คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชื่อของฉัน.... [100%]
ชื่อของฉัน....
เอี๊ยดดด!!
เสียงรถลีมูซีนสีขาวคันหรูจอดหน้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ด้วยราคาที่แพงระยับที่เปล่งประกายโอร่ามาแต่ไกลบวกกับเสียงเบรกรถทำให้บรรดานักเรียนในบริเวณนั้นตกใจกันเป็นอย่างมาก
“ขอบคุณค่ะ คุณลุงชาติ ^ ^”
หญิงสาวร่างบางผมยาวสีน้ำตาลหยักศกที่ปลายผมเล็กน้อยตัดกับผิวขาวหิมะของเธอและริมฝีปากบางได้รูปจมูกโด่งเรียวเล็ก ตาสีดำน้ำตาลอมแดงที่เปล่งประกายหน้าค้นหา ทุกๆอย่างในตัวเธอล้วนมีเสน่ห์หน้าค้นหาอย่างกับสิ่งที่พระเจ้าประธานขึ้นมาให้เหล่ามนุษย์ทั้งหลายได้ยลโฉมในความงาม เสน่ห์หา และความหน้าค้นหาในตัวของเธอไม่ว่าจะเป็นใครไหนก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย….
หญิงสาวร่างบางเดินลงจากรถลีมูซีนคันหรูและเดินไปตามอาคารต่างๆจนมาถึงอาคารที่ 9 อาคารที่เธอเรียนอยู่ เธอเดินขึ้นไปถึงห้องเรียนและยิ้มบางๆเป็นการทักทายให้กับเพื่อนๆในห้องเรียนและก็เป็นอย่างทุกทีในตอนที่เธอยิ้มให้ใครก็ต้องมีแต่คนเคลิ้มตามกับรอยยิ้มบางๆนั้นทุกทีจนเธอเกินชาชินในกริยาของเพื่อนๆและทุกๆคนและเธอก็เดินไปเก็บกระเป๋าเอาไว้กับโต๊ะของเธอและเดินออกจากห้องออกไปหาบรรดาเพื่อนสนิทของเธอ
ตรงหลังอาคารที่ 9 ที่นั่งประจำของกลุ่มพวกเธอจะเรียกว่าเป็นกลุ่มเลยก็ไม่ใช่เพราะเพื่อนของเธอมีแค่ 2 คนเท่านั้นเพราะเธอคิดว่าการมีเพื่อนเยอะจะทำให้เป็นปัญหาของตัวเองได้แต่ท่าไม่มีเลยก็ไม่ได้เธอเลยเลือก 2 คนนี้มาเป็นเพื่อนเพราะคล้ายคลึงกับเธอเป็นอย่างมาก
“อีฟ มาแล้วหรอ”
“อือ วันนี้มาสายกว่าพวกเธอหรอเนี่ยพลาดซ่ะแล้วซิ…. ว่าแต่เพพเพอร์เธอใส่เนคไทมาแทนโบว์อีแล้วนะ”
“อีฟเธอก็เห็นว่าเพพเพอร์น่ะ ไม่ค่อยใส่โบว์เห็นใส่เนคไทมาทุกวันมีบางวันที่เป็นการเป็นงานท่านั้นแหละที่จะเห็นยัยเพพเพอร์ใส่โบว์มา”
“เธอก็ว่าเกินไปนะวิสก้า”
เธอ เพพเพอร์ วิสก้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม ปลายปี 1 แล้ว เพพเพอร์ลูกครึ่ง ฝรั่งเศส-อิตาลี-ญี่ปุ่น-จีน เพพเพอร์ไม่มีสันชาติไทยแต่เธอมาอยู่ที่นี่เมื่อ8ปีก่อนเธอเลยสามารถพูดภาษาไทยและเขียนภาษาไทยได้
เธอมีผมดำอมแดงที่ยาวตรงติดจะฟูนิดๆที่โคนผม ดวงตาสีดำอมแดงเรียวเล็กสีเดียวกับสีผมของเธอตัดกับสีผิวที่ขาวเหมือนหิมะ จมูกโด่งเรียวเล็ก ริมฝีปากบางได้รูป เธอเป็นคนที่ตัวเล็กส่วนสูงยังไม่ถึง 160 เซนติเมตร เลยด้วยซ้ำแต่เธอก็มีเสน่ห์เป็นอย่างมาก
แต่เธอมักจะไม่ถูกกับเครื่องแบบนักเรียนนักที่ผู้หญิงจะต้องใส่เนคไทแบบโบว์เธอเลยเลือกที่จะใส่แค่เนคไทแบบธรรมดามากกว่าเพราะใส่ง่ายกว่า
วิสก้าลูกครึ่ง ไทย-นอร์เวย์ เธอเป็นคนที่รูปร่างดีติดจะสูงหน่อยๆ เธอมีผมยาวตรงสีน้ำตาลแดงและผิวขาวบวกกับดวงตากลมโตสีแดงสดของเธอทำให้เธอดูฮอตมากๆ แต่นิสัยของเธอท่าดูจากภายนอกแล้วนั้นทุกคนคงจะเดากันได้ว่า เธอมั่น เธอแรง แต่จริงๆแล้วนั้นเธอเป็นคนข้องข้างห้าวๆ เท่ๆ ซ่ะมากกว่า
แล้วพวกเธอก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งได้เวลาเข้าเรียน
“เอาล่ะนักเรียนวันนี้จะมีรุ่นพี่ที่เคยเรียนจบจากโรงเรียนของเรามาแวะเยี่ยมโรงเรียนของเราพวกเขาอยู่มหาวิทยาลัยประจำตระกูลใหญ่ของพวกเขานั่นก็คือตระกูลแอทลาส วันนี้เขาจะมาเยี่ยมโรงเรียนของเรากัน” หลังจากที่คุณครูโฮมรูมตอนเช้าเส็จก็เกิดเสียงพูดคุยกันในห้องเรียนขึ้นมาทันที
“นี่ๆ เพพเพอร์ อีฟ พวกเธอรู้รึเปล่าว่าคนของตระกูลแอทลาสเขาคือใครน่ะ”
“ฉันว่าเธอถามผิดคนแล้วล่ะฉันกับเพพเพอร์เนี่ยนะจะรู้จัก”
“งั้นฟังนะ เมื่อกี้ฉันได้ยินโต๊ะข้างๆเขาพูดกันมา”
“เร็วดีจริง”
“อย่ามากัดฉันนะเพพเพอร์ ก็มันได้ยินนี่นาฉันก็ไม่ได้ชอบเรื่องพวกนี้ไปมากกว่าพวกเธอหรอก คือว่ามันเป็นแบบนี้นะตระกูลแอทลาสน่ะมีลูกหลานมากในอดีตน่ะ แล้วที่นี้แต่ล่ะคนก็แต่งงานมีลูกมีหลานเพิ่มขึ้นจนตระกูลมันใหญ่ขึ้นเรื่อยเลยต้องแบ่งออกเป็นตระกูลย่อยตั้ง 50 กว่าตระกูลแต่ว่าคนที่จะเป็นผู้นำตระกูลใหญ่คนต่อไปมีทั้งหมด 3 คน”
“รู้เยอะมากไปแล้วนะ วิสก้าว่าแต่ 3 คนคือใครบ้างล่ะ”
“เธอก็อยากรู้ไม่ใช่รึไงอีฟ -_-; 3คนนั้นคือคนที่จะมาโรงเรียนของเราในวันนี้ อายุ 20 ปี ทั้ง 3 คน คนแรกชื่อ ไคท์ ลูกครึ่ง แคนนาดา-อังกฤษ คนที่ 2 ชื่อ เฟอร์กิวส์ คนนี้ก็ลูกครึ่ง อิตาลี-ฝรั่งเศส-อังกฤษ คนที่ 3 ชื่อ เรียวกะ คนนี้ลูกครึ่ง อังกฤษ-ญี่ปุ่น-อเมริกัน”
3 คนนี้จะมาโรงเรียนของเรา เธอคิดอย่างนั้นจนกระทั่งเวลาพักเที่ยง 3 หนุ่มจากตระกูลแอทลาสก็ได้เดินทางมาถึง
เสียงกรี๊ดดังมาแต่ไกลบรรดาคุณครูทั้งหลายออกมาต้อนรับ 3 จากตระกูลแอทลาสและยังสั่งให้นักเรียนทุกคนออกมาต้อนรับนักเรียนทุกคนยินดีในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายแต่ไม่ใช่เธอทั้ง 3 คนเป็นแน่!
“ทำไมพวกเราต้องมาด้วย”
“ทำตามคำสั่งไปเถอะวิสก้า พอพวกนั้นเข้าไปในอาคารพักครูแล้วเราก็แยกย้ายได้”
3 หนุ่มลงจากรถลีมูซีนคันหรูและเดินเข้ามาในโรงเรียนทั้งโรงเรียนนั้นเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ดจากบรรดานักเรียนหญิงดังไปทั่วทั้งโรงเรียน 3 หนุ่มเดินมาจนถึงแถวที่ อีฟ เพพเพอร์ วิสก้า ยืนอยู่
“เธอชื่ออะไร” ผู้ชาย 1 ใน 3 หนุ่มจากตระกูลแอทลาสผู้มีผมสีทอง ดวงตาสีเขียวอำพันคมกริบ มีเสน่ห์หน้าค้นหา ทำให้เธอถึงกับอึ้งในเสน่ห์นั้นไปชั่ววูบจนลืมตอบคำถามของเขา ถึงสายตาของเขาที่มองกับเธอจะเย็นชาไม่สามารถคาดเดาได้
“บอกเขาไปซิ่อีฟลิน!” คุณครูที่ยืนข้างๆเธอเอ่ยขึ้น ในสถานะการณ์นี้เธอคงจะเถียงคุณครูไปไม่ได้จริงๆ ความจริงแล้วนั้นเธอก็ไม่ค่อยบอกชื่อตัวเองให้คนแปลกหน้าหรือพึ่งเจอกัน
ซะเท่าไหร่แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ
“ฉันชื่ออีฟ อีฟลิน วาเลสเตอร์”
“หึ!” จากนั้นเขาก็มองเธอด้วยสายตาเย็นๆไม่สามารถที่จะคาดเดาได้เหมือนเดิม
อีฟเธอได้แต่คิดว่าจะต้องมีอะไรแน่ๆ ที่คนจากตระกูลแอมลาสมาถามชื่อเธอแบบนีอาจจะมีหายนะชิ้นใหญ่บินมาหาเธอเป็นแน่ แต่คนอย่างเธอก็จะต้องเผชิญกับมันและฝ่าฟันมันไปให้ได้!
หวัดดีค่ะ เจอกันตอนเดียวก่อน งานเยอะนะเอาจริงๆ เฮ้อ!! เหนื่อยค่ะ
เหนื่อเจรงงงง T_T แต่ว่าจะพยายามมาอัพนะ ถึงแม้จะอยู่ในสถานะการณ์วิกฤต ก็จะอัพ (เวอร์ไป5555) ก็ขอฝากนิยายของเขาด้วยแล้วกัน เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะ......ไงดีอธิบายไม่ถูกนะ 55555 ต้องติดตามเองเจรงๆ U_U เห็นพระเองแบบนี้แล้วจะค่อยๆเปลี่ยนบุคลิกนะคะ งั้นฝากด้วยน๊าาาาา >3<
ด้วยรัก
อันอินฟินนิตี้หาที่เปลียบมิได้
Peper c'z
ความคิดเห็น