คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 บทนำ
-1-
ตอนที่ 1 บทนำ
by Balla...
.....................................................................................................................................................................
สายฝนกระหน่ำลงมาด้วยความแรงประหนึ่งว่ากำลังเกิดพายุทอนาโดขึ้น ดวงตาสีแดงกลมของชายหนุ่มผิวขาวซีดร่างสูงจ้องมองไปยังท่ามกลางสายฝนที่กำลังกระหน่ำหนักขึ้นเรื่อยๆ ผ่านหน้าต่างที่ทำด้วยกระจกใสเกรดเอ.. ในมือหนากำลังยกแก้วที่บรรจุของเหลวสีแดงเข้าไปในโพรงปากบางสวยราวกับหญิงสาว...
“ผมกลับมาแล้วครับนายท่าน” ชะตะ ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวซีดซึ่งเป็นมือขวาคนของชายหนุ่มเอ่ยเสียงดังมาจากด้านหลัง
“เป็นไงบ้าง” ชายหนุ่มยังคงจ้องมองสายฝนที่กระหน่ำหนักขึ้นเรื่อยๆพรางปากบางก็ขยับถามผู้เป็นลูกน้อง
“ไม่เจอครับ” ชะตะตอบผู้เป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขารู้ดีว่าคำตอบของเขาจะทำให้คนที่กำลังฟังนั้นผิดหวัง แต่จะให้เขาทำยังไงได้หละในเมื่อเขาหาเธอคนนั้นแทบพลิกแผ่นดินแต่ก็หาไม่เจอ
“นายไปพักเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆกับลูกน้องคนสนิทแต่สายตาก็ยังคงจ้องมองอยู่ที่เดิม
“ครับ” เสียงตอบรับดังกลับมาพร้อมกับเสียงเดินออกไปของชะตะ
ร่างกายของชายหนุ่มค่อยๆทรุดลงนั่งกับพื้นพร้อมกับดวงตาสีแดงสดที่กำลังสั่นระริก ไม่นานน้ำไสๆนั้นก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่น่าเกรงขามนั้น
“เธออยู่ที่ไหนกัน...แฟรินา” ชายหนุ่มสบถกับตัวเองด้วยความรู้สึกท้อ เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกสักเท่าไร่ถึงจะเจอคนที่เขารอคอย ตั้งแต่วันนั้นเขาก็รอเธอมาเป็นเวลาเกือบๆ 400 ปีเข้าไปแล้ว...
ย้อนกลับไปเมื่อ 400 ปีก่อน
ดอกไม้บานแฉ่งรับแดดยามเช้า มันสวยงามราวกับเป็นดินแดนของชั้นสวรรค์ กลิ่นหอมของดอกไม้หลายพันธุ์ถูกสายลมพัดเข้ามากระทบกับประสาทสัมผัสที่เรียกว่า จมูก ....
หญิงสาวร่างบางสูดเอาความหอมนั้นเข้าไปลึกเต็มปอด พร้อมกับมือของใครบางคนที่สอดเข้ามาบริเวณเอวคอดของหญิงสาว เปลือกตาของร่างบางค่อยๆลืมขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อยๆเด่นชัดขึ้น
“เคอาร์...” หญิงสาวยิ้มกว้างแล้วเอ่ยขึ้นทั้งๆที่เธอไม่ได้หันไปมองว่าคนๆนั้นคือใคร
“เธอรู้ได้ยังไงกัน” ชายหนุ่มแกล้งถามคนที่ในอ้อมกอดทั้งๆที่ในใจเขารู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว
“สัมผัสของนาย...ฉันจำได้” หญิงสาวตอบพร้อมกับมือเรียวที่ลูบไล้ไปทั่ววงแขนของเคอาร์ผู้เป็นยอดดวงใจของเธอ
“อีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ ท่านผู้นำกำลังหาคนที่จะมาดูแลกริชอมตะแทนเธอ” เคอาร์พูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
ใช่เขาต้องดีใจอยู่แล้วเพราะหญิงสาวในอ้อมกอดเขากำลังจะได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาในไม่ช้า
“ฉันดีใจเคอาร์ อีกไม่นาน...”
“เธอรอหน่อยนะแฟรินาวันพรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอกลับเมือง” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกดจมูกโด่งลงไปยังลำคอขาวเนียนนั้น
“ได้ฉันจะรอ...”
อีกไม่นานแฟรินาหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาก็จะพ้นจากหน้าที่ที่เธอได้รับมอบหมาย แล้วหลังจากนั้นเขาก็จะแต่งงานกับเธอและดูแลเธอไปจนนิรัน...
แฟรินา หญิงสาวผู้เปรียบเสมือนองค์หญิงหรือเทพธิดาสำหรับเหล่าแวมไพร์ที่พวกมันต้องเคารพนับถือ เธอเป็นแวมไพร์เพียงตนเดียวที่ไม่เคยได้สัมผัสกับกลิ่นคาวของเลือดซึ่งนั่นเป็นสาเหตุให้เธอได้รับมอบหมายจากท่านผู้นำให้ดูแลกริชอมตะซึ่งเป็นของเพียงชิ้นเดียวที่สามารถปิดชีวิตของแวมไพร์ได้ แต่การดูแลกริชอมตะไม่ใช่เรื่องง่ายเธอต้องออกมาใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางหุบเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้ซึ่งมีบริวารเป็นแวมไพร์หญิงนับพันๆตนที่คอยคุ้มกันภัยอันตรายให้เธอ แต่เมื่อวันหนึ่งเธอเกิดเจอรักแท้จากชายหนุ่มที่ชื่อเคอาร์เลยทำให้ทั้งสองขอให้ท่านผู้นำเปลี่ยนผู้ดูแลกริชอมตะ นั่นก็อีกไม่กี่ชั่วโมงที่เธอจะได้เป็นอิสระและออกมาใช้ชีวิตอย่างปกติ
หลังจากกลับมาจากถ้ำของแฟรินาในป่าลึกเคอาร์ก็ได้แต่ฉีกยิ้มกว้างไม่ว่าเขาจะทำอะไร รอยยิ้มนั้นก็ยังตราตรึงอยู่บนใบหน้าหล่อเหลานั้น...
“นายท่านครับ ราเอลส่งข่าวมาบอกว่ามีผู้โจมตีฐานขององค์หญิงครับ” ชะตะรีบมาส่งข่าวบอกผู้เป็นเจ้านายเมื่อเขาได้รับข่าวจากราเอล...แฟนสาวของเขาซึ่งเป็นผู้ติดตามองค์หญิงแฟรินา
“ชะตะนายรีบไปแจ้งขอทหารจากท่านผู้นำเดี๋ยวฉันจะร่วงหน้าไปก่อน”
“ได้ครับ” พอรับคำสั่งจากเจ้านายชะตะลูกน้องคนสนิทของเคอาร์ก็แยกออกไป ก่อนที่ร่างของเคอาร์เองจะรีบวิ่งออกไปยังที่พักด้วยความเร็ว
เขาวิ่งผ่านหุบเขาด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ภายในใจนึกถึงแต่หน้าของแฟรินาผู้เป็นที่รัก แต่หนึ่งความคิดที่ขัดแย้งขึ้นมาระหว่างเดินทางคือความรู้สึกเหมือนเขาจะไม่ได้เจอแฟรินา เหมือนทุกอย่างที่เขาพยายามทำเพื่อได้อยู่กับเธอมันกำลังสลายหาไป...รออีกนิดนะแฟรินา…ชายหนุ่มได้แต่รำพึงในใจและหวังว่าเขาจะไปช่วยเธอได้ทัน...
ภายในถ้ำที่ประดับไปด้วยแสงสีส้มอ่อนจากไฟบนตะเกียง เคอาร์พยายามมองหาหญิงสาวคนรักของเขาแต่ด้วยความมืดของถ้ำเขาเองก็มองไม่ค่อยชัดนัก
“แฟรินา...” ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อคนรัก
“......” ไม่มีเสียบตอบรับอะไรเลยได้ยินเพียงเสียงต่อสู้จากด้านนอกแปลกที่ภายในถ้ำกลับเงียบราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่...นั่นยิ่งทำให้ใจของเคอาร์เริ่มหวิว
“แฟรินา...” เขาตัดสินใจตะโกนเรียกชื่อเธออีกครั้งเผื่อจะมีเสียงตอบรับกลับมาบ้าง
“นายท่าน!” เสียงของหญิงสาวทำให้เคอาร์รีบหันไปตามเสียงนั้น....แต่....
สิ่งที่เขาเห็นคือร่างของหญิงสาวที่ราเอลกำลังประคองอยู่นั้นคือแฟรินา...คนรักของเขา
“ไม่นะ...” ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางก่อนที่ร่างกายเธอจะสลายสิ้นไป
“แฟรินาลืมตาสิ...เธอตายไม่ได้นะ” ชายหนุ่มตบหน้าหญิงสาวเพื่อเรียกสติเธอแต่หากร่างกายของเธอกำลังจะสลายไป
“ไม่! มันต้องไม่ใช่แบบนี้!!!!!” ชายหนุ่มตะโกนเสียงดังพร้อมกับกอดร่างของหญิงสาวไว้แน่น...
“นายท่าน...” ราเอลเอ่ยเบาๆพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาพรางมือก็ชี้ไปยังร่างบางที่นอนหมดสติอยู่
“.....” เคอาร์หันไปตามทิศทางของนิ้วราเอลก็พบกับ....
“แฟรินา...” เคอาร์สบถออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“เคอาร์....” แฟรินาเองไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลืมตาเธอได้แต่เอ่ยชื่อคนรักเพียงแค่ลมปาก
“เธอไม่เจ็บใช่มั้ย?” เพียงแค่คำถามของเคอาร์ประโยคเดียวก็ทำให้น้ำตาที่ก่อตัวตั้งแต่เมื่อไร่ไม่รู้ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของแฟรินา
“ไม่เลย...” เธอตอบพร้อมกับส่ายหัว
“เธอจะต้องไม่เป็นอะไร ฉันจะพาเธอไปที่ป่าเวทให้พี่ธารารักษาเธอ” เคอาร์เอ่ยพร้อมกับพยายามอุ้มเธอขึ้นแต่มือบางของหญิงสาวกับยื้อแขนเขาไว้
“ไม่มีประโยชน์หรอกเคอาร์ เธอก็รู้ว่าไม่มีอะไรต้านทานอำนาจพลังของกริชอมตะได้” คำพูดของแฟรินาเปรียบเสมือนหอกแหลมที่ทิ่มลงมาบนหัวใจของเคอาร์
“แต่...ฉันเสียเธอไปไม่ได้” เขาพูดพรางน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างไม่อายบุคคลที่สามที่กำลังยืนมองทั้งคู่ด้วยความรู้สึกสงสารและเสียใจ
“ไม่! นายไม่ได้เสียฉันไปเคอาร์...ฉันจะอยู่ในนี้” แฟรินาเอื้อมมือที่มีแรงเพีงน้อยของเธอไปแตะบนหัวใจของเคอาร์
“ฉันจะอยู่ในหัวใจของนาย...ตลอดไป” หญิงสาวเอ่ยประโยคสุดท้ายด้วยความลำบากเพราะเธอรู้สึกว่าเวลาของเธอกำลังหมดไปจากโลกใบนี้แล้ว
“แฟรินาฉันรักเธอ....” พูดจบชายหนุ่มก็ประคองร่างที่กำลังเลือนรางลงขึ้นมาประทับจูบลงไปบนหน้าผาก
“ฉันก็รักนาย...เคอาร์........สัญญาฉันจะกลับมาเพื่อรักนายอีกครั้ง” พอสิ้นสุดประโยคของแฟรินาร่างของเธอก็กลายเป็นละอองแล้วสลายไปในไม่ช้า
จบแล้ว เวลาที่เหลือของเขาคืออยู่เพื่อรอเธอกลับมาฉันจะรอเธอ...แฟรินา...
และอยู่เพื่อแก้แค้น!!!! ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้...เนเวล...
เป็นไงบ้าง...บทนำ....
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะจ้ะ
บาย...เจอกันตอนหน้า 
ความคิดเห็น