คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
... สวัสดีค่ะท่านผู้ชม วันนี้เราอยู่กันในช่วงพยากรณ์อากาศนะคะ สภาพอากาศโดยส่วนใหญ่วันนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง อากาศแจ่มใสไปจนถึงช่วงเย็นเหมาะแก่การเดินเล่น ส่วนพื้นที่บริเวณชายฝั่งจะมีคลื่นลมสูงและลมแรง ขอให้ผู้ที่ท่องเที่ยวและเดินเรือระมัดระวังด้วยค่ะ#&@$^@*@(!&$ !! …
เสียงโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ในช่วงเช้าถูกปิดลงหลังจากข่าวพยากรณ์อากาศผ่านไป ห้องภายในคอนโดที่ก่อนนี้มีเสียงเซ็งแซ่ของโทรทัศน์และเสียงกุกกักจากผู้เป็นเจ้าของห้องที่กำลังจะออกไปเผชิญชีวิตในวันใหม่ได้เงียบสงัดพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง ร่างบางในชุดเข้ารูปสวมส้นสูงหอบหิ้วกระเป๋าใบโปรดพร้อมที่จะออกไปทำงาน ขาเรียวยาวก้าวออกจากลิฟต์ที่ดิ่งลงมาตั้งแต่ชั้นบนสุดไปสู่รถมินิคูเปอร์สีชมพูคู่ใจ เจ้าของรถคนสวยเงยหน้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าเล็กน้อยรอยยิ้มบาง ๆเกิดขึ้นรับความสดใสของท้องฟ้าอากาศในเช้าวันใหม่
.
.
.
.
นาฬิกาที่เดินอย่างต่อเนื่อง บัดนี้ได้แสดงถึงตัวเลขที่เหมาะสมต่อการเลิกงาน พนักงานคนอื่นในออฟฟิศต่างเริ่มแยกย้ายที่จะกลับไปพักผ่อนบ้างก็รีบเร่งไปทำธุระ บ้างก็อยู่ทำโอที แต่คงไม่ใช่กับร่างบางที่นั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่ไม่ใหญ่มากนัก สองแขนของเจ้าของโต๊ะที่ดูมีตำแหน่งเหยียดมือขึ้นบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้าที่ต้องจมอยู่บนกองเองสารทั้งวัน ซึ่งมันเป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องตรวจสอบทุกอย่างด้วยความรอบคอบ เพื่อความถูกต้องและเพื่อลูกความของเธอ
“ อ๊า... ในที่สุด ก็ได้หยุดสักที ” เจ้าของโต๊ะเริ่มเก็บเอกสารเข้าที่ให้เรียบร้อยในที่ๆมันควรอยู่ ก่อนจะเก็บสำภาระของตัวเองแล้วย่างกรายออกจากห้องทำงาน
“อ้าว คุณทิฟฟานี่กลับแล้วหรอคะ” เสียงพนังงานหน้าห้องที่ยังคงทำงานอยู่เอ่ยถามด้วยความเคยชิน
“อ๋อค่ะ พอดีฟานี่เคลียร์งานเสร็จแล้วกำลังจะกลับค่ะ ไหนๆก็ได้พักแล้ว” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรตายิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้คนมองมีความสุขตามได้ไม่ยาก ก่อนที่เจ้าของตาสวยจะโค้งลาอย่างสุภาพมุ่งออกจากสำนักงาน
“พักผ่อนให้เต็มที่นะค๊า!”
มินิคูปอร์สีชมพูกำลังแล่นอยู่บนถนนที่การจราจรไม่ติดขัดมากนักยังคงมีรถขับสวนไปมาให้เห็นบ้างประปราย ท้องฟ้ายังคงความแจ่มใสเหมือนที่พยากรณ์อากาศได้กล่าวไว้เมื่อช่วงเช้า บรรยากาศที่เย็นสบายเหมาะกับการขับรถเล่นจริงๆ แต่คงไม่ใช่กับเธอตอนนี้กระมัง .. เพราะความเหนื่อยล้าจากการงานมีมากกว่า
“อา..ของกินที่คอนโดหมดแล้วนี่นา แวะหน่อยแล้วกัน” ทิฟฟานี่พึมพำกับตัวเองทันทีที่นึกได้ว่าเสบียงในตู้เย็นของเธอหมด ร่างบางตัดสินใจหักพวงมาลัยรถคันโปรดเลี้ยวเข้าซุปเปอร์มาเก็ตบริเวณทางผ่านกลับบ้านเพื่อซื้อของที่จำเป็น
กว่าจะใช้เวลาเดินเลือกนู่นนี่นั่นเวลาก็ล่วงเลยมาชั่วโมงเต็ม ๆ ท้องฟ้าที่เคยสว่างจ้าสดใสบัดนี้เริ่มมีแสงสีส้มเล็ดลอดซึ่งมันแปลความหมายได้ไม่ยากว่า .. พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
… ฟิ้วววว หวิววววว ฟิ้ววววว ..
ทันทีที่เจ้าของรถสีชมพูก้าวเท้าออกจากซุปเปอร์มาเก็ตอยู่ๆก็เริ่มมีลมกรรโชกเกิดขึ้น ลมที่ไม่รู้แหล่งต้นตอเริ่มพัดแรงอย่างต่อเนื่อง เศษถุงพลาสติกตามถนนปลิวว่อน ท้องฟ้าที่เคยสดใสกลับเริ่มมืดครึ้มบ่งบอกถึงสภาพอากาศที่แปรปรวนอย่างที่ไม่ควรจะเป็น สองขาของทิฟฟานี่จึงรีบก้าวขึ้นรถหมายจะมุ่งตรงเพื่อกลับสู่ที่พักให้เร็วที่สุด
.. เปาะ เปาะ ... ซู่ ....
แต่เหมือนจะไม่ทันการเพราะเมื่อรถสีชมพูแล่นมาได้ไม่ไกลนักจู่ ๆ สภาพอากาศก็เล่นตลกกับเธอสะอย่างนั้น เม็ดฝนที่อยู่ๆก็ตกลงมาดื้อจากแค่เปาะแปะๆกลับเริ่มตกหนักซู่ดังพายุเข้า ถนนที่เคยแห้งบัดนี้กลับเจิ่งนองไปด้วยน้ำมากมาย วิสัยทัศน์ที่มองง่ายตอนนี้กลับมองแทบไม่เห็น ทิฟฟานี่จึงตัดสินใจเลียบจอดรถข้างสวนสาธารณะใกล้ๆ
ภายในรถที่เงียบเชียบแอร์ถูกเปิดทำงานไว้ไม่แรงนักเนื่องจากสภาพอากาศข้างนอกทำให้อากาศเย็นขึ้น เจ้าของรถที่นั่งท้าวคางกับพวงมาลัยอย่างเบื่อหน่าย แทนที่เธอจะได้ถึงบ้านเร็วๆกลับต้องมาติดแหง็กอยู่ข้างถนนสะอย่างนั้น
“ไหนว่าสภาพอากาศดีนักหนาไง โม้ชัดๆ” เจ้าของรถเบ้ปากเมื่อถึงถึงพยากรณ์อากาศที่เธอฟังก่อนออกไปทำงาน ..ไอตอนเช้ามันก็ดีๆอยู่หรอก ไหงเป็นงี้ไปสะได้
…. ครืนนนนน .. เสียงฟ้าร้องฟ้าลั่นดังสนั่นไปทั่ว รถและผู้คนตามท้องถนนต่างหาที่หลบและหยุดพักกันเสียส่วนใหญ่ใครโชคดีก็กลับบ้านทันไป แต่ไม่ใช่เธอ
หลังจากนั่งแช่อยู่ที่เดิมมาร่วมครึ่งชั่วโมง ดูจากสภาพอากาศบ้าบอนี่แล้วคงอีกนานกว่าจะขับรถต่อไปได้ ขืนถ้าออกรถต่อไปตอนนี้มีหวังได้ซี้แหงแก๋ข้างทางแน่ ๆ
... เปรี้ยง!! .. เสียงฟ้าผ่า ทำให้มือเรียวที่กำลังเอื้อมไปเปิดเพลงทำลายความสงบหยุดชะงักด้วยความตกใจ
“อ๊า ... ตกใจหมด” ทิฟฟานี่ถอนหายใจทำหน้ามุ่ยงอนลมฟ้าอากาศที่ราวกับจงใจแกล้งเธอ มือเรียวกำลังเอื้อมไปเปิดเครื่องเสียงอีกครั้ง
... เปรี้ยง !! ..
“กรี๊ดดด!” เสียงกรี๊ดของร่างบางดังขึ้นภายในตัวรถแข่งกับเสียงฟ้าที่ผ่าลงมา เธอจะไม่กรี๊ดเลยถ้ามันไม่ได้ผ่าลงมาที่ลานโล่งของสวนสาธารณะนั่น .. สายตาคู่สวยเหลือบมองอย่างหวาดกลัว โชคดีที่มันไม่ได้ผ่าลงต้นไม้ไม่งั้นเธอคงโดนลูกหลงจากต้นไม้แถวนี้ได้แน่ๆ คนในรถลอบถอนหายใจเบา ๆ พร้อมเบนสายตากลับไปยังท้องถนน แต่แล้ว ...
.. เปรี้ยงงงงงงงงง !!! .. “ กรี๊ดดดด!!!!! ”
ฟ้าผ่าลงมาที่จุดๆเดิมอีกครั้ง มันแรงซะจนเธอที่อยู่ไม่ใกล้นักรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือน บริเวณที่ถูกผ่าเกิดแสงสว่างจ้าไปชั่วขณะแสงสีขาวสว่างแยงตาจนแทบมองไม่เห็นทัศนียภาพตรงหน้า แต่ทันทีที่แสงสว่างนั้นค่อยๆหายไป ก็ปรากฏเงาของบางสิ่งบางอย่าง .. ตรงใจกลางที่ฟ้าได้ผ่าลงมา
“...น..นะ..นั่นมัน!”
ความคิดเห็น