ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลาก่อน
วันนี้ท้องฟ้าเมฆครึ้มเเละฝนกำลังจะตก ผมตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กๆของผม ผมนอนในห้องนี้มา10ปีเเล้ว ตั้งเเต่ผมได้มาอยู่ที่นี่ ที่กรมทหาร ผมเดินไปที่โต๊ะเล็กๆข้างเตียงนอนผมซึ่งอยู่ซ้ายสุดเเละลึกสุดจากประตู หน้าต่างบานเล็กอยู่เหนือเเละเยื้องมาด้านขวาจากหัวเตียงผม พาลมพัดเข้ามาเเรงขึ้นนิดๆ ฟ้าเริ่มมืดลง เมฆหนาขึ้นๆ มีเสียงเเตรดังจากข้างนอก หมายความว่าให้พลทหารบางส่วนกลับเข้าไปในอาคาร เมื่อผมเดินถึงโต๊ะ มีรูปปู่ผมเเละเอกสารทางราชการที่ส่งถึงผมวางอยู่ ผมมองรูปคนที่ผมจะไม่มีวันลืมลง หรือบอกได้ว่าลืมไม่ลง นั่นคือคุณปู่ที่ผมเคารพรักอยู่สักพัก จึงเเกะซองเอกสารออกมาดู เป็นซองกระดาษสีน้ำตาลถูกปิดผนึกอย่างดี ด้านหน้าซองมีข้อความกำกับไว้ "เอกสารราชการ ห้ามเปิดเมื่อไม่ได้รับการอนุญาต" คุณคิดว่ายังไงหละ ผมต้องเดินข้ามไปอีก2ช่วงตึกเพื่อไปขออนุญาตจากผู้ควบคุมกลางสายฝนหรอ ผมจึงเปิดซองเเละล้วงหยิบเอกสารเเผ่นบางๆข้างในออกมา เป็นจดหมาย หรือการขออนุมัติ ในนั้นบอกว่าผมถูกเชิญให้เข้าไปร่วมในสังกัดสายลับ หรือเจ้าหน้าที่สำหรับปฏิบัติการพิเศษในการกำจัดอาชญากรรมเพื่อสันติสุขของประเทศชาติ
ผมหลังผมอ่านเสร็จ ผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างปล่อยให้ความคิดฟุ้งซ่าน ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้เข้ามาอยู่ในรั้วฐานทัพทหารตั้งเเต่เด็ก ตั้งเเต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็กกำพร้าพ่อเเละเเม่ เหตุการณ์พวกนั้นมันเจ็บปวดเเล้วก็ผ่านมานานมากเเล้ว...
ร้อยตรีเมนีสัน เดลากวา ได้มาพบตัวผมในสภาพที่เเย่เเละโทรมสุดๆ เสื้อที่ใส่ซ้ำมานับเเรมเดือน กางเกงเก่าๆ อาหารสามมื้อถือว่าเป็นอย่างเดียวที่ผมต้องการ เมื่อรต.เมนีสันเจอผม เขาก็มองเห็นความทรมานเเละเจ็บปวดของผม เลี้ยงดูผม เเละก็พาผมมาในที่ๆผมจะได้ก่อร่างสร้างตัวใหม่ มีตัวตนที่เเท้จริง เเละทำคุณประโยชน์ให้ประเทศชาติ
สองวันต่อมา มีรถคันสีดำขับเข้ามาผ่านรั้วค่ายทหาร ที่ดูใหม่เเละหรู รวมถึงคนขับด้วย คนขับใส่สูทสีดำ ใส่เเว่นกันเดด มีสายหูฟังที่ต่อจากวิทยุที่เก็บอยู่ในเสื้อ ท่าทางมาดเข้ม มีระเบียบ เมื่อรถคันนั้นจอดสนิท ก็มีชายใส่สูท อายุมากกว่า50ก้าวออกมาจากรถนั้น ดูเมื่อว่าเขามาที่นี่เพื่อเอาตัวผม ผมเลยหันหลังก้มไปหยิบกระเป๋าเเละเก็บข้าวของต่างๆ รวมถึงรูปปู่ของผมด้วย
ไม่นานนัก ชายใส่สูทเเก่ๆก็เดินเข้ามาในห้องของผมเเละพูดคุยกับผมสักพัก หลังจากนั้นผมก็ถูกพาตัวให้ไปพร้อมกับชายเเก่คนนั้น
ชีวิตเบบใหม่ของผมมันเริ่มเร็วกว่าที่คิด หวังว่าจะไม่มีอะไรเเย่ลง หรือดีขึ้น...
ผมหลังผมอ่านเสร็จ ผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างปล่อยให้ความคิดฟุ้งซ่าน ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้เข้ามาอยู่ในรั้วฐานทัพทหารตั้งเเต่เด็ก ตั้งเเต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็กกำพร้าพ่อเเละเเม่ เหตุการณ์พวกนั้นมันเจ็บปวดเเล้วก็ผ่านมานานมากเเล้ว...
ร้อยตรีเมนีสัน เดลากวา ได้มาพบตัวผมในสภาพที่เเย่เเละโทรมสุดๆ เสื้อที่ใส่ซ้ำมานับเเรมเดือน กางเกงเก่าๆ อาหารสามมื้อถือว่าเป็นอย่างเดียวที่ผมต้องการ เมื่อรต.เมนีสันเจอผม เขาก็มองเห็นความทรมานเเละเจ็บปวดของผม เลี้ยงดูผม เเละก็พาผมมาในที่ๆผมจะได้ก่อร่างสร้างตัวใหม่ มีตัวตนที่เเท้จริง เเละทำคุณประโยชน์ให้ประเทศชาติ
สองวันต่อมา มีรถคันสีดำขับเข้ามาผ่านรั้วค่ายทหาร ที่ดูใหม่เเละหรู รวมถึงคนขับด้วย คนขับใส่สูทสีดำ ใส่เเว่นกันเดด มีสายหูฟังที่ต่อจากวิทยุที่เก็บอยู่ในเสื้อ ท่าทางมาดเข้ม มีระเบียบ เมื่อรถคันนั้นจอดสนิท ก็มีชายใส่สูท อายุมากกว่า50ก้าวออกมาจากรถนั้น ดูเมื่อว่าเขามาที่นี่เพื่อเอาตัวผม ผมเลยหันหลังก้มไปหยิบกระเป๋าเเละเก็บข้าวของต่างๆ รวมถึงรูปปู่ของผมด้วย
ไม่นานนัก ชายใส่สูทเเก่ๆก็เดินเข้ามาในห้องของผมเเละพูดคุยกับผมสักพัก หลังจากนั้นผมก็ถูกพาตัวให้ไปพร้อมกับชายเเก่คนนั้น
ชีวิตเบบใหม่ของผมมันเริ่มเร็วกว่าที่คิด หวังว่าจะไม่มีอะไรเเย่ลง หรือดีขึ้น...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น