ฟ้าให้เรา(แค่)รักกัน (Just in Love)

ลำดับตอนที่ #1 : การกลับมาของหัวใจ

     ปิ้นนนน....ปิ้นนนนนนนนน
     เสียงบีบแตรรถลากยาวดังลั่นถนนที่เต็มไปด้วยการจราจรที่แสนคับคั่งในช่วงเย็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ รถราจอดเบียดเสียดกันราวกับหนอนตัวยาวนอนเหยียดยาวอยู่บนท้องถนน หนุ่มผิวขาว คิ้วหนาเข้ม ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพับแขนเสื้อสองข้างไว้อย่างลวกๆ กำลังรัวฝ่ามือกระแทกลงกลางพวงมาลัยรถอย่างไม่ยั้ง ใบหน้าของเขาดูหงุดหงิด เหตุเพราะรถคันหน้าไม่ยอมเคลื่อนตัวเสียที ทั้งๆ ที่สัญญาณไฟจราจรฉายแสงสีเขียวเจิดจ้าอยู่ตรงหน้า
    
     "เฮ้ย! ไอ้บ้าเอ้ย นั่งหลับรึไงวะ" ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่สีหน้าเพียงอย่างเดียวซะแล้ว มันรวมถึงน้ำเสียงของเขาด้วย จนทำให้คนนั่งข้างๆ ต้องเอื้อมมือมาแตะบ่าเบาๆ
    
     "ใจเย็นๆ นะ อย่าใจร้อนสิหยก" คนที่เอื้อมมือแตะบ่าเอ่ยขึ้น พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆ บนใบหน้า แต่ดูเหมือนว่าในเวลาอย่างนี้ ใบหน้าหวานๆ ก็ไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ของคนที่กำลังหงุดหงิดเย็นลงได้

     "โธ่...จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงล่ะฟ้า นี่มันห้าทุ่มกว่าแล้วนะ ถ้าขืนผมไปส่งคุณช้า พ่อของคุณเล่นงานผมตายเลย" หนุ่มผิวขาว คิ้มเข้ม ที่ชื่อว่า "หินหยก" หันไปตอบคนนั่งข้างๆ ก่อนที่จะหันกลับไปมองถนนเบื้องหน้า

     "คุณพ่อของฟ้าใจดีจะตายไป" คนนั่งข้างๆ พูดกลั้วหัวเราะ

     "ฟ้า...คุณยังจะมาล้อผมเล่นอีก" หินหยกหน้ามุ่ยใส่คนข้างๆ เพราะถ้าว่าที่ "พ่อตา" ใจดีอย่างที่เธอบอก เขาคงไม่หงุดหงิดอารมณ์เสียกับอาการรถติดหนึบบนท้องถนนแบบนี้ "นี่ไปถึง... ไม่รู้ว่าจะได้ลูกปืนเป็นของฝากติดมือกลับบ้านซักนัดสองนัดรึเปล่า เฮ้อ! ไม่เคยเจอเลยจริงๆ พ่ออะไรก็ไม่รู้ หวงลูกสาวชะมัด"

     ฟ้าใส