China first time มึน ณ เมืองนอก

ลำดับตอนที่ #1 : ขออนุญาติโบยบิน "ครั้งแรก"

หลังจากที่เรารู้เรื่องจากครูค่ะว่ามีโครงการไปเรียนภาษายี่สิบเอ็ดวัน  ช่าง ตวง วัด คิดถึงความคุ้มค่าเงินแล้ว เลยตัดสินใจไปขอแม่ (ความจริงแล้วเราไม่ได้อยู่กับแม่ แต่อยู่กับป้า มีป้าสองคนดูแลและลุงอีกหนึ่งคน เราเลยเรียกป้า กับลุงว่าแม่กับพ่อนะคะ // ส่วนแม่กับพ่อ เราเรียกว่าม๊า กับ ป๋าค่ะ //อย่าพึ่งงงนะตัว) คือที่บ้านเป็นห่วงมากและจะไม่ยอมให้ไปค่ะ จนทางบ้านโทราไปคุยกับเพื่อนที่จะไปด้วย ตกลงกัน สุดท้ายก็ให้ไป ปัญหาไม่จบค่ะต้องไปทำพาสปอร์ต แต่ด้วยความสะเพร่าของเรา คือเราบอกแต่ทางพ่อแม่บ้านนี้  ไม่ได้บอกป๋าม๊า เรื่องเลยเกิดค่ะ คือม๊าไม่รู้เรื่องเลย ม๊าขอเวลาตัดสินใจว่าจะให้ไปหรือไม่ให้ไป คือวันนั้นเป็นวันอาทิตย์ เราต้องจองตั๋ววันอังคารเท่ากับว่าเรามีเวลาทำพาสปอร์ตแค่วันจันทร์เท่านั้น สรุปคือคืนนั้นนอนไม่หลับเลยค่ะ รอคำตอบจากม๊า ตอนเช้าตื่นมาสภาพเรานี่ซอมบี้มาก ตาบวม อดนอน เครียด อยากไป บลาๆๆ ก่อนขึ้นรถออกจากบ้าน ม๊ากก็โทรมาและบอกว่าโอเค ให้ไป

 เยสสสสสสสสส! กรี๊ดลั่นซอย (ตอนนั้นเวลาประมาณตีห้า ชาวบ้านแทบจะตื่นมาฆ่านังแว่นนี่ แกจะบ้ารึไงงง)

ผลสรุปคือวันนั้นเราไปทำพาสปอร์ตในสภาพนักเรียนนักเรียนซอมบี้ คือแบกกระเป๋านักเรียนจัดเต็ม ชุดนักเรียนพร้อม แต่หน้าพัง ตาโหล ตาช้ำ ตาบวม รูปที่ได้จากพาสปอร์ตในวันนนั้นเลยเห้มาก เห้กว่ารูปที่ถ่ายบัตรประชาชนอีก --;

ถึงแม้อุปสรรคจะเยอะไปบ้างแต่เราก็รอดพ้นทุกปัญหา(ปาดเหงื่อแปป) มาจนถึงวันขึ้นเครื่องจนได้ ^^