[fic Lumin] Lover Boy รักลงพุงง

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

Intro♥





ชีวิตธรรมดาของนักเรียนม.ปลายธรรมดา....เฮ้อ....น่าเบื่อ



"ฮือออออออออออ ฮืออออออออ" เสียงของแบคฮยอนร้องขึ้นมาไม่หยุดหย่อน จนผมที่นั่งอยู่ข้างๆอดรำคาญไม่ได้

"พอได้แล้วแบคฮยอนร้องไห้อย่างกับบ้านโดนไฟไหม้อย่างงั้นแหละ!!"

"ฮือออออนายไม่เคยโดนทิ้งก็พูดได้เซ่ ฮืออออออ" เหอะ โดนทิ้งเหรอ?

ไอ้ผมนี่ล่ะไม่อยากจะแซ่ดเลยว่าที่แบคฮยอนมานั่งร้องห่มร้องไห้อย่างกับควายที่บ้านตายนี่เพราะใคร
ลากผมออกจากหอมาดื่มกลางค่ำกลางคืนแบบไม่เกรงกลัวว้าครูคุมหอจะตามมาลากคอกลับเนี่ย

"ฮือออออออผม....ฮึก...อุส่ารักฮยองมาเป็นสิบๆปี พอเจอคนที่สวยกว่าอกตูมกว่าแค่ไม่กี่เดือนก็ขอแต่งงาน ฮืออออ ใจร้ายใจร้ายที่สุดดด"

ก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละ ไอ้ที่มานั่งร้องไห้คร่ำครวญนี่ก็เพราะดาราที่ตัวเองชอบหนีไปแต่งงานกับสาวที่ไหนก็ไม่รู้ ติ่งขนานแท้อย่างแบคฮยอนรับไม่ได้เลยลากผมที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วยมานั่งดื่มอยู่กลางแสงสีในผับแบบนี้เนี่ย

ผมนั่งฟังแบคฮยอนร้องไห้พลางบ่นๆออกมาไม่หยุดอยู่นานผมก็ลากตัวเองเข้าห้องน้ำไป ให้ตายสิ มินซอกล่ะเกลียดไอ้ที่แบบนี้จริงๆ

ทำธุระเสร็จเปิดประตูออกมาไม่ทันที่จะก้าวขออกดวงตากลมก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังคลอเคลียกันอยู่หน้าประตูอย่างไม่อายฟ้าดิน

โอ้ พระเจ้าเด็กสมัยนี้มันไม่มียางอายจริงๆ

ผมหันหน้าหนีแล้วเดินมาล้างมือตรงอ่างด้านหน้าพยายามหลบสายตาหนีร่างสองร่างนั้นที่ตอนนี้กับลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันปานงูจงอางในสระ

ผมก้มล้างมือโดยไม่สนใจกิจกรรมบัดสีนั่น

"งื้มๆ ที่รักค้าบบบบ"

"เฮ้ยเหี้ย!!!!"ผมตกใจสุดขีดถึงขั้นตาแทบถลนออกกันเลยก็ว่าได้เมื่อจู่ๆมีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินมากอดผมแบบไม่มีปี่ขลุ่ยแม้แต่ระนาดกลองยาวยังไม่มี!!(?)เอิ่ม...ถ้าจะเล่นมุกตอนนี้คงมิใช้เวย์

ผมร้บผลักหน้าหมอนี่ให้ออกห่างจากหน้าผมมืออีกข้างก็แกะมือตุ๊กแกนั่นออกจากใต้เสื้อของผม

"ตัวนุ่มนิ่มดีจังเลยยย"ว่าพลางทำปากจู๋มาให้อี้ นี่ดื่มเหล้ามาเป็นแกนลอนรึไงห้ะ!!!!

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุหมอนี่ยังคงเกาะผมไม่ปล่อยสงสัยคงเมาได้ที่สุดๆแน่ ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!!!

ผมยกเขาอันเรียวยาว(?)กระแทกเข้าอย่างจังจนไอ้บ้านั่นถึงกับแขนขาอ่อนทรุดตัวลงนั่งกุมน้องชายที่รักอย่างหวงแหนปานว่ามันจะหายลับไปกับสายลม(?)

ผมตรงดิ่งมายังโต้ะของแบคฮยอนแล้วลากร่างเจ้าปัญหานั่นวิ่งออกจากผับไปแบคฮยอนโวยวายไม่หยุดจนผมแทบอยากจะปล่อยมันไว้แถวนี้ให้แมวหมาคาบไปแทะกิน แต่ผมเป็นคนดีไง เอ้อ ผมเป็นคนรักเพื่อน ว้ากกกกก 5555555

แบคฮยอนร้องไห้เหวิกหวากมาตลอดทางผมขอสาบานเลยว่าจะไม่ตามแบคฮยอนมาที่แบบนี้อีกไม่ว่าชาตินี้ชาติหน้าหรืออะไรก็ช่างหัวมัน!!!




รุ่งขึ้น 07:30 น.

"ตื่นนนนน นี่พวกแกก่ะจะนอนเอาโล่จากนายกเทศบาลรึไงห๊าาาาา"เสียงนรกของจุนมยอนดังลั่นทั่วห้องปลุกให้ผมกับแบคฮยอนสะดุ้งตื่นจากฟูกนอน

ผผมบิดขี้เกียจพร้อมหาวอีกสองสามทีก่อนจะยกตีนไปเขี่ยแบคฮยอนที่กำลังจะนอนกอดขวดเหล้าอีกรอบ

"เมื่อคืนพวกแกกลับมากี่ทุ่มเนี่ยห้ะ!!"ผมหันไปมองจุนมยอนที่ยืนเท้าสเอวมองพวกผมอย่างกับท่านเปากำลังซักถามผู้ร้ายในศาลไคฟงแต่ผมว่าไม่ใช่ล่ะก็จุนมยอนมันขาวอย่างกับแพมเพิทเด็กอ่ะ-..-

"ช่างมันเหอะ ฮ้าวว~~~กี่โมงแล้ววะจุน"แบคฮยอนถามพลางหาววอดๆ จุนมยอนถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

"เจ็ดโมงกว่าแล้ว!"แบคฮยอนแทบสำลักน้ำลายตัวเองร่างสูงกว่าผมเพียงนิดลุกขึ้นพรืดดดก่อนจะกระโดดข้ามหัวผมไปแบบไม่เกรงใจ แต่เดี๋ยวนะ...7โมงกว่า... ว้ากดกกกกกนี่ตูเองก็สายแล้วนี่หว่า!!!

ผมลากสังขารของตัวเองวิ่งดึ้บๆเข้าห้องน้ำไปแล้วรีบเร่งสปีทล้างหน้าแปรงฟังขัดๆถูๆตัวแบบไม่กลัวผมขาวนุ่มๆที่พ่อแม่อุส่าช่วยกันทำนั้นจะถลอกมีตำหนิ แล้วใครสน!!!!???ถ้าวันนี้ตูไปโรงเรียนสายสมศรีเอาตายแน่ชัก!

ใช้เวลาไม่นานผมกับแบคฮยอนก็พุ่งตัวออกจากห้องด้วยความเร็วปานมีวิชานินจาในเรื่องเด็กเก้าหางนารูโตะ!

แก๊งนางฟ้า(?)ในโลกส่วนตัวแบบพวกผมเร่งสปีทตรงดิ่งไปยังโรงเรียนยิ่งกว่าแข่งวิ่งมาราธอนนี่ถ้าเหยียบคนแถวนั้นตายก็ไม่รู้ตัวกันเลยนะเนี่ย

เมื่อใกล้ถึงผมกับเดอะแก๊งอีกสองคนก็หยุดหันซ้ายขวาดูว่ามีรถผ่านมารึเปล่าพอไร้วี่แววรถพวกผมก็รีบแจ้นตรงไปยังประตูโรงเรียนทันที

แต่ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดซวยบ้าอะไรนักหนา จู่ๆก็มีรถสีแดงแปร้ดไม่ทราบยี่ห้อพุ่งตรงเข้ามาแทบชนผมกระเด็นไปไกลแต่ยังดีที่คนขับเบรกซะก่อนไม่งั้นนะ มินซอกเอ้ยยแกได้กลายเป็นหมูบินแน่

แบคฮยอนรีบวิ่งหน้าตื่นมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นจุนมยอนก็จับผมหมุนไปมาดูว่าผมเจ็บตรงไหนรึเปล่า แต่ผมว่าที่จุนมันทำจะช่วยให้ผมสำรอกเอาของเก่าเมื่อวานออกมากกว่า เวียนหัวสราดดด

"เป็นอะไรรึเปล่าหมินหมิน0.0???"จุนมยอนมองผมอย่างตกใจระคนห่วง

ปัง!!เจ้าของรถก้าวขายาวๆออกมาก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก ขับรถอยู่จะใส่ทำไมฟร่ะ พวกประสาท- -;

"เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยอยากตายมากไงห้ะ!?"เสียงทุ่มตะโกนว่าแล้วเดินดุ่มมายังพวกผม

แบคฮยอนที่นั่งอยู่ลุกขึ้นพร้อมหันไปประจันหน้าเจ้าของรถอย่างคาดโทด แต่ก็ต้องชงักกึกเมื่อทั้งสองคนเจอหน้ากันเข้าจังๆ

"ไอ้เอ๋อ!!!/หมาแบค!!!"

ผมสองคนเข้าโมทอึ้งทึ่งอีกครั้งถ้าจำไม่ผิดคนที่ชื่อเอ๋อนี่....ใครก็ไม่รู้แฮะ แต่ช่างหัวมันเหอะ ตอนนี้แบคฮยอนกับเจ้าของรถกับละงจ้องหน้ากันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อนี่ถ้าเป็นปลากัดคงท้องป่องกันแล้วล่ะคุณเธอว์=_=

"นี่จะตามจองล้างจองผลานชั้นไปถึงเมื่อไหร่ห้ะ!!!นายเกือบทำเพื่อนชั้นตายนะรู้หมั้ย!!!"

"เพื่อนนายเดินไม่ดูต่างหากรถชั้นก็ออกจะใหญ่โตอีกอย่างนะรู้ไว้ซะด้วยว่าชั้นไม่ได้มาที่นี่เพราะนาย!!ยูโนว?"ว่าแลเวก็ทำถ้าเท้าสเอวแอ่นก้นชี้ฟ้าเลียนแบบแบคฮยอน

ให้ตายสิขนาดผมกับจุนที่ยืนมองอยู่ยังอดที่จะถีบหน้ากวนๆนั่นแทบไม่ได้เลย

"นายต่างหากที่ไม่มีลูกตาคนทั้งคนยังจะขับพุ่งมาอีกที่บ้านไม่สอนรึไงว่าให้ขับรถดูที่ทางบ้างน่ะห้ะไอ้คุณชายปาร์ค!!!"
"ชั้นก็บขับมาดีๆเพื่อนนายต่างหากที่รนหาที่เฝ้ายมบาลน่ะ"

"ไอ้เอ๋อมึ้งงงงงง!!!!"
"อะไรจ้ะไอ้แบคไอ้หมาแรดดดด!!!"

"ไปตายซะ!!!"สิ้นเสียงอันแหลมจนแสบแก้วหูแบคฮยอนก็ตรงไปทำร้ายร่างสูงโย่งนั่นโดยไม่ลืมหูลืมตา

"โอ้ย เจ็บนะเว่ยหยุดๆๆๆๆๆๆๆ"คนตัวสูงกว่ายกมือขึ้นมาบังกระเป๋าสพายของแบคฮยอน

ผมกับจุนรีบวิ่งเข้าไปดึงแบคฮยอนออกห่างจากคนตัวสูงกว่า

"พอได้แล้วน่าแบคฮยอนเดี๋ยวก็สายหรอก"จุนมยอนเอ็ดเสียงเบาๆใส่ไป

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หูกางงงงง"
มันยังไม่เลิกละความพยาบาท=_="

ผมสามคนรีบเปิดประตูห้องออกสุดแรงพร้อมกับหอบแฮ่กๆปานหมาขาดน้ำอาจารย์สมศรีครูประจำชั้นปรี่หางตามาทางพวกผม

มินซอกคนนี้สัมผัสได้ถึงลางร้ายขึ้นมาทันทีเลย- -....

"โอ้....มาแล้วสินะ หึหึ หลังเลิกเรียนนี้ห้องสมุดรอพวกเธออยู่นะ^^"
"เฮือกก!!!!!!!=_="




หลังเลิกเรียน.

"โอ้ยยยยยย ทำไมชั้นต้องมาทำอัไรแบบนี้ด้วยเนี่ย!!!"
แบคฮยอนบ่นออกมาแล้วเช็ดชั้นหนังสือด้วยความโมโหระดับสิบ แล้วมันเพราะใครมิทราบยะจะว่าไปแล้วเรื่องที่มาสายนี่ก็เพราะนางทั้งนั้นเลยยย

"แล้วมันเพราะใครล่ะ!!นายไม่ใช่รึไงที่ลากชั้นไปดื่มกลางดึกแบบนั้นอ่ะ!!"

"เงียบกันทั้งคู่นั่นแหละน่า "จุนเอ็ดใส่แล้วกระแทกถังน้ำลงพื้นอย่างแรง

พวกผมหยุดทะเลาะกันซะตรงนั้นก่อนที่จะยาวไปกว่านี้ ผมบิดผ้าเช็ดพื้นหมาดๆก่อนจะถูพื้นทำหน้าที่ของตัวเองต่อให้เสร็จจะได้กลับหอนอนสักที
แต่เพราะไอ้ห้องสมุดนี่มันกว้างซะเหลือเกินไม่รู้จะกว้างไปไหนนี่ผู้อำนวยการคิดจะสร้างที่เก็บกิ๊กไว้หรืออย่างไรตอบบบบบบย- -!!!!!

พอถูพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองมานั่งแน่นิ่งอยู่ตรงมุมห้องสมุดส่วนแบคกับจุนนั้นออกไปซื้อน้ำทิ้งผมให้หมดเรี่ยวแรงอยู่เพียงลำพัง อโลนนนนนนน(?)- -

"แล้วสรุปว่าคนที่เล่นแม้ไม้มวยไทยใส่น้องชายมึงนี่เป็นใครวะ5555"
"มึงเงียบสักที กูคิดแล้วโคตรอายเลย"
"โอเครๆ คราวหน้ากูจะไม่พามึงไปอีกแล้วเค้?"
"เออๆ"

เสียงสนทนาของชายสองคนดังขึ้นมาจากด้านนอก เสียงรองเท้านักเรียนกระทบลงบนพื้นไม้หน้าทางเดินห้องสมุดที่ผมเพิ่งลงแรงอันน้อยนิดเช็ดมันจนสะอาดดังขึ้นชวนให้ผมหงุดหงิดขึ้นมาทันควัน คนเค้าอุส่าถูแท้ๆ !!!!!! 

"เน่!!!!!!!ไอ้คนที่ใส่รองเท้าเดินขึ้นมาอ่ะกรุณาถอดด้วยไม่มีตาอ่านป้ายรึไง!!!!!"ผมตะคอกใส่แต่ทั้งสองคนดูจะไม่ได้สนใจ

ผมก้มลงหน้าแนบพื้นดูชายปริศนาสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องสมุดผ่านช่องเล็กๆใต้ประตู

อย่าให้มินซอกคนนี้เห็นหน้าเชียว!!!!

"ฮึ่ม!!เน่!!!!หัดมีสำนึกบ้างสิเว่ยย ชั้นบอกให้ถอดรองเท้าไง!!!!"

ยังคงไม่ฟังและไม่สนใจ....

"ถ้ายังไม่ฟังนายสองคนได้กินน้ำถูพื้นแน่!!!"

ยังคงไม่ฟังและไม่สนใจ....

ฮึ่มมมม ชั้นคนนี้ซักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!!!ผมลุกขึ้นคว้าถังน้ำขึ้นมาด้วยความโมโหระดับสิบ!!!

ผมตรงดิ่งไปยังทั้งสองคนที่ยืนคุยกันอยู่หน้าประตูโดยเห็นเสียงห้ามของผมเป็นเพียงอากาศธาตุผมถีบประตูออกไปสุดแรงอยากรู้เหมือนกันว่าเป็นไอ้บ้าที่ไหน ริมีความสุขบนความทุกข์ยากของคนอื่นห๊า!!!

"บอกว่าให้ถอดรองเท้าไงไอ้บ้า!!!!"

ซ่าาาาาา!!!!!!!

ผมสาดน้ำถูพื้นในถังสุดแรงจนถังแทบปลิวหลุดมือไปโดนไอ้คนโย่งๆด้านข้าง แหมผมน่าจะปล่อยให้มันหลุด=..= หุหุ...

"อะ.....ไอ้ลู่วววววว!!!!"ร่างสูงโย่งรีบถลาเข้าไปดูสภาพเปียกปอนของเพื่อนตัวเองอย่างเป็นห่วงเป็นใย ผิดกับที่สะใจอย่างบอกไม่ถูก กร้ากกกกกก บอกแล้วว่ามินซอกผู้นี้ไม่คิดปรานีผู้ใดดดดดดด

"ก.....กล้าดี.....กล้าดียังไงห้ะ!!!!!!"ร่างสูงที่โดนน้ำถูพื้นเข้าไปเต็มๆกำหมัดแน่นจนผมรู้สึกกลัวแล้วค่อยๆถอยหลังอย่างประหม่า

ร่างสูงยังคงหลับตาก้มต่ำมือหนากำหมัดแน่นพร้อมกับแผ่รังสีออกมาจนผมรู้สึกได้

"กลิ่นเหม็นแบบนี้...นายกล้าดียังไง!!!!"ผมถูกกดกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง มือบางปล่อยถังน้ำลงพื้นดังโป้ะ ผมทั้งกลัวทั้งเกร็ง ฮื่อ!!!น่ากลัวสัสสT^T

"........"พอร่างสูงลืมตาขึ้นมองหน้าผมเค้าถึงกับนิ่ง.....

ทำไม!?จะตั้นหน้าตูอ่อ ไม่นะ!ใบหน้าน่ารักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งที่พ่อแมให้มาจะมาสูญสลายเพราะหมอนี่เนี่ยนะ ฮื่ออออโอยยยเหม็นนนนY-Y

"นายต้องรับผิดชอบ!!!!"
"อะไรเล่า!!!T[]T"ฮื่อออ ทำไมต้องตะโกนด้วยง่ะ ตกใจนะเว่ยยยย!!!

"คบกับชั้นซะ!" ฮื่อครบบ้าครบบอไรชั้นไม่ได้ทำอวัยวะส่วนไหนนายหายซักหน่อย เอ้ะ.....ครบ???ไม่สิคบ!!!!!!

"ห้ะ!!!!!0.0???" <<หน้าผม/ไอ้โย่ง...






____________________



เย่ๆๆๆจบอินโทรสักที มาต่ออินโทรช้าไปหน่อยขอโทษค้าบบบบบบ
พี่ลู่ขอหมินคบ!!!0.0 เอ้ะมันยังไง!!??? ติดตามตอนหน้านะครัชชชชชช

#อ่านแล้วเม้นจะน่ารักมากเบบี๋-3-