GOT7 [JACKJAE]❤ รักนาย My 아가세❤

ลำดับตอนที่ #1 : -INTERVIEW-1

 MY 아가세
-1-





 

"จูเนียร์ ของพี่บี!!!!!!! ไมน่ารักงี้ง่าาา"

เสียงตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับท่าทางดิ้นพล่าน จากหนุ่มสุดชิคของมหาลัยยอนเซเรียกความสนใจให้แก่เด็กๆในมหาลัยที่เดินผ่านไปมาได้อย่างดี แต่คนที่ถูกมองกลับไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยเพราะคนที่เค้าสนใจ จะมีก็แต่ หนุ่มน้อยน่าตาน่ารัก ผมดำคลับ ตาเป็นประกายเวลายิ้มที่ทำให้คนมองเคลิ้มตายกันเกลื่อน(?) ชายหนุ่มยิ้มกว้างให้กับเครื่องมือสื่อสาร ที่มีรูปของ 'จูเนียร์ 'หนึ่งใน สมาชิกของวง GOT5 อยู่ในนั้น 




 

"ยิ้มเงิงออกแล้วไอ้คุณเจบี" ในขณะที่ เจบีบ้ากับคนในโทรศัพท์อยู่ก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้น 




 

"โหยย ไอ้คุณแจ็คสัน หวัง ก็นี้นัองจูเนียร์เชียวนะเว้ย น้องน่ารักโคตรๆ" ชายหนุ่มโวยวายใส่แจ็คสัน ที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง แล้วก็ทำหน้าเพ้อเมื่อพูดถึง ไอดอลแสนน่ารักที่ตนเองชอบ




 

"เนี้ยเหรอว่ะพ่อหนุ่ม คนชิค แบดบอยของมหาลัย" แต่ในสายตาของแจ็คสันแล้ว เจบีก้อแค่ ไอ้โรคจิตคลั่งไอดอลคนนึงเท่านั่น วันๆแจ็คสันก็ไม่เห็นว่าเจบีมันจะสนใจอะไรเลย สาวๆก็เข้ามาไม่ขาดสายแต่คงไม่มีใครมาแทนที่น้องเนียร์ของพี่บี มันไปได้เลย คิดดูแล้วกันของใช้เกือบทุกชิ้น ทุกหลืบทุกซอกของห้องเจบีล้วนจะมีจูเนียร์ GOT5 อะไรนั่นเกี่ยวข้อง 




 

"ชั้นหน่ะเจบีคนชิคของน้องเนียร์คนเดียวเว้ย" เจบีที่พูดเองก็เขินตัวบิดเอง จนแจ็คสันที่เห็นท่าทางนั้นแล้วก็อยากจะถีบมันไปนอนจูบพื้นสักทีนึงแต่เพื่อภาพพจน์ที่ดีของพ่อคนชิค เค้าเลยได้แต่ส่ายหน้าเบื่อหน่ายกะโรคคลั่งGOT5 ของเพื่อนสนิทแทน




 

"ชั้นอยากจะรู้จริงๆว่าวงนี้มีอะไรดี แกถึงได้เป็นถึงขนาดนี้ว่ะ" แจ็คสันพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าหน่าย




 

"แกอย่ามาพูดหน่อยเลยถ้าแกได้เจอน้องก่อนเถอะแกจะอึ้งกิน"


 

"เหรอ แกเคยเจอตัวจริงแล้วว่างั้น"



 

"ไม่เว้ยแต่กำลังจะได้เจอ" พูดถึงตอนนี้แจ็คสันก็ต้องงงกับคำพูดของคุณเพื่อนสนิท



 

"ยังไงว่ะ"




 

"แกลืมแล้วเหรอว่ะว่ามันจะปิดเทอม แล้วประจวบเหมาะกับที่น้องเพิ่งคัมแบ็คเลยต้องเดินสายโปรโมท ฉะนั้นตลอดการปิดเทอม ชั้นพี่บีคนชิคจะตามน้องเนียร์ไปทุกที่เลย"ว่าแล้วก็จับมือถือแน่นแล้วก็ยกขึ้นมากอดเหมือนเด็กน้อยที่ได้ของเล่นใหม่




 

"เอ่อ ลืมไปเลยว่ะ" แจ็คสันที่เหมือนจะเพิ่งรู้ตัวว่าการปิดเทอมใกล้เข้ามาก็เอ่ยเบาๆกับตัวเอง ที่เค้าลืมมันก็คงไม่แปลกในเมื่อเค้าเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนที่ก็ต้องฝึกอยู่ตลอดพร้อมกับเรียนไปด้วย มันจึงทำให้เค้าไม่รู้สึกว่าปิดเทอมใกล้เข้ามา




 

"ไอ้คุณหวัง แกก็เงี้ยแหละว้า พักบ้างก็ดีนะเว้ย"เจบีพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือตบที่ไหล่ของเพื่อนสนิทเบาๆ




 

"เอ่อ ปิดเทอมก็คิดว่าคงจะได้พักล่ะมั้ง"




 

"งั้นเพื่อเป็นการพักผ่อนอย่างเต็มที่ของแก ชั้นพี่บีของน้องเนียร์จะพาแกไปตามน้องเนียร์กับชั้น"พอได้ยินข้อเสนอของเพื่อนสนิทแล้วแจ็คสันแทบจะถีบอีกคนเข้าให้




 

"เห้ย!!! ให้ชั้นตามแกไปดูน้องเนียร์อะไรของแกเนี้ยนะไม่ไปเว้ยย"




 

"น่าๆไม่แน่นะแกอาจจะเจอมายซาทังที่แกละเมอหามาตลอดก็ได้นะเว้ย"เจบีพูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสนิทที่เค้ามองตาก็รู้ไปถึงไส้พุงแล้วไอ้เรื่องมายซาทังนี้ด้วย แค่นี้ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าแจ็คสันก็อยากมีใครซักคนเหมือนกันแต่ด้วยเวลาที่ไอ้เพื่อนคนนี้ทุ่มไปกับกีฬาและเรียนเค้าก็พอเข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่มีใครสักที




 

"แกอย่ามาล้อชั้น"แจ็คสันรีบสวนทันควันกับเรื่องมายซาทังที่เค้าชอบละเมอหาทั้งๆที่เค้าก็ไม่รู้ว่าจะมีตัวตนหรือเปล่า




 

"ไม่ได้ล้อแต่ชั้นมีลางสังหรณ์ว่าแกจะได้เจอมายซาทังนะเว้ย"เจบีพูดพร้อมกับวางมือลงบนไหล่ของเพื่อนสนิท




 

"ชั้นว่าแกเป็นหนักว่ะ" แจ็คสันเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำหน้านิ่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยที่ปล่อยให้เพื่อนสนิทนั่งเพ้อหาคนที่ชอบไป




 

มันจะมีจริงๆได้ยังไงหล่ะ "มายซาทัง"ของเค้า ขนาดเค้าเองที่เป็นคนละเมอหาก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมายซาทังของเค้าเป็นแบบไหนจะมีตัวตนหรือไม่ คงไม่มีหรอก


 

  "คนในฝันจะมีอยู่จริงมันคงเป็นไปได้ยาก"
 

แถ่นแท๊นนนน มาแว้วตอนแรกก ติดตามคู่นี้หน่อยนะ 
แจ็คสันคนมึนกะน้องแจคนน่ารัก
พี่บีคนบ้ากะน้องเนียร์ตัวแสบ
เพื่อสนองนิ้ดตัวเองเรื่องนี้จึงเกิดขึ้นตอนที่นั่งเทรนให้ก็อตอยู่จู่มันก็โผล่แว๊บเข้ามา ติดตามกันด้วยยนร้าาา ^^


เนื่องนี้ลงในโทรศัพท์ตังแต่เปิดเรื่องจนถึงลงตอนแรกเลยจร้า ช้าแต่อยากปั่น