คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ♡ - intro ｡ แก้ไขเนื้อหา อ่านใหม่อีกรอบขอบคุณค่ะ T_T
จอมโจร B - intro
“กลับมาแล้วจ้า”
เสียงหวานน้ำตาลมดขึ้นจ๋อยตะโกนลั่นบ้านหลังเล็กๆสองชั้นที่อยู่ท้ายซอยของหมูบ้านจัดสรร ส่วนด้านหนาหมู่บ้านเป็นตึกแถวไล่มาเป็นทาวเฮ้าส์ พอไม่มีเสียงตอบรับกลับมาคนเรียกเลยยู่ปาก นั่งถอดรองเท้าหน้าตามู่ทู่ ถอดหมวกไหมพรมคู่ใจสีดำแล้วคว้าถุงพลาสติกสีดำจากร้านสะดวกซื้อที่ซื้อของติดมือเข้าบ้าน เดินเลี้ยวทางห้องนั่งเล่นฝั่งซ้ายมือที่ตกแต่งบิ้วอินไว้แล้วอย่างดี ตาเรียวกวาดไปรอบๆห้องก่อนถอนหายใจเนือยๆ
วันนี้เขาเหนื่อยมากจริงๆ
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าซ่อน บ้านกูแม่งที่ซ่อนมีกี่ที่กูก็รู้หมดแหละมะ” บ่นไปก็ถอดพวกผ้าพันคอกับเอาของใส่ตู้เย็น ไม่ได้รีบร้อนจะหาอะไรบางอย่างที่พูดถึงเลยแม้แต่น้อย มีเวลาดื่มน้ำอุ่นๆให้คล่องคอ เปิดตู้กับข้าวเอามาม่าห่อละห้าบาทแกะใส่ชามก่อนตามด้วยไข่ไก่ตอกลงไปพร้อมกัน เติมน้ำร้อนให้กาแล้วเอาจานปิดทับอีกทีรออืด
“หิวข้าวชิบหาย หนาวก็หนาว เกลียดหน้าหนาวที่สุด” ปากเรียวเบ้ใส่ชามมาม่าก่อนออกจากห้องครัวพลางลากสลิปเปอร์สีฟ้าอ่อนไปตามทางเดินยาวปูพื้นกระเบื้องลายไม้
มือเย็นๆเอื้อมหมุนลูกบิดเปิดประตูห้องน้ำชั้นล่างพรวดเข้าไป เงาทะมึนๆด้านในที่ซุ่มรอจังหวะก็กระโจนออกมาจากความมืดไม่รอให้ไฟกระพริบๆติดทันควัน!
‘โครม!!!’
ร่างทั้งร่างร่วงกระแทกพื้นอย่างจังโดยไม่มีร่างเล็กรอรับที่พื้นอย่างที่คิดไว้ เมื่ออีกคนถอนหลังหลบทันท่วงที ส่งผลให้ชายร่างสูงกว่าหน้าทิ่ม จุกไปทั้งทรวง
“จิ๊ บอกว่าให้อยู่เฉยๆจะไม่ได้เจ็บตัว เผือกโชว์โง่อีก” รีบเข้ามาช่วยตัวประกัน ที่นอนหน้าจุ่มพื้น
“อั่ก” เสียงแหบพร่าบ่นงึมงำขณะที่อีกคนพยายามพยุงให้ลุกนั่งขึ้น มือคนเจ็บถูกมัดเชือกแน่นหนาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้แต่กระอักเลือดในปากออกมา
“เหวอออ เลือด”
“น้ำแข็ง”
“ห๊ะ จะเอาน้ำแข็งทำไม!”
“เอามาห้ามเลือด” ใบหน้าหล่อเลอะคราบเลือดที่ไหลไม่หยุด มือเล็กก็ปาดไปมาหวังดีจะเช็ดให้
คือกูหวังดี แต่มึงปัดมือกูหนีทำไมง่ะ!
“เออๆ รอแป๊ปนะ” ถึงความหวังดีจะถูกปัดทิ้ง แต่นี่ไม่หวั่นวิ่งไปเอาน้ำแข็งมาจากช่องฟรีซเย็นๆ ใช้นิ้วแงะก้นน้ำแข่งออกจากถาดแล้วใส่มันมาเต็มแก้วทรงสูง ก่อนส่งเข้าปากสวยๆของผู้ชายหน้าตาดีนามว่า “ลู่หานโอเคนะ”
ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตแขนขาวสีขาวพับแขน เลอะฝุ่นหน่อยๆพยักหน้ารับ หลังพิงกำแพงห้องน้ำอย่างอ่อนแรง ผิวสีขาวซีดเข้ารับกับใบหน้าหล่อๆ ลู่หานรู้สึกระบมไปหมดทั้งตัวเพราะแรงอัดเมื่อครู่ ไหนจะเลือกกลบปากอีก
“ไหวมั้ยเนี่ย ไปหาหมอดีป่ะ”
“ไหว” ตอบสั้นๆ กลั่วน้ำแข็งในปากไปมา หยิบขันสีเขียวที่แบคฮยอนเอามาชุบผ้าที่ซับเลือดกำเดาให้ บ้วนเลือกทิ้งออกมาเป็นก้อนขุ่น
“โห้ ไม่น่าจะไหวแล้วมั่งเนี่ย เกิดนายเป็นอะไรไปเราทำไงอ่ะ ไม่ได้นะๆ ไปหาหมอดีกว่า”
“อื้อ...ไปหาหมอก็ไป” ลู่หานว่า ไม่ดื้อดึงเถียงคนตรงหน้าแต่อย่างใด เพราะถ้าเป็นโรงพยาบาลล่ะก็...
หนีได้แน่
“ป่ะๆ หยิบกระเป๋าแป๊บนึง”
“เชือกล่ะ แบบนี้ไปหาหมอมัน...”
“ไม่ต้องห่วงหรอก...ถ้าเกิดคุณหนีไป ผมบยอนแบคฮยอนคนนี้จะตามจับกลับมาเอง
คุณตัวประกัน"
จะบอกให้แกะเชือก...ทำไมต้องพูดยาว
#จอมโจรบี
อินโทร
แบบว่าเรื่องนี้ตั้งใจจริงๆ อย่างที่กล่าวขอโทษหน้าบทความ
กลับไปอ่านจ้าที่ยาวๆนั้นแหละ ไม่ต้องงงแล้วยนะลูกแม่ร้อน
ฮึก ตามนั้น มันจะสอดแทรกการให้ไว้ในนี้
รอดูต่อไปพี่หานจะหนีจากน้องแบคได้มั้ย แล้วอะไรทำให้นางอยู่ที่
ตอนหน้าเจอกัน สำหรับวันนี้ นอนตายค่ะ :3
ความคิดเห็น