Boy band & Girl Yบอยแบนด์สุดฮอต มัดใจ สาววายสุดติ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO (100%)

 

"Intro"

สวัสดีค้าาาานักอ่านทุก

เช้าวันนี้เป็นเช้าที่สดใส บรรยากาศภายในมหาลัยก็สดชื่นเหมือนทุกครั้ง มีกลิ่นดอกลิลลี่อ่อนๆโชยมาตามลม ปนด้วยกลิ่นลาเวนเดอร์ แต่ก็สามารถแยกได้ว่ากลิ่นไหนเป็นกลิ่นไหนและซึ่งดอกไม้ทั้งสองดอกนี้ต่างก็เป็นดอกไม้ที่ทางมหาลัยปลูกไว้่ เมื่อเดินไปได้สักพักกลิ่นของดอกลิลลี่และกลิ่นของดอกลาเวนเดอร์ก็ค่อยๆหายไป แต่กลับ ได้กลิ่นของดอกแก้ว ดอกชมนาด ดอกสเลเตหรือดอกมหาหงส์แหมดอกนี้นี่ชื่อเก๋ดีแฮ้ะ และนอกจากนี้ยังมีกลิ่นดอกไม้อื่นๆปนกันไปหมด บอกเลยนะว่าให้เล่าวันนี้ก็เล่าไม่หมดมันเยอะมากจริงๆเยอะจนฉันสงสัยว่านี่มันมหาลัยหรือป่ากันแน่ แหมก็ลองคิดดูนะว่ามหาลัยอะไรมีดอกไม้ทุกชนิด ใครอยากทำรายงานพันธ์ไม้ให้มาดูพันธ์ไม้ที่นี่เลยมีครบทุกชนิด สงสัยผู้อำนวยการมหาลัย คงจะชอบดอกไม้แฮ้ะ

ฉันเดินไปตามทางพร้อมกับชมความงามของดอกไม้ไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดตรงโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นราชพฤกษ์ ฉันจัดการวางกระเป๋าสะพายลงที่โต๊ะหินอ่อนก่อนจัดการนั่งให้เรียบร้อยแล้วหยิบหนังสือกับชีทภาษาเกาหลีขึ้นมาอ่านทบทวน

"แบล่ " มีบุคคลปริศนาพุ่งเข้ามาหาคุณก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาทำท่าทางเป็นผีให้คุณตกใจ
"อ้าวป๋อมแป๋ม ตกใจหมดเลย "คุณพูดออกไปโดยทำท่าเหมือนว่าคุณตกใจจริงๆ แต่เอาจริงๆนะคุณไม่ได้ตกใจหรอกแต่ที่คุณต้องแกล้งตกใจเพราะคุณกลัวเพื่อนที่คุณรักจะไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองแล้วไม่กล้าทำอะไรให้คนอื่นตกใจอีก
"แหมฉันรู้นะว่าจริงๆแล้วแกไม่ได้ตกใจหรอก"นั่นรู้ดีอีก
"เอ่อ แกจดเกาหลีที่เรียนกับอาจารย์คิมทันป้ะ"
"อื้มทันสิ"
"งั้นฉันขอยืมหน่อยสิฉันจดไม่ทันง่ะ"
"อื้มได้สิ"


คุณยื่นสมุดเกาหลีให้ป๋อมแป๋ม


"โห นี่แกจดทันได้ไงเนี่ย สงสัยแกจะจดทุกคำพูดของอาจารย์คิมเลยป้ะเนี่ย" นั่นเว่ออีกแล้ะเพื่อนฉัน
"ไม่หรอกน่ะฉันจดเท่าที่มันสำคัญ"
"ฉันถามจริงนะแกเป็นลูกครึ่งไทย เกาหลีป้ะเนี่ย"้

"ครึ่งคนครึ่งผีอ่ะดิ่ไม่ว่า 5555 "อ้าวก็จริงป้ะล่ะ แหมแกนี่จะทักฉันไม่ดูหนังหน้าฉันเลยนะ

"5555 แหมก็ฉันเห็นแกเก่งเกาหลีขนาดนี้เป็นใครก็คิดว่าแกเป็นลูกครึ่งไทย เกาหลี ทั้งนั้นแหละ เอ่อ ว่าแต่ทำไมแกไม่ลองไปสอบชิงทุนดูล่ะ ฉันว่าแกน่ะได้ทุนชัวร์"

แหมยัยนี่ ฉันว่าฉันน่ะสอบผ่านแต่จะมาตกม้าตายตอนสัมภาษณ์เนี่ยแหละถ้ามีอ่ะนะ

"เอ่อก็จริงนะฉันอยากลองไปสอบดูบ้างจังเผื่อว่าจะได้วัดความรู้ไปด้วย"และแล้วฉันก็เออ ออ ห่อหมกไปก่อน แต่จะว่าไปฉันก็อยากไปเหมือนกันนั่นเพราะถ้าได้ทุนไปเรียนเกาหลีฉันก็จะได้ไป

สถานที่ที่ฉันอยากไปดีไม่ดีฉันอาจเจอบอยแบนด์ที่ฉันชอบก็ได้นะอย่างเช่นexo Got7 อีกอย่างคือฉันว่าที่เกาหลีอากาศน่าจะดีมากแน่แน่เลย

 

ในระหว่างที่คุณกำลังเพ้ออยู่กับอนาคตข้างหน้าของคุณอยู่ดีดีก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

 

กริ้งงงงงงงงงง

 

"นี่<ชื่อคุณ>ไปกันเถอะเสียงกริ่งมหาลัยดังแล้ว"ป๋อมแป๋มเรียกคุณที่ยังไม่มีสติ และเมื่อเห็นว่าสติคุณยังไม่กลับเธอจึงลากให้คุณเดินตามมาแล้วคุณก็เดินตามไป

แบบเอ๋อๆ สงสัยสติกำลังกลับมาไม่ครบ และเมื่อมาถึงแถวคุณก็ได้สติสักที

 

ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่แถวแล้วล่ะซึ่งคนที่ลากฉันคือเพื่อนรักฉันเองบอกเลยยนะว่าตอนที่มันลากฉันอ่ะสติของฉันยังมาไม่ครบเลยสักนิดฉันเลยเดินมาแบบเอ๋อๆไง อ่อ ลืมบอกไปว่ามหาลัยฉันต้องเข้าแถวตอนเช้าด้วยนะ และการเข้าแถวคือเข้าแถวแบบฟรีสไตร์อยากยืนแถวไหนกับใครก็เชิญไม่มีการแยกคณะแยกสาขาแต่ขออย่างเดียวคือขอให้เข้าแถวแล้วแถวตรงก็พอ

 

และเมื่อพิธีหน้าเสาธงเสร็จอาจารย์ก็ปล่อยให้นักศึกษาแยกย้ายไปเข้าเรียนบางคนที่เรียนช่วงเช้าก็ขึ้นเรียนส่วนคนที่ยังไม่ถึงช่วงที่ตนเรียนก็ไปเดินเล่นบ้าง ไปหาไรกินบ้าง ตอนนี้ฉันก็มาถึงห้องเรียนเรียบร้อยฉันก็เลือกที่นั่งและรออาจารย์เข้าสอน

 

 

นี่คือรูปห้องเรียนของฉัน

ฉันนั่งที่นั่งข้างหน้าสุดกับป๋อมแป๋ม
"นี่<ชื่อคุณ> ป๋อมแป๋มเราขอนั่งด้วยคนดิ่" เฮ้ยเสียงใครวะ แมร่งคุ้นๆ คงไม่ใช่หรอกมั้งภาวนาขอให้ไม่ใช่ละกัน  
หลังจากที่คุณลังเลสักพักคุณก็หันมาที่ต้นเสียง

0_0 0_0 0_0 น่านนนนไงตูว่าแล้วทำไมเสียงแมร่งคุ้นๆ

 

ก๊อต

 

ก๊อต!!

 

นั่นมัน ก๊อต!!!

 

ก๊อต!!!!จริงๆ 

 

โอ้ยทำไมมันต้องมาให้ตูเห็นหน้าด้วยวะห้ะไอ ก๊อตตตต!!!!!!!!!!

 

 

ตอนนี้คุณ ป๋อมแป๋ม และก๊อตต่างก็มองหน้ากันแล้วก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรจนบรรยากาศในห้องนั้นช่างเงียบสงัด เงียบมาก เงียบมากจริงๆ และเมื่อป๋อมแป๋มเห็นว่าบรรยากาศตอนนี้มันเงียบและเริ่มตึงเครียดป๋อมแป๋มจึงเริ่มบทสนทนาก่อนซะเลยจะได้ไม่อึดอัดไปมากกว่านี้

 

 

"เอ่อ.... ก๊อตป้ะ-" 

 

ปั๊ก!!!!

ในระหว่างที่ป๋อมแป๋มเริ่มบทสนทนาทันใดนั้นบทสนทนาก็ต้องหยุดลงเพราะคุณพับโต๊ะข้างหน้าขึ้นด้วยอารมณ์ที่เหมือนโกรธคนมานับ100 ปี คุณลุกขึ้นอย่างแรงจนป๋อมแป๋มและก๊อตตกใจ

 

"ป๋อมแป๋ม ฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกแป๊บนะ" ก็แหมจะให้อยู่ในห้องได้ไงล่ะบรรยากาศแมร่งโคตรอึดอัดอ่ะ และอีกอย่างฉันไม่อยากเจอหน้าผู้ชายที่มีนามว่าก๊อต

อีก ครั้งนี้ฉันไม่อยากให้โอกาศมันอีกสิ่งที่มันทำกับฉันไว้มันหนักหนาเกินไป เกินกว่าจะให้อภัยได้ ขอโทดนะก๊อตฉันให้แภัยนายไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ฉันออกมายืนอยู่หน้าห้องเรียบร้อยแล้วฉันก็สูดอาหาศเข้าปอดแบบเต็มที่ ก่อนที่ฉันจะหันไปสบตากับใครบางคน

 

ย่าห์!!!!แน่นอนคนที่ฉันเจอคือคนที่ดุมากและน่าเกรงขามสุดๆนั่นก็คือ อาจารย์คิม!!!!!  นั่นไงนั่นไงมองตาหนูอีกโอ้ยอาจารย์แค่นี้ก็น่ากลัวมากพอแล้วไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ รีบวิ่งเข้าห้องดีกว่า และตอนนี้ฉันก็เปิดประตูแล้วเดินมาในห้องแล้วมานั่งที่เหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้วทำตัวให้ปกติที่สุด และแล้วอาจารย์ก็เข้ามาสอนตอนนี้ยัยป๋อมแป๋มนั่งตรงกลางขั้นระหว่างฉันกับก๊อตแหมดีจริงๆเพื่อนเรา

 

ผ่านไป 3 ชั่วโมง

 

และแล้วก็หมดคาบที่ฉันต้องเรียนสักทีเฮ้อกลับบ้านดีกว่า

 

"นี่<ชื่อคุณ>เดี๋ยวไปหาอาจารย์ที่ห้องปกครองด้วยนะ" เฮ้อ...สงสัยจะ?ยังกลับบ้านไม่ได้สินะต้องไปห้องปกครองก่อน เอ๊ะห้องปกครอง ห้องปกครอง ใช่ห้องปกครอง เฮ้ย!!!!ห้องฝ่ายปกครองนี่หว่า

ตายห่าละตู โดนเรื่องไรวะเนี่ย!! กฎของมหาลัยก็ไม่เคยทำผิด แถมทำตามทุกข้อด้วย เป็นเด็กดีมีวินัยมาตลอดตั้งแต่ปี1 ถึงปี3 ทำไมโดนเรียกได้วะ งานทุกอย่างก็ส่งครบแต่ทำไม ทำไม โอ้ยเครียดโว้ย!!!!!!!

 

50%


 

"ป๋อมแป๋มแกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ่ น้า น้า น้าาาา"

 

หลังจากที่คุณกำลังนั่งฟุ้งซ่านอยู่นั้นคุณก็ลุกขึ้นแล้วจับมือป๋อมแป๋มเพื่อนรักของคุณจากนั้นคุณทั้งสองก็วิ่งมาพร้อมกัน เมื่อมาถึงห้องปกครองคุณก็ยืนลังเลอยู่นานจนกระทั่ง

 

"อ้าว <ชื่อคุณ> มาแล้วหรอ เข้ามาสิอาจารย์ก็พึ่งมาเหมือนกัน" โอ้ยยย อาจารย์คิมขออยู่ทำใจก่อนได้ไหมค้าาา บอกเลยนะจุดจุดนี้นะคะว่าหนูยังไม่พร้อม ฮึบ!! เอาวะเข้าก็เข้าเป็นไงเป็นกัน

 

ครืดดดด

 

โอโห อะไรกันเนี่ยผู้อำนวยการ ก็อยู่ อาจารย์ส้ม ก็อยู่ อาจารย์เชอร์รี่ ก็อยู่ ตกลงตูโดนเรื่องไรกันแน่วะอยู่กันครบเลย สงสัยเรื่องจะหนักหนาสาหัสไม่เบา

 

"<ชื่อคุณ>ใช่ไหม นั่งสิ"ค้าาาา ผ.อ อย่าทำหน้าดุได้ไหม แค่นี้ฉี่ก็ไกล้ลาดแล้ว

"เธอรู้ไหมว่าฉันเรียกเธอมาทำไม" อ้าว(เสียงสูง) จะไปรู้ไหมล่ะคะ ที่หนูมาที่นี้ก็เพื่ออยากรู้ว่าโดนเรื่องอะไรนี่ล่ะค่ะ

"ฉัน..." หึ้ ฉันอะไร

"ฉัน..." โอ้ยยย บอกมาสักที ตูเสียวเว้ย

"ฉัน..."ไอห่าเอ้ย !!!ไม่ไหวแล้วนะเว้ย!!!ฉันฉันอยู่เนี่ยแหละ!!!

"ฉันดีใจด้วยนะ เธอได้ทุนไปเรียนต่อที่เกาหลี"โด่ววว ก็แค่ได้ทุน ห้ะทุนฉันได้ทุน ทุนเกาหลีด้วย อ้ายยยย ดีใจโว้ยยยย

"จริงหรอคะอาจารย์คิม จริงหรอคะผู้อำนวยการ"เรื่องแบบนี้ต้องถาม กลัวโดนอำ

"จริงสิ อาจารย์ดีใจด้วยนะ"

"อ่ะนี่เอกสารสำคัญทั้งหมด เธอต้องไปเรียนต่อที่เกาหลี3ปี ซึ่งจริงๆเรียน2ปีนั่นแหละแต่ฉันอยากให้เธอหางานที่เกาหลีทำด้วยอาจารย์คิมจะ   

เอาเงินไปให้เธอทุกปีปีละ300,000วอนซึ่งยังไม่รวมกับเงินขวัญถุงนะซึ่งเงินขวัญ

ถุงที่เธอได้คือ200,000วอนแลวแต่ว่าอาจารย์คิมจะให้เท่าไรแต่ไม่น้อยกว่า

200,000วอนและที่เธอได้ทุนเพราะพวกเราเห็นว่าเธอเป็นเด็กดี ขยันเรียน ไปครั้งนี้อย่าทำให้ฉันขายหน้านะ แล้วก็อย่าทำให้พ่อกับแม่เสียใจล่ะ เอ่อและก็ไปเกาหลีอาทิตย์หน้านะแต่อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ให้อยู่เตรียมตัวที่บ้านไม่

ต้องมาเรียนส่วนวันไปเกาหลีให้ไปที่สนามบินเลยโอเคมั้ย แล้วพาสปอร์ต วีซ่าหรืออะไรที่สำคัญอยู่ในซองน้ำตาลหมดแล้วนะ" แหม รู้แล้วค้าาาา ประเด็นคือห้ามทำให้ ผ.อ เสียหน้าหรือขายหน้าเด็ดขาด-_- เอ๊ะแต่ไปอาทิตย์หน้าเลยหรอโคตรเร็วอ่ะงั้นอาทิตย์นี้ก็หยุดพักผ่อนก่อนเลยเย้ ๆๆๆ

ห้ะแต่ไปตั้ง3ปีแหนะคิดถึงป๋อมแป๋มแย่เลย

 

หลังจากที่ฉันคุยธุระเสร็จอาจารย์คิม อาจารย์เชอร์รี่ และอาจารย์ส้ม ก็เอาหนังสือที่มีบทสนทนาและทุกๆอย่างที่สำคัญสำหรับการอยู่เกาหลีขอเน้นว่าสำคัญเพราะเล่มแต่ละเล่มแมร่งโคตรหนาอ่ะหลังจากที่ป๋อมแป๋มรู้ เธอก็ดีใจกับฉันและ

สัญญาว่าจะไปส่งขึ้นเครื่อง พอมาถึงบ้านฉันก็รีบบอกพ่อกับแม่และพวกท่านก็ดีใจมากต่างพาฉันจัดกระเป๋าและ

เตรียมของ ไม่ว่าจะเสื้อผ้า ยา หรือของใช้ต่างๆ


อาทิตย์หน้า

วันนี้ฉันตื่นเช้ามากแหมก็คนมันตื่นเต้นนิ่ ถ้าโดนคนทักว่าทำไหมเหมือนหมีแพนด้าอย่าสงสัยนะเพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับก็ปาไปห้าทุ่มไม่อะไรหรอกนะก็คนมันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับนิ่และตอนนี้ฉัน พ่อ และแม่กำลังมุ่งหน้าไปสนามบินสุวรรณภูมิ 

ตอนนี้ก็ถึงแล้ะสุวรรณภูมิ ตอนอยู่บนรถแมร่งมึนหัวสุดๆเพราะข้าวเช้ายังไม่ทานดีนะที่แม่เอานมกับขนมปังมาด้วยเลยมีของกินประทังท้องแต่ขอบอกว่าสุวรรณภูมิแมร่งโคตรใหญ่อ่ะ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยไปจีนมาแล้วแต่ก็ยังไม่ชินกับสุวรรณภูมิอยู่ดี 

ตอนนี้ฉันเดินตามหาอาจารย์ และฉันก็เจอสักที ผ.อ อาจารย์คิม อาจารย์เชอร์รี่ อาจารย์ส้ม และ ป๋อมแป๋มก็มาส่งฉันขึ้นเครื่องโอ้ยยย ดีใจจนน้ำตาจะไหล 

"นี่ <ชื่อคุณ> เดี๋ยวอาจารย์คิมจะไปไฟล์เดียวกับเธอนะแล้วเขาก็จะให้เงินสำหรับปีนี้แล้วก็แยกทางกัน หลังจากนั้นจะมีอาจารย์ของมหาลัยทางนู้นมารับเธอแล้วจะพาเธอไปรายงานตัวหลังจากนั้นเธอจะต้องไปตามหาที่อยู่ให้ตรงกับที่อยู่ที่เรากำหนดไว้ให้ในเอกสารนะ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจค่ะ"เออ ออไปก่อนเพราะจะตกใจทำไม ยังไงยังไงเราก็อยู่คนเดียวอยู่ดี

หลังจากที่คุยและร่ำลาเสร็จ ฉันก็หันไปกอดป๋อมแป๋มทีนึงแล้วฉันก็หันไปกอดพ่อกับแม่และหอมแก้มพวกท่าน

"ตั้งใจเรียนนะลูกอย่ามัวแต่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนมากไปล่ะ" นั่นแหนะ แม่เรารู้ด้วย ขอบอกเลยว่าหนังสือการ์ตูนที่พูดถึงคือการ์ตูนวาย ชายจิ้นชายทั้งนั้น แหมก็ฉันเป็นสาววายนิ่มันก็ต้องเป็นเรื่องปกติ
"ค้าาาา คุณแม่ หนูไปกอนน้าาา คิดถึงแม่นะคะ รักแม่มากกกกกนะคะ"

หลังจากร่ำลาเรียบร้อยฉันก็หันไปโบกมือให้ทุกคนก่อนจะขึ้นไปกับอาจารย์คิม  ขึ้นไปบนที่ที่ทุกคนห้ามขึ้นขึ้นได้เฉพาะคนที่เดินทางเท่านั้น


หลังจากลับหลังคุณไปแล้วคุณก็ไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีผู้ชายที่นามว่าก๊อตมาส่งคุณเหมือนกันแต่ส่งแบบห่างห่าง 


"เวลานี้ผมคงต้องห่างจากคุณแล้วใช่ไหม คุณกับผมคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ใช่ไหม แม้กระทั่ง 'เพื่อน' ผมมันเลวเกินกว่าผู้หญิงที่ดีและมีค่าอย่างคุณจะให้อภัยได้ ลาก่อนนะครับ คนที่ผมรัก"
 

 

100%

 

ไม่ต้องตกใจน้าาา เนื้อหาในตอนนี้ไรท์ไม่ได้ปรับเปลี่ยนใดๆทั้งสิ้น แต่ไรท์เพิ่งมาเห็นว่ามันไม่สมบูรณ์ไรท์เลยมาเพิ่มนิดนิดหน่อยๆให้มันสมบูรณ์เท่านั้นเองจ้าาาา

จบแล้วน้าINTROครบ100% แล้วเอ....นางเอกกลับก๊อตเป็นอะไรกันมาก่อนทำไมถึงเกลียดได้ขนาดนี้แล้วเรื่องราวของวันที่นางเอกหรือคนอ่านไปใช้ชีวิตที่เกาหลีจะเป็นอย่างไร ขอบอกเลยว่าตอนที่1 ไปเรื่อยๆนางเอกจะพูดเกาหลีทั้งหมดยกเว้นบางฉากเช่นฉากที่คุยกับป๋อมแป๋มดังนั้นอย่าลืมติดตามกันด้วยน้าาา รักนางเอกทุกคนเสมอ น้าาา

ขออภัยถ้าเกิดว่ามีคำที่พิมพ์ผิด


 

อันนยอง นี่คือรูปอาจารย์คิมหรือ คิมแรวอนนั่นเอง