ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : OSนายคือสิ่งสำคัญ 2JAE
"ยอแฮยอรู้เรื่อนี้รึยัฮ่ะ?"
"เรื่ออะไร?"
อนนี้ผมพึ่ะลับาไปื้ออมา ทุนนั่อยู่ที่ห้อนั่เล่นันหม แล้วรูมเมทอผมไปไหนะล่ะ?
ผมเินไปที่ห้อ พอเปิประู็พบว่าไฟในห้อมันปิอยู่ พอเปิไฟ็ไม่เห็นแม้แ่เาอนัวเล็เลย
ผมเอาอไปวาไว้มุมห้อ ่อนะปิไฟและเินออไปหาทุน
ผมนั่ล้าๆมาร์ ่อนะหันไปถามหารูมเมทอผม
"มาร์! นายเห็นยอแไหม?"
"นอนอยู่ในห้อ"
"ไม่มีนี่! ันเปิห้อัวเอไปูมาแล้ว"
"หมายถึห้อัน"
ผมไ้ำอบันั้นึลุไปเปิห้ออมาร์ทันที เปิประูเ้าไป็เห็นนัวเล็ำลัเล่นไอแพเรื่อโปรอยู่
"ทำไมถึมาอยู่ห้อมาร์ล่ะ?"
"....."
"ฮยอถามทำไมไม่อบ?"
"....."
"นี่! เป็นอะไรอนาย"
"......"
"นายทำัวแบบนี้ใส่ฮยอไ้ยัไ? อบสัำไม่ไ้รึยัไ"
"ผม็เป็นอผมอย่านี้มานานแล้วล่ะ เพียแ่ฮยอไม่สัเเอ!"
ใรบอผมไม่ไ้สัเ ะมีหรอที่นัวเล็ะทำอะไรแล้วผมไม่รู้ ในเมื่อนัวเล็ือสิ่ที่สำัอผม ผมว่ามันแปลไปั้แ่ผมทัไปในโปรแรมแทสีเหลือนั้นแล้วล่ะ ปิะรีบอบอย่าไวเลย แ่นี่ลับไม่อ่านมันเลย้วย้ำ ะว่าแบหม็ไม่ใ่ เพราะยันั่เล่นไอแพสบายใอยู่เลย
"อย่ามาวนนะ ลับห้อไ้ล่ะ อย่ามาป่วนนอื่นเา"
"ผมไม่ลับ"
"นายนี่มันื้อริๆ ฮยอพูอะไรหัทำามที่บอะบ้า!"
"ผมไม่ใ่ินยอฮยอนสนิทอฮยอ ผมไม่ใ่นที่เื่อฟัอะไรอยู่เเล้ว"
มันแปลริๆ ปิไม่้อึ้นเสียอย่านี้แ่สั่ธรรมา็ทำามแล้ว ยอแไม่ใ่นื้อ ยอแเป็นเ็น่ารั
"ะไม่ไปีๆใ่มั้ย?"
"ไม่!"
"นายอย่าทำัวแบบนี้ ฮยอไม่อบ!"
"็ีรับ ฮยอ็เปลี่ยนรูมเมทสิ"
"ฮยอไม่เปลี่ยน"
"ไม่ีหรอรับ ฮยอะไ้ไม่้อมารำาับนอย่าผม"
"ฮยอไม่เยรำานายเลยนะ"
"แ่ผมว่าฮยออยาเปลี่ยนรูมเมท"
เปลี่ยนรูมเมท ยอแิอะไรทำไมพูแบบนั้นผมนี่นะหรออยาเปลี่ยนรูมเมท ผมมีวามสุที่มีนัวเล็เป็นรูมเมท ทุวันะ้อมีนมาอ้อนนู้นอ้อนนี่ผมอบ ทุืนะมีุ๊าหมีให้อผมอบ ใ่!!ผมอบเว ยอแ
"ินยอฮยอ็เหาแย่ พอผมเ้ามาฮยอ็เอาผมมาเป็นรูมเมท เพราะผมินยอฮยอเลย้อไปอยู่นเียว"
อยู่ันมาเือบะปีไม่เยพูถึเรื่อนี้ถึแม้อนเป็นเมทันใหม่ๆะพู็เถอะ แ่นี้มัน็นานมาแล้วเพราะอะไรันนะทำไมยอแถึไ้เป็นแบบนี้
"พวนายน่ะ เลิทะเลาะันไ้แล้วันะนอน" เ้าอห้อเินยี้หัว่อนะล้มัวลนอน้าๆยอแ
"ฮยอออไปเถอะฮ่ะ วันนี้ผมะนอนห้อมาร์ฮยอ"
"ไม่ไ้!!นายะ้อลับไปนอนที่ห้อเี๋ยวนี้"
"ไม่รั....." ไม่ทันที่ยอแะพูให้บประโย ็ถูระาให้ลุึ้นมาและออาห้อไป
"ปล่อยผมเี๋ยวนี้!!!"
"ไม่ปล่อย! นว่าะุยให้รู้เรื่อ"
"ผมไม่มีอะไร้อุย"
ทั้ห้ออยู่ในวามเียบ นระทั่มีบุลที่สามเปิประูเ้ามา
"ทะเลาะอะไรัน!! ัลั่นไปหม"
"ฮยอมา็ีแล้วรับ ั้แ่วันนี้เราแลห้อันนะรับ ฮยอมานอนห้อนี้ับแบอมฮยอ ส่วนผมะไปอยู่ห้ออฮยอ"
"ไม่!!" สอเสียที่ประสานันัึ้นมา
"ผมไม่อยาเป็นัวีันวามรัอทั้สอนหรอรับ ผมเ้าใว่ามันเ็บปวมาแ่ไหน"
เพราะผม็ำลัเ็บปวแบบนั้น หลัาที่เ้าเ็ยัษ์เรียให้ผมไปูแฟนาเฟ่มันไม่มีอะไร็เป็นแ่หัว้อๆนึที่ถามินยอฮยอ แ่ำอบลับมีนที่ผมอบอยู่ในนั้น้วย
ทำไมถึไม่เยอัพไอีเลยะ? มัน็เป็นแ่ประโยำถามที่อ่านแล้ว็ไม่มีอะไร
เพราะเบีบอว่าถ้าไม่นะที่1็ห้ามอัพนะรับ! แ่ำอบนั่น ทำไมถึ้อเื่อฟัันนานั่น ถ้าเาสอนไม่ไ้มีวามสัมพันธ์อะไรัน
ทุรั้็มัะมีรูปู่อทั้สอนออมาบ่อยๆ ผมือัวปัหาอเาทั้สอน
"นายน่ะไม่้อไปไหนเลย อยู่นี่แหละะไม่มีารแลห้ออะไรทั้นั้น"
ินยอฮยอพู่อนะหันไประิบที่หูอแบอมฮยอ พอระิบเสร็แบอม็รีบวิ่ามินยอฮยอออไป้านอ ผมพยายามห้ามน้ำาแล้ว พยามยามแล้วริๆ น้ำาที่ไหลออาหาาบ่บอถึวามเสียใ
ยอแเินไปล็อประู่อนะปล่อยโฮออมาอย่าไม่ิะปิั้น
ใ่ผมหลุมรัอิม แบอม รูมเมทที่แสนีอผม เาเป็นนีอยูแลห่วใยผมและสมาิทุนเป็นอย่าี
"ยอแ ยอแ! ยอแ!!"
"นายเป็นอะไร?"
"เปิประูให้ฮยอหน่อย?"
ไม่มีเสียใอบลับมานอาเสียสะอื้นอบุลในห้อ
"ยอแอ่า~~ อย่าทำแบบนี้เลย ฮยออร้อล่ะ เปิประูให้ฮยอเถอะ!!"
เสียสะอื้นเริ่มเียบลทำให้นที่พยายามเรียและเาะประูอย่าบ้าลั่หยุารระทำล
"หลับไปเเล้วสินะ!"
ฮยออโทษนะ ฮยอไม่ไ้้อารให้เป็นแบบนี้เลย หลัาที่ินยอระิบที่้าหูอผม ผม็รีบามไปลาอมันมันอย่าไวเลย 'แบอมอ่า~~~ ยอแรู้หมแล้วนะ' ยอแรู้อะไร แล้วมันเี่ยวอะไรับที่นัวเล็ทำัวแปลหรือเปล่า ผมึที่หลัอเสื้ออินยอ่อนะถามออไป 'ยอแรู้อะไร?? เล่นบ้าอะไรอี?' ินยอไม่ยอมอบพยายามิ้นออ่อนะหันมาแลบลิ้นปลิ้นาใส่ผม 'ถ้าไม่บอันะับนายไปโยนไว้นอหอ อาาศแบบนี้ เอาให้หนาวายไปเลยเป็นไ!' ไม่พูเปล่าพร้อมระาหลัอเสื้ออินยออีรั้ 'แล้นิเียวเอ อยารู้็ไปูในแฟนาเฟ่สิ' ในะที่ผมำลัใ้วามิ ินยอ็สะบััวหลุอีรั้่อนะวิ่เ้าห้อไป ผมที่ำลัะเินลับห้อลับไ้ยินเสียที่ร้อไห้ออมาอย่าั ผมรีบพุ่รไปที่หน้าห้อ่อนะหมุนลอนประู ย๊าห์!!!ทำไมมันล็อแบบนี้ ผมพยามยามเรียนัวเล็ าเสียที่ร้อไห้ลายเป็นเพียเสียสะอื้นเหมือนไม่อยาให้น้านนอไ้ยิน หลัาที่ผมพยามยามเาะประูแล้วะโนเรียนในห้อเสียสะอื้นที่เยมี็เริ่มหายไป หลับไปแล้วสินะ!! ผมนั่ลับพื้นพิประูหน้าห้อ หลับฝันีนะเ็น้อยอฮยอ!
ผมที่พึ่นึอะไรึ้นไ้รีบวิ่ไปที่ห้ออแบมที่อนนี้เ้าเ็นั่นยันอนเล่นไอแพอยู่เป็นแน่
"แบมแบม!"
"ฮยอยืมไอแพเล่นหน่อยสิ!"
"วรให้ีมั้ยรับ! แล้วมาอไอแพผมนี่เลียร์ับนในห้อแล้วหรอรับ"
"......เี๋ยวฮยอัารเอล่ะ แบมเอาไอแพมาให้ฮยอยืม่อนเถอะ"
"รับๆ!! ถ้าแ็สันฮยออยู่ัหน้าฮยอแน่โทษานทำให้น้อเสียใ"
เมื่อผมไ้ไอแพแล้ว็เินไปนั่ที่โฟา่อนะเปิหน้าอแฟนาเฟ่ ผมเลื่อนไปเรื่อยๆนมาหยุที่ระทู้นึ อาะเป็นเพราะระทู้นี้สินะ ินยอนายนี่มันหาเรื่อให้ันไม่หยุเลยริๆนะ
ผมวระทำยัไับนัวเล็ที่นอนอยู่ในห้อีเนี้ย ในะที่ำลัิสายา็พลันไปเห็นระทู้อแฟนลับ : [ยอแ]ยอแย๊าห์
ผม้มลอบระทู้่อนะเินเอาไอแพไปืนแบมแบม แล้วเินลับมานั่พิประูเหมือนเิม ยอแอ่า~~ ฮยอหนาวมาๆเลยนะ ไม่มียอแให้อ ฮยออยาอยู่ใล้ๆับยอแ อนนี้ะห่มผ้ามั้ย ะเอาหัวลมๆไปุรไหน ะออะไรอยู่ ย๊าห์!!ฮยอิถึยอแั วามิเริ่มหยุล่อนะเ้าสู่ห้ววามฝัน
ผมลืมาึ้น เปลือาที่หนัอึ้ทำให้ผมอยาหลับาลอีรั้ ผมลืมปลล็อลอนประูหรอ? แล้วแบอมฮยอะนอนอยู่ที่ไหนล่ะ ็ไม่พ้นไปนอนห้ออินยอฮยอหรอ ผมะไปสนใทำไม ในเมื่อเ้ามีนูแลเอาใใส่ีอยู่แล้ว
ผมเินไปเปิประูห้อ ลีเอร์อวที่ใร็ว่าุอนนี้มานั่หลับหน้าห้อ ผม่อยๆเินผ่านไปอย่า้าๆหวัให้นที่อยู่หน้าห้อะไม่ื่นึ้นมา ผมรีบอาบน้ำ่อนะวิ่เ้าห้ออมาร์ฮยอไป
"ยัไม่หายโรธมันอีรึไ?"
"ผมไปโรธอะไรเา ผมไม่ไ้โรธเลยนะรับ"
"ั้น็รีบลับไปทำัวปิไ้แล้ว ไม่ั้นไ้มีนลั่ายแน่ๆ"
"ใระมาลั่ายเพราะผม?"
"นาย็ลอมาูนี่สิ"
ผมเินไปนั่้ามาร์ฮยอ มาร์ฮยอี้ไปที่ระทู้หัว้อที่ั้ถึผม ผมอ่านระทู้ที่มาร์ฮยอี้ หน้าอผมับร้อนึ้นมาะื้นๆ
"เป็นยัไล่ะ? นายทำให้หมอนั่นแทบลั่เลยนะ"
ผมเลือที่ะไม่สนใและเินออาห้อไป
ผมเินลับมาที่ห้อแ่อนนี้หน้าห้อลับไม่มีนัวสูที่นอนอยู่หน้าห้อเหมือนเมื่อี้แล้ว ผมเปิประูเ้าไป่อนะปิประูและเินไปเปิหน้า่า
"ยอแอ่า~~ ฮยออโทษนะ"
สอแนแร่โอบยอแไว้ในอ้อมแน และเอาหน้าวาไว้บนไหล่อนัวเล็
"ฮยอะมาอโทษอะไรผม?"
"ฮยอไม่รู้ แ่ฮยอิว่าที่ยอแร้อไห้้นเหุอาะมาาฮยอ"
"......"
"ฮยออโทษนะ ฮยอไม่อบให้นสำัอฮยอ้อร้อไห้ ไม่ว่า้วยเหุผลอะไร ฮยอไม่อยาเห็นยอแเสียใ"
ยอแึแนที่โอบอเาไว้ออ่อนะเินออาห้อไป
นสำั! ย๊าห์!!!!อิม แบอม เล่นอะไรอเา มันไม่สนุเลยนะ
ผมมาที่ห้อ้อมอบริษัท โยนระเป๋าล่อนะหยิบไอแพเรื่อโปรมาเล่น
ใ่!!ผมเ้าไปอบำถามอแฟนๆในแฟนาเฟ่
"อ้ว!!! ย๊าห์!!!เว ยอแ ทำไมทำับฮยอแบบนี้"
ผมมอหน้าออมพิวเอร์ที่อนนี้มันโว์ระทู้อแฟนที่ยอแพึ่มาอบ ั้นวันนี้็อ้วให้มันหมไส้หมพุไปเลยแล้วัน
ผมนั่อยู่หน้าอมพิวเอร์เือบั่วโมเพื่ออบำถามอแฟนลับ นแบมที่เินออมานอห้อแล้วะโนเ้าไปหามาร์
"มาร์ฮยออ่า ไปทำอะไรใส่ยอแ ทำไมพอเปิไอีใหม่็อัพรูปู่ับฮยอเลยอ่ะ"
ผมที่ไ้ยินั่นั้น็รีบวิ่ไปหาแบม เพื่อะูไอีอนัวเล็ับรูปที่พึ่อัพลไป
ผมหยิบไอแพมาาแบม เลื่อนไปูที่รูปที่นัวเล็พึ่อัพ 'ย๊าห์!!ยอแอ่า' ผมืนไอแพให้แบม่อนะเินอลับเ้าห้อไป ในเมื่อ้อแล้วไม่สนใ ฮยอ็ะอนลับบ้าแล้วัน ผมอัพรูปลในไอี ่อนะเลื่อนหน้าอไปมาเล่น
ผมเปิประูห้อเ้ามา็พบว่ารูมเมทอัวเอนั้น ำลั้มหน้า้มาสนใับโทรศัพท์มือถืออเา เฮ้อ!!นี่เยิะสนใันบ้าไหม
"ลับมาแล้วสินะ!! ถ้าอยาย้ายไปอยู่ับมาร์็ไม่เห็น้อเอาเรื่ออินยอมาอ้าเลย ถ้านายะย้ายไปอยู่ห้อมาร์ ฮยอะุยับแ็สันและ็เมเนให้็ไ้ ฮยอ็นึว่าฮยอทำผิอะไรเอาแ่โทษัวเอมาลอทั้วัน"
"ผมไม่ไ้อยาย้ายไปอยู่ับมาร์ฮยอัหน่อย ฮยอนั่นแหละที่อยาอยู่ับินยอฮยอ"
"ทำไมัน้ออยาอยู่ับินยอ ในเมื่อันมีนายอยู่แล้ว"
"ผมับินยอฮยอไม่เหมือนันรับ"
"ใ่!!นายสอนไม่เหมือนัน เพราะันรันายมาว่าินยอ ันไม่ไ้รันายแบบพี่น้อ"
"....."
"เอาเถอะในเมื่อนายไม่ไ้รู้สึเหมือนับฮยอ ฮยอ็ทำอะไรไม่ไ้"
"ผม......"
"......"
"ผมไม่อบที่ฮยอทำแบบนั้น!"
"...."
"ผมไม่อบที่ฮยอูสนิทับินยอฮยอ"
"....."
"ผมหว! ผม...."
ยัไม่ทันที่นัวเล็ะพูบ ผม็ึให้ลมานั่้าๆ่อนะอไว้ให้แน่น
"เรารู้สึเหมือนันหรือเปล่า?"
"..."
"นายไ้ยินเสียหัวใอฮยอไหม?"
"....."
"มันำลับอรันายอยู่"
ผมับให้อีนหันหน้ามาหาผม ่อนที่ะุมมืออยอแไว้แน่น เหมือนลัวะหายไปไหน
"ฮยอรันายนะยอแ"
น้ำาเม็เล็ไหลออาหาาสวยผ่านแ้มลมๆนั่น แบอมเอื้อมมือไปเ็
"ให้ฮยอไู้แลนายมาว่านี้ไ้ไหม?"
"......"
"ที่นายร้อไห้เพราะเสียใหรอ?"
"ไม่รับ!!"
"แล้วร้อทำไม?"
"ผมีใที่ฮยอรู้สึเหมือนับผม"
"แล้วลฮยอะไ้เป็นแฟนอนายไหม?"
"ผมไม่เยห้ามนะรับ!"
แบอมอยอแไว้แน่น ยอแที่เินนหน้าแไปหมไ้แ่หมุหัวุับอแร่อนที่โอบอไว้
็เพราะนายน่ารัแบบนี้ไ ฮยอถึไ้ละสายาไปานายไม่ไ้เลย ผม้มูบลบนลุ่มผมสีอ่อน
แ่นี้ล่ะที่ผม้อาร!
"ินยอฮยอเป็นไบ้าฮ่ะ!!"
"Mission complete!!!!!"
-END-
มาามอารม์เลย55555555
่วยอมเมน์และเฟบัน้วยนะ
ะมีมาเรื่อยๆนะ
ิแท็ #PINKrom
B
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น