คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
#บทนำ
ภายใต้ท้องฟ้าสีครามยามเย็น เมืองหลวงที่เต็มไปด้วยผู้คนที่สันจรไปมา รถ บ้านเรือน ตึกราม เทคโนโลยีที่พัฒนาขึ้นตามยุคสมัย มีเรื่องราวของเด็กหญิงแฝดคู่หนึ่งในบ้านหลังน้อยกลางเมืองวุ่นวาย ผู้เป็นเจ้าของดวงตาสีครามสุกสกาว หากแต่มันแฝงไปด้วยความเบื่อหน่าย ที่เจ้าตัวถ่ายทอดออกมาของแฝดคนหนึ่ง ริมฝีปากบางอมชมพูดึงดูดใจ และ จมูกเรียวโด่ง ใบหน้ารูปไข่ ผิวที่ขาวราวหิมะ ผมดำยาว เหมือนกันเด๊ะหามีที่ติได้โดยรวมแล้วเธอทั้งคู่ดูน่ารัก และสวย ยากที่จะมีคนแยกพวกเธอออก หากแต่เธอคนใดคนหนึ่งไม่ ทำหน้าเบื่อหน่ายจนใบหน้าบิดเบี้ยว เกินคณา แต่ความน่ารักก็ไม่ได้จางหายไป
"เซร่า! เซร่า!" คนถูกเรียกสะดุ้งเล็กน้อยในขญะที่กำลังเหม่อหลังจาก ถูกเรียกจากเสียงแหกปากจากชั้นล่างดังขึ้น ซัสเซร่า เลอเพรคอน คือชื่อของเธอนั้นเอง
"อะไร เรียกอยู่ได้! เซเรีย" เซร่าตอบกลับพร้อมอารมณ์ฉุน หลังจากตกใจจากเสียงของแฝดตัวเอง ซัสเซเรีย เลอเพรคอน ชื่อของแฝดอีกคนนั้นเอง
"จะกินมั้ยอะข้าวอะ"
เซร่าไม่ตอบอะไรแต่ เดินลงมาเป็นคำตอบแทน
กลางบ้านเล็กๆมีโต๊ะกินข้าวที่ถูกจัดวางไปด้วยอาหาร ต่างๆ และผู้นั้งทั้งหมด4คนรวมเธอด้วยก็เป็น5คน จานข้าวถูกจัดไว้อย่างพอดี สำหรับ5คน
"เธอทำอะไรอยู่ข้างบนหน่ะ"ผู้เป็นพี่ชายคนโตของบ้านถามขึ้น
"นั้ง" เธอตอบแต่ไม่มองหน้าเพียงแต่ตักอาหารใส่จาดตัวเองเท่านั้น
"เด็กนี่- -*"
"ฮึ ฮึ คึคึ 555" มีแต่เสียงหัวเราะ กับท่าทีของพี่ชายหลังจากถูกน้องกวนโอ้ย รวมทั้งคนกวนที่แอบยิ้มคนเดียว
ภายในครอบครัวเลอเพรคอนมีเพียงพี่น้อง5คน พ่อแม่ ของพวกเขานั้นประสบอุบัติเหตุตั้งแต่3ปีที่แล้ว พวกเขาเกือบได้อยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหากแต่ไม่มี อาเคตัส ญาติห่างๆเพียงคนเดียวที่ค่อยดูแล พวกเขาคงไม่ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าแน่ แต่ อาเคตัส นานๆทีถึงจะมาเยี่ยมเพราะเขาต้องไปทำงานต่างประเทศ พวกเขาอาศัยภายในบ้านเก่าที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ หลังจากที่พวกเขาเสีย ภายในบ้านจึงมีกัน5คน
คนโตสุดของบ้านอายุ18 เซโก้ เลอเพรคอน เป็นพี่ที่ดีขี้โมโหและน่าแกล้งที่สุด หลังจากที่พ่อกับแม่จากไปเขาทำงานพิเศษอย่างหนักเพื่อแบ่งเบาภาระจากอา แถมยังเป็นซิสค่อนอีกต่างหาก(โรคห่วงน้องสาวเกิน) อีกตะหาก
คนที่สอง ซิวเมอร์ เลอเพรคอน อายุ17 ไม่ค่อยพูดแถมรูปร่างขี้โรค ขี้เซา ใส่แว่นหนาเตอะ เก่งไปหมดทุกเรื่องแต่ติดที่เดียวคือ ไม่ทำอะไรจริงจังซักที
คนที่สามคือเซร่าและเซเรีย อายุ16 เป็นแฝดหญิงในบ้าน พวกเธอไม่ต่างกันเลยแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน แต่พวกเธอไม่ชอบคนที่แยกพวกเธอไม่ออกเท่าไหร่เพราะมันน่ารำคาญ แต่นั้นคือเรื่องสนุกเพราะพวกเธอก็ชอบที่ใครๆต่างก็แยกพวกเธอไม่ออกเช่นกัน
คนสุดท้ายของบ้าน ซีส เลอเพรคอน อายุเพียง4ขวบ มันแย่ที่พ่อแม่จากไป ตั้งแต่เขายังเล็ก นั้นไม่ใช่ปัญหา เพราะทุกคนในบ้านต่างก็เอาใจใส่เขานั้นเอง
ติ้ด ติ้ด ติ้ด....
เอ๋ _ ?
"เห้ยยยยย! ถึงเวลาเข้ากะ แล้วนี้" เสียงพูดพร้อมกันดังขึ้น ฝาแฝด
"รีบกิน รีบไปเร็วเข้า!" พี่คนโตของบ้านพูดขึ้น
ชั้นต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ที่ร้านเบเกอรี่ แต่ตอนนี้ชั้นสายแล้ววว >0<
หลังจากก้มหน้าก้มตากินข้าวดุจจรวจเสร็จ
"เซเรีย ไปกันเหอะ"ชั้นบอกกับแฝดตัวเองก่อนจะวิ่งออกไปรอที่หน้าบ้าน
"อ๊ากกกก รอชั้นด้วยเด่"
"เร็วเข้าเราสายแล้วนะ"
"รู้แล้วหน่า ชั้นหาเสื้อแปป"
หลังจากที่เซเรียออกมา เราพากันวิ่งไปที่สถานีรถไฟไม่ไกลไม่ใกล้ เพื่อไปร้านเบเกอรี่ดุจความเร็วแสง จริงๆเราเดินไปก็ได้แต่วันนี้ชั้นสายแล้วเลยต้องขึ้นรถไฟ
"ลีน่าจัง ขอโทษนะพวกชั้นมาสาย"ชั้นพูดกับเจ้าของร้านที่ชั้นทำงาน หลังจากที่วิ่งเข้ามา
"อุ๊หว๊าาา ไม่เป็นไรจ๊ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็ว "เธอเอามือแตะปาก ท่าทางตกใจก่อนจะให้พวกเราไปเปลี่ยนชุด เธอใจดีชะมัด
ในร้านเบเกอรี่นอกจากลีน่าจัง เจ้าของร้านแล้ว มีชั้นกับเซเรีย เบลนิก้า และ บาร์นี่ ชั้นกับเซเรียอยู่กะเดียวกัน6โมงถึง2ทุ้ม แต่ เบลนิก้า กับ บาร์นี่ อยู่กะ4โมงถึง6โมง พวกเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน และพวกเราสนิทกันมาก ชั้นว่าพวกเขาต้องกลับไปนานแล้วแน่ เพราะลีน่าจัง ดูวุ่นวายกะการจัดวางขนมเหลือเกิน= =
"ทั้งหมด 250 พีชค่ะ"
"นี้ครับ"เขายื้นเงินมาให้ ชายหนุ่มท่าทางไฮโซ ใส่สูท สวมหมวกทรงสูง และ สวมถุงมือ บรรนยากาศรอบๆตัวเขาทำชั้นขนลุกแฮะ= =
"รับมาก300 พีชนะคะ"ชั้นรับเงินมาก่อนจะ คิดตังทอน
"นี้เงินทอ.....น ค่ะ???"หืมมมม เข้าหายไปแล้ว
ชั้นก้มหน้าคิดตังแปปเดียวเงยหน้าขึ้นมา เข้าหายไปแล้ว จะเป็น ผี ก็คงไม่ใช่ ผีที่ไหนให้ตังได้ล่ะ ชั้นก้มมองเงินทอนในมือ ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋าตัวเอง เอาวะ ทิปตูละกัน-w-
"ยิ้มอะไรของเธอหน่ะ"เซเรียพูดขึ้น
"ชั้นน่ารัก"
"ถูก ถ้าเธอน่ารัก ชั้นก็น่ารัก "เซเรียพูดก่อนจะเดินเข้าไปหลังร้าน
หึหึ.. ชั้นไม่แบ่งเทอหรอก คึคึ
"เธอ ต้องแบ่ง อย่าคิดนะว่าชั้นไม่รู้ หึหึ" เซเรียชะโงกหัวออกมาจากประตูทางไปหลังร้านก่อนจะพูดเหมือนรู้ทัน
-*- "รู้ได้ไงแว้"
"ชั้นเป็นแฝดเธอเชียวนะ 5555" เธอหัวเราะก่อนจะกลับเข้าไป
ชิยัย บ้า ก็ได้แต่แอบคิดในใจหล่ะหว้า
เซร่าพึมพัมในใจก่อนจะสายหัวไปมา แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ
อุ๊หว่าาาา บทนำ เสร็จแล้วนะตัว ไว้จะแต่งยาวๆตอนนี้คิดไม่ออก 555 แปะไว้ก่อน
ความคิดเห็น