[Fiction] Football Player Fiction

ลำดับตอนที่ #1 : [OS] AAron Ramsey [Giroud x Ramsey]

*ฟิกนักฟุตบอลเรื่องแรก  อร๊ายยย เขิลล  แต่งตอบแทนผู้มีพระคุณ (เอาง่ายๆก็แลกคืน) ให้พี่ฝ้าย @Failisa

ไม่ได้แต่งฟิกนานมากกก ภาษาประหลาดก็ช่างมันเนอะ เพราะคงมีคนอ่านอยู่คนสองคน 55555 (น้ำตาไหล)

แถมยังคิดชื่อฟิกไม่ออกเอาชื่อน้องอารอนนี่แหละเป็นชื่อฟิก 555  AUนะจ๊ะ  #เหมาะแก่สายมโน


Aaron Ramsey 

 

Olivier Giroud








และ 

Calum Chamber 

*******************************************************************************************
 

[OS]    Aaron Ramsey

Type : AU

Characters :   Aaron Ramsey, Olivier Giroud

 
ปล.ลบอันเก่าทิ้งมาลงนี่แทน 55555
 

ท้องฟ้าสีดำของลอนดอนสาดสายฝนที่ไม่ถึงกับทำให้เปียกโชก แต่ยังไงก็น่ารำคาญอยู่ดีสำหรับอารอนแรมซีย์ ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากมหาวิทยาลัยพร้อมด้วยกระเป๋าและเอกสารรุงรัง  เขาสบถไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งให้กับสะเพร่าของตัวเอง

ทั้งๆที่รู้ว่าอังกฤษมีอากาศคุ้มดีคุ้มร้ายแบบนี้ตลอด แต่เขาก็ดันลืมพกร่มซะได้ จะโทษอะไรดีละ โทษความขี้ลืมของตัวเองหรืองานรัดตัวมากจนทำให้เขากลายเป็นคนขี้หลงขี้ลืมไปได้  (ถึงแม้จะโดนเพื่อนว่ามาตลอดก็เถอะ)

อารอนไม่มีแม้มือที่ว่างจะจัดทรงผมตัวเอง น้ำยังเกาะพราวอยู่ตามตัวและหัวของเขา ทำให้สภาพของเขาดูไม่จืดเลย

..แค่มีปัญญาเปิดประตูชั้นล่างของห้องพักหลังใหญ่ที่แชร์อยู่กับคนมากมายนี่ก็นับมาบุญโขแล้ว

ทางเดินที่ไม่ได้กว้างนักทำให้กระเป๋าเอกสารใบใหญ่ของเขาฟาดกับผนังบ่อยครั้ง ตอนนี้อารอนภาวนาว่าแม่บ้านดูแลที่นี่ได้โปรดอย่าเพิ่งมาเจอเขาในสภาพนี้  เพราะไม่อย่างงั้นเขาต้องโดนต่อว่าอีกกระบุงใหญ่แน่นอน โทษฐานที่ทำพื้นเปียก แต่มันก็เปียกไม่เยอะหรอกนะนิดหน่อยเองมั้ง 

…

.

.

อารอนหอบข้าวของเดินขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเล พอเขาเดินขึ้นบันไดมาจนสุดขั้นแล้วเลี้ยวซ้ายมาเพื่อเดินตรงไปที่ห้องพักตัวเอง อารอนถึงกับหยุดชะงัก

เขาไม่สนใจหรอกนะว่าคู่รักตรงหน้าจะไปพลอดรักกันยังไงอีท่าไหน แต่กับทางเดินแคบๆดันมาพลอดรักขวางทางเขา แถมยังมีกระเป๋าเดินทางจอดขวางทางเพิ่มอีกแหน่ะ   มันน่าหัวเสียไม่ใช่น้อย

อารอนตั้งใจเดินกระทืบเท้าเสียงดังเพื่อให้คู่รักตรงหน้ารู้ตัวและหลีกทางโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยปาก  แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้น สองคนนั้นทำราวกับว่าโลกนี้มีเพียงเรา

นี่เขาต้องกลายเป็นคนบาปขัดขวางความรักของคนอื่นงั้นสิ  โอเค  แต่เขาต้องทำ

“ขอโทษนะครับ พวกคุณขวางทางผมอยู่”  อารอนพูดช้าๆชัดถ้อยชัดคำ  เขาไม่อยากพูดอะไรซ้ำๆบ่อยครั้งนัก

เพราะใช่ว่าเขาอยากจะพูดอย่างนี้อีก   

คู่รักปานจะกลืนกินตรงหน้าหยุดกิจกรรมลง ก่อนหันมามองหน้าเขาประหนึ่งเขาทำความผิดร้ายแรง

“แค่คุณเลื่อนกระเป๋าเราออกคุณก็เดินผ่านไปได้แล้ว”  เป็นคุณผู้หญิงสาวสวยบอกกับอารอน...

นั่นสินะ เขาช่างโง่เง่าเสียจริง โง่เง่าที่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีมารยาทพอ  โอเค! เขาผิด ใช่ เขาผิดเอง

“ได้สิ ผมเลื่อนกระเป๋าเองได้ ขอโทษที่รบกวนพวกคุณ”  อารอนบอกเลยว่าปกติเขาไม่ใช่คนขี้โมโห

แล้วก็ไม่ได้เป็นคนอารมณ์ร้ายด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้ปีศาจตนไหนลงมาสิงเขา อารอนถึงถีบกระเป๋าของคู่รักนั้นจนกระเด็นไปไกลพอจนเลยหน้าของอารอนที่ถัดไปอีกสองห้อง   ช่วยไม่ได้กระเป๋ามีล้อมันก็ไปไกลหน่อย   แล้วอารอนไม่มีอารมณ์จะมาสนใจกับเสียงกรี๊ดที่ดังตามมา   อารอนก็ทำแค่หันกลับไปมองสองคนนั้นด้วยใบหน้าเฉยๆของเขา  คุณผู้หญิงมองเขายังกับเป็นอาชญากรข้ามชาติ  ส่วนคุณผู้ชายนั้นได้แต่ขมวดคิ้วมองเขา  อารอนไม่คุ้นหน้าทั้งคู่แล้วไม่อยากจะคุ้นด้วย ถึงจะอยู่ถัดไปอีกสองห้องเขาก็ไม่คิดอยากจะรู้จักสักนิด   ลาก่อนคู่รักโลกแตก อารอนตั้งชื่อให้เอง  ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้องตัวเองไป...... 

..

.

แสงอาทิตย์ส่องผ่านรอยแยกของผ้าม่านเข้ามาในห้อง  อารอนทั้งชอบและไม่ชอบห้องนี้  ที่เขาชอบเพราะจะแสงอาทิตย์ส่องเข้ามาทำให้ห้องของเขาไม่ทึบจนเกินไป  ส่วนที่เขาไม่ชอบเพราะในวันหยุดที่เขาต้องการนอนตื่นสายแสงอาทิตย์ก็จะพยายามสาดแสงเข้ามาให้เขาต้องจำใจตื่นอย่างช่วยไม่ได้     ใช่ วันนี้เป็นวันหยุด วันหยุดที่เมื่อคืนเขาตากฝนกลับมาห้องแล้วมาเจอเหตุการณ์หงุดหงิด  แต่อารอนก็ทำเป็นลืมไปเสียว่าเขาต้องหัวเสียจนทำกริยาไม่เหมาะสมขนาดไหน เขากลับมานั่งคิดว่าถ้าผู้ชายคนนั้นเกิดโมโหเขาขึ้นมา แล้วเดินมาต่อยเขาอารอนก็คงต้องสู้ถึงแม้เขาจะดูตัวเล็กไปในทันทีเมื่อเทียบกับผู้ชายคนนั้น  เกือบต้องไปโรงพยาบาลแทนที่จะได้กลับมานอนอุ่นๆที่ห้องหัวเองแล้วละสิ  ดีที่ผู้ชายคนนั้นทำแค่ขมวดคิ้วมองเขา     แต่ตอนนั้นมันโมโหจริงๆมันก็ช่วยไม่ได้ละนะ

พอตื่นแล้วอารอนเลยเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน   ก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหอบแล็บท็อปกับเอกสารที่ชุดใหญ่ลงไปชั้นล่างของหอพัก  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าอินเตอร์เน็ตความเร็วสูงส่งมาที่ห้องเขาอย่างอ่อนแรงเสียเหลือเกิน แม้ว่าอารอนจะไปบ่นกับผู้ดูแลหลายครั้งแต่ก็ได้คำตอบเดิมๆว่าไม่มีนโนบายติดตั้งเพิ่ม โอเค ก็สมราคาห้องพักละนะ อยากมีเงินเหลือเก็บก็ต้องทำแบบนี้  เลยเป็นภาพชินตาของคนที่พักอยู่ในหอพักนี้ว่าจะเจออารอนนั่งเฝ้าห้องชั้นล่างเป็นประจำ

“สวัสดีพี่อารอน ขยันแต่เช้าเลยนะครับ”  เป็นคาลัมเด็กไฮสคูลที่อยู่ชั้นล่าง แต่กลับเจออารอนบ่อยๆจนได้คุยกัน

เพราะทั้งคู่เชียร์ฟุตบอลทีมเดียวกันนั่นเอง

“รีบทำให้เสร็จ เย็นนี้อาเซน่อลมีแข่ง นายก็รู้”   อารอนที่กำลังตั้งใจพิมพ์เงยหน้าขึ้นมาคุยกันคาลัมที่นั่งลงตรงข้ามเขา

“เชียร์ผ่านจอเหมือนเดิมสินะ  เมื่อไหร่พี่จะไปดูกับผมสักทีค่าบัตรก็ใช่ว่าจะแพงอะไร”  คาลัมบ่นออกมาเสียยืดยาว

เพราะคนตรงหน้าเขาบางทีก็ประหยัดเกิน นานๆครั้งคาลัมถึงจะเห็นอารอนเดินเข้าสนามฟุตบอล ต้องโอกาสพิเศษจริงๆ โอกาสที่ว่าคือครอบครัวอารอนส่งตั๋วมาให้

“ไม่ใช่เงินน้อยๆเลยนะสำหรับค่าตั๋ว  พี่มีงานที่ต้องใช้เงินอีกเยอะ เอามาใช้จ่ายส่วนตัวคงไม่ได้” คำตอบเดิมๆที่คาลัมได้ยิน  เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่เรียนมหาลัยต้องใช้เงินเยอะขนาดอารอนหรือเปล่า  แต่คนตรงหน้าเขาจะประหยัดเสียเหลือเกิน

“หล่อๆแบบนี้พี่ไปถ่ายแบบสิ เชื่อผม” อารอนเงยหน้ามองหน้าคาลัม  ก่อนขมวดคิ้วใส่

“พูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกละ   คาลัมจะออกไปไหนหรือเปล่าละ รีบไปนะเดี๋ยวสาย” สุดท้ายก็เหมือนไล่คาลัมกลายๆ

เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนก่อนยักไหล่  อารอนก็เป็นแบบนี้จนคาลัมชินซะแล้ว ไม่รู้จะโกรธไปเจ้าตัวจะรู้หรือเปล่า

ดังนั้นพาตัวเองออกตามความต้องการของอารอนเถอะ  จะได้ไม่มีปัญหากัน ถ้าอยากคุยกับอารอนต่อน่ะนะ

อารอนหลังจากกึ่งบอกกึ่งไล่คาลัมไปแล้วก็ตั้งใจทำงานส่วนที่ควรจะเสร็จในสัปดาห์นี้   เขาไม่ชอบทำงานไฟลนก้น มันน่าอึดอัด อารอนชอบที่ทำงานให้เสร็จก่อนกำหนดเวลาเสมอเพื่อเขาจะแก้ไขมันได้ 

อารอนที่มัวแต่ทำงานจนลืมมองดูเวลาก็รู้สึกหิวขึ้นมา  พอมองดูนาฬิกาก็บ่ายสองเข้าไปแล้ว  อารอนจึงปิดแล็บท็อปก่อนหอบข้าวของขึ้นไปบนห้อง เพราะส่วนที่ต้องใช้อินเตอร์เน็ตเขาทำเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว  แต่เหมือนเหตุการณ์เดิมจะย้อนกลับมา ผิดเพียงแค่คนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั้นมีแค่ผู้ชายคนนั้นคนเดียว แต่ไร้เงาคุณผู้หญิง   อารอนทำเหมือนมองไม่เห็นแล้วรีบสาวเท้าเพื่อผ่านห้องเจ้าปัญหานั้นซะ  แต่ไม่ทันที่เขาจะเดินผ่านผู้ชายคนนั้นก็เรียกเขาส่วนสำเนียงภาษาอังกฤษแปลกๆ

“เดี๋ยวก่อนสิ หนุ่มนักเตะ”  แม้จะไม่ใช่ชื่อของอารอนแต่ก็เขาก็ต้องหยุด  เพราะจะมีใครซะอีกที่ผู้ชายคนนั้นเรียกถ้าไม่ใช่เขา

“มันไม่ใช่ชื่อของผม แต่ผมก็คงต้องหยุด เพราะที่คุณเรียกคงหมายถึงผม” ผู้ชายตรงหน้าเลิกคิ้วมองอารอน ก่อนอมยิ้มเล็กน้อย   น่าโมโหชะมัดมันน่าสนุกอะไรนักหนา

“คุณพูดถูก ผมเรียกคุณ  เพราะผมเพิ่งย้ายมาใหม่ยังไม่รู้จักชื่อคุณ  ผมโอลิวิเยต์ ชิรูด์” แนะนำตัวเองอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร 

ก่อนยื่นมือออกมา  อารอนมองมือกับหน้าโอลิวิเยต์สลับกัน แต่สุดท้ายต้องจำใจยื่นมือไปจับ

“ผมอารอน แรมซีย์  หวังว่าเราจะไม่มีปัญหาอะไรต่อกัน”  อารอนพูดขึ้นดักคอในทันที  เพราะเขาเป็นคนไม่อยากมีปัญหากับใคร  โดยเฉพาะผู้ชายตัวสูงกว่าเขาเกือบสิบเซนต์คนนี้ 

อารอนปฏิเสธไม่ได้ว่าพอได้มองหน้าตรงๆ ผู้ชายที่ชื่อโอลิวิเยต์คนนี้ค่อนข้างหน้าตาดีมากๆ  แม้เขาจะเป็นผู้ชายยังรู้สึกแบบนี้  แต่บรรยากาศรอบตัวนี่ค่อนข้างไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไหร่

“ผมไม่กล้ามีปัญหากับคนที่เตะกระเป๋าได้ไกลขนาดนั้นหรอกนะ   อ้อ เมื่อวานยังไงก็ขอโทษแทนแม่สาวคนนั้นด้วย

ถึงเธอจะปากไวไปหน่อยแต่ลีลาบนเตียงก็จัดว่าดีทีเดียว”  บอกทำไม อารอนได้มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจนัก

โอลิวิเยต์ที่เห็นอีกฝ่ายมองตัวเองยังกับผู้ร้ายก็ได้แต่อมยิ้มน้อยๆ   คนอังกฤษนี่บทจะซื่อก็ซื่อตรงชะมัด คนตรงหน้านี่คงเป็นตัวอย่างได้ดี

“คุณหัวโบราณหรือเปล่า” โอลิวิเยต์ถามอีกฝ่ายอีกครั้ง   อารอนจึงส่ายหน้า

“ก็ไม่  แต่แปลกใจว่าทำไมคุณถึงพูดถึงแฟนสาวตัวเองแบบนั้น” พอได้ยินคำพูดเช่นนั้น โอลิวิเยต์ก็ได้แต่สะกดตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมา   นั่นสินะ เขาไม่ควรพูดถึงแฟนสาวแบบนี้  แต่ถ้าแม่สาวคนนั้นไม่ใช่แฟนเขาละ

“ขอโทษที่ทำให้คุณเข้าใจผิด แต่ว่าเธอไม่ใช่แฟนผมหรอกนะ  เราแค่แลกเปลี่ยนกัน ผมถ่ายรูปเธอ เธอนอนกับผม

บางครั้งการเป็นช่างภาพก็อาจไม่ได้สิ่งตอบแทนเป็นเงินเสมอไป”  อารอนพยักหน้ารับ  เขาเองก็ไม่ใช่หนุ่มเวอร์จิ้น แต่ก็ไม่ได้สนุกกับการนอนกับคนอื่นไปทั่ว   แต่คนตรงหน้าคงจะสนุกกับอะไรประมาณนี้ละมั้ง ซึ่งก็เห็นได้ทั่วๆไปไม่ได้ทำให้เขาแปลกใจสักเท่าไหร่

“ก็นะ    งั้นผมขอตัวกลับห้องก่อนที่ผมจะหิวจนแทะประตูห้องคุณกินได้”  อารอนที่ไม่รู้จะสนทนาอะไรต่อกับผู้ชายตรงหน้า  ก็เลยขอตัวหนีดื้อๆ  แต่ดูท่าเขาจะไม่ได้กลับห้องง่ายๆ

“คุณยังไม่ได้กินข้าว ผมก็เหมือนกัน งั้นเราไปกินข้าวด้วยกัน”  อารอนที่กำลังจะเดินหนีมองหน้าอีกฝ่าย ก่อนถอนหายใจ

“คุณก็ไปกินของคุณ  ผมก็ไปทางของผม  ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะกินข้าวพร้อมคุณ”  บางครั้งอารอนก็เป็นคนตรงๆ พูดอะไรที่ต้องการออกมาตรงๆ    แต่อีกฝ่ายกลับดูไม่ท้อสักนิด แม้ว่าจะโดนปฏิเสธขนาดนี้

“ผมอยากรู้จักคุณ อยากคบคุณ  นะได้โปรดเถอะไปกินข้าวกับผม”  นี่มันอะไร?  อารอนได้มองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เขาเป็นผู้ชายแต่โดนอีกฝ่ายต้องขอร้องเพียงเพราะอยากรู้จักเขา   โอเค? คนตรงหน้าเป็นคนต่างชาติอาจะใช้ภาษาผิดๆ จนทำให้น่าเข้าใจผิดแบบนี้

“โอเค คุณคงอยากมาจากต่างถิ่น  คงอยากมีเพื่อนใหม่ ผมพอเข้าใจ แต่ไอ้ประโยคเมื่อกี้ได้โปรดอย่าพูดกับผู้ชาย เพราะมันเหมือนคุณกำลังจีบผมอยู่  ขอร้องละ มันดูแปลกๆ” อารอนต้องอธิบายเสียยืดยาวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ   แต่ดูเหมือนโอลิวิเยต์จะไม่เข้าใจ  ยังคงอมยิ้มมองเขาอยู่

“ก็ผมจีบคุณอยู่  คุณควรรู้ตัวนะ”   อยากจะบ้า!   ตั้งแต่เกิดมาอารอนไม่เคยเจอเหตุการณ์บ้าบอขนาดนี้มาก่อน  ไอ้ผู้ชายตรงหน้าต้องเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ หรือไม่งั้นคงลืมกินยาโรคบ้า หรืออะไรเป็นอะไรสักอย่างที่มีปัญหาทางด้านความคิด

“ผมเป็นผู้ชาย! “ อารอนแทบจะตะโกนใส่หน้าอีกฝ่าย  โชคดีที่ไม่มีใครเดินผ่านหรือเปิดประตูออกมาดู

“ที่ผมเห็น คุณก็ไม่ใช่ผู้หญิง” ถ้าใจร้อนกว่านี้อารอนชกหน้าหมอนี้แล้วแน่ๆ

“ผมไม่ใช่เกย์!”   เมื่อรู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว ควรรู้ว่าเขาไม่ใช่เกย์ด้วย  

“ผมก็ไม่ได้เป็นเกย์”   ปฏิเสธพร้อมเบ้ปากแล้วยักไหล่ใส่อารอนที่กำลังกำหมัดพร้อมต่อยอีกฝ่ายตลอดเวลา

“ไม่ได้เป็นเกย์ แต่คุณบอกว่าจีบผมเนี่ยนะ คุณมันบ้าไปแล้ว”  โอลิวิเยต์ที่ก้มมองอีกฝ่าย ก่อนถอยหลังหนึ่งก้าว เผื่ออีกฝ่ายจะชกเขาจะได้หลบทัน  

“ผมไม่ได้เป็นเกย์   ผมแค่เป็นไบ แล้วพอเจอหนุ่มน่ารักทีไรมันก็หวั่นไหวทุกที”  ไม่ทันพูดจบคำดี อารอนก็ปล่อยหมัดฮุกเข้าที่ท้องของโอลิวิเยต์   ก่อนเดินหนีเข้าห้องแถมยังมีสบถด่าโอลิวิเยต์ยาวเหยียดก่อนปิดประตูห้องเสียดัง   โอลิวิเยต์รู้สึกจุกไม่น้อยซิกแพ็คที่มีไม่ช่วยอะไรนักเมื่อหมัดมาแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้   หมัดหนักใช่เล่นเลย  ก็นะเขาก็พูดจาไม่เข้าหูอีกฝ่ายเอง ทั้งๆที่รู้ว่าต้องโดนอะไรแบบนี้แต่ก็ยังลองดีจนได้    แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะนี่เป็นครั้งแรกพอเจอกันบ่อยๆอีกฝ่ายคงชินจนกลายเป็นเรื่องปกติไป  ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกแย่แต่อย่างใดที่ต้องมาโดนหาว่าจีบผู้ชาย  แค่เห็นหน้าก็รู้สึกถูกชะตา พอได้คุยเล็กๆน้อยๆโอลิวิเยต์ก็รู้สึกว่าอารอนมีสเน่ห์   ข้างนอกก็เป็นผู้ชายดูดีคนหนึ่ง แต่เหมือนซ่อนอะไรไว้ข้างใน  ช่างภาพแบบเขารู้สึกอย่างนั้นถ้าได้ถ่ายภาพของอารอนคงรู้สึกดี แต่ถ้าได้คบก็ต้องดีกว่านี้แน่นอน  แล้วคนแบบโอลิวิเยต์มักจะได้สิ่งที่อยากได้ตลอดด้วยสิ  ถ้าอารอนอยากหนีก็สู้กับคนที่ได้ทุกอย่างตลอดชีวิตอย่างเขาดู   ว่าใครจะแน่กว่ากัน......  บาย

END

จบละ พอละ เหนื่อย 55555555555    จะมีตอนต่อมั้ย? ไม่รู้     กว่าพระเอกจะออกก็จะหมดตอนอยู่ละ  ขอโทษนะอิพี่หล่อ  ชั้นเมนน้องหมีย่ะ 55555555555

********************************

ยกคอมเมนต์มาด้วย 555555555555555555555
#3เมนต์อันเลอค่า



 

cottonjingle (@cotton-jingle) 

วันที่ 7 กันยายน 2557 / 10:08

จบแค่นี้ได้ไง ช๊านม่ายยอมมมมมมมม T______T

น้องคาลั่มมีบทแค่นั้นเองเหรอ (นี่คือประเด็น?)

ไม่ได้นะ น้องคาลั่มยังไม่ได้รุกพี่อารอนเลย แง๊.... อิพี่หล่อช่างมัน (เอ๊ะ!?)

หมั่นอิพี่หล่ออะ กินไม่เลือก คิดว่าหล่อเลือกได้ใช่มั้ย

นี่อะไร น้องอารอนเพิ่งได้เถียงกันครั้งเดียว พี่หล่อยังไม่ได้รุกคืบเลย เรื่องนี้ยังจบไม่ได้ 

มาต่อเลยนะ!!!!

pui_neko 

วันที่ 7 กันยายน 2557 / 08:58

ควรมีตอนต่อไปเฟร้ยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

โอ๊ยยยยย อิชิรูต์ ชั้นละหมั่นแกละเกินนนนนนน อิหล่อ! (นี่คือคำด่า?)

น้องแรมซี่ย์ก็น่ารักมาก แงงงงงงงงง ชอบตอนที่ยืนเถียงกับชิรูต์ นี่ถ้าอารมณ์ฟิกสักหน่อย(ยังไงวะ)คว้าน้องหมีมาจูบแล้วววว กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

ต่อๆๆ เธอควรแต่งต่อนะ นี่พูดเลยยยยยยยยยยย

 

P.Jin (@icarus_sunshine) 

วันที่ 9 กันยายน 2557 / 10:43

เฮ้ยอย่าเพิ่งสิ จบแบบนี้ไม่เอานะ
ต่างคนต่างยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ
คาลั่มก็มาเหมือนจะเข้าหา แล้วก็หายไป!!
ส่วนโอลินี่ พอเปิดตัวจะจีบอารอนอย่างยิ่งใหญ่แล้วก็หายไป!!
ไม่ได้นะ แต่งต่อเถอะ -3-
อยากอ่านตอนที่เป็นแฟนกัน 555555

****************************************************************************