ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Don't Irritate อย่ากวนตีนกูได้มั้ย

    ลำดับตอนที่ #1 : Don't Irritate อย่ากวนตีนกูได้มั้ย Intro

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 57


    Don't Irritate อย่ากวนตีนกูได้มั้ย Intro



    ช่วงฤดูร้อนในวันปัจฉินนิเทศผมที่กำลังหลงทางมองเห็นนางฟ้าคนหนึ่ง กำลังยืนหันหน้าเข้าหาดอกซากุระที่ผลิดอกออกผลร่วงโรยลงมาสร้างความสวยงาม และบรรยากาศน่าจรรโลงใจให้กับผู้พบเห็น

     

     

     

     











    "เซฮุนนาาาา"

    คิ้วของผมกระตุกตงิดๆ ใครวะคนกำลังดูอนิเมะฉากที่พระเอกเเม่งเจอนางเอกแล้วก็ตกหลุมรัก ที่ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆแม่งก็งี้ตลอดอ่ะ

     

    "เซฮุนนาาาา"

    "ฮะ ใคร!!"

    "เซฮุนนาาาา"

    "ครับ"

    "เซฮุนนาาาา"

    "ว่าไง"

    "เซฮุนนาาาา"

    "เฮ้ย ก็ถามว่าใคร"

    "เซฮุนนาาาา"

    - -^ ฮ่ะ นี่กวนตีนกูอยู่หรอ

    "เซฮุนนาาาาาา"

    "โว้ย !!!ไม่ทนแม่งละ"

    หลังจากที่ตะโกนคุยกับแม่งอยู่นานผมก็ลงจากชั้นสองของบ้านมาตามเสียงที่ออกจะหวานผสมไปด้วยความอบอวนของรอยตีน (?) 

     

    เอ่อ ผมหมายถึงกวนตีน

     

    นี่ถ้าคนเรียกกูหน้าตาไม่ดีนะ กูจะถีบส่งให้

     

    "เซฮุนน่า!!"

    พอผมลงมาถึงชั้นล่างปุ๊บก็มีใครไม่รู้วิ่งเข้ามากอดผมซะหายใจแทบจะไม่ออก

     

    เอิ่ม ดีออกครับ กูจะตายแล้วครับ

     

    "เฮ้ย มึงเป็นใครเนี่ย -*- "

    "เซฮุนน่า จำเสี่ยวลู่ไม่ได้หรอ"

    "ไม่ได้"

    ปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย ก็มึงเป็นใครกูไม่รู้จัก

    "ฮึกๆ T T"

    อ้าวเฮ้ย มึงร้องไห้ทำไมเนี่ย

     

    "จำไม่ได้จริงอ่ะ"

    "เออ"

    "พูดงี้ระวังเจอตีนนะจ๊ะ"

    ได้ข่าวว่าตอนแรกมึงเรียกกูเซฮุนน่าๆๆ นะ = =

    "นี่มึงบุกรุกบ้านกูอยู่นะ"

    "อ้าว หรอ เห็นคุณป้าบอกให้กูเข้ามาเลย"

    " - + "

    "อย่าพึ่งอึน กูรู้จักมึง เก็ทป่ะ"

    เก็ท พ่องงงง

    "กูจะถามมึงตรงๆนะ อ่านปากกู"

    "................."

    "มึง เป็น ใคร"

    " =_=^"

    "....."

    "กูเป็นเพื่อนมึงตอน 6 ขวบ"

    "......"

    "อะไรไม่เชื่อกูหรอ"

    เอออออออออออ

     

    ถึงปากจะไม่ได้พูดออกไป แต่ในใจกูตะโกนอยู่นะจ้ะ

     

    "อะไรกัน ตอนนั้นมึงยังจูบกูอยู่เลย"

     

    "ฮ่ะ กูเสียตัวให้มึงแล้ว"

    "จูบ จ่ะ จูบ - -"

    "โอเค กูจะเชื่อมึงได้ยังไงมึงเป็นใครก็ไม่รู้เข้ามาในบ้านกูเนี่ย"

    "อ้าว แล้วทำไมมึงยืนคุยกับคนแปลกหน้าล่ะ"

    เออว่ะ -*- เถียงไม่ออก

    "มึงกวนตีนกูหรอ"

    "ว้า แย่จัง มึงโง่ให้กูกวนตีนอยู่ตั้งนาน ^^"

    "เอ่อะ *0*" 

    กะ กูตามมันไม่ทัน

    "ช่างเถอะกูต้องกลับแล้ว แล้วเจอกันนะจ้ะ ^^"

     

    พูดจบก็ยื่นมือมาลูบคางผมแล้วเดินออกจากบ้านผมไป ในขณะที่ผมอ้าปากค้าง งงกับสถานการณ์เมื่อกี้

     

     

    อ่ อะ อ่ะ ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

     

    อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ กูจะ กูจะ กูจะ กูจะ

     

     

     

     


















    ไม่รู้โว้ยยยยยยยยยยยยย







    *****************************

    เป็นไง เม้นหน่อย แต่งมามั่วๆ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×