คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : FULL SHOT :: CLOSE FRIEND
FULL SHOT
CLOSE FRIEND
ฉัน กำลังเชียร์..
“ฉันจะลองดู ดีมั้ยนะ..”
“เรื่อง รุ่นพี่ฮีชอลน่ะหรอ?”
“อื้อ”
“งั้นหรอ..”
“……”
“แทแท”
“หืม”
“สู้ๆนะ”
ความรักของคนที่ฉันชอบอยู่
“แทยอน กลับบ้านดีๆน้าาา”
“อื้อ”
คนตัวเล็กหยิบเป้พาดบนไหล่ ก่อนจะหันไปตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ ให้กับกลุ่มนักศึกษาร่วมคลาสกลุ่มใหม่
“แทแทเนี่ย เนื้อหอมไม่เปลี่ยนเลยน้า”
“ไม่หรอก เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แต่เรื่องรุ่นพี่ ฉันจะไม่ให้อะไรมาบั่นทอนจิตใจอนแน่วแน่ของฉันได้!!”
“ดูจริงจัง จังนะรุ่นพี่คนนี้น่ะ”
“อื้อ ฟานี่อุตส่าห์เชียร์ฉันนี่นา ถ้าไม่มีฟานี่ฉันคงไม่รู้จักรุ่นพี่หรอก”
“ฮ่าๆ ไม่หรอก แต่ก็ พยายามเข้านะ”
“แน่นอนน! ฟานี่ วันนี้ไปกินเค้กร้านพี่โบอากัน”
“อื้อ ไปสิ”
ฉันรักแทยอน
“นั่นรุ่นพี่ฮีชอลนี่”
“เข้าไปทักเลยสิ รออะไรเล่า”
“เอ่อ.. รุ่นพี่สวัสดีค่ะ วันนี้กลับบ้านช้าจังคะ”
“อ่อ พี่พึ่งเลิกประชุมสภา นร น่ะ”
“พวกเราพึ่งเลิกเรียน กำลังจะไปกินค้กร้านพี่โบอาแหละค่ะ”
“ดีจังนะ”
ฮีชอลยิ้มให้แทยอน และฟานี่
“พี่ฮีชอล ไปกินเค้กกับแทแทมั้ยล่ะคะ”
ฟานี่ที่ยืนเงียบอยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“พูดอะไรของเธอฟานี่”
แทยอนพูดขึ้น และหันมองเพื่อนสนิทข้างตัว อย่างไม่เข้าใจ
“ก็ฉัน พึ่งนึกขึ้นได้น่ะ ว่าต้องไปติวให้น้องปี 2 อ้ะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่พาแทไปกินเค้กเอง พี่ฝากฟานี่ดูเด็กปี 2 ด้วยนะ ปีนี้ดื้อกว่าปีที่แล้วอีก”
“ได้ค่ะไม่ต้องห่วง ไปก่อนนะแทแท ฟานี่ฝากแทด้วยนะคะ”
“ไปกันแท พี่อยากกินเค้กแล้ว”
แทยอน มองตามหลังเพื่อนสนิทด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะหันมายิ้มให้รุ่นพี่และพากันเดินไปด้วยกัน
เสียงคุยกันของทั้งสองคนเบาลงเรื่อยๆ ความเร็วในการเดินของฟานี่ก็ลดลงด้วยเช่นกัน จนกลายเป็นหยุดนิ่ง ไหล่สั่นสะท้านจากการสะอื้นร้องไห้
"ฟานี่ไม่มีบ้างหรอ"
คนตัวเล็กที่เดินด้วยกัน ถามขึ้น เจ้าของชื่อ กดหัวคิ้วเข้าหากัน เป็นเชิงถาม
"ก็ คนที่ฟานี่รักไง ไม่มีบ้างรึไงกัน ไม่ได้เรื่องเลย"
"นี่แทกำลังว่าฟานี่หรอ"
"เปล๊า"
"นี่พูดดีๆเลยนะ ฉันน่ะ.."
"สักวัน วันที่ ฟานี่มีแฟน พวกเรา ไปเที่ยวด้วยกันนะ เราสี่คน ฟานี่ ฉัน แล้วก็ แฟนของพวกเราน่ะ ฉันจะเข้ากับแฟนของฟานี่ได้รึเปล่านะ"
"แท"
"เขาจะมาบ่นฟานี่ให้ฉันฟังไหมนะ แต่ถ้าเขาบ่นฉันคงจะตะโกนใส่หน้าเขาไป ว่าคนอย่างเขาไม่เหมาะกับฟานี่หรอก อะไรทำนองนั้น"
"ยัยบ้า แบบนั้นเขาจะกล้าคบฉันต่อมั้ยเล่า"
"คนแบบนั้นไม่เหมาะกับฟานี่หรอก ฟานี่ดีพร้อมทุกอย่าง ถ้ามีเรื่องให้บ่น แสดงว่าเขาเบื่อฟานี่"
"ขอบใจนะ แท"
"อื้ม สอบปลายภาค เสร็จแล้ว ฉันว่า จะสารภาพรัก รุ่นพี่ฮีชอลแหละ"
"พยายามเข้าล่ะ ฉันเชียร์อยู่"
"ฮื่อออออ พอถึงเวลาก็ไม่กล้าอ้ะ ฟานี่ขอกำลังใจหน่อยสิ!"
คนตัวเล็กยืนกระโดดโหยงเหยงไปมายื่นมาออกมาข้างหน้าฟานี่ ฟานี่นิ่ง งง ก่อนจะถูกคว้ามือไปกุมไว้ ทิฟฟานี่ ยิ้มออกมาบางๆให้กับคนที่ดึงมือเธอไป
"ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า คิดถึงแต่เรื่องคนที่แทรักก็พอ ไปได้แล้ว"
"ง.. งั้นหรอ ฉันจะพยายาม! ไปก่อนนะ"
"อื้ม พยายามเข้านะแทยอนอา"
เสียงประโยคหลังแผ่วเบา คนตัวเล็กที่วิ่งออกนอกประตูไป ไม่มีทางที่จะได้ยินมัน
ผ่านไปสักพัก ฟานี่ยังไม่เห็นแทยอนกลับมา ความกระวนกระวายใจ เริ่มก่อตัวขึ้น สองขา วิ่งวุ่นหา เพื่อนคนสนิทของเธอ
"แทยอน"
ร่างเล็กนั่งนิ่งหน้าฟุบลงกับเข่าสองข้างที่ชันขึ้นมา ตรงมุมบันได เมื่อได้ยินเสียงชื่อตัวเอง ก็เงยหน้าขึ้นมา ไม่มีรอยน้ำตา ตาไม่ช้ำ ไม่แดง อะไรกัน
"นั่งอะไรตรงนี้เนี่ย! แทยอน!"
"พยายามแล้ว แทพยายามแล้ว"
"ทำไม พี่ฮีชอลไม่ชอบแทหรอ"
ร่างเล็กส่ายหน้าช้าๆ
"ฟานี่บอกให้นึกถึงคนที่รักใช่ไหม เพราะนึกถึงตลอดเลยทำไม่ได้"
"ก็เธอรักพี่ฮีชอลไม่ใช่หรอ"
"ไม่ ไม่ใช่ คนที่แทรักไม่ใช่พี่ฮีชอล พี่ฮีชอลน่ะ เขาคือคนที่แท 'พยายามจะรัก' ตะหาก"
"แทแท"
"ฉันพยายามแล้ว พยายามที่จะรักคนอื่นที่ไม่ใช่ฟานี่ ทั้งๆที่ฟานี่คอยเชียร์ คอยให้กำลังใจฉันตลอดแท้ๆ"
" ... "
"แต่ฉัน ก็รักใครไม่ได้อีก นอกจากฟานี่ คนเดียว"
ร่างเล็ก เริ่มขอบตาแดงน้ำเสียงสั่นเทา ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง แล้วยืนนิ่งอยู่แบบนั้น
"แท"
"ฉัน ขอโทษ ฉัน พยายามแล้วจริงๆ อยากจะรักใครสักคน ให้มากกว่าที่รักฟานี่ เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้น ฉันคงจะเป็นเพื่อนฟานี่ไปตลอดไม่ได้แน่แน่ ฉันน่ะ อยากให้ฟานี่มีความสุข แบบนั้นน่ะ ก็มีแค่ทางเดียวคือฉันต้องถอยออกมา แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำมันไม่ได้ อีกแล้ว เพราะฉันไม่กล้าพอที่จะปล่อยมือฟานี่ ทั้งๆที่วันนึงฟานี่ก็ต้องมีคนรัก แต่พอถึงวันนั้น ฉันคงจะยิ้มและอวยพรให้เธอจากใจจริงไม่ได้... เมื่อกี้ฟานี่ไม่น่าพูดเลย"
'คิดถึงแต่เรื่องคนที่แทรักก็พอ'
"มันรั้งฉันเอาไว้"
ร่างเล็กทรุดลงนั่งอีกครั้ง ไหล่สั่นสะท้าน น้ำตาตกกระทบพื้นทางเดิน หยดแล้วหยดเล่า
"ฉัน รัก ฟานี่"
ประโยคที่แม้จะขาดๆหายๆ เพราะเจ้าของเสียงกำลังนั่งสะอื้นอยู่ก็ตามที แต่ประโยคนั้นชัดเจน ในโสตประสาตของฟานี่ เธอนิ่งงัน เหมือนโดนสตาฟเป็นก้อนหินกลางทางเดิน ก้มลงมองคนตัวเล็กด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
"ฮ่าๆ ฟานี่อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ฉันเองแหละ ที่ผิด ขอโทษนะ"
ไม่ แทยอนไม่ผิด ฉัน ฉันเองที่ผิด ผิดเองที่ไม่เคยถามแทยอนสักคำ
ทิฟฟานี่ทรุดตัวลงนั่งตักคนตัวเล็ก มือเรียวกดไหล่แทยอนไว้ ไหล่ไหวสั่นเล็กน้อยจากการกลั้นสะอื้น กัดริมฝีปากตัวเองจนบวมเจ่อ
"ฉันเอง ก็รักแทยอน มากเหมือนกัน ฉันขอโทษ"
"ไม่ ฟานี่ อย่าร้องไห้นะ ไม่ต้องร้อง"
ฝ่ามือเล็กกอบกุมใบหน้าของฟานี่ ก่อนจะใช้นิ้วเล็กเกลี่ยน้ำตาให้ฟานี่อย่างอ่อนโยน แทยอนจูบบนดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้บวมแดงจากการร้องไห้ จูบอีกครั้งที่สันจมูกได้รูป ไล่สายตาลงมาเรื่อย และประทับปากแดงอิ่มของตัวเองเข้าที่ตำแหน่งเดียวกันของอีกคน
"นี่ฟานี่ ไปเที่ยวสวนสนุกกันเถอะ"
"หืม?"
"ก็สอบเสร็จแล้วนี่นา ฉันหมายถึง เอ่อ.. ก็ชวนไปเดทนั่นแหละ แฮ่ะๆ"
แทยอนหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะหันมองหน้า 'คนรัก' ที่เดินมาด้วยกัน ทิฟฟานี่เม้มปากเป็นเส้นตรง พวงแก้มขาวขึ้นสีแดงเรื่อจากประโยคชักชวนเมื่อครู่ หัวคิ้วกดเข้าหากันเหมือนคนกำลังคิดอะไรอยู่
"นี่ ไม่เห็นต้องทำหน้าลำบากใจแบบนั้นเลย"
"เปล่าสักหน่อย ฉันแค่ไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนี้เลย ฉันเคยคิดแค่ว่าถ้า แทแท เป็นแฟนกับรุ่นพี่ ฉันคงต้องเดินกลับบ้านคนเดียว กินข้าวคนเดียว แบบนั้นน่ะ"
"แต่ทุกอย่างก็ไม่เสมอไปนี่ ตอนนี้แทอยู่ตรงนี้ เราเดินกลับบ้านด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน"
"ดีจัง ฉันไม่คิดว่าเรื่องของเราจะเป็นแบบนี้เลย"
สาวตัวเล็กเริ่มคิดตาม แต่ก็สะบัดมันทิ้ง ก่อนจะเดินเข้ามาดักหน้าทิฟฟานี่ไว้ คลี่ยิ้มกว้างจับมือฟานี่ขึ้นมา แล้วก้มลงไปหอมหลังมือสาวหน้าหวานฟอดใหญ่
"เลิกคิดได้แล้ว รู้ไว้แค่ คิม แทยอน คนนี้ รัก ฮวัง ทิฟฟานี่ หมดหัวใจ ก็พอ"
เมื่อจบประโยค แทยอนโน้มใบหน้าเข้าหาฟานี่ กดจมูกสวยลงบนแก้มขาวเนียน ก่อนจะดึงทิฟฟานี่เข้ามา กอดลูบหัว
"คิม แทยอน รัก ฮวัง ทิฟฟานี่"
คำบอกรักที่ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งก็ทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที
"คิม แทยอน รัก ฮวัง ทิฟฟานี่ มาก"
"ฮวัง ทิฟฟานี่ ก็รัก คิม แทยอน มากเหมือนกัน"
ถ้าฉันคือความสุขของแทยอน ฉันก็จะอยู่สร้างความสุขให้แทยอนเสมอ อาจจะ 'ไม่ตลอดไป' แต่ก็จะ 'นานเท่านาน' เลยแหละ
Jay's Talk
กิ้วๆ ซารางเงง อึ๊ยยยยย เขินนนน
(บ้าไปแล้ว ฮ่าๆ) เจเชื่อว่ามีหลายๆคนที่เป็นแบบนี้นะ
คอยเชียร์เพื่อนที่ตัวเองชอบอยู่ ให้ไปได้ด้วยดีกับ คนที่ 'คิดว่า' เพื่อนชอบ
แล้วสุดท้ายก็เป็นตัวเราเอง ที่ยิ้มแสดงความยินดีให้เขาจากใจจริงไม่ได้ ความรัก ไม่มีความว่า 'ตลอดไป' หรอก เรารักเขาได้แค่ 'นานเท่านาน' เท่านั้นแหละ อึ้ยยยย ขนลุกตัวเองเลย ฮ่าๆๆ ขอบคุณที่ตามอ่านกันฮับป๋มม
ปล. ตามไปคุยเล่นกันได้นะเออ
Twitter :: @Fany_Jay
คึคึ
ปล.2 ใครสอนเราลงฟิคในบอร์ดได้บ้าง ;__;
ความคิดเห็น