คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1: Nothting My Heart
Part:1
@Luhan..
09.30 Am
ณ รร.
เสียงนักเรียนคุยกันฮือฮาภายในห้องเรียน ผมกวาดสายตามองภายในห้องเรียนก่อนจะเดินไปนั่งที่ตัวเอง
ผมรู้สึกสงสัยกับท่าทางอาการของ นร. หญิง และที่ได้ยินมาแว่วๆ พวกเธอเหมือนจะคุยเรื่องเดียวกันหมด ผมเลยหันไปถามไอ้เพื่อนตัวแสบของผม เซฮุน ที่เด็กกว่าผมปีนึง(เนื่องจากแม่มันส่งให้มันเข้าเรียนก่อนเกรน)แต่หัวดีกว่าผมอีก -_-(ประจานตัวเองทำไม)
“เออนี่ นักเรียนหญิงฮือฮาไรกัน?” ผมถามด้วยความสงสัย
“อ่าว ฮยองไม่รู้หรอกหรอ? ว่าจะมีอาจารย์เข้ามาใหม่ เห็นว่า สูงขาว หน้าหล่อคมเข้ารูป หุ่นนี่แบบโคตรเป๊ะ ยั่งกะบอยแบน”
ผมว่าไอ้นี่คงดูซีรีส์เกาหลีมากเกินไป -_-
“อ่อเหรอ - - แค่นี้อ่ะนะ” ผมทำหน้าเอือม
คือ ผมก็พอเข้าใจนะว่า เป็นผู้หญิงก็ต้องกรี๊ดผู้ชายหล่อเป็นเรื่องธรรมดา แต่ยัยอ้วนข้างโต๊ะผมนี่มันจะตกมันไปไหน - - ยังไม่ทันเห็นตัวจริงเลย ชักดิ้นยังกะลมบ้าหมู ผมว่านะ ตัวจริงของอาจารใหม่ไรนั่นคงจะเตี้ย ฟันเหยิน ปากเจ่อ ดำ แม่งยังกะบอยแบนคิดแล้วขำ 555+
ผู้ชาย รร. ผม พวกหล่อๆหน้าตาดีๆส่วนมากก็เป็นเก้งกวางกันเกือบหมด(แต่ผมผู้ชายแท้นะหล่อด้วยย อิอิ) ไม่แปลกที่พวกเธอจะหวังไว้อย่างมากว่า อาจารย์ที่หล่อเหลาดั่งเจ้าชายของพวกเธอจะไม่ใช่เกย์ แต่ผมไม่ใช่นะ ผมชอบผู้หญิง ^^
รร. ผมเป็นแบบสห ขึ้นชื่อความดัง ลูกคุณหนูมักมาเรียนกันเยอะ หลักสูตรหนาแน่น จบไปมีงานทำแน่นนอน ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะเหรอ พ่อผมเป็นเจ้าของบริษัทที่ขึ้นชื่อ ว่ามียอดสูงสุดต่อเดือน ที่ติดอันดับ 10 ในประเทศ และ คุณแม่ผมก็นั่งนับเงินอยู่บ้านฮะเป็นคุณนายไปละ แต่ครอบครัวเราอบอุ่นดี เรารักกันดี ไม่ต่างกับครอบครัวอื่นๆ
“เห้ยๆ ฮยอง เขามาแล้วๆ โน่นน่ะ” เซฮุนสะกิดไหล่ผมก่อนจะชี้ให้ผมดู
ผมหันไปมอง..
ผู้ชายที่ย่างก้าวเท้าเข้ามาในห้องนั้น สูงโปร่งรูปร่างสมส่วน ผิวขาว นัยต์ตาสีน้ำตาลที่เป็นประกายดูเป็นผู้นำ เคร้าโครงหน้าที่เข้ารูป เอาเป็นว่า สามารถทำให้สายตาทุกคู่(รวมทั้งผม)สะดุดที่เขาได้ภายในพริบตาตั้งแต่เขาย่างก้าวเข้ามาในห้องเรียนและมายืนหยุดอยู่ที่หน้ากระดาน
“สวัสดีครับ นักเรียนทุกคน..”
อาจารยังพูดไม่ทันจบ อิอ้วนโต๊ะข้างผมก็กรี๊ดดังขึ้นตามด้วยผู้หญิงทั้งห้อง รวมทั้งพวกกระเทยด้วย - - กรีดกันสนั่น จนอาจารย์ข้างๆห้องเดินเข้ามาด้วยสายตาที่แผ่รังสีอำมหิต นั่นมันทำให้เสียงกรี๊ดเงียบลงในขณะนั้น
“อาจารย์ขอแนะนำตัวต่อนะครับ จารชื่ออู๋ อี่ฟาน เรียกว่า อาจารย์ คริส นะครับ จารจะมาเป็นที่ปรึกษาให้พวกเธอทุกคนนะ” เขาแนะนำตัวจบก็โปรยยิ้มหล่อจนสาวทั้งห้องกรี๊ดแตกกับความหล่อของ จารย์คริส แหว่ะ หล่อตรงไหนวะ หน้ายังกะปลาไหลบวมแฟบ - -‘
แต่...ทำไมรอยยิ้มนั่นถึงทำให้ผมมองอย่างไม่ลดละสายตา เหมือนโดนมนสะกดยังไงอย่างงั้น ดวงตาดูอบอุ่นที่มองไปรอบๆสบตากับผมเป็นระยะๆ อกข้างซ้ายแอบเต้นทุกครั้งที่สายตาคู่นั้นจับจ้องมาทางผม
“เห้ย ฮยอง ฮยอง.!” เซฮุนเขย่าไหล่ผมเบาๆ
“ห..ห้ะ?” ผมหันไปมองเซฮุนมึนๆ
“ฮยอง. อย่าบอกนะว่า...ฮยองชอบ...” มันชี้หน้าผมเตรียมจะล้อ ผมเลยขัดมันก่อนที่มันจะพูดออกมา
“ฉันไม่ใช่เกย์ ไม่ต้องทำมาสงสัยเลยนะ - -“ ผมทำหน้าเอือมใส่
“ก็เห็นอึ้งตาค้างตั้งแต่จารคริสเข้ามาในห้องละ” ยังคงทำหน้ากวนประสาทใส่ผม
“พอเลยนะ ยังไงฉันก็ชอบผู้หญิง ไอ้บ้านี่”
“คร๊าบๆ”
“อ่า นักเรียนทุกคนครับ จารขอเช็คชื่อหน่อยนะครับ ว่ามาครบกันมั้ยวันนี้... ยง นัมซู”
“มาค่ะ”
“คิม จองอิน”
“มาครับ”
ในขณะที่อาจารไล่เช็คชื่อ นร. ทีละคน พอมาถึงชื่อผมหลังจากชื่อเซฮุน อาจารก็หยุดดูอย่างจดจ่ออย่างกับมีอะไรผิดสังเกต ก่อนจะเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
“เสี่ยว ลู่ห่าน”
“มาครับ” ผมยกมือขึ้นพร้อมขานรับ
“ยืนขึ้น” เขาจับจ้องมาทางผมอย่างไม่ลดละ ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาหาผมอย่างใจเย็น
“ม..มีอะไรรึป่าวครับอาจาร”ผมไม่กล้าสบตาเขา ได้แต่ก้มหน้ารอเขาพูด
ตอนนี้สายตา นร. ทั้งห้องจับจ้องมาทางผมกันหมด ด้วยความสงสัย
อาจารเริ่มใช้มือมาจับเนคไทผมก่อนจะไล่สายตามองไปทั่วสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า เขินชะมัดถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ แต่ถูกสำรวจขนาดนี้มันก็ต้องมีเขินกันบ้างแหล่ะ
“สวยกว่าที่คิดนะ” ผมตกใจกับเสียงแผ่วเบาของอาจารที่ผ่านหูผมเมื่อกี้
“..!”ผมถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย อึ้งกับคำพูด
“เธอแต่งกายผิดระเบียบนะ เสี่ยวลู่ห่าน เข็มกรัดไปไหน และเนคไทก็รูดไม่สุด วันนี้หลังเลิกเรียน พบอาจารที่ห้องด้วยนะ” อาจารพูดจบก่อนจะเดินไปหน้ากระดานพูดคุยกับ นร. ตามเดิม
แต่งกายผิดระเบียบงั้นเหรอ? - - เนคไทผมก็รูดแบบนี้อยู่แล้ว ห่างลงมาไม่ถึง 5 เซนเลยบอกผิดระเบียบ เข็มกรัดตรา รร. เอออันนี้ผมยอมรับว่ายังไม่ได้ซื้อใหม่ เพราะช่วงปิดเทอมคนใช้ที่บ้านผมทำมันหายในขณะที่ซักชุด นร. ให้ผม - - ละเว้นหน่อยก็ไม่ได้ วุ๊!
แต่...เมื่อกี้....บ้าน่า ผมคงหูแว่วไปเอง บ้าชะมัด แค่หูแว่ว จะหน้าแดงทำไม โว๊ะ!!
คิดแล้วก็หงุดหงิดตัวเอง
ผมนั่งลงเงียบๆ ตอนนี้ข้างซ้ายมันเต้นดังไม่หยุด คงเป็นเพราะผมตื่นเต้น...ล่ะมั้ง
“สำหรับวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่ง ก็ไม่มีอะไรมากครับ เราก็ ทำความรู้จักกัน..ครับ วันแรกสบายๆเลยครับ อาจารจะยังไม่สอน”
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หน้าห้องอาจารคริส
ผมให้เซฮุนมันกลับบ้านไปก่อน กลัวจะเสียเวลาฝึกกีตาร์มัน เห็นบอกว่า แกะเพลงเพลงนึงอยู่ มันบอกว่าจะเล่นให้คนที่มันรักฟัง มันไม่ถนัดเล่นกีตาร์เลยนะแต่มันเคยพูดอยู่ว่า มันเท่ดี และก็เพื่อคนที่มันรัก อยากจะอวก อย่างมันมีคนที่รักกับเขาด้วย ฮ่าๆๆๆ ผมไม่เห็นมันไปไล่จีบสาวที่ไหนสักคน เอ... หรือว่าจะเป็นนางฟ้าในฝันของมัน แต่ช่างเถอะ
ผมเคาะประตูสามสี่ทีก่อนจะมีเสียงจากด้านในเล็ดลอดออกมาอนุญาตให้เข้าไป ผมเดินเข้าไปข้างใน ภายในห้องแอร์เย็นมาก ผมกวาดสายตามองทั่วๆ มันไม่ค่อยมีอะไรมากหรอก
“มองอะไร.หืม?” จารคริสถามผมที่เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานหลังห้อง
“ป..ป่าวครับจาร” ผมพยายามหลบตาคู่นั้นที่จับจ้องผม เขาทำหน้าเหมือนไม่พอใจกับพฤติกรรมของผม
“หลบหน้าฉันทำไม? นี่ฉันพูดอยู่นะ หัดมีมารยาทซะบ้าง พูดด้วยก็ต้องมองหน้าไม่ใช่มาหลบหน้าหลบตาแบบนี้ ที่บ้านเขาไม่ได้สอนรึไง”
โดนเทศละ - -
“ข..ขอโทษครับอาจาร” ผมก้มหน้าสำนึก
“เอ๊ะ พึ่งพูดไปเมื่อกี้ยังจะทำอีก” ทั้งน้ำเสียงท่าทางของเขาน่ากลัวจนผมสะดุ้งตกใจเล็กน้อยกับน้ำเสียงของเขาที่เค้นต่ำ
“ค..ครับ” เงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาก่อนที่เขาจะเดินมายืนข้างๆผม
“นายน่ะ เป็นลูกของเจ้าของบริษัท XXX อะไรนั่นใช่มะ”
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาพูดออกมา
“ค..ครับ”
เขารู้ได้ยังไง..
“หึหึ กวางน้อยติดกับฉันซะแล้วล่ะ”
แขนใหญ่เริ่มเข้าโอบไหล่ผมก่อนจะยื่นใบหน้ามาใกล้ๆ ผมหันหน้าหนีหลบสายตาคู่นั้นที่จ้องผมอย่างกับจะกลืนกิน
“อ..อาจาร..” ผมเริ่มมีอาการติดอ่างเพราะใบหน้าของเขาเข้าใกล้เรื่อยๆจะลมหายใจอุ่นๆที่รดแก้มผม
“เสี่ยว ลู่หาน” เขาพูดชื่อผมก่อนจะกดร่างผมให้ฟุบลงกับโต๊ะทำงาน
“อาจาร!! จะทำอะไรน่ะครับ!!” ผมดิ้นขัดขืนแรงเขาแต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“อย่าดิ้นสิ กวางน้อย นายนี่มันหน้าตาน่ารักเหมือนลูกกวางตัวน้อยๆเลยนะ”
พูดบ้าอะไร!
“ปล่อยผมนะ อาจาร จะทำอะไร!!” ผมได้แต่ดิ้นและพยายามเหลียวมองข้างหลังว่าเขาจะทำอะไร
“อืม... นั่นสิ ทำอะไรนะ” เขาไล่สายตาลงต่ำเรื่อยๆ มือของเขาเข้าลูบบั้นท้ายผมช้าๆ ก่อนจะบีบกำมันแน่น ให้ตายสิ นี่มันอะไรเนี่ย!!
“อ๊ะ! อา..จาร!” ขมวดคิ้วใส่
“นิ่มดีนะ ไหนลองดุหน่อยสิ ว่าถ้ามันสัมผัสแล้วจะเป็นยังไง~”
“อ..อาจาร ปล่อยผมนะ! จะทำอะไรน่ะ!”
เขาโน้มตัวลงทาบกับหลังผม ก่อนจะแอ่นสะโพกเข้ามาชิดบั้นท้ายและเริ่มขยับช่วงล่างช้าๆ ลมหายใจอุ่นลดหลังคอผมเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงครางต่ำอ้อยอิ่ง
“อืม..ส แค่เสียดสีก็เสียวได้ขนาดนี้ ถ้าเข้าไปข้างในก็คงจะเสียวมากไม่น้อย หึหึ”
ไอ้โรคจิต!!
“ปล่อยผมนะ!!”
เข้าข้างในบ้าอะไร!!
เสียงปลดเข็มขัดตามด้วยรูดซิบกางเกงของเขา มันทำให้ผมรู้เลยว่าอะไรที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ให้ตายสินี่เขาจะทำอะไร บ้าไปแล้วรึไง !!
“ปล่อยผมนะ!” น้ำตาผมเริ่มคลอเพราะกลัวกับการกระทำของเขา ตอนนี้เขาดึงกางเกงผมลงไปกองกับเข่าแล้ว ผมพยายามอ้อนวอนขอร้องเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ มือหนาของเขายังกดหลังผมให้ฟุบกับโต๊ะแบบนั้น ผมสู้แรงเขาไม่ได้เลย
นี่ผมต้องเสีย...ให้ตายสิ !! แม่งเอ้ย!!โปรดติดตามตอนต่อไปคับ ^^
ความคิดเห็น