คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบเจอ
Sora no yume
บท Yoshikawa seto
ตอนที่ 1 การพบเจอ
ในช่วงฤดูร้อนของทุกปีผมมักจะชอบออกไปเดินเล่นแถวชายหาดอยู่เป็นประจำ ลมทะเลริมชายหาดมันทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ถึงจะเป็นสายลมที่ไม่ได้มีความเย็นเอาซะเลยก็ตาม แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย ทำไมผมถึงชอบมันน่ะหรอ นั้นก็เพราะว่า เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างในส่วนลึกของตัวผม บอกกับผมว่ามีใครบางคนกำลังรอผมอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ และเมื่อฤดูร้อนผ่านไปหลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดผมก็ได้เจอ เจอกับใครบางคนที่กำลังรอผมอยู่ .......
ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆ.... คลิ๊ก!!
“หือ.... เช้าแล้วหรอ เฮ้อ.... ฝันเหมือนเดิมอีกแล้วหรอฟระเนี้ย”
เช้าของวันเปิดภาคเรียนใหม่ มันก็เหมือนกับทุกๆวันนั้นละ ผมตื่นและลุกจากที่นอนที่อยู่ติดกับหน้าต่างบานใหญ่ แสงแดดอ่อนๆที่รอดผ่านผ้าม่านมันส่องมาดดนตาผมเป็นประจำทุกวัน ผมมักจะหยุดคิดถึงความฝันในทุกๆคืนอยู่เสอมแต่มันก็เป็นแค่ความฝันนั้นละนะ
“เอาละ วันนี้ต้องเป็นวันที่ดีละน๊า ไหนๆก็เปิดเทอมใหม่ทั่งทีนี้หว่า มันต้องมีอะไรแหล่มๆหรือได้เจอสายน้อยน่ารักๆสักคนละวะ”
“เซโตะ ..... อาหารเช้าเสร็จแล้วนะลูก รีบๆล้างหน้าแปรงฟันแล้วลงมาทานได้แล้วนะ ไม่งั้นเดี่ยวจะไปโรงเรียนสายนะลูก วันนี้เปิดเรียนวันแรกด้วยไม่ใช่หรือไงจ๊ะ เดี่ยวจะเข้าร่วมพิธีเปิดภาคเรียนสายเอานะ”
“คร้าบบบบบบบบ”
เฮ้ยเดี่ยวสิ เราลืมแนะนำตัวเองไปเลยนิ
สวัสดีครับ ผมชื่อ โยซิคาวะ เซโตะ อายุ 17 ปี ตอนนี้ก็เรียนอยู่มัธยมปลายปีที่ 2 หรือจะให้พูดก็ ม.5 นั้นละ
ผมอาศัยอยู่กับคุณแม่แล้วก็น้องสาวตัวแสบอีกหนึ่งคนแต่ดูเหมือนว่ายัยนั้นจะออกไปก่อนผมอยู่เป็นประจำส่วนผมก็เกือบสายเสอมนั้นละนะ พ่อของผมท่านเสียไปนานแล้ว แต่ตั้งผมกับน้องสาวยังเด็กอยู่ พวกเราเลยจำเรื่องของคุณพ่อท่านไม่ได้มากนัก แต่ว่าพวกเราสามคนแม่ลูกก็ความสูขกันดี คุณแม่มีอาชืพป็นพยาบาลทำงานอยู่ในโรงพยาบาลใกล้ๆกับบ้านนี้เอง เวลางานของท่านจึงไม่มีฐานกำหนดตายตัว แต่ถ้ามีเหตุด่วนหรือโดนเรียกตัวก็ต้องเข้างานทันที แต่มันก็ดีนะ ผมยังแอบอิฉาท่านอยู่เลย ถ้าเรียนจบไปแล้วก็อยากจะได้งานที่ไม่มีเวลาเข้างานเป็นฐานกำหนดแบบนี้มั้งจัง เฮ่อ..แต่ไอผมมันก็เรียนไม่ได้เก่งอะไรนิหว่าแค่มีปัญญาเรียนจบได้ก็บุญแล้ว ส่วนเรื่องหางานทำน่ะมันก็อีกตั้งปีนึงไม่ใช่รึไง ไว้ถึงตอนนั้นแล้วค่อยคิดซะยังจะดีกว่า
“เซโตะ สายแล้วนะลูก รีบกินให้หมดแล้วไปโรงเรียนได้แล้วนะจ๊ะ”
(อาวเห้ยซวยแล้วไง แพล่มมากไปหน่อยสายแล้วไหมละตรู)
“คร้าบบบบบบบบ ผมไปก่อนนะครับ”
“จร้า ไปดีมาดีนะจ๊ะ ให้ตายสิลูกคนนี้ เฮ่อ.....”
“ซวยแล้วๆๆๆๆ งานเข้าแล้วไงตูร ต้องรีบแล้ว”
“เฮ้ย เซซซซ รอด้วยดิ”
“อะไรของเองฟระมาสายเองไม่ใช่รึไงแล้วจะมาให้ตูรรอเนี้ยนะ”
“เฮ้ยๆๆ เพื่อน แกก็สายเหมือนกันนั้นละน๊า อย่ามาโยนขี้ดิ”
“เหอะ ฉันก็แค่ลิ้มรสอาหารของแม่เพลินไปหน่อยเท่านั้นเอง”
งั้นเหรออออ ฉันควรจะเชื่อแกดีไหม
“เรื่องของเองดิ”
“เอ่ย อย่าเมินกันดิ่.... แต่ก็ว่าไปนะแม่ของแกก็ทำอาหารอร่อยจริงๆนี้หว่า ตอนนั้นที่ฉันไปนั่งเล่นที่บ้านแก ฉันยังจำได้ดีเลย แฮมเบิร์กสุดแสนอร่อยยยย แถมแม่ของแกยังสาวยังสวยอยู่เลยไม่ใช่รึไง ฉันละอิฉาแกจริงๆเลยหว่ะเพื่อน มีแม่ที่แสนดีแถมยังทำอาหารอร่อย ที่สำคัญ ตู๊มโครตๆเลยด้วยวุ้ย”
“เฮ้ยยยย นี้เองหยุดคิดเรื่องนั้นเลยนะ”
“จร้าๆ ฉันก็แค่พูดไปตามความเป็นจริงนิหว่า ก็แม่ของแกน่ะยังสาวยังสวยอยู่เลย”
ผมคงจะลืมแนะนำอีกแล้วสินะ เจ้านี้ นากามุละ โคเฮ จะว่าไงดีละ ไอหมอนี้ออกจะหลุดๆอยู่บ้างแต่บางที่มันก็พึ่งพาได้อยู่เหมือนกัน ผมกับมันเป็ฌฯเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วละนะ ตอนเจอมันครั่งแรกก้ไม่คิดว่ามันจะเป็ฯฝ่ายเข้ามาตีซี้ผมก่อน แต่ก็เอาเถอะยังไงซะมันก็เป็นเพื่อนที่ดีพอตัวเลยละนะเวลาที่ผมมีเรื่องหรือเดือดร้อนอะไรก้ได้มันนี้ละค่อยช่วย แต่จะว่าไป เจ้านี้มีพี่สาวด้วยนะหว่า แล้วปกติมันก็มักจะมาพร้อมพี่สาวไม่ใช่รึไง ไหงวันนี้ถึงได้มาคนเดียวละวะ
“โคเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ แกกล้าดียังไงมาขังฉันไว้ในห้องน้ำย๊ะ”
นั้นไงละพูดถึงก็โผล่มาเลยไหมละ สงสัยวันนี้จะกลายเป็นวันซวยของใครบางคนไปซะแล้วละครับท่าน
“ซวยแล้วไง เซ ฉันไปก่อนนะ”
“จะหนีไปไหนย๊ะ ตายซะเถอะแก”
“อ๊ากกกกก ผมขอโทษครับเจ้................”
“สายไปแล้วย๊ะ ซายะคลิ๊กกกกก”
ตั๊บ....
“เซ.. ฝากลูกเมียฉันด้วย แอ๊ก....”
“เหอะเองมีกับเขาด้วยหรอไง”
เฮ่อ........พี่น้องคู่นี้เป็นแบบนี้ประจำเลยให้ตายดิ ผมละปวดหัวกับมันจริงๆ เจ้าโคเฮมันชอบแลก้งพี่สาวมันประจำนั้นละครับ แล้วไอเหตุการณ์แบบนี้ก็เป็นปกติของผมไปแล้วด้วยสิ แรกๆผมก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ผ่านไปสักระยะก็เริ่มจะชินแล้วละนะ
“อุ้ย เซโตะคุง อยู่ด้วยหรอจ๊ะ”
“ครับผมก็อยู่ตรงนี้ตลอด”
“ตายจริง ขอโทษด้วยนะจ๊ะฉันทำอะไรลงไปเนี้ย”
(ตายแล้วๆๆๆๆ เค้าคงจะเกียจฉันแล้วแน่เลย อ๊ายยยยยยยยยยยไม่นะ)
“ไม่หรอกครับผมชินซะแล้วละ”
“งั้นหรอจ๊ะ ขอโทษด้วยนะ พอดีไอเจ้าบ้านี้มันกวนฉันน่ะ”
หงิ๊ก..ๆ
“จะตายไหมละนั้น”
“คงไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ฉันเอาไม่ถึงตายหรอก ก็แค่ตอบแทนผลกรรมที่เจ้านี้ทำไว้กับฉันเท่านั้นเอง อุ้ยตายแล้วสายแล้วๆ ฉันขอตัวไปก่อนนะ พวกเธอเองก็รีบเข้าละด้วยจะเข้าพิธีสายนะ”
“คร้าบๆ”
“เจ็บเป็นบ้าเลยให้ตายดิ ฉันแค่หยอกเล่นเฉยๆเองนะ ทำกันได้นะเจ้”
“ว่าแต่แกเถอะ ไปแกล้งอะไร คุณ ซายะเขาไว้ละ”
“ก็แค่ล็อคประตูห้องน้ำไว้เอง”
“นั้นไง สมควรแล้ว นายนี้มันไม่เคยเข็ดเลยรึไง”
“เอาน๊าๆ ขำๆ น่ะ”
“จะตายเอาสิละไม่ว่า”
“นิดหน่อยเอง แต่ก็เจ็บเป็นบ้าเลยวุ้ย”
ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นพี่สาวของเจ้าหมอนี้ละครับ ชื่อ นากามุละ ซายะ ดูเธออกจะเถื่อนๆไปหน่อยแต่ก็เพราะเจ้าโดเฮนั้นละนะ แต่จริงๆแล้วเธอก็ดูออกจะใจดี แล้วก็เป็นคนที่สวยคนนึงในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ แถมเธอยังเป็นอาจารย์ฝึกสอนซะด้วยสิ แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะเวลาที่เจอกันเธอมักจะหน้าแดงและดูลุกลี้ลุกลนแปลกๆแถมบางทียังรีบถอดตัวออกจากการสนทนาอยู่บ่อยครั้ง ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็เอาเถอะยังไงซะผมก็รู้จักเธอ และก็ได้เธอช่วยเอาไว้ในวันเปิดเรียนตอน ม.4
ละนะ
“เซ วิ่งเร็วเข้าดิ่”
“นายนั้นละอย่าดึงฉันสิฟระ”
“ก็มันจะไม่ทันแล้วนะเฟ้ย”
“เองก็วิ่งเข้าสิฟระ”
แฮ๊คๆ แฮ๊คๆ ....
“วู้ ทันพอดีเลย ให้ตายดิ ฉันคิดว่าพวกเราจะสายตั้งแต่วันแรกซะแล้วไง”
“แล้วเพราะใครละฟระ”
“เอ่อ...โทษที”
“เออ...ช่างมันเถอะ เรารีบไปเข้าพิธีเปิดภาคเรียนได้แล้วละมั้ง”
ฮัลโหลๆเทส แอะ แฮม...
นักเรียนที่รักทั้งหลายวันนี้เป็นวันดี เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ของโรนเรียนเรา บลาๆๆๆๆ......
“เฮ่อ...กว่าจะจบพิธี เล่นเอาซะตูรอยากจะหลับเลยหว่ะ”
“นายแค่อยากหลับแต่ฉันหลับสบายเลยละ”
“แกนี้มันสบายซะจริงๆเลยนะโคเฮ”
“อะแน่นอน เอ่ย เซ เดี่ยวฉันขอแวะไปซื้อน้ำสักหน่อยนะ นายไปที่ห้องก่อนเลยละกัน
“มันยังไม่พักกลางวันเลยไม่ใช่รึไง นายแน่ใจหรอ เดี่ยวก็โดนเล่นอีกหรอก”
“เอาน๊าๆ ระดับท่านเมพโดเฮคนนี้ซะอย่างไม่มีใครได้กินง่ายๆนะเฮ่ยจะบอกให้”
“แต่ฉันก็เห็นเองโดน คุณซายะ เล่นซะทุกวันเลยไม่ใช่ไง”
“เฮ่ยๆ เพื่อน เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้นดิ เรื่องก็ส่วนเรื่องนี้ เอาเป็นว่านายไปก่อนเลยเดีย่วฉันตามไป เดี่ยวจะเอาส่วนของนายไปให้ด้วยละกันนะ ไปก่อนละ ฮิฮิฮิ”
“เออตามใจละกัน ว่าแต่ปีนี้จะมีสาวแหล่มๆไหมว้า คิดแล้วก็อยากจะถึงห้องไวๆจังวุ้ย รีบไปดีกว่า”
ตุ๊บ.... โอ๊ะ / อ๊ายยย
“เห้ยเดินยังไงของแกฟระ”
“ขะ ขอโทษคะ”
(หือ อะ ผู้หญิงหรอเนี้ย ซวยแล้วไงตูร)
“ขอโทษนะคะ ขอโทษคะ ขอโทษคะ ๆๆๆๆ”
“เออะ คือ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ว่าแต่คุณเถอะเป็นอะไรรึเปล่า”
“อะ ไม่คะ ฉันไม่เป็นไร ว่าแต่คุณ เถอะคะ ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมค่ะ ให้ฉันพาไปห้องพยาบาลไหมค่ะ ฉันมันซุ่มซ่ามเองที่เดินไม่ดูทาง ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ”
“เอาน๊าๆ อย่าใส่เลยครับผมไม่เป็นไรจริงๆ” (เห้ยๆ นี้มันอะไรกันฟระเนี้ย แม่สาวคนนี้โผล่มาจากไหนกัน)
ปะฉะ วิ้ง....... “เซซซซซ นายนี้มันเสือร้ายนี้หว่า เดินชนคนน่ารักๆเข้าซะด้วย”
“ไหนเองบอกจะไปซื้อน้ำไม่ใช่รึไง ทำไมมันเร็วจังฟระ”
“ก็นี้ไง ฉันรีบไปรีบมาเลยนะเนี้ย แล้วก็ได้เห็นอะไรแหล่มๆเข้าด้วยสิ โฮ๊ะๆๆๆ”
“ไอแหล่มๆที่ว่าของแกนี้มันอะไรฟระ”
“ก็แม่สาวคนนี้ไง ดูดิๆ”
(จะว่าไปเจ้าโคเฮมันก็พูดถูกแฮะ ดูไปแล้วก็น่ารักจริงๆนั้นละ แต่ดูท่าทางจะต๊องๆไปหน่อยแฮะแต่.... ดูแล้วก็โอเครเลยวุ้ย)
“เอ่อ...คือ ฉัน”
“หือ ? เซ เขาเรียกแกน่ะ” (ท่าทางเพื่อนตูรจะได้สาวว อิฉาวุ๊ยยย)
“ครับ ว่าไง มีอะไรให้ช่วยหรอ หรือว่าบาดเจ็บตรงไหน”
“ปะ เปล่าคะ เออคือ นี้คะ”
“หือ อะไรหรอครับ”
“นะ นามบัตรของที่บ้านฉันคะ”
(หือ !! ร้าน Maeda coffee)
“เฮ ไหนๆ เซ ขอฉันดูด้วยคน เอ่.... ชื่อคุ้นๆแฮะ เหมือนจะเคยได้ยินมาจากไหน”
“ร้านที่ฉันไปทำงานพิเศษอยู่ไงย๊ะ”
“อะจึ๊ง จะ เจ้ มาได้ไงเนี้ย”
“อะไรยะ ก็ฉันต้องเดินผ่านทางนี้ไปที่ห้องเรียนเหมือนนายนั้นละเจ้าบ้า”
“เป็นร้านที่คุณ ซายะทำงานอยู่หรอครับ”
“ชะ ใช่จ๊ะ”
“อาจารย์ซายะ อรุณสวัสดิ์คะ”
“จร้า อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ยูมิจัง”
“คือว่า พวกนี้เป็นคนรู้จักของอาจารย์ ซายะหรอค่ะ”
“ใช่จ๊ะ ฉันจะแนะนำให้รู้จักก้แล้วกันนะ คนนี้ โยชิคาวา เซโตะ และ เจ้างั้งนี้ก็ นากามุละ โคเฮ น้องชายฉันเอง”
“ใครเป็นเจ้างั้นกะฮ๊า.....
“อย่าไปสนใจมันเลยนะ ไอเจ้านี้มันก็บ้าบ่อแบบนี้ละ”
“โอ๊ะๆ โอ๊ยยย มันเจ็บนะไอเจ้เถื่อน”
“เหะๆ งั้นฉันขออนุญาตแนะนำตัวนะค่ะ สวัสดิ์ดีคะ ฉันชื่อ นานามิ ยูมิ คะ ม.5 ห้อง B ยินดีที่ได้อยู่จักคะ”
“อะ อ่า ผม โยชิคาวา เซโตะ ครับ ม.5 ห้อง D ยินดีที่ได้อยู่จักเช่นกันครับ”
“ส่วนฉัน”
“เจ้างั้ง”
“โถ่..... เจ้ ผมขอละ”
“โอเครๆ นี้ฉันเคยบอกนายหลายรอบแล้วไม่ใช่หรอ ว่าเวลาอยู่โรงเรียนให้เรียกฉันว่า อาจารย์”
“คร้าบบบบ อาจารย์ ซายะ แล้วทำไม เซถึงเรียกเจ้ว่าคุณซายะเธรรมดาๆได้ละเนี้ย
“ชั่งฉันเถอะน๊า”
“นี้ ฉัน นากามุละ โคเฮ ม.5 ห้อง D เหมือนกัน ยินดีที่รู้จักนะ”
“คะ ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองคนคะ เรื่องเมื่อกี้ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะฉันนี้ซุ่มซ่ามจริงๆเลย”
“อย่าห่วงเลยครับ ผมไม่เป็นไรจริงๆ”
“หือ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นยังไงหรอจ๊ะ เซโตะคุง”
"ก็นิดหน่อยครับ ไม่มีอะไรหรอก"
"งั้นหรอ อืมมม.. งั้นก็ดรแล้วละ"
ติง ติ้ง ติง ติ๊ง ติ้ง ติ๊ง ติง ติ่ง
“อาวเห้ย เซ ออดดังแล้วนะ ฉันว่าพวกเรารีบไปเข้าห้องเรียนกันเถอะหว่ะ”
“ฉันก็ว่างั้นละ”
“งั้นขอตัวก่อนนะครับ คุณซายะ แล้วก็คุณ นานามิ”
“ไปละไว้เจอกันนะ เจ้เองก็รีบไปเลยไปชิ้วๆ”
“หน่อยยย แน่ะเจ้าบ้า ฝากไว้ก่อนเถอะแก แล้วก็ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่า ในโรงเรียนห้ามเรียกฉันว่า เจ้น่ะ”
“จร้าๆ แล้วรีบๆมาเอาคืนนี้เจ้.....”
“ฮึ้ยยย เจ้าบ้ากลับบ้านไปแกตายแน่”
“ไม่กลัวหรอก แบร่…...”
“อาว ซายะจัง ได้เวลาเข้าสอนชั่วโมงโฮมลูมแล้วไม่ใช่หรอจ๊ะ”
“อะ คะ”
“ซวยแล้วๆ”
แค๊ลกกกก.....
“ขอโทษที่มาสายคร้าบบบบ”
“หือ... มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะทั้งสองคน”
“ขอโทษคราป”
“อื้ม ช่างมันเถอะ รีบเข้ามานั่งทีได้แล้วนะ จะได้เริ่มโฮมลูมของวันแรกกันซะที”
“คราปปปป”
“ก่อนอื่นฉันจะแนะนำตัวเองให้รู้จักก่อนนะ ฉัน มิยาโนะ อากิ จะมาเป็นอาจารย์ประจำชั่นของพวกเธอตั้งแต่วันนี้ไปจนตลอดหนึ่งปีเต้ม ถ้าใครมีปัญหาเดือดร้อนหรือมีข่อสงสัยอะไรก็มาปรึษาได้เสมอนะ
ต่อไปอาจารย์อยากจะให้พวกเอได้แนะนำตัวกันบ้าง เริ่มจากเลขที่ 1 เลยก็แล้วกันนะ ........”
15 นาทีผ่านไป
“เอาละ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ อาจจะมีบางคนหรือใครหลายๆคนที่พวกเธอไม่คุ้นหน้าคุ้นตากัน ก็ไม่เป็นไรแต่ตลอดหนึ่งปีนี้ก็ขอให้พวกเธอใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขด้วยละนะ”
“คราป..../คร้า......”
“เอาละวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะ ชั่วโมงโฮมลูมต่อไปจะเริ่มจัดตั้งหัวหน้าห้องและแบ่งเวณให้นะ จบชั่วโมงโฮมลูมได้”
“นี้ๆ เซ เย็นนี้นายว่างเปล่า”
“ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะ ทำไมหรอ”
“ฉันว่า ฉันจะไปป่วนยัยเจป่าเถื่อนที่ร้านที่ยัยนั้นทำงานพิเศษซะหน่อย”
“นี้แกยังไม่เข็ดอีกรึไง เดี่ยวก็ได้นอนโรงบาลจนได้”
“ฮึ๊ย... เอาน๊าๆ แค่ขำๆ แล้วดีไม่ดี เราอาจจะได้เจอสาวสวยคนนั้นด้วยก็ได้นะเอออ”
“เฮ่อ....แกนี้มันบ้าดีจริงๆหว่ะ โคเฮ”
“ฮิฮิ้ .....”
End...
ตอนต่อไป
“ไงเจ้”
“เจ้าบ้านี้มาได้ไง”
“หวัดดีครับ”
“ซะ เซโตะคุงยะยินดีต้อนรับจ๊ะ เชิญเลย”
“อู้ววว นี้เจ้เองก็น่ารักใช่เล่นนะเนี้ย เวลาใส่ชุดเมท”
“กลับบ้านไปแกตายแน่โคเฮ”
“กึ๊ย....”
“อ่ะคุณ โยชิกาวา กับ คุณ นากามุละนิค่ะ จะรับอะไรดีค่ะ”
“ผมขอเป็นอันนี้ละกัน ....”
“ส่วนฉันเอาอันนี้...”
ตอนต่อไป ฝัน
ความคิดเห็น