากได้ให้ รอบนี้จะได้อะไรนะ”
“เฮ้ยยย อย่าเปิดเถอะ ผมขอร้อง” ชานยอลทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ตอนที่ผมกำลังจะดึงโบว์ออก
“ยิ่งห้ามมันก็ยิ่งอยากรู้นะ”
แควก....
โอ้โห...แพงใช่เล่นเลยนะเนี่ย สร้อยเงินคาร์เทียร์ จัดว่าลงทุนกับผมเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
“มันแพงนะเด็กน้อย หืม” ผมยีหัวชานยอลจากที่มันยุ่งอยู่แล้ว มันก็ยุ่งยิ่งกว่าเดิม
“จะแพงไม่แพงก็ช่างมันเถอะ อยากให้ จบนะ ผมไปก่อนล่ะ”
ชานยอลรีบลุกออกไปเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ทันผมอีกเหมือนเดิม ไปฝึกวิ่งในห้องพี่มาใหม่นะ น้องเอ๊ย... ฮ่าๆๆ
ชานยอลทำหน้าตกใจยิ่งกว่าครั้งแรกที่ผมตามทัน ก็แน่ล่ะ เขาต้องรู้อยู่แล้วว่าผมไม่เคยปล่อยใครไปง่ายๆ ถ้าสนใจ...
“นายรู้ใช่มั้ยว่า ถ้าพี่สนใจใคร”
“พี่จะไม่ปล่อยเขาออกจากห้องพี่ง่ายๆ”
“ใช่...รู้แล้วยังจะหนีไปไหนอีกมั้ย”
“หนีสิ ออกไปเลย!!!”
ชานยอลผลักผมออกด้านข้าง เพื่อที่จะออกไป แต่ผมคว้าข้อมือเขาได้ทัน เหมือนความโชคดีของผมมันจะพุ่งเข้าใส่แรงยิ่งกว่าฮิปโปชน ผมหงายหลังไปพร้อมกับดึงชานยอลลงมาด้วย ผมล่ะอยากจะบ้า นี่มันนิยายวัยรุ่นชัดๆ ชานยอลนอนทับผมอยู่อ่ะ โหย แม่ครับฟานจะบ้า เกิดมาชาตินี้ยังไม่เคยเจอผู้ชายแบ๊วอย่างนี้เลย หัวยุ่งๆตาโตๆปากห้อยๆหูก็กางๆ นี่ผมย้ำคำมากไปใช่มั้ย
“ชอบใช่มั้ยล่ะอยู่บนตัวฉันแบบนี้ ฮึฮึฮึ”
“ชอบกับผีน่ะสิ ผมไม่ชอบเลยจะบอกให้”
ชานยอลผลักตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเร็วกว่าแสง เฮ้ออออ เด็กคนนั้นคงคิดว่าออกจากห้องผมได้แล้วทุกอย่างจะจบใช่มั้ย บอกเลยว่า ไม่มีทาง!!! ฮ่าๆๆๆ ทำไมน่ะหรอ อยากรู้กันใช่มั้ยล่ะ ก็กระเป๋าเงินของเขาอยู่กับผมนี่
ผมมองกระเป๋าเงินในมืออย่างภาคภูมิใจสุดๆ มือผมไวใช่เล่นเลยนะเนี่ย เราได้เจอกันอีกแน่ๆ ปาร์คชานยอล...
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ว้าวววววว สเปเชี่ยลฟิคปีนี้สนุกมั้ยยยยยย หรือของปีที่แล้วสนุกกว่าน้าาาาา
เม้นบอกกันด้วยน้าาาาาาา บอกไว้ก่อนเลยว่าเรื่องนี้จะลงอีกที วันที่ 1 ม.ค. 2558
- สองตอนจบจ้า -
ความคิดเห็น