คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โยรุโนะ โอโมคาเงะ
ใบสมัคร ♥
รูป :
ชื่อ–สกุล : โยรุโนะ โอโมคาเงะ (Yoruno Omokage)
ชื่อเล่น : คาเงะ (Kage)
อายุ : 14
สัญชาติ : เธอคือสาวญี่ปุ่นโดยกำเนิดเจ้าค่ะ!
ลักษณะ : ‘คาเงะ’ หญิงสาวอายุ14ที่มีเรือนร่างเล็กกะทัดรัดราวกับสุนัขพันธ์ชิวาวา เธอสูงเพียงแค่152 ซม.และหนัก45กก. หน้าอกแบนราบราวกับเอาไม้กระดานมาวางตรงหน้าไม่ได้ทำให้เธอเสียความมั่นใจไปได้เลย(#ลูกสาวตบ) ผิวขาวซีดกว่าคนปกติ ตัดกับสีผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกมัดรวบอย่างลวกๆไปข้างหลัง ผมหน้าม้าเฉียงยาวจนปกปิดใบหน้าส่วนบนเกือบครึ่งและดวงตาข้างขวาเสียมิด ดวงตาสีแดงสดราวกับทับทิมเม็ดโตที่มักจะถูกมองออกไปอย่างเลื่อนลอยตามนิสัยของเธอ ใบหน้ากลมเรียว(?)น่ารักที่ไม่แสดงสีหน้าอย่างอื่นนอกจากนิ่งเฉย ริมฝีปากเล็กน่ารักที่เวลายิ้มหลายคนคิดว่าน่าจะดูดีไม่น้อย (ถ้าคุณคิดอย่างนั้นบอกเลยว่าคิดผิดมหันต์!) เธอเป็นคนที่มีทุกอย่างเล็ก! ทั้งแขน มือ ขาหรือเท้า ถ้าตัดฮู้ดสีดำตัวโปรดที่มักจะทำให้ใบหน้าน่ารักนั้นหม่นหมองไป เธอคงจะเป็นเด็กที่น่ารักไม่ใช่น้อย
ชอบ/ยี้ : สิ่งที่คาเงะจังชอบ! อย่างแรกก็คือการนอนเจ้าค่ะ! เธอเป็นพวกนอนได้ทุกที่ทุกเวลาราวกับเธอเกิดมาเพื่อนอน! เธอมักจะชอบนอนในใต้โต๊ะอาจารย์หรือมุมอับๆเพราะว่ามันอุ่น (มันก็ทำให้ทุกคนตกใจมากๆเลย) แล้วเวลาเธอหลับ เธอมักจะหลับลืมเวลาตลอด เพื่อนสนิทของเธอจึงต้องคอยปลุกไม่งั้นเธอได้หลับยาวจนมืดค่ำโรงเรียนปิดแน่ และอีกอย่างคือกะหล่ำปลีค่ะ! เธอชอบกินกะหล่ำปลีมากๆๆๆ โดยเฉพาะหลังล้างน้ำเสร็จแล้ว กะหล่ำปลีกรอบเย็นๆ(เพราะล้างน้ำ) มันอร่อยสุดไปเลยล่ะ! ข้าวกลางวันของเธอก็เป็นอะไรง่ายๆแค่กะหล่ำปลีหนึ่งหัว…(=[]=?) สิ่งที่คาเงะจังยี้! เธอคนนี้ยี้เรื่องผีค่ะ! เรื่องสยองขวัญหรือตำนานผีเธอเกลี๊ยดเกลียดเข้าไส้! เพราะเธอกลัวผีแบบสุดๆ! ชนิดกลัวจนขึ้นสมองเลยด้วย! เธอจึงยี้การอยู่คนเดียวในตอนกลางคืนด้วย และสิ่งสุดท้ายที่เธอยี้คืออากาศหนาวๆ เพราะมันจะทำให้เธอนอนไม่สบายตัว! เธอเป็นคนขี้หนาวค่ะ เธอจึงชอบนอนคดตัวในที่อุ่นๆหรือห่มผ้าห่มหนาๆ ถ้าใครมาดึงผ้าห่มออกจากเธอ เธอจะอารมณ์เสียสุดๆไปเลยล่ะ!
นิสัย : ‘โยรุโนะ โอโมคาเงะ’ เธอคือหญิงสาวธรรมด๊าธรรมดา แต่ไม่รู้ทำไมใครๆถึงกลัวเธอจังเลย…คาเงะจังเธอคือหญิงสาวหน้าเดียวค่ะ! แสดงอารมณ์ความรู้สึกทางสีหน้าอะไรเธอไม่รู้จักหรอก~ เธอมักจะมีอยู่หน้าเดียวคือหน้ามึนๆอึนๆ ตาสีแดงราวกับทับทิมของเธอก็มักจะนิ่งๆมึนๆ(?) อ่านไม่ออกหรอกว่าเธอคิดอะไรอยู่จากดวงตาคู่นั้น เธอเป็นสาวน้อยขี้เซาที่หลับได้ทุกสถานการณ์ ได้ทุกสถานที่(โดยเฉพาะที่อุ่นๆ) แค่ขี้เซาไม่เท่าไหร่หรอก แต่เวลาเธอตื่นนี่สิ…เหมือนซอมบี้ขึ้นจากหลุมอ่ะ! ใบหน้าของเธอจะซีดๆ(จากที่ปกติก็ซีดอยู่แล้ว) เหมือนคนหมดแรง ตาสีแดงปรือๆ ปากเล็กจะเผยอเล็กน้อยไม่เซ็กซี่แต่หลอน! ผมหน้าม้าที่ปรกลงมาปิดหน้าปิดตาบอกตรงๆเลยว่าโคตรหลอน!! เธอขี้เซามากจนถึงขั้นนอนข้ามวันได้เป็นสองสามวัน ถ้าไม่มีใครมาปลุกน่ะนะ (เธอมักจะให้เพื่อนคอยปลุกเวลาเลิกเรียนแล้วเสมอ ไม่งั้นเธอคงได้ตื่นตอนกลางคืนที่โรงเรียนปิดแล้ว ปิดแล้วไม่เท่าไหร่ ที่เธอกลัวเพราะมันมืด! ถ้ามืดแล้วมันจะมีผอสระอีน่ะสิTT!) เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องรอบข้างและไม่ค่อยดูแลตัวเองให้สมเป็นผู้หญิง แค่มัดผมเธอยังไม่ค่อยจะทำเลย บางวันตื่นมาก็มาโรงเรียนทั้งๆที่ผมยังกระเซิงอยู่(แน่นอนว่าคนที่เจอวิ่งหนีกันป่าราบ) คาเงะชอบฮู้ดสีดำของตัวเองมากเธอจึงใส่มันทุกวัน จนบางคนสงสัยว่าเธอไม่ซักบ้างหรือไง ซึ่งเธอไม่ซักอะ วันเสาร์ค่อยซักพอวันจันทร์แห้งก็เอามาใส่จนถึงวันศุกร์ แต่มันก็ไม่มีกลิ่นเหม็นนะ!(รู้สึกว่าเป็นออริที่ซกมกมาก=_=;) คาเงะเป็นคนไม่ค่อยพูด คิดอะไรอยู่ก็ไม่พูดออกมาอย่างกับจะกลัวดอกพิกุลทองจะร่วง(?) เวลาพูดเธอจะพูดเบาหวิวเหมือนพูดอยู่คนเดียว แล้วก็จะลากน้ำเสียงยานๆหน่อย เสียงของเธอก็ค่อนไปทางหลอนมากกว่าเพราะ(เสียงค่อนเธอค่อนข้างจะนุ่ม แต่พอพูดช้าๆเนิบๆแล้วมันหลอนอะนะ) เธอเป็นพวกสมองประมวลผลช้าก็เลยเหมือนเป็นพวกเอื่อยๆเฉื่อยๆ(ก็เฉื่อยจริงนั่นแหละ#โดนเตะปลิว) เธอเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์เข้าขั้นติดลบ ไม่ใช่ว่าเธอนิสัยแย่หรอกนะ เพราะเธอไม่ค่อยพูด แล้วเธอก็ยิ้มไม่เก่งด้วย! เห็นเธอมีใบหน้าน่ารักๆแบบนี้หลายคนก็มักจะคิดว่าเธอเวลายิ้มแล้วจะดูเป็นคน น่ารักขึ้นมาหน่อย แต่พอเห็นเธอยิ้มแล้ววิ่งหนีกันแทบไม่ทัน เพราะเธอยิ้มไม่เป็นไงล่ะ เวลาเธอยิ้มก็เลยเหมือนแสยะยิ้มแล้วขอบอกเถอะว่ามันน่ากลัวมาก! เวลาเธอยิ้มเหมือนกับมีออร่าทะมึนๆลอยอยู่รอบตัวของเธอเลย! เวลามีหัวเราะ เธอก็จะแสยะยิ้มแล้วก็หัวเราะหึๆ(ผู้เคยเห็นการันตีมาแล้วว่าดีกรีความหลอนทะลุปรอท) ทุกคนจึงมองว่าเธอเป็นคนไม่น่าคบ(+น่ากลัวอีกต่างหาก) เห็นแบบนี้แต่เธอก็มีคนคบนะเออ! ตั้งคนนึงแน่ะ!#โดนตบ เป็นเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่เด็ก แต่เวลาไปไหนมาไหนเธอไม่ไปกับเพื่อนคนนั้น เธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียว(ไม่นับตอนกลางคืน) เธอชอบผลุบๆโผล่เงียบๆ โดยไม่มีใครรู้ตัว ทำให้ทุกคนมักจะตกใจกลัวเธอเสมอ ทุกคนบอกว่าเธอเป็นผี เธอก็มักจะคิดว่าเธอไม่เห็นจะเหมือนตรงไหน ทำไมเธอต้องเหมือนของน่ากลัวพรรค์นั้นด้วยล่ะ! ใช่! คาเงะที่เหมือนผีคนนี้น่ะกลัวผีมากๆเลย กลัวจนชนิดขึ้นสมองฝังเข้าไปในซีรีบรัม! แค่มีเสียงกึกกักนิดหน่อยเวลากลางคืนเธอก็สะดุ้งโหยงแล้ว(แต่หน้ายังนิ่งเหมือนเดิม แต่เหงื่อผุดแล้ว) ยิ่งถ้ามาเป็นตัวเธอคงจะช็อคค้างวิญญาณออกจากร่างไปเลยล่ะ
เหตุการณ์เล็กน้อยเพื่อให้รู้จักเธอมากขึ้น
1.มินะ(เพื่อนสนิทสมัยเด็ก)แกล้งผีหลอกใส่เธอ(เหตุการณ์สมัยอายุ8ขวบ)
มินะ : คาเงะ! (โผล่มาจากข้างหลังตอนกลางคืน)
คาเงะ : ….
มินะ : อ้าว คาเงะไม่กลัวเลยเหรอ? (สะกิดเบาๆ เอามือโบกไปมา)
คาเงะ : ….
มินะ : เฮ้ย! สลบไปแล้วนี่!
หลังจากนั้นมินะก็ไม่แกล้งผีหลอกอีกเลย อาเมน…
2.คาเงะอยู่คนเดียวตอนกลางคืนที่บ้าน
กุกกัก! (เสียงหนูวิ่ง)
คาเงะ : #สะดุ้งโหยง ทรุดลงไปนั่งกับพื้น ยกมือขึ้นพนม ก่อนจะพึมพำเบาๆว่า “อย่ามาหลอกลูกช้างเลย ลูกช้างกลัวแล้ว” หน้ายังนิ่งอยู่ แต่ซีดเป็นกระดาษไปแล้ว
พ่อ : คาเงะ พ่อกลับมาแล้วจ้า^^~
คาเงะ : (//พึมพำๆๆ)
พ่อ : เฮ้ย! ผี! (เดินมาเจอคาเงะแล้วตกใจนึกว่าผี)
คาเงะ : กรี๊ด! ผีอยู่ไหน! (#กระโดดกอดพ่อ)
พ่อ : อ้าว…คาเงะเองเหรอ โธ่…นึกว่าผีซะอีก
3.วันเปิดเทอมใหม่
เพื่อนๆ : สวัสดีจ้ะ เราชื่อxxxนะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^#ยิ้ม
คาเงะ : #ขมวดคิ้วแล้วนึกถึงคำบอกที่มินะเคยบอกว่าถ้าเจอเพื่อนมาทักให้ยิ้มหวานให้ ก่อนจะยิ้มแบบที่คิดว่าสวยที่สุด(?)
เพื่อนๆ : #ชะงักค้าง ก่อนจะ….“กรี๊ด! ผี!” (//วิ่งหนีป่าราบ)
คาเงะ : ผะ ผี! ไหนเหรอ! อย่าทิ้งเราสิ! (#วิ่งตามเพื่อนๆโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาว่าตัวเอง)
ประวัติ : แม่ของเธอเสียไปตั้งแต่คลอดเธอออกมา เธอจึงอยู่กับพ่อ(บ้าๆที่ลั้ลลาราวกับสาวน้อยวัยแรกแย้มได้ทุกวัน)กับพี่ชาย(สุดรักที่อายุห่างกันสี่ปี)ตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆคาเงะก็นิสัยเหมือนแบบนี้(คือมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิด!?=[]=) แต่พ่อกับพี่ชายก็รักและดูแลเธอดีมาก พ่อของเธอเป็นศิลปินอิสระ จึงเดินทางไปวาดรูปที่โน่นที่นี่บ่อยมาก เธอจึงอยู่กับพี่ชายแค่สองคน เธอสนิทกับพี่ชายมากๆถึงขั้นรักและติดแจเลยแหละ แต่ว่าราวกับฟ้าไม่อยากให้เธอต้องทำผิดโดยการรักพี่ชายของตนเอง ในวันหนึ่งเธออายุ9ขวบ เธอไปเที่ยวสวนสนุกกับพ่อและพี่ชาย ระหว่างทางมีรถของคนขับที่หลับใน ขับข้ามมาชนรถของพ่อเธอ พ่อเธอและเธอรอด แต่พี่ชายของเธอบาดเจ็บหนักมากและตายทันทีที่ถึงโรงพยาบาล เธอเสียใจมาก เธอร้องไห้จนไม่เป็นอันกินอันนอน พอเห็นของของพี่ชาย ห้องของพี่ชายเธอก็น้ำตาไหลทุกครั้ง พ่อของเธอจึงย้ายบ้านและเลิกทำอาชีพศิลปินอิสระและเข้าทำงานบริษัทธรรมดาๆเพื่อจะเลี้ยงดูเธอได้อย่างเต็มที่ จนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่หายเสียใจเรื่องพี่ชาย แต่เธอก็ไม่ร้องไห้ หลังจากเธอได้ของขวัญวันเกิดจากพี่ชายของเธอที่พี่ชายของเธอเตรียมไว้ให้เธอก่อนจะตาย พ่อของเธอเอาให้เธอพร้อมการ์ดซึ่งเขียนว่า
‘คาเงะน้องสาวพี่ อายุ10ขวบแล้ว~ พี่ดีใจมากๆเลยที่เห็นน้องโตขนาดนี้แล้ว น้องเป็นคนที่น่ารักถึงแม้ว่าคนอื่นจะบอกว่าน้องน่ากลัว แต่พี่ไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ พี่น่ะรักน้องมากๆเลย พี่อยากเห็นน้องเติบโตขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ แต่พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะอยู่ได้นานแค่ไหน พี่อาจจะไม่ได้เห็นน้องในชุดนักเรียนมัธยมต้นก็ได้ แอบเสียใจนะเนี่ย ฮะๆ…พี่มีความสุขทุกวันที่ได้เห็นคาเงะ แต่ถ้าวันไหนที่พี่จากไปที่ที่ไกลแสนไกล คาเงะอย่าเสียใจนะ เพราะพี่ยังอยู่กับคาเงะเสมอ ในใจของคาเงะยังไงล่ะJ
รักคาเงะที่สุด
--โยรุโนะ เค---’
เธอจึงเลิกเสียใจเรื่องพี่ชาย และของขวัญนั้นก็คือฮู้ดสีดำที่เธอใส่อยู่ทุกวันนั่นเอง…
คู่ : คิดอยู่นานว่าจะให้ลูกสาวคู่กับใครดี…และ ปลากระป๋องซีเล็กทูน่าในน้ำเกลือ ซาวาดะ สึนะโยชิคุงงง คือผู้โชคดี(?)ค่ะ!>____<
คำถามสำหรับสมาชิกใหม่ ♥
สวัสดีเด็กใหม่ ฉันโยชิโอกะ โคเซกิ เป็นรุ่นพี่พวกเธอน้า~
-“คร่อกฟี้~” คนเป็นรุ่นพี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าร่างเล็กที่กำลังนั่งหลับอยู่…”ฮะ!(//สะดุ้งตื่น)..สวัสดีค่ะ#แสยะยิ้ม”
คิดไงถึงมาเข้าชมรมร้างๆ แบบนี้ล่ะเนี่ย?
-ขยี้ตาก่อนจะประมวลผลกับคำถามไปสามนาที ก่อนจะตอบเสียงยานคางตามนิสัย(?) “ไม่รู้สิคะ..ตอนแรกหนูจะเข้าชมรมจัดดอกไม้(พูดจริงง่ะ?=[]=) แต่เขาไม่รับ แถมยังแก้ใบสมัครเข้าชมรมให้หนูใหม่ แล้วบอกว่าหนูเหมาะกับที่นี่มากกว่า..”ใช้เวลาสักพักกว่าจะพูดจบก่อนจะพึมพำเบาๆเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า…”ว่าแต่ที่นี่คือชมรมอะไรอะ?”
เธอเข้าใจความแค้นฉันที่มีต่อชมรมหนังสือพิมพ์ใช่ม้า~
-“ไม่รู้สิคะ…แต่ความแค้นกับชมรมหนังสือพิมพ์ อา…ฉันก็มี พวกนั้นดันลงว่าฉันเป็นผีซะได้ เสียมารยาท..”พูดด้วยใบหน้านิ่งๆโดยไม่สนใจหน้าตาเห็นด้วยของรุ่นพี่ประจำชมรม ‘ความจริงตอนเดินเข้ามาฉันก็นึกว่าเจอผีกลางวันแสกๆแล้ว อุตส่าห์ถ่ายรูปเอาไว้ได้ ชิ-3-//ยัดกล้องลงกระเป๋าอย่างเนียนๆ’#ความคิดของโคเซกิ
ชมรมพวกเราออกจะดีเลิศประเสริฐแต๊ๆ เนอะๆ >______<
-ใบหน้าน่ารักพยักนิ่งๆ ก่อนจะพึมพำเสียงแผ่วเบาซ้ำ “ว่าแต่…นี่คือ…ชมรมอะไรอะ…”
ใส่กกน.สีอะไร อยากเจอผีอะไรมากที่สุดเอ่ยน้องใหม่?
-“อะไรนะคะ? กกน.?” ถามอย่างงงๆ แต่พอเห็นรุ่นพี่ที่ทำหน้าบ๊องแบ๊วแล้วทำหน้าแบบว่า’หูฝาดรึเปล่า ฉันไม่ได้พูดนะ’ ก็ไม่สนใจแล้วตอบคำถามหลัง “ไม่อยากเจอผีเลยค่ะ(//เหงื่อตก) แต่ถ้าได้เจอผีคุณแม่หรือผีพี่เคก็คงจะดีสินะ…ไม่สิ ไม่เห็นอยากเจอเลยผีน่ะ…แต่ผีพี่เคกับผีคุณแม่ก็ดีนะ…”(//พึมพำซ้ำไปซ้ำมา)
โอเค ฉันไม่รู้จะถามอะไรแล้ว เอาเป็นว่ารักนะจุ๊บๆ >3<
-“คร่อกฟี้~”หลับไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนจีน…
มุมนี้หน้าที่คุณแม่ ♥
ไฮ ไฮ ชื่ออะไรเอ่ย?
-ชื่อชมพู่ขอรับ><//
มายด์ไม่เรื่องมากเกินไปใช่มั้ยคะ -O-
-ไม่เลยๆ><
แอด Fav. ตามผลลูกสาวที่พร้อมจะเสียตัวกันแล้วรึยังเอ่ย (?)
-เสียตัว!O_o!? เอ่อ แอดแล้วค่ะ…แต่…เสียตัว…เขาเอาคาเงะจังด้วยเหรอคะ!?#โดนลูกสาวตบ
ถ้าไม่ติดมายด์ก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะ
-ไม่เป็นไรจ้า ก็การตัดสินใจของไรต์ถือเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว^w^ คู่เเข่งทูน่าน่ากลัวกันมาก คือที่เลือกให้คู่ทูน่าเพราะอยากเห็นผีกลัวคนกับคนกลัวผีมาเจอกัน มันคงจะสนุก ฮาXD
โชคดีลั้ลลากู๊ดบายซียู~
-ขอให้สมพรปากค่า~
ความคิดเห็น