คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO TO BETTER MAN
" INTRO BETTER MAN"
ลูอี ทอมลินสัน ไม่ใช่คนใจแตก อ่า ไม่ใช่คนเกเรด้วย ไม่
เหลวแหลกครับ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่สูบบุหรี่ ไม่ใช่คนขี้ยา…และที่ผม
พูดมา ‘ไม่เป็นความจริงครับ’
ควันสีขาวพวยพุ่งออกจากริมฝีปากหยัก ร่างเล็กขยับตัวเล็กน้อย
บนอกแกร่ง ลูอีหันไปมองดวงตาหวานที่คุ้นเคย ริมฝีปากบางยิ้มเล็กน้อย
ก่อนคนตัวสูงจะพ่นควันสีหม่นๆนี้เข้าปากพร้อมกับมอบรสจูบหวานๆ เป็น
สัญญาณเริ่มบทเพลงรักครั้งแล้วครั้งเล่า
“ฉันรักนาย แฮช”
ฉันมีแค่นาย แล้วก็เหลือนายแค่คนเดียวของชีวิตฉัน นายเป็นทั้งเพื่อน
ทั้งครอบครัวเป็นทุกอย่างของชีวิตฉัน
แฮร์รี่กระชับกอดก่อนกระซิบบอกราตรีสวัสดิ์ ลูกแมวน้อยตัวนี้เป็น
ของเขาตั้งแต่วันแรกที่เขาพาเจ้าแมวน้อยมาเลี้ยง ผลผลิตคือความ
เชื่อง แมวน้อยน่ารักตัวนี้นับวันยิ่งน่ารัก และไม่มีทางที่เขาจะปล่อยไปง่ายๆ
.
.
.
.
ลูอีตื่นมาพร้อมความเหนื่อยล้า รอยสีแดงเป็นจ้ำๆทั้งตัวได้บ่ง
บอกว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน หากเป็นฝันเขาคงจะดีใจ
‘อาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะ นายกินเสร็จก็ไปเรียนนะ
ฉันมีนัดกับไนออลเย็นนี้หาอะไรกินเลย – แฮช ’
ลูอีตัดสินใจอาบน้ำแล้วออกไปเรียนเลย อย่างน้อยที่มหาลัยอาจ
จะมีเรื่องดีๆกว่าโน้ตที่ทำให้เขาน้ำตาตกในนี่...ลูอีได้แต่คิดอะไรเรื่อย
เปื่อย เขาไม่มีสมาธิทำอะไรทั้งนั้น คิดเรื่องแฮชทั้งวัน แฮชกับไนออล
บุหรี่ยี่ห้อแพงถูกจุดแล้วจุดเล่า ลูอีชอบสูบบนด่านฟ้า เขาสูบบุหรี่จัดมาก เขาชอบควันสีหมอกเหล่านี้ที่ทำให้จิตใจแสนฟุ้งซ้านได้ทบทวน พักนี้ตัวเขาติดแฮชมากไปหรือเปล่านะ แฮชเป็นแค่เพื่อน ส่วนเรื่องเมื่อคืนก็แค่ sex friend ก็แค่นั้น
“เฮ้ นาย อยากสูบไปสูบที่อื่นเหม็น”
ดวงตาสีเฮเซล ผนวกกับใบหน้าที่หล่อคมเข้มรวมๆแล้วดูดีเลยทีเดียว หมอนี่หน้าคุ้นๆจัง
“ฟู่ววว”
ลูอีแกล้งคนตัวโตโดยการพ่นควันใส่ใบหน้า เจ้าตัวหัวเราะคิกเมื่อเห็นอีกคนทำใบหน้าเหยเก
“ลูอี”
“เห...นายรู้จักฉันได้ไง”
“นายหายไปไหนมา”
“ฉันไม่รู้จักนาย นายเป็นใคร”
ร่างเล็กสงสัยในตัวผู้ชายคนข้างหน้า ทำไมเขาถึงรู้จัก ทำไมถึงเรียกตัวเขาสนิทสนมแบบนั้น
“ฉันเซน มาลิกของนายไงบูแบร์”
ลูอีรู้สึกจี๊ดกับคำว่า บูแบร์ เหมือนมีภาพซ้อนทับกันหลายๆภาพ ภาพของผู้ชายตรงหน้าซ้อนกันแล้วกันเล่าสลับกับหน้าของแฮร์รี่ เขาปวดหัวและต้องการยามาก ยา ยา ลูอีติดยามาสักพักนึงแล้ว วันแรกๆเขาคิดแค่
อยากจะลอง ความอยากลองมันทำให้เขาแย่มาถึงทุกวันนี้
“อ...ออก...ไป”
เขาไม่อยากทำร้ายใคร อย่ามาใกล้เขา เขาไม่อยากทำจริงๆ ลูอีคว้าโทรศํพท์โทรหาแฮร์รี่แต่ก็ไม่เป็นผลเขาตัดสายใส่ หยดน้ำตาคลอด้วยความน้อยใจ ลูอีกำลังลงแดง ร่างเล็กอาเจียนเป็นเลือดอย่างหนัก เขาทรมาณมากราวกับมีเข็มมาทิ่มทุกสัดส่วนของร่างกาย กระดูกทั้งร่างกำลังบีบรัด
“ยา...”
เซนใจหายยวบ ลูอีเป็นแบบนี้ได้ยังไง ใครทำให้ลูอีของเขาต้องแปดเปื้อน เขาต้องติดยามากในระดับหนึ่งแน่ เขารวบตัวลูอีมากอดแน่นอย่างไม่รังเกียจ ก่อนอุ้มร่างบางแล้วรีบขับรถกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
โชคดีที่เขาเป็นหมอ บูแบร์ของเขาทรมานมาก ความทรมานทำให้เขาอึดอัดแทบอยากหักกระดูกของคนที่ทำแบบนี้ มันต้องตาย
“ฮัลโหลเลียม นายมาหาฉันที่บ้านหน่อย เดี๋ยวนี้เลย”
เซนร้อนใจมาก เขาเคยรักษาผู้ป่วยติดยามามากมาย ไม่คิดว่าจะเป็นลูอี ลูอีสงบลงแล้ว เขาได้ยินเรื่องสมุนไพรบำบัดจากเพื่อนหมอที่ไทย ดีที่ตัวยาพึ่งส่งมาที่บ้านเขา และเขาก็ช่วยลูอีได้อย่างหวุดหวิด เขาพยายามเช็ดตัวให้คนป่วย รอยจ้ำๆสีแดงทั่วตัวของลูอีทำอีกคนแทบจะพ่นไฟได้อยู่แล้ว
ผมตื่นขึ้นมาในห้องของใครก็ไม่รู้ อาการเจ็บปวดหายไปแล้ว ทำไมก็ลงแดงก็ไม่รู้ ขนาดแฮชยังไม่สนใจจะรับสายผมเลย ผมสะบัดหัวไล่อาการคิดมาก ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องนี้กลิ่นนี้มันช่างคุ้นเคยจริงๆ มันน่าแปลกไหมครับ
“ตื่นแล้วหรอลู”
“นะ...นาย”
“ไม่ต้องกังวลนะนี่บ้านฉันเอง ดื่มน้ำก่อนสิ”
เซนยื่นแก้วน้ำให้ก่อนร่างเล็กจะรับมาดื่มรวดเดียวหมด ลูอีตัวผอมลงจากเมื่อก่อนมาก ใบหน้าที่เคยสดใสกลับโทรม ขอบตาคล้ำ คนตัวเล็กเปลี่ยนไปมากจริงๆ
“นายพักอยู่ไหน”
“ห้องเช่าหลังมหาลัย ฉันอยู่กับเพื่อนน่ะ”
“ห้องเช่าของคุณนายฮอแรนนะหรอ”
คนตัวเล็กพยักหน้า ดวงตาฉายความเศร้าออกมาวูบหนึ่ง เซนจดจำข้อมูล เลียมเพื่อนเขาต้องแก้ข้อสงสัยของเขาได้อย่างหมดเปลือกแน่นอน
“ให้ฉันไปส่งไหม”
“ฉันขออยู่ที่นี่สักพักได้ไหม”
ลูอีอยากตบกบาลตัวเอง นี่เขาพูดอะไรออกไป กับคนที่พึ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมง ถึงมันจะมีความรู้สึกคุ้นเคยลึกๆ มันก็น่าเกลียดอยู่ดีที่จะขออยู่ต่อ
“ตามสบาย”
หนุ่มลูกครึ่งปากี ยิ้มก่อนจะยีผมเขาเล่นเบาๆ ลูอีทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง แฮร์รี่คงไม่คิดถึงเขาหรอก
.
.
.
.
.
.
หลังจากแฮร์รี่ได้พาไนออลเพื่อนสุดที่รักของเขาไปคลายทุกข์โดยการกินแบบไม่ยั้งแล้วเขาก็กลับมาห้องพักของตัวเอง พร้อมซื้อของมาฝากเจ้าเหมียวลูอีของเขา
แฮร์รี่ตื่นเต้นกับชุดนอนคู่ที่เขาซื้อมาฝากไอ้ตัวเล็ก เฮ้เจ้าเหมียวไปไหนนะ ไฟห้องมืดสนิท ร่างสูงเปิดประตูห้องมาพบกับความว่างเปล่า อาหารที่เขาอุตสาห์ตั้งใจทำก็ยังวางอยู่บนโต๊ะเหมือนเดิม ไม่มีวี่แวว มือหนารัวกดโทรศัพท์ก็ได้รับเพียงเสียงตอบกลับว่า ‘เลขหมายที่ท่านเรียกยังไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ’ เขาโกรธจนตัวสั่น
ไปอยู่ไหน โถ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!
มัวแต่ไปที่ไหน
เคร้ง !โทรศัพท์รุ่นหรู ปลิวแตกกระจัดกระจาย ก็เขาทั้งหวงทั้งหวงเจ้าแมวตัวนี้นี่เว้ย ฉันสั่งให้นายกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้ ลูอี ทอมลินสัน!!!
“กลับมาจะสั่งสอนให้หลาบจำเลยคอยดู”
================================================
ฝาก BETTER MAN ด้วยนะฮะ
#Betterman
ความคิดเห็น