ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นี่มันอะไรกันเนี่ย!!
วันแรกของการย้ายบ้าน น้ำใสได้เข้าไปอยู่ในหมู่บ้านดอกไม้บานแห่งหนึ่ง ในตัวเมืองเชียงใหม่ พ่อกับแม่ของเธอเปิดร้านขาย Thailand Food & coffee Bakeries ที่ตัวเมืองใกล้บ้าน เธอได้ย้ายโรงเรียนตอน ม.4 ซึ่งน้ำใสได้อยู่ห้อง ม.4/5 ซึ่งเป็นห้องที่ห่วยที่สุด เธอเรียนเก่งแต่ต้องทำตามกฎของโรงเรียนที่นักเรียนใหม่ทุกคนต้องอยู่ห้องนี้เธอได้รู้จักกับ นิกและต้าร์ เพื่อนในห้องเเละยังเป็นเพื่อนในหมู่บ้านของเธออีกซึ่งเธอยังไม่รู้มาก่อน
"ระหว่างเดินทางกลับบ้าน" เธอเดินอยู่คนเดียวและรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเดินตามมาเธอจึงอยุดเดินและตั้งสติหันไปดู!!! O_O
น้ำใส : ไอ้บ้า!! ตกใจหมดเลยนึกว่าโรคจิตเดินตามมาโถ่!!! "_"
นิกและต้าร์ : ยัยบ๊อง!!!โรคจิตที่ใหนเขาจะมาเดินตามเธอในซอยเข้าบ้านแบบนี้
น้ำใส : ใครจะไปรู้ล่ะก็ไม่เคยอยู่ในเมืองนิ จะรู้เหรอว่าในเมืองมันเป็นยังไงมีแต่อันตราย
นิก : มันก็จริงนะ แต่!! พี่ยามก็อยู่ที่หน้าหมู่บ้านใครจะบ้าปล่อยโรคจิตมาเดินแถวนี้
ต้าร์: จะมีก็คงจะเป็นเธอล่ะมั้ง 555
น้ำใส : ไอ้บ้า!! จะบ้าเหร๋อซั้นเป็นคนปกติย๊ะ !! จะมีก็แต่พวกนายนั่นแล่ะที่ไม่ปกติ(ไล่ตีทั้ง 2 คนจนถึงบ้าน)
นิก : งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ซั้นจะพาเธอไปโรงเรียนและเดินกลับบ้านพร้อมกัน (เดินเข้าบ้านแบบเท่ๆพร้อมกับอมยิ้นนิดๆ)
ตาร์ : (มองหน้านิกแล้วหันกลับมาพูดกับน้ำใส) "โอเคนะ" บายๆ (เดินเข้าบ้านพร้อมโบกมือลา)
น้ำใส : ทำหน้างงไม่พูดอะไรพร้อมกับเดินเข้าบ้าน
คืนนั้นน้ำใสคิดทั้งคืนว่าสิ่งที่สองคนนั้นพูดมันหมายความว่ายังไง เธอรู้แค่ว่าเวลาที่นิกพูดเธอรู้สึกอุ่นใจยังไงไม่รู้ (หัวเราะเล็กๆออกมา) ประมาณว่าเราเป็นอะไรเนี่ย คืนนั้นน้ำใสนอนยิ้มทั้งคือกับความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนใหม่ที่เธอยังไม่ค่อยจะสนิทเท่าไหร่ zzZ
"ระหว่างเดินทางกลับบ้าน" เธอเดินอยู่คนเดียวและรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเดินตามมาเธอจึงอยุดเดินและตั้งสติหันไปดู!!! O_O
น้ำใส : ไอ้บ้า!! ตกใจหมดเลยนึกว่าโรคจิตเดินตามมาโถ่!!! "_"
นิกและต้าร์ : ยัยบ๊อง!!!โรคจิตที่ใหนเขาจะมาเดินตามเธอในซอยเข้าบ้านแบบนี้
น้ำใส : ใครจะไปรู้ล่ะก็ไม่เคยอยู่ในเมืองนิ จะรู้เหรอว่าในเมืองมันเป็นยังไงมีแต่อันตราย
นิก : มันก็จริงนะ แต่!! พี่ยามก็อยู่ที่หน้าหมู่บ้านใครจะบ้าปล่อยโรคจิตมาเดินแถวนี้
ต้าร์: จะมีก็คงจะเป็นเธอล่ะมั้ง 555
น้ำใส : ไอ้บ้า!! จะบ้าเหร๋อซั้นเป็นคนปกติย๊ะ !! จะมีก็แต่พวกนายนั่นแล่ะที่ไม่ปกติ(ไล่ตีทั้ง 2 คนจนถึงบ้าน)
นิก : งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ซั้นจะพาเธอไปโรงเรียนและเดินกลับบ้านพร้อมกัน (เดินเข้าบ้านแบบเท่ๆพร้อมกับอมยิ้นนิดๆ)
ตาร์ : (มองหน้านิกแล้วหันกลับมาพูดกับน้ำใส) "โอเคนะ" บายๆ (เดินเข้าบ้านพร้อมโบกมือลา)
น้ำใส : ทำหน้างงไม่พูดอะไรพร้อมกับเดินเข้าบ้าน
คืนนั้นน้ำใสคิดทั้งคืนว่าสิ่งที่สองคนนั้นพูดมันหมายความว่ายังไง เธอรู้แค่ว่าเวลาที่นิกพูดเธอรู้สึกอุ่นใจยังไงไม่รู้ (หัวเราะเล็กๆออกมา) ประมาณว่าเราเป็นอะไรเนี่ย คืนนั้นน้ำใสนอนยิ้มทั้งคือกับความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนใหม่ที่เธอยังไม่ค่อยจะสนิทเท่าไหร่ zzZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น