นายตัวป่วน กับยัยชาเย็น

ลำดับตอนที่ #1 : ความบังเอิญ!

กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังจนน่าตกใจ มืออันบอบบาง นุ่มนวล กดปิดนาฬิกาปลุกอย่างเชื่องช้า
ไม่นานก็มีเสียงที่คุ้นเคยตะโกนมาจากข้างห้องมาว่า"จะนอนกินบ้านกินเมืองอีกนานไหม  ยัยแพนกวิน!!" นี่ม่ใช่เสียงใครอื่นไกล พี่สาวฉันเองค่ะ  (- -'')
ฉันบิดตัวด้วยความขี้เกียจ แล้วเบิกตามองดูตัวเลขบนนาฬิกา
แต่แล้วก็ต้องตาเท่าไข่ห่าน "โอ..ไม่นะ ฉันสายอีกแล้ว อร๊าย!!!!" แพนกวินรีบดึงร่างที่ไร้ชีวิตชีวา พุ่งพลวดออกจากเตียงนอนทันที

"แม่คะ  ทำข้าวกล่องให้หนูยัง" 
"ทำตั้งนานแล้วล่ะลูก...ว่าแต่วันนี้ทำไมตื่นสายจังเลย " แม่สุดสวยที่แสนจะใจดี ถามด้วยความสงสัย เพราะปกติฉันเป็นคนตื่นเช้ามาก เพราะต้องออกไปวิ่งเพื่อหุ่นที่แสนจะเพอเฟ็คของฉันนั่นเอง

"พอดีเมื่อคืนมีเรื่องนิดหน่อยน่ะคะแม่  วันนี้เลยตื่นสายเลย" 

"แล้วเรื่องอะไรล่ะลูก " แม่ฉันเป็นนักข่าว CCN ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ><

"เรื่องมันยาวน่ะค่ะแม่   เดี๋ยวกลับจากโรงเรียนเดี๋ยวหนูมาเล่าให้ฟังนะคะ  ถ้าไม่ลืมนะ ^^" ฉันส่งยิ้มให้แม่ พร้อมกับจุ๊บแก้มแม่ไปหนึ่งที 

"หนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ"

"จ้าลูกแพนกวินน้อยของแม่" แม่พูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับฉัน  ยิ้มแบบนี้มิน่าล่ะพ่อถึงหวงแม่จัง ยิ้มทีไม่ว่าผู้ชาย หรือผู้หญิงก็ต้องตกหลุมรักแม่ของฉันคนนี้ ^_^ 

ฉะนั้นจึงไม่ต้องบอกเลยว่า ฉันน่ารักขนาดไหน ฮ่าๆ ชอบพูดเข้าข้างตัวเองจัง

ตึ่ง ตึง ตึ๊ง!!!เสียงประชาสัมพันธ์ก็ดังขึ้นหลังจากที่ฉันพึงจะเข้าเรียนไปได้ไม่ถึง 20 นาทีด้วยซ้ำ

"แกๆ แกรู้ป่ะ วันนี้โรงเรียนเรา จะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนกลุ่มหนึ่งมากจากอังกฤษ มาเรียนกับเราด้วยแหล่ะ"  เสียงแจ๋นๆ ทะลุทะลวงโสตประสาทของฉัน จนต้องหันหน้าไปฟังอย่างจริงจัง 
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครอื่นไกล เพื่อนสนิทฉันเองแหล่ะ ยัยจินนี่

"แก โอเว่อส์ไปป่ะวะ ก็แค่นักเรียนแลกเปลี่ยนเองนะ ตื่นเต้นทำไม"  ฉันทำหน้าง่วงนอนถามจินนี่ไป

"โห..แกไม่รู้อะไรซะละ นักเรียนที่แลกเปลี่ยนครั้งนี้ เป็นถึงซุปตาเลยนะแก แถมพูดไทยชัดด้วยแหล่ะ "

"จริงอ่ะ แกโม้ป่าวจินนี่"

"แกไม่เชื่อไปเราไปพิสูจน์ดีไหมล่ะว่า ซุปตาร์จริงป่าว" ยังไม่ทันสิ้นเสียงยัยจินนี่ ก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น

กรี๊ด!!! เฮนรี่คะ เฮนรี่ น่ารักที่สุดเลยค่ะ กรี๊ดๆๆ

ฉันนึกในใจ เอิ่มน้องคะ ถ้าจะกรี๊ดขนาดนี้ไปขอพี่เค้าแต่งงานเลยไหมคะ (- -'')

"แกเห็นไหมๆ มีแต่คนกรี๊ดกร๊าดอ่ะ" 

"แก ก็แค่ซุปตาก็คนเหมือนกับเราน่ะแหล่ะ จะไปสนใจทำไม" พูดกับจินนี่เสร็จฉันก็ลุกจากเก้าอี้ไม้สุดแสนจะคลาสิค

จินนี่มองฉันด้วยสายตางงๆ "แกจะไปไหนอ่ะ ?"

"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ แกจะไปด้วยไหมกับคนสวย ^^" ฉันตอบพลางยิ้มตาหวานใส่จินนี่ 

"จ้า...แม่แพนกวินคนสวย ฮ่าๆๆ" จินนี่ตอบพลางหัวเราะ เพราะความติงต๊องของฉัน

ฉันกับจินนี่เดินไปเข้าห้องน้ำหระหว่างทางที่คุยกันไป  ฉันคิดว่าฉันเดินชนเข้ากับอะไรเข้าซักอย่าง

ปึก!! ชนจนล้มลงกับพื้น

"โอ๊ย!! " ฉันคิดว่าชนเสาแน่ๆเลย แต่เมื่อเหงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเจ้าชายขี่ม้าขาวที่ไหนก็ไม่รู้เอื่อมมือมาช่วยฉัน 
ฉันคงไม่ได้ฝันไปใช่ไหม >///<

"เป็นอะไรมากไหมครับ" น้ำเสียงทุ้ม นุ่มนวลนี้ช่างน่าหลงไหลยิ่งนัก 

ฉันเหงยหน้ามองเจ้าชายขี่ม้าขาวของฉันก็ต้องชะงัก  
โอ๊ไม่นะ มันต้องไม่ใช่ ใช่ไหม
"นายเด็กเนิร์ท!!" ฉันลืมตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

"แพนกวิน!! " 

ฉันกับว่าที่เจ้าชายขี่ม้าขาวต่างอุทานด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นหน้า

"แกๆ แกรู้จักหนุ่มหล่อคนนี้ด้วยเหรอ?" จินนี่ถามด้วยความสงสัย

ฉันรีบลุกจากพื้นแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป แล้วจินนี่ก็รีบเดินตามมาพร้อมกับสวมบทบาทเป็นนักข่าวทันทีทันใด

"แก สุดหล่อนั่นเป็นใครเหรอ ใช่คนที่แกคุยในแชทป่ะวะ "

"ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอตัวจริงเลย >///< "

แพนกวินเธอเจอหนุ่มในแชทที่โรงเรียนนีเหรอเนี้ย ไม่อยากจะเชื่อเลย แง่มๆแค่คิดก็เขินแล้ว ^///^