คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 --- When You PAIN
……….Sensibility Project………
Chapter: 1
Rate: PG-15
Episode Title: When You PAIN…
Note: Save me and be careful like a fire.
……….SAVE ME……….
เสียงซุบซิบนินทา...
ข่าวลือหนาหู...
หรือว่าเรื่องจริง...
“พี่ยองแจเลิกกับแฟนอีกแล้วว่ะ...”
ก็แค่ ยู ยองแจ เลิกกับแฟนมันน่าสนใจตรงไหน? นั่นสิ... เรื่องแค่นี้ทำไมถึงได้ดึงดูดความสนใจของเขาได้ขนาดนี้ หรือเป็นเพราะว่าเขาเองก็แอบชอบพี่คนนั้น...
พี่รหัสหน้าหวาน...
“จริงมั้ยวะไอ้แด้? พี่ยองแจโสดแล้วจริงอ่ะ?”
ถามเรื่องยองแจจากแดฮยอนแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา... ในเมื่อคำตอบที่ได้มักจะมีแค่ข่าวเท็จ ยู ยองแจ เคยมีแฟนซะที่ไหนกันล่ะ ทุกอย่างเฟคหมด! แดฮยอนไม่อยากให้ใครเข้าใกล้พี่รหัสของตัวเองแม้แต่เพียงคืบ!
“ไม่อ่ะ... ตอนเช้ากูยังเห็นพี่ยองแจนั่งกินข้าวกับพี่ฮิมชานอยู่เลย เห็นรักกันดี...”
ตอแหลขั้นปรมาจารย์ คิม ฮิมชานมันก็แค่ผู้ชายหน้าหล่อที่แดฮยอนยกขึ้นมาเป็นข้ออ้าง ถ้ามันจ้องจะงาบพี่ยองแจเหมือนกับไอ้พวกแร้งที่รุมทึ้งเขาอยู่ตอนนี้ละก็... อย่าได้หวังว่ามันจะได้เข้าใกล้พี่ยองแจ!!
“โหย~ อิลฮุนอา... ข่าวมึงมั่วอีกแล้วครับ ไอ้สัส!”
เป้าหมายเปลี่ยน... จากที่เหล่าชายหนุ่มคอยจะซักไซ้แดฮยอนกลับกลายเป็นช่วยกันรุมสะกำ จอง อิลฮุน ผู้ให้ข่าวสารแบบผิดๆ จนผู้ชายกว่าค่อนมหาลัยพากันดีใจเก้อกันเป็นแถบ...
ก็แหม่.... ยู ยองแจ น่ะดีกรีเดือนมหา’ลัยเชียวนะ แต่ทำไมสวยกว่าดาวก็ไม่รู้เหมือนกัน
รู้ว่าพี่ยองแจคือเป้าหมายที่ไกลมาก แต่นี่แดฮยอนซะอย่าง เรื่องแค่นี้มันง่ายกว่าปลอกกล้วยเข้าปากซะอีก ยูยองแจเป็นนางฟ้าแล้วไงอ่ะ จะบีบให้ปีกหักคามือแดฮยอนก็ย่อมได้ แต่ไม่ทำ...
เพราะพี่ยองแจน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด...
“แดฮยอน!! กูมีคำถาม”
อิลฮุนผู้ที่เพิ่งจะรอดพ้นออกมาจากเงื้อมตีนเพื่อนๆ คลานดุ๊กดิ๊กๆ เข้ามาหาแดฮยอนด้วยความเร็วแสง เกาะขาเพื่อนแล้วเงยขึ้นไปมองพร้อมกับทำหน้าตาคาวาอี้~
“ถามว่า?”
“กูเห็นพี่ฮิมชานชอบตัวติดกับพี่ยงกุก... มันคงไม่ได้เป็นรักซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรแบบนี้ใช่ป่ะ...”
“แบบไหน?”
คำพูดคลุมเครือของเพื่อนทำให้แดฮยอนอยากจะเอามือสากๆ ของตัวเองดันใบหน้าที่วางคางเกยอยู่บนขาออกไปให้พ้นสายตา แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าอิลฮุนมันเกาะแน่นหนึบซะยิ่งกว่าปลิง
“ก็แบบพี่ยงกุกแอบชอบพี่ฮิมชาน แล้วกำลังวางแผนตีท้ายครัวพี่ยองแจไง~”
เออ... ความคิดเข้าท่า ไปแต่งนิยายขายพล็อตคงถูกใจกรรมการ แต่คำถามแม่ง... โคตรจะไม่ถูกใจแดฮยอน!!!
“คิดมากไปแล้วมึง เขาเพื่อนกัน!!”
ไหนๆ ก็โกหกแล้วก็เอาให้มันสุดๆ ไปเลยแล้วกัน...
“โห~ ความรู้มึงนี่แอดว๊านซ์กว่ากูอีกเนาะ”
“สัส! นั่นพี่รหัสกู”
ว่าเสร็จก็สะบัดเพื่อนออกจากหน้าขา ลุกขึ้นสะพายกระเป๋าแล้วรีบเดินหนีชาวคณะของตนเองอย่างเร็วรี ขืนอยู่นานกว่านี้โดนซักจนเปื่อยแน่ๆ
ก็แค่เรื่องของพี่ยองแจ ทำไมต้องสนใจกันขนาดนั้นด้วยวะ?!
ถึงจะมีฐานะเป็นแค่น้องรหัสแต่แดฮยอนแม่งหวงยิ่งกว่าแฟนซะอีก!!
……….SAVE ME……….
พี่ยองแจเป็นคนน่ารักก็จริง...
แต่จะมีใครที่รู้ลึกเท่าแดฮยอนบ้าง...
พี่ยองแจน่ะ โมโหร้ายสุดๆ
โครม!!!
นั่นไง... พูดจบยังไม่ทันถึงวินาทีพี่แกเล่นพังทีวีเป็นเครื่องๆ ทำไมน่ะหรอ... พี่ยองแจอกหักมาครัช!
“เห้ย!! ใจเย็นดิพี่ พี่ยงกุกกับพี่ฮิมชานเค้าจะรักกันก็ปล่อยเค้าไปดิ พี่จะเดือดร้อนทำไมครับ?”
“หุบปาก จองแดฮยอน!!!”
=_=) ถึงแดฮยอนจะเป็นน้อง อายุอ่อนกว่าสองปี แต่แม่งมาขึ้นเสียงใส่อย่างนี้ต่อให้เป็นน้องกว่าสิบปีแดฮยอนก็ไม่ทน!!
“อั่ก!”
แผ่นหลังบางกระแทกลงกับเตียงนอนอย่างจัง... เอาตรงๆ มันก็รุนแรงอยู่ในระดับหนึ่งนั่นแหละ ใบหน้าหวานเหยเกเพราะความจุก... จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งแต่กลับมีร่างของน้องรหัสนั่งค่อมอยู่ซะแล้ว
“พูดดีๆ มันจะตายรึไงยองแจ ทำไมต้องทำลายข้าวของด้วยวะ?!”
“ก็นี่มันห้องกู!!”
“รู้ครับ แต่ทำแบบนี้พี่ยงกุกมันไม่รู้ด้วยหรอกนะ รักมันก็ไม่ชิงบอกมันไปก่อนวะ แล้วเป็นไง? มันไปได้กับพี่ฮิมชานแล้วค่อยมาสำนึก!!”
อยากรู้ความจริงมั้ย? จะเล่าให้ฟัง...
ความจริงข้อที่ 1 คือแดฮยอนเที่ยวไปบอกคนอื่นว่ายองแจเป็นแฟนกับฮิมชานเพราะกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาจีบยองแจ
ความจริงข้อที่ 2 ยูยองแจกับคิมฮิมชานเป็นเพื่อนกัน และแน่นอนว่าเพื่อนอย่างมันสองคนไม่กินกันเองแน่ๆ
ความจริงข้อที่ 3 คิมฮิมชานเพิ่งตกลงปลงใจคบกับบังยงกุก คนที่ตามจีบตัวเองมาตั้งแต่เข้ามหา’ลัย อาจเป็นเพราะพี่แกเพิ่งค้นพบความหล่อที่ซ่อนอยู่ภายใต้เหงือกคล้ำๆ นั้นหรือเปล่าแดฮยอนเองก็ยังไม่เข้าใจ
และความจริงข้อสุดท้าย...
ยูยองแจเองก็แอบชอบบังยงกุกมาตั้งแต่เข้ามหา’ลัยแล้วเหมือนกัน...
ทายซิ... ใครเจ็บสุด
“ถ้ากูบอกว่ากูชอบมัน แม่ง... คงเป็นอะไรที่เหี้ยสุดๆ อ่ะ”
“ถ้ารู้ว่าแม่งเหี้ย มึงก็เลิกชอบมันได้แล้วครับพี่!”
แดฮยอนเป็นเด็กปากร้ายที่ยองแจไม่เคยคิดจะถือสา ถือไปก็เท่านั้นเด็กอย่างมันไม่วันสำนึกหรอก แล้วที่ปล่อยให้มันค่อมตัวเองอยู่อย่างนี้ก็อย่าคิดว่ายองแจยอม...
มันก็แค่ความเคยชิน...
มั้ง...
“หุบปาก...”
“หุบอยู่แล้วครับ ฮึ~”
~
มันก็ชอบหุบปากด้วยวิธีเดิมๆ ปากปิดปาก... ยองแจไม่ห้าม... ไม่รู้จะห้ามไปทำไม และแดฮยอนเองก็ไม่รู้จะหยุดไปทำไมในเมื่อเจ้าของริมฝีปากอิ่มนี้ไม่เคยผลักไสเขาเลยซักครั้ง
“อ๊า~”
แค่จูบไม่เคยจะเพียงพอซักที ทุกครั้งมันต้องเกินเลย... เสื้อนักศึกษาหลุดลุ่ยเผยผิวกายนวลเนียน ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วเรือนกายอ่อนนุ่ม อาภรณ์ถูกปลดเปลื้องออกไปทีละชิ้น... ทีละชิ้น... จนไม่เหลือสิ่งใดไว้กำบังร่างกาย
“แด... อึก.... ยอนอา”
ไม่ว่าปลายนิ้วแกร่งจะลากผ่านส่วนใดกายบางก็ตอบสนองไปซะหมด คุ้นเคย... ชิน... หรือว่าชอบ
คำตอบนี้มันอยู่ในใจของทั้งสอง...
เพียงแต่ว่าใครจะเป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อน...
แค่นั้นเอง...
……….SAVE ME……….
ยูยองแจ ชอบ บังยงกุก...
เรื่องนี้มีแค่ จองแดฮยอน คนเดียวที่รู้...
‘ถ้าพี่เจ็บก็บอกผมนะ ผมจะมาอยู่เป็นเพื่อน’
และทุกครั้งที่ยองแจรู้สึกเจ็บ มันก็จำเป็นต้องโทรหาแดฮยอนอย่างที่เด็กนั่นเคยบอกเอาไว้ ที่จริงนั่งเจ็บอยู่คนเดียวก็ได้ แต่การมีใครซักคนมานั่งเป็นเพื่อน คอยปลอบใจและให้คำปรึกษามันคงดีกว่าที่จะต้องมานั่งอมทุกข์ไว้แค่คนเดียว
อย่างน้อยการที่มีแดฮยอนอยู่ข้างๆ มันก็ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ
จากที่นั่งปลอบใจอยู่ห่างๆ....
แต่บัดนี้มันกลับกลายเป็นใกล้ชิดอย่างไม่ต้องมีเสื้อผ้ามาขวางกั้น...
ยูยองแจ เป็นของ จองแดฮยอน
อยากพูดแบบนั้น... ร่างนุ่มนิ่มของยองแจที่นอนซบอยู่ในอ้อมกอดนี้แดฮยอนอยากจะตีตราจอง แต่แค่จะสร้างรอยรักบนร่างสวยงามนี้ซักครั้งแดฮยอนก็ยังไม่เคย...
แดฮยอนอยากให้ยองแจดูขาวสะอาดแม้ว่ามันจะโปะบางๆ ทับความสกปรกนี้ไว้ก็เถอะ
“ครั้งนี้ฉันไม่เจ็บแล้วล่ะแดฮยอน”
“หือ?”
“ฉันไม่เจ็บเลย...”
ไม่เจ็บแล้วจะทำลายข้าวของทำไมวะ...
“แต่ตอนนี้ฉันโคตรจะโมโหเลยว่ะ ความรู้สึกที่มีต่อนายมันคืออะไรกันแน่วะ? เพราะนายเลย!! ทีวีฉันถึงได้พัง!”
อ๋อ... ที่ทีวีพังเป็นเพราะกูว่างั้น... ยองแจแม่ง...
“รับผิดชอบด้วย!!”
“พูดดีๆ ก็ได้ครับ ผมก็นอนอยู่ใกล้แค่เนี้ยะ ไม่ต้องตะโกน เดี๋ยวน้องชายตื่น!”
=///=)
ดวงตาเฉี่ยวเหลือบมองลงไปยังกายเบื้องร่างของเขาทั้งสองแล้วเป็นอันต้องทำให้ใบหน้าหวานแดงขึ้นมาเป็นริ้วๆ ถึงยองแจไม่ได้ไร้เดียงสาแต่มันก็ต้องกระดากอายกันบ้างละวะ!!
ก็เล่นแก้ผ้านอนกอดกันอยู่บนเตียงแบบนี้...
แถมผ้าห่มก็ร่วงไปอยู่ข้างล่างจนหมด...
“แล้วจะให้รับผิดชอบยังไง? จะเอาจอสองร้อยนิ้วแปะผนังเลยมั้ย?”
พูดไปก็ไล่สูดดมความหอมบนปรางค์แก้มเนียนไป คนหน้าหวานก็ไม่วายไร้จริตแสร้งทำเป็นเอียงหลบนิดๆ พอให้ดูน่ารัก
แต่อยากจะบอก ต่อให้ยองแจไม่ต้องทำอะไรแดฮยอนแม่งก็หลงหัวปักหัวปำแล้ว!
“ไม่เกี่ยวกับทีวี แค่ช่วยฉันหน่อย...”
“....”
“ช่วยทำให้ฉันแน่ใจหน่อยว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย”
“....”
“แล้วก็ช่วยทำให้ฉันแน่ใจว่านายรู้สึกยังไงกับฉัน”
สำหรับแดฮยอนไม่ต้องรอหรอก คำว่ารักพร้อมจะบอกออกไปเต็มที่ แต่ถ้าบอกตอนนี้ก็เสียเปรียบน่ะสิ แดฮยอนรู้ทุกอย่างแต่ยองแจไม่รู้หัวใจตัวเองซักที...
“ยองแจ... พี่รู้ใช่มั้ย?”
“รู้?”
“รู้ว่าเมื่อไรที่พี่เจ็บผมก็จะอยู่ข้างๆ พี่ ตอนนี้ผมก็อยู่ข้างๆ พี่”
“....”
เรื่องจริงที่ยองแจเพิ่งค้นพบ... เมื่อไรที่จิตใจเศร้าหมองข้างกายก็ยังคงเป็นแดฮยอนที่คอยปลอบใจ ทำไมเมื่อก่อนไม่สังเกตนะ?
“ผมจะช่วยพี่... แต่ตอนนี้ช่วยผมหน่อยได้มั้ย?”
“ได้สิ”
แดฮยอนทำเพื่อยองแจมาตั้งเยอะ ตอบแทนนิดๆ หน่อยๆ คงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง...
“เบียดตัวเข้ามาซะน้องชายตื่น...”
นิดๆ หน่อยๆ
“ยั่วหรอครับพี่ยองแจ~”
คงไม่เสียหาย
“ช่วยหน่อยนะ”
อะไรหรอกมั้ง...
“อยากปลดปล่อยในตัวพี่ยองแจ~”
พ่อง!!! เด็กเปรต!!!
……….SAVE ME……….
“กูว่าคราวนี้พี่ยองแจเลิกกับพี่ฮิมชานแล้วจริงๆ ว่ะ พี่ยงกุกกับพี่ฮิมชานอ่ะกิ๊กกันแน่นอน!!”
ไอ้ห่าพวกนี้ก็ชอบแส่เรื่องพี่ยองแจแม่งทุกวัน
อย่าให้ทนไม่ไหวนะ...
“จริงมั้ยวะไอ้แด้?”
“อือ...”
“เชรดดดด นางฟ้ากูโสด งั้นกูเตรียมเสียบ”
อย่าให้กูทนไม่ไหวนะ!
“เสียบเหี้ยอะไร พี่ยองแจอ่ะ”
“....”
ชายหนุ่มนับสิบเงียบเสียงร้องฟังสิ่งที่แดฮยอนจะพูด ใบหน้าของแต่ละค่อยๆ ร่นระยะห่างเข้ามาจนแทบจะชิดแดฮยอนที่นั่งยกยิ้มแบบแปลกๆ
“พี่ยองแจอ่ะ ของกู!!!”
“!!!”
ก็บอกแล้วว่าให้ทนไม่ไหวนะ...
น้องรหัสบ้าบออะไร...
แดฮยอนไม่ได้หวังแค่นั้นมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว~
………SAVE ME……….
When You PAIN
เมื่อไรที่ยองแจเจ็บปวด แดฮยอนจะอยู่ข้างๆ ยองแจ
________________________________________
สวัสดีค่า หนีมาเปิดเรื่องใหม่ >< คันไม้คันมือ แดแจ แฟนเซอร์วิสขนาดหนัก ฟิคเรื่องนี้แด่ชิปเปอร์แดแจที่หาฟิคอ่านไม่เจอ เอาจริงๆ ก็เราคนหนึ่งล่ะ หาอ่านไม่ได้ก็แต่งเองซะเลย ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ เราไม่ดอง เราเดินไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว ฟิคเรื่องนี้ไม่ใสนะ บอกไว้ก่อนเลย มันค่อนข้างจะติดเรท เรทเลยล่ะ =////=) ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ #พี่แจกับน้องดอน
ความคิดเห็น