คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
แหวนจะตามหาเจ้าของของมันเอง...
คุณเชื่อในพรหมลิขิตมั้ย ?
แต่ผมเชื่อนะ...
เนื้อคู่ที่เกิดมาคู่กับคุณมีอยู่จริงๆรึป่าว ?
มีจริงรึป่าวผมไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ผมเจอเขาแล้วล่ะ :3
Intro
วันหนึ่งๆ เราได้เจอกับผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน ทั้งตลอดทางเดิน บนรถประจำทาง รถไฟ แต่เราก็ไม่ได้สนใจคนเหล่านั้นซักเท่าไหร่ เพราะต่างคนก็ล้วนแต่มีชีวิตเป็นของตัวเองทั้งนั้น ยิ่งเวลาเร่งด่วนในตอนเช้าแบบนี้ก็ต้องตัวใครตัวมันกันแล้วล่ะ มันเป็นอีกวันหนึ่งที่แสนจะวุ่นวายของ “ลู่หาน” หนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม ดวงตาดุจกวางป่า ที่ใครได้มองหรือได้สบตาซักครั้งเป็นต้องหลงใหล บวกกับขนตาที่งอนหนาเป็นแพยาว ที่ผู้หญิงหลายๆคนเห็นยังต้องอิจฉา จมูกรั้นฉายแววซุกซนไม่น้อย กลีบปากแดงดั่งสีเชอร์รี่ ผมสีคาราเมลที่ขยับขึ้นลงตามแรงฝีเท้าที่กระทบกับพื้นปูน ดูดุ๊กดิ๊กน่ารักซะไม่มี สีผิวขาวอมชมพูดูสุขภาพดีที่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเลือดที่สูบฉีดอย่างหนัก ร่างบางพยายามเร่งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วขึ้น อีกนิดเดียวเท่านั้นจะถึงแล้ว จะถึงมหาลัยฯเขาแล้ว
อีกนิดนึงเท่านั้น ....
“ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อยครับ” ลู่หานพูดขึ้นในขณะที่วิ่งหลบผู้คนไปด้วย ทำไมวันนี้คนมันมาสายกันเยอะจังว่ะครับเนี่ย เขาบ่นในใจเล็กน้อยตามประสาคนรีบ
แต่แล้วในขณะที่ลูกกวางน้อยกำลังรีบชนิดที่ ถ้าเทเลพอร์ตได้คงทำไปแล้ว ก็สะดุดเข้ากับเท้าของตัวเอง ทำให้เสียหลักล้มไปชนคนข้างหน้า หัวของลู่หานชนเข้ากับแผ่นหลังกว้างของเขาอย่างจัง แรงกระแทกที่เกิดขึ้นมากพอที่จะทำให้หนุ่มน้อยร่างบางล้มก้นจ้ำเบ้า
“ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย เจ็บง่ะ T^T ” ร่างบางร้องออกมาด้วยความเจ็บที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งเอามือข้างขวาลูบไปที่บั้นท้ายของตัวเอง
แรงกระแทกที่เกิดขึ้นบวกกับเสียงร้องของหนุ่มน้อยหน้าหวานที่ดังขึ้น ทำให้เจ้าของแผ่นหลังที่คู่กรณีชนไปเมื่อซักครู่หันมาพร้อมกับถามหนุ่มน้อยหน้าหวานด้วยความเป็นห่วง
“นายเป็นไรมากรึป่าว?” เสียงทุ่มที่ฟังดูเซ็กซี่ถามขึ้น
เสียงนั้นทำให้ลู่หานที่กำลังโอดครวญจากอาการเจ็บที่บั้นท้ายของตัวเองอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมา ป๊ะกับใบหน้าคมเข้มและสายตาของชายหนุ่มที่ทำให้เขาลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังเจ็บตัวอยู่ จังหวะการเต้นของหัวใจของเขาเริ่มเต้นผิดปกติ
‘ทำไมเขาหล่อทำลายล้างได้ขนาดนี้นะ แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วย ผมแมนนะ ไม่ได้ไม่ได้...’
“เฮ้! นายเป็นไรมากรึป่าว?” ชายหนุ่มถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเอามือของตัวเองโบกไปมาตรงหน้าของร่างบาง หลังจากที่เห็นหนุ่มน้อยตรงหน้าทำหน้าเหมือนกับสติหลุดลอยไปไกลจนถึงดาวอังคารแล้วเห็นจะได้
“ห๊ะ? ห๊ะ? ปะ...ป่าว ไม่เป็นไร ขอโทษนะเป็นความผิดฉันเองที่เดินไม่ระวัง (._. ///)”
“...”
“ตายห่าแหละ ฉันไปก่อนนะ สายแล้ว เสี่ยวลู่มึงสายแล้ววววววววววว”
ลู่หานหลังจากสติเริ่มจูนเข้ากันอีกครั้ง ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตัวเองจะเข้าไม่ทันเรียนคาบแรกแล้ว จึงรีบโค้งให้กับร่างสูงตรงหน้าและวิ่งผ่านหน้าชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้นไป
ชายหนุ่มร่างสูงมองตามร่างบางที่วิ่งหายเข้าไปในตึกแล้ว พร้อมกับยิ้มบางๆเล็กน้อยกับความหรรษาที่เกิดกับเขาเมื่อซักครู่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้าประตูเข้าไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นวัตถุสีเงินบางอย่างที่กำลังส่องแสงเพราะแสงแดดยามเช้าตกกระทบกับพื้นผิวของตัวมันเอง เขาถือวิสาสะหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาไว้ในมือ ซึ่งถ้าเป็นไปตามข้อสันนิฐานของเขา สิ่งนี้น่าจะเป็นของหนุ่มน้อยตากวางคนนั้น เพราะมันตกอยู่ตรงตำแหน่งเดียวกับที่ร่างบางล้มลงไป เขาสำรวจวัตถุโลหะสีเงินบนมืออย่างสนอกสนใจ จนกระทั่งสะดุดตากับตัวอักษรบางอย่างที่สลักไว้บนหลังวัตถุสีเงินนั้น
[LUHAN]
ชื่อลู่หานซินะ ชายหนุ่มคิดในใจ พร้อมกับคิดถึงหน้าของคนตัวเล็กเมื่อกี๊
‘น่ารักดี’ ความคิดแรกทันทีที่เห็นหน้าของร่างบางที่เพิ่งวิ่งจากเขาไปเมื่อซักครู่
อยากได้ก็ต้องมาเอาคืนเองนะ เด็กน้อย...
“หึ.”
Intro มาแล้วน้าาาาา อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะทุกคน
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราเลยนะ ฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนตัวนะ :]
เรื่องนี้จะออกแนวน่ารักกุ๊กกิ๊ก NC อาจจะมีบ้างรอโอกาสค่ะ 5555555555555 ไม่เน้นดรามาม่า
ลูลู่ของเราจะเป็นคนน่ารักดุ๊กดิ๊ก(?) แต่นางแมนนะ นางก็บอกอยู่ในเรื่อง แต่พอมาเจอพี่ฮุนของเรา ความแมนก็มลายหายไปสิ้น
555555555555555555555555555555555
พี่ฮุนเรื่องนี้อายุมากกว่าลูลู่นะคะ นางมาเข้มค่ะ ต้องอดทนกับความน่ารักของลูลู่เสมอๆ
ตัวนำเรื่องของฟิคนี้คือ "แหวนของลูลู่" นะ รอติดตามว่าจะเป็นยังไงต่อไป เย้เย้เย้
อย่าลืมเม้นๆกันเยอะๆนะคะ
#destinyHH
ความคิดเห็น