คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 : บทนำ
ในวันที่หิมะเริ่มโปรยปรายส่งผลให้ถนนเริ่มกลายเป็นสีขาวจางๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างพากันสวมใส่เสื้อโค๊ดตัวหนา รองเท้าบูท และ ถุงมือคนสัตว์ ภาพเหล่านั้นแสดงให้เห็นว่าช่วงปิดเทอมนั้นใกล้เข้ามาแล้ว
พล๊ววววววววว!!!
" โอ๊ยยยย!!! " ฉันละสายตาจากหน้าต่างหันมามองมือที่พึ่งจะตบหัวเธอเมื่อกี๊ เมื่อเห็นว่าเป็นใครฉันก็อ้าปากกำลังจะพ่นคำด่าออกไป ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาพูดขึ้นมาก่อน
" เหม่ออะไรของแกว่ะไอ่พราว เรียกตั้งหลายรอบไม่ยอมหัน " ธามพูดพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉัน ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัย
" สะกิดอ่ะ สะกิด นายทำเป็นไม๊ ไอ่นี่หนิ " ฉันรู้สึกเคืองๆจึงเอื้อมมือไปข้างหน้าหวังจะตบหัวมันคืนแต่มันดันรู้ทันเอี้ยวตัวไปข้างหลังซ่ะก่อน
" จุ๊ๆ ตัวสั้นยังไม่พอ แขนยังสั้นอีก 5555 " มันพูดพร้อมกับยกมือขึ้นแล้วใช้นิ้วชี้โยกไปมา แต่อะไรคือรอยยิ้มที่ทรงเสน่ห์นั้น แต่มีหรือที่คนอย่างพราวแสงคล้อยตาม ฝันไปเถอะ-0-
" ตัวสั้นอะไรกันย่ะ พูดอย่างนี้อยากตายใช่ไม๊ " ฉันยืนขึ้นแล้วเดินไปฝั่งที่ธามมันนั่งอยู่กะว่ามันหนีไม่พ้นฝ่ามือฉันแน่ๆ หึหึ
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " เสียงหัวเราะที่ดังลั่นกับท่าทางตอนนี้ทำให้คนเริ่มหันมามองที่เราสองคน ก็ไอ่ธามมันลุกขึ้นยืนแล้วเอามือยันหัวฉันไว้ ส่วนมือฉันที่กำลังจะตีมันก็กำลังแกว่งไกว่กับอากาศไปมา
" พอได้แล้วน่าธาม เลิกแกล้งแพรวได้แล้ว " เสียงที่อบอุ่นแบบนี้แค่ฟังฉันก็รู้ทันทีว่าเป็นใครโดยไม่ต้องหันมอง
" ก็มันสนุกดีนี่ ฮ่าๆๆๆ ^0^ " ไอ่ธามแม่งพูดเสร็จแล้วก็หันไปยิ้มและขยิบตาให้กับสาวโต๊ะข้างๆที่กำลังมองมา ฉันเห็นสาวคนนั้นหน้าแดงด้วย ฉันเลยอาศัยจังหวะนั้นเตะมันเข้าที่ข้อพับ จนขามันพับล้มลงคุกเข่ากับพื้น
" ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจหว่ะ >0< " ฉันหัวเราะลั่นเพราะตอนที่มันล้มนั่งลงนั้นคางมันกระแทกเข้ากับโต๊ะจนฟันกัดกับลิ้นจนเลือดไหลออกมา หมดกันภาพพจน์คนหล่อ คึคึ
" เห้ยย! เป็นไรมากหรือป่าว " ตะวันพูดด้วยถ้อยคำที่เป็นห่วง ในขณะที่มือเขากำลังโอบไหลฉันแล้วออกแรงพาไปนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่งกัน พลางใช้มือลูบผมยุ่งๆของฉัน
" ถ้าไม่ห่วงกันจริงก็ไม่ต้องแกล้งพูดหรอก " ธามพูดพร้อมดันตัวขึ้นมานั่ง ฉันหันมาสบตากับตะวันที่หันมามองฉันอยู่แล้ว เขาส่งยิ้มอ่อนๆมาให้ฉัน สำหรับฉันมันเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นที่สุด เราสบตากันอยู่แบบนั้นเนินนานเหมือนว่าจะสบตากันไปจนกว่าฝ่ายหนึ่งจะละลายหายไป
มันจะเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่เราสามคนได้เจอกัน ธามจะแกล้งฉันโดยมีตะวันเป็นคนคอยห้าม หลังจากนั้นฉันกับตะวันจะอยู่ในโลกส่วนตัวของเราสอคน ส่วนธามก็จะกลายเป็นเหมือนอากาศรอบตัวเราเท่านั้น แต่ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอก รายนั้นเขาไม่รู้สึกแย่อะไรเพราะอีกสักพักสาวที่เขาโทรตามก็จะมาถึงแล้วก็คุยมุ้งมิ้งกันสองคน ธามเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉัน ส่วนตะวันเราคบกันตั้งแต่ขึ้นเรียนมัธยมปลาย เขาสองคนไม่ได้สนิทกัน พวกเขาพึ่งรู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ถึงจะได้เจอกันบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันมาก เพราะฉันกับตะวันก็มักจะมีโลกส่วนตัวของเราเสมอ ก็ตะวันเขาเป็นนักเรียนทุนนี่ไม่คอยจะมีเวลามาก แต่เห็นยุ่งๆแบบนี้สาวตรึมนะค่ะ ตะวันเป็นคนที่หล่อแบบเข้มๆ ผิวของเขาเป็นสีแทน คิ้วหนา ตาคม และดูอบอุ่น แต่ฉันก็มั่นใจนะว่าเขาจะไม่นอกใจฉันเพราะเราก็คบกันมานานมากแล้ว เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าฉันไว้ใจเขาได้ ทุกครั้งฉันกังวลเรื่องนี้เขาจะไม่พูดอะไร แล้วยกมือข้างหนึ่งมาจับที่บ่าของฉัน ส่วนมืออีกข้างยกขึ้นมาประคองแก้มฉันไว้ แล้วใช้สายตาของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน ราวกับจะบอกว่าฉันไว้ใจเขาได้ หลายต่อหลายครั้งที่ธามจะถามฉันว่า ฉันไปหาคนแบบตะวันมาจากไหน ฉันมีอะไรให้ตะวันมาชอบฉัน ก็ฉันมันก็แค่ผู้หญิงรูปร่างหน้าตาธรรมดาๆคนนึง ติดจะเตี้ยไปด้วยซํ้า ปากเก่ง ไม่ยอมคน พูดไม่คิด ขี้โวยวาย หัวรั้น และก็บลาๆๆๆๆ ( นี่เป็นคำวิจารณ์ของนายธามมัน -0- ) ถ้าจะพูดถึงความป๊อปธามนี่ก็ใช่เล่นนะ เขามีรูปร่างที่สูงโปร่ง ผิวขาว ตากลมโต แต่ที่มัดใจสาวๆนั้นคือรอยยิ้มของเขา เวลาเขายิ้มทีนึงฟันแทบจะเรียงกันออกมาครบทุกซี่และยิ่งธามเป็นคนขี้เล่นด้วยแล้วยิ่งทำให้เขามีเสน่ห์ขึ้นแบบทวีคูน
ครืดดดดดดด.....
ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาดูก็พบว่าเป็นข้อความจากตะวัน
' เลิกเรียนแล้ว เจอกันที่เดิมนะ ^_^ '
ฉันยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะใส่โทรศัพท์กลับไปที่เดิมก่อนจะยกข้อมือขวาขึ้นมาดูพบว่าอีกชั่วโมงกว่าๆถึงจะเลิกคลาส แต่ก่อนที่มุมปากของฉันจะยกตํ่าลงด้วยความเสียใจก็มีเสียงดังขึ้น
ตึ่งตึ้งตึง ตึ่งตึ้งตึงตึงตึ่ง....
ตึ่งตึ้งตึง ตึ่งตึ้งตึงตึงตึ่ง....
" ใครไม่ได้ปิดเสียงโทรศัพท์ว่ะ " ธามพูดขึ้นฉันหันไปมองหน้าเขาเล็กน้อยก่อนจะหันมองรอบๆห้องที่ตอนนี้เริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
เสียงคนในห้องเริ่มพูดกันว่า ' ใครไม่ปิดเสียงโทรศัพท์ ' บ้างก็บอกว่า ' โทรศัพท์ของใครรีบปิดเสียงเถอะ ' บ้างก็บอกว่า ' เสียมารยาท ' เสียงในห้องตอนนี้จากที่เงียบๆก็กลายเป็นดึงหึมๆของคนพูดกัน
และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น....
" อะแฮ่มๆ แค่กๆ " เสียงไอของอาจารย์หน้าชั้นทำให้ทั้งห้องเงียบลง พร้อมกับอาจารย์ที่กำลังก้าวไปที่โต๊ะ มึงหนึ่งก็เอื้อมไปคว้ากระเป๋ามาถือไว้ อีกมือหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมา พร้อมกับพูดที่แปลเป็นไทยว่า
" พักสิบนาที " จากนั้นอาจารย์ก็เดินก้มหน้าถือโทรศัพท์แล้วเปิดประตูออกไป พร้อมกับเสียงในห้องที่ดังขึ้นอีกครั้ง
" นี่ ปิดเทอมนี้แกมีแผนจะไปไหนว่ะ" ธามพูดขึ้น ฉันหันไปมองหน้าเขา
" ก็ไม่รู้สิ ตะวันไปที่ไหนฉันก็ไปที่นั้นแหละ " หลังฉับพูดจบ ธามทำหน้าตาแบบที่ฉันแปลได้ว่า แกนี่ไม่ค่อยบ้าผู้ชายเลยนะ
แหมก็คนเขาคบกันมานาน รักกันมานานยิ่งช่วงนี้ตะวันไม่ค่อยว่างด้วย ก็อยากจะสวีทกันบ้าง ถึงแม้ว่าฉันจะพูดกับตัวเองจบแล้ว แต่มันก็ยังไม่เลิกทำหน้าแบบนั้นสักที ชักจะเริ่มเขินแล้วสิถูกคนหล่อจ้องนานๆ -///-
“เอ่อ… แล้วครั้งนี้นายจะพาสาวๆในสต๊อกไปเที่ยวไหนหล่ะ ” ฉันถามธามเงยหน้ามองเพดานก่อนจะเอนหลังลงกับเก้าอี้แล้วถอนหายใจ
“ เห้อออ ไม่รู้สิ ” ฉันเริ่มรู้สึกเป็นห่วงที่เห็นเขาทำท่าทางเหมือนเบื่อโลก มันผิดปกติสำหรับลูกเสืออย่างมัน แต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรออกไปเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นก่อน
" วันนี้เลิกคลาสแค่นี้ เจอกันชั่วโมงหน้า " อาจารย์พูดขึ้นแล้วก็เปิดประตูออกไปทันทีเสียงในห้องดังขึ้นอีกครั้ง ด้วยความงงกับอาจารย์ แต่ก่อนที่ฉันจะรู้สึกงงหรือสงสัยอะไร เรื่องหนึ่งก็แว๊บเข้ามาในหัวซ่ะก่อน
" ฉันไปละนะ บายยย " ฉันพูดพร้อมกับลุกพรวดเดียว แล้วจํ้าเท้าทันที
" เห้ย!!! เดี๋ยวดิจะรีบไปไหนว่ะ " ธามพูดออกไปทั้งทีเห็นแผ่นหลังของแพรวห่างออกไปไกลแล้ว
ฉันเดินออกมาจากคลาสพร้อมกับยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาพบว่าฉันเลิกก่อนเวลาตั้งหนึ่งชั่วโมงแหน่ะ แล้วฉันก็เดินไปที่ร้านค้าก่อนจะซื้อคุกกี้ ขนมปัง แล้วก็นมอีกสองกล่อง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องสโมสรทันที เป็นห้องสำหรับนักศึกษาชาวไทยสามารถใช้ได้ทุกคน เพื่อไว้ทำกิจกรรมหรือทำงานต่างๆ แต่ไม่ค่อยมีใครมาใช่เท่าไหร่ มีแค่ฉันกับตะวันเท่านั้นที่ใช่ห้องนี้ ที่มั่นใจก็เพราะว่าตลอดเวลาสามปีที่ใช้ห้องห้องนี้มา ไม่เคยเจอสิ่งมีชีวิตตนใดในห้องนี้แม้แต่ครั้งเดียว
ภายในห้องประกอบไปด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย แต่ที่ฉันชอบมากคือ โซฟาชุดใหญ่ที่หันหน้าเข้าหาชุดโฮมเธียเตอร์และทีวีจอยักษ์ เมื่อก่อนในวันหยุดฉันกับตะวันจะไปเช่าหนังแล้วซื้อขนมมานอนดูหนังกันที่นี่เป็นประจำเพราะมันดูแล้วอินฟินแตกมากๆ ทั้งภาพและเสียง แถมมีตู้เย็นแล้วชั้นเก็บของให้อีกต่างหาก บางครั้งฉันก็มานั่งมองวิวห้องนี้เพราะผนังฝั่งตรงข้ามกับทีวีเป็นกระจกใสทั้งหมดมองออกไปจะสามารถเห็นได้ทุกอย่าง วิวด้านนอกนั้นเป็นสวนดอกไม้ มีนํ้าพุอยู่ตรงกลางมองดูแล้วสบายตามาก แต่ในทางกลับกันด้านนอกนั้นก็สามารถมองเห็นข้างในได้ทุกอย่างเช่นกัน เอ่อออ ฉันก็แอบคิดเหมือนกันว่าวันนี้ฉันจะหาฟิลม์รถยนต์มาเเปะด้านนอกจะได้มองเข้ามาด้านในไม่เห็น 5555
ตอนนี้ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงสวนข้างห้อง ฉันมองขนมในมือแล้วยกยิ้มมุมปากรู้สึกร้อนที่แก้มนิดๆเมื่อนึกถึงตอนที่ฉันเอาขนมของโปรดให้ตะวัน เขาจะยิ้มออกมาอบอุ่นขนาดไหน คิดเองฟินเอง -///- จนตอนนี้ก็เดินมาถึงหน้าฉันพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุดเพราะเท่าที่ฉันจำได้ตอนนี้เขาน่าจะเลิกเรียนแล้วมานอนหลับรอฉันเหมือนทุกครั้ง ฉันค่อยๆแง้มประตูทีละนิดก่อนที่จะได้ยินเสียงอะไรดังออกมา
สะ..เสียงเหมือน...เหมือนคนกำลัง...จะ จะ จูบกัน O[]O!!!
เอิ่มคือร้อยวันพันปีไม่เห็นมีใครมาใช้ห้องนี้วันนี้นึกยังไงถึงโผล่กันมา ก่อนที่จะจะค่อยๆปิดประตูลง
ฉันหันหลังพิงประตูไว้แล้ว ใจเต้นตึกๆ...ตึกๆ... ฉันยกมือขึ้นกำเสื้อที่อกด้วยความตกใจที่เกือบไปเห็นฉากรักของคนอื่นเข้าให้แล้ว ก่อนจะถอนหายใจพรวดใหญ่ และก้าวเท้าซ้ายออกไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อนึกถึงใครอีกคน คนที่ตอนนี้น่าจะมาถึงที่นี่แล้ว?
ตึกๆ....ตึกๆ....ตึกๆ ใจของฉันกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง
ฉันใช้มือข้างที่ถือถุงขนมบิดลูกบิด ก่อนจะแง้มประตูอีกครั้ง
แอ๊ดดดดดดด อะ แอ๊ดดด อะ เเอ๊ดด.... >>>>( ก็มือมั่นสั่นอ่ะ 55555 )
ฉันค่อยๆโผล่หัวเข้าไป ก่อนที่ดวงตาของฉันจะเบิกกว้างด้วยความตกใจกับมืออีกข้างที่ว่างอยู่ยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียง ก่อนจะดึงตัวกลับมาแล้วค่อยๆปิดประตูลง ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวก่อนที่นํ้าตาจะไหลลงมาอาบแก้ม
ภาพที่ฉันเห็นคือผู้ชายผิวสิแทนกำลังนอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่และมีผู้หญิงใส่ชุดเดรสเข้ารูปสีดำคนหนึ่งกำลังจูบผู้ชายผิวสีแทนคนนั้น ผู้ชายคนนั้นนจูบตอบเธอ พร้อมกับมือของเธอที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมีผ้าขาวปิดอยู่บริเวณดวงตาและหน้าผาก แต่ฉันก็มั่นใจว่าฉันจำเขาได้ เขาคือ ตะวัน ผู้ชายที่ฉันรักและคบกันมานานกว่า 6 ปี
เวลาไม่ได้ช่วยให้รักของฉันนั้นมั่นคงเลยหรอ....
- 100% -
ความคิดเห็น