คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สมัครตัวละคร : CRITICAL' FAMILY : Charlotte de Denchestre
บทที่ต้องการ ; Little SIS
“หนูจะทำ มีปัญหาอะไรไหมคะ? (ยิ้ม)”
ชื่อ ; Charlotte De Denchestre ชาร์ลอตต์ เดอ เดนเซสเตอร์
อายุ ; 8 ขวบ
เพศ ; หญิง
รูปร่างลักษณะ ; เด็กสาวร่างเล็ก ผู้แสนจะบอบบาง มีเสน่ห์ และน่าทะนุถนอม (สูง 155 หนัก 42) เธอมีเรือนผมสีครีมยาวสลวยถึงเข่า พร้อมด้วยดวงตาสีฟ้าสุกสกาวที่ขับให้ผิวขาวใสของเธอยิ่งใสเข้าไปอีก ริมฝีปากเรียวเล็กเปล่งสีชมพูระเรื่อโดยที่ไม่ต้องแต่งเติม จมูกเชิดรั้นขึ้นบอกถึงนิสัยเอาแต่ใจรับกับใบหน้ารูปไข่ ติดแต่ปมด้อยอย่างเดียวของเธอคือหน้าอกที่แบนราบเป็นไม้กระดานอัดแห้ง(?) สินค้าชิ้นนี้จึงเหมาะสำหรับพี่ชายผู้เป็นโลลิค่อนอย่างสูง!!!
นิสัย ; นิสัยเหล่านี้เกิดมาด้วยความที่คนในบ้านแทบจะไม่ปรกติเป็นมนุษย์มนากันเลยสักคน นิสัยไม่ปรกตินั้นจึงเผื่อแผ่มาถึงสาวน้อยวัยเรียนรู้ผู้นี้ด้วย
ร้ายเดียงสา
เพราะการอยู่รอด และภาพลักษณ์เป็นสิ่งสำคัญ เธอคนนี้จึงใช้การ ‘แบล็กเมย์พร้อมบริการรอยยิ้ม’ ให้เป็นประโยชน์ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องค่าเล่าเรียนว่าไปเธอข่มขู่ผู้อำนวยการเขาอีท่าไหน แถมด้วยหน้าตาที่เกือบจะเหมือนอลิซในดินแดนมหัศจรรย์ การพบเธอที่อยู่พร้อมกับมินิลอปแรบบิท และส่งรอยยิ้ม ไม่ว่าจะเป็นคำขอที่ร้ายกาจ และเอาแต่ใจเพียงใดเชื่อเถอะใครๆก็ยอมให้เธอ
กรณีตัวอย่าง ; มารยาสาไถย
ขณะที่ชาร์ลอตต์เข้าไปซื้อขนมหวานพร้อมกับคุณกระต่ายมินิลอป
“260 บาทค่ะคุณหนู”
“คือ…”
“คะ? หนูเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”
“คือ หนูไม่ได้เอาเงินมาน่ะค่ะพี่สาว”
สาวน้อยชาร์ลอตต์ก้มหน้าหงุดน้ำตาคลอหน่วย กอดคุณกระต่ายแน่นหลบสายตา
“อะ… เอาไปเลยก็ได้จ๊ะ เดี๋ยวคุณพี่สาวจ่ายให้นะ” พนักงานสาวว่าแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ
/ติดกับ!/
“จริงหรอคะ!” ว่าแล้วหนูน้อยก็ยิ้มกว้างรัศมีส่องกระจายเหมือนโลกนี้จะสว่างขึ้นมาทันตา
“จ๊ะ!”
“งั้นหนูขออีก 10 ชิ้นไปฝากพี่ชายนะคะ!”
“อะ… จ๊า”
…ไว้อาลัยแด่พนักงานสาวผู้โชคร้าย 1 วิ
กรณีตัวอย่าง ; ข่มขู่
ขณะชาร์ลอตต์เข้ามาคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนเรื่องค่าเทอม
“ผมคิดว่าคงผ่อนผันให้ไม่ได้นะครับ” ผู้อำนวยการร่างท้วมว่าพรางมองเด็กสาวที่กอดกระต่ายตัวน้อยเอาไว้
“ไม่ได้สักนิดหรอคะ” ชาร์ลอตต์ว่าเสียงอ่อน
“อะ… ครับ”
“สักนิดสิคะ”
“ไม่ได้จริงๆครับ”
“นิดนึง”
“คือ… ไม่…”
เมื่อวิธีออดอ้อนแบบเก่าท่าทางจะใช้ไม่ได้ผล เด็กสาวตัวน้อยก็สลัดน้ำตาทิ้งหันไปพูดกับกระต่ายในอ้อมแขนแทนด้วยท่าทางน่ารักน่าชัง แต่น่าเสียดายที่สิ่งที่พูดอยู่นั้นไม่ได้น่ายินดีสำหรับผู้อำนวยการร่างท้วมคนนี้เลยแม้แต่น้อย
“นี่ๆ คุณกระต่ายเมื่อวานชาร์ลอตต์เห็นผู้อำนวยการอยู่โรงแรมที่ผู้ใหญ่เขาเรียกกันว่าหน้าม่านรูดด้วยแหละ”
“…คือ”
“จะว่าไปผู้หญิงที่อยู่ด้วยไมใช่คุณนายนี่นา นี่ถ้าคุณนายรู้จะว่าไงนะ”
“…หลักฐาน”
“ชาร์ลอตต์บังเอิญถ่ายรูปไว้ด้วยสิ”
“เรียนฟรีจนจบการศึกษา!”
“อ้า! แต่ว่าท่านผู้อำนวยการออกจะเป็นคนดีคนจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอกเนอะ!”
…ด้วยเหตุและประการฉะนี้น้องหนูชาร์ลอตต์จึงช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายภายในบ้านไปได้อีกหนึ่งอย่าง
เจ้าหญิงตัวน้อย
แน่นอนว่าน้องสาวคนเล็กของบ้านจะขาดสิ่งนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด มันคืออภิสิทธิ์หนึ่งเดียวที่มีแต่ผู้ถูกเลือกให้เกิดเป็นคนสุดท้ายเท่านั้นที่จะได้รับ! ‘ดื้อแล้วยังเอาแต่ใจ’ นิสัยนี้บังเกิดขึ้นด้วยความที่ถูกพี่ชาย(คนโต) และกระต่ายตามใจจนเคยตัว และเพราะเป็นผู้หญิงนี่แหละถึงได้มีอาการ ‘เรื่องมาก’ เข้ามาแทรกซ้อนอย่างหนัก เวลาไม่ได้อะไรอย่างใจจึงมักจะงอนเป็นกิจวัตร แต่ขอแค่ง้อเธอสักนิดเถอะ เดี๋ยวก็กลับมายิ้ม
น่าแปลกใจนิดๆที่นิสัยนี้จะไม่ปรากฏแก่พี่ชายคนกลางแต่อย่างใด (คือหนูเกรงใจ)
กรณีตัวอย่าง ; ดื่มนม
ก่อนเข้านอนวันหนึ่ง
“ชาร์ล ดื่มนมก่อนนอนนะ ในนมมีแคลเซียมที่จะทำให้สูงๆอยู่” พี่ชายคนโตว่าพรางยืนยิ้มยื่นกล่องนมยูเอสทีให้น้องสาวดื่มก่อนนอน
“ไม่เอา! หนูไม่ชอบดื่มนม”
“หน่อยนะ”
“ไม่เอา!” ชาร์ลอตต์สะบัดหน้าหนีทำแก้มพองลมแถมแอบช้อนตามองพี่คนโต
…บ่งบอกขึ้นป้ายว่าเธองอนแล้วนะรีบๆง้อเข้าสิ!
“ง่า… อย่างอนนะครับ” คนเป็นพี่ชายว่าพรางวางแก้วนมเข้าไปลูบผมน้องสาว
“งั้นหนูไม่…” ชาร์ลอตต์ว่าพรางยิ้มร่า …ก็เกือบจะได้ยิ้ม
“ดื่มซะชาร์ล” เสียงพี่ชายคนรองดังแว่วมาเข้าโสตประสาทแต่ไกล
“ค่า!”
…ด้วยเหตุบางประการทำให้สาวน้อยน่ารักผู้นี้ไม่กล้าขัดพี่ชายคนรองแม้แต่น้อยนิด
อินดี้
เนื่องมาจากคำว่าไม่ปรกติ ถ้าคนทั้งบ้านไม่ปรกติและสาวน้อยคนนี้จะปรกติไปได้ยังไง! นอกจากจะไม่เหมือนคนทั่วไปแล้วยังไม่เหมือนคนในบ้านอีกด้วย! อะไรที่เด็กผู้หญิงน่ารักวัยเดียวกันเขาทำกันเธอไม่เคยคิดจะทำ อะไรที่คนในบ้านทำเธอเองก็ไม่เคยคิดจะทำเหมือนกัน! ไม่ยึดติดระบบระเบียบแบบแผน พ่วงท้ายมาด้วย ‘จินตนาการสุดโต่ง’ ที่ถูกถ่ายทอดมาจากพี่ชาย(คนโต) เชื่อเถอะแม้แต่โลกเธอก็ขวางได้ (พวกขวางโลก)
กรณีตัวอย่าง ; นั่งคุยกับเพื่อนในห้องเรียน
คาบว่าง ขณะที่ชาร์ลอตต์นั่งมองท้องฟ้า
“นิ สมมุตินะถ้าเกิดมีอุกาบาตรตกลงมาเธอจะทำไง” ชาร์ลอตต์ว่าพรางหันไปสะกิดเพื่อน(ร่วมห้อง)ทีอยู่ข้างๆ
“แน่นอน! ต้องไปดูดิ!” เพื่อนเองก็ตอบอย่างหมายมั่น
“หรอ…”
“อื้อ ก็ปรกติไม่ใช่หรอ เธอนี่ก็ถามแปลก”
“แล้วถ้ามันมีรังสีแกมม่า เอ็กซ์วายอะไรสักอย่างแผ่ออกมาทำให้มนุษย์กลายเป็นหินล่ะ” ชาร์ลอตต์ทำตาโตพูดขึ้นอีกที แบบแลดูจะตื่นเต้น(มั้ง?)
“ก็หนีสิถามได้”
“ไหนเมื่อกี้บอกว่าจะออกไปดูไง แล้วเธอจะหนีทันได้ไง”
“แล้วจะรู้ไหมเล่า!!!”
“อืม ความจริงไม่ต้องรู้ก็ได้เพราะถ้าอุกาบาตรมันตกลงมาจริงๆเธอคงไม่มีชีวิตอยู่ดูมันแล้วแหละ นอกจากเธอจะมีพลังคลื่นเต่าระดับแม๊กขนาดทำลายดาวเคราะห์น้อยทิ้งได้ล่ะก็นะ”
“ไม่นะ! ฉันต้องบอกเจ้าคุณพ่อให้เตรียมยานอวกาศหนีออกนอกโลก!”
“นี่บ้าหรือเปล่า?...”
“หือ?”
“เรื่องสมมุติมันจะเป็นจริงได้ยังไงล่ะ?”
…อันนี้เรียกว่าฟุ้งซ่านหรือเปล่า?
เพิ่มเติม ;
1. กลัว แถมเกรงใจพี่ชายคนรองจับจิต แบบไม่กล้าหือ
2. ชอบสีฟ้า แต่เอียนสีชมพูเข้าไส้ ว่างๆจึงจับกระต่ายมินิลอปแต่งเดรสสีฟ้าเป็นงานอดิเรก
3. กรุ๊ปเลือด AB
4. วาดภาพเก่งมากขนาดที่งานถูกส่งไปอยู่หอศิลป์
5. ไม่ชอบดื่มนม ไม่ชอบกินส้ม หรือสตอเบอร์รี่ (อาหารยอดฮิตคุณหนูนางเอก)
6. จุดระเบิดคือหน้าอกไม้กระดาน ใครสะกิดเมื่อไหร่ได้มีเฮ!
ความคิดเห็น