chapter save บทบันทึกความจริง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ chapter save

“คุณลูกคะ ทำอะไรอยู่หรอ” เสียงเรียกจากผู้เป็นมารดาดังออกมาจากห้องข้างๆ ของตน ตามมาด้วยเสียงขานตอบรับจากลูกสาวเพียงคนเดียว

“ค่ะ! อะ...ก็เล่นไปเรื่อยนั้นละคะ”

“มาดูคุณพ่อให้...คุณ...คุณค่ะ” น้ำเสียงอันอ่อนโยนจากผู้เป็นแม่ได้เปลี่ยนเป็นแล้วเหลือเพียงใบหน้าที่พร้อมจะมีน้ำตาที่ออกไหลได้ทุกเมื่อ

“ไม่! ไม่จริง! ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้!” เสียงตะโกนลั่นดั่งฟ้าผ่า น้ำลายที่ค่อยๆไหลออกจากปากใบหน้าอันซีดเผือกของผู้เป็นบิดา ทำให้ใจของคนที่เป็นลูกสาวกับภารยาสั่นสะท้านจนบ่อน้ำที่ขอบตาเริ่มไหลริน

“พ่อ!!!” เสียงเรียกพร้อมกับการดีดตัวของเด็กสาวหลังเสียงร้องลั่นไปสู่หน้าช่องรูขนาดใหญ่บนกำแพงสีเหลืองปนขาวที่กลายมาเป็นห้องอยู่อาศัยได้อย่างทันควัน แสงไฟจากเทียนไขที่เหลือเพียงไม่ถึงปลายนิ้วก้อยได้ส่องแสงสว่างเผยให้เห็นใบหน้าของผู้เป็นพ่อได้อย่างเต็มตา

 “พ...พ่อคะ”คำพูดพร้อมน้ำตาของสาวน้อยที่เริ่มออกมาเสียให้ได้จากดวงตาสีเทาอ่อน แต่เธอก็ช่วยทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากการหยุดน้ำตาที่กำลังจะไหลรินออกผ่านทางขอบตาของเธอ

ทำไมกัน!! ทำไม!! เรื่องถึงได้เป็นแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนมีบ้านหลังใหญ่โต มีเงินมากมาย มีคนใช้ แต่ตอนนี้มีเพียงผ้าขาดๆสองผื่น เงินที่มีไม่ถึงสิบเดล รูใหญ่ของตึกที่ตอนนี้กลายเป็นบ้านหลังเล็กของเธอไปเสียแล้ว เพราะอะไรกัน...เพราะอะไร

เมื่อครึ่งปีก่อน ก่อนที่จะอยู่ในสภาพแบบนี้ ก็เคยอยู่อย่างสุขสบาย มีทุกอย่างที่ควรจะมีหรืออาจจะมีมากกว่าสิ่งที่ควรอยู่แท้ๆ แต่เพียงวันเดียวหลังจากการคุยระยะยาวของผู้เป็นพ่อกับแขกทางธุรกิจ

‘!!!ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดิ่งลงเหว!!!’