สิ่งธรรมดาสามัญ

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อขนมปังเหลือเพียงขอบ

เมื่อขนมปังเหลือเพียงขอบ



คุณเคยสงสัยหรือไม่ทำไมเวลากินขนมปังเรามักจะเหลือขอบของมันไว้เสมอ

เเล้วถ้าวันนึงขนมปังเหลือเเต่ขอบขึ้นมาหละ  เราจะทำยังไง ?




คนที่ไม่ชอบกินขอบขนมปังมีมากมาย


คนที่ขอบกินขอบขนมปังก็มีอยู่เหมือนกัน


.................


 ถ้าเปรียบการใช้ชีวิตเหมือนการกินขนมปัง


คนที่มักจะกัดเนื่อนุ่มๆ  ของมันเป็นคำเเรกเเละเหลือขอบของมันที่คิดว่าเเข็ง  เเละไม่น่าจะอร่อยนัก  

คนกลุ่มนี้คงเหมือนกับเด็กน้อยไร้ซึ่งประสบการณ์
 
มองโลกตามคำบอกเล่าเชื่อในสิ่งที่ได้ยินต่อ ๆ  กันมา 

ไม่เคยเเม้เเต่จะลองค้นหาความจริงเลยว่า.......

เเท้ที่จริงนั้นขอบขนมปังมันเเข็งจริงหรือ ?



ส่วนคนที่มักจะกัดขอบขนมปังเข้าปากเป็นคำเเรกเสมอ  

คงเปรียบได้กับคุณปู่อายุ 80 ผู้ที่มองโลกใบนี้มายาวนาน

เขาสั่งสมประสบการณ์ไว้มากมาย  ไม่มองโลกตามคำบอกเล่า

ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินต่อ ๆ กันมา

เเละอยากลองพิสูจน์ดูสักครั้งว่า......

.....เเท้ที่จริงเเล้วขอบขนมปังมันเป็นอย่างไร
 

     
วันนั้นเมื่อนานมาเเล้วเขาจึงตัดสินใจกัดขนมปังในมือ  เเละในวินาทีต่อมาเขาก็ได้คำตอบว่า......

......เเท้จริงเเล้วขอบขนมปังมันไม่ได้เเข็ง  เพียงเเต่มันนุ่มน้อยกว่าเนื้อของมันเท่านั้นเอง




.......ถ้าหากวันนั้นมาถึง  วันที่โลกไร้ขนมปังเนื้อนุ่ม.....


 

                            
                    ...... อีกครั้งกับชีวิตที่เหมือนการกินขนมปัง

คนที่เคยสัมผัสเเต่เนื้อนุ่ม ๆ ของมันคงหวั่นใจน่าดู

เขาไม่รู้ว่าต้องกินขนมปังที่มีเเต่ขอบยังไง

ไม่รู้เเม้กระทั่งว่าต้องกัดมันจากตรงไหน


เเละไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยว่าในโลกที่ขนมปังเหลือเพียงขอบมันเป็นยังไง


.....เพราะเขายังติดอยู่วันอดีตที่สวยงาม

.....อยู่กับปัจจุบันที่ฉาบฉวย

.....คิดถึงอนาคตที่สวดหรู


เพราะอย่างนี้เองเขาจึงนึกหน้าตาของโลกที่ขนมปังที่เหลือเพียงขอบไม่ออกเลยว่า....  

มันหน้าตาเป็นยังไง ?





ส่วนคนที่มักจะกัดขอบของมันเข้าปากเป็นคำเเรกเสมอ

เขาคงเลยลองจินตนาการมาเเล้วหละว่าโลกที่ขนมปังเหลือเเต่ขอบมันเป็นยังไง


.....เพราะเขารู้ว่าอดีตคือสิ่งที่ไม่เคยเเก้ไขได้  

.....ปัจจุบันคือความเป็นอยู่ที่เต็มไปด้วยความไม่เเน่นอน

.....เเละอนาคตคือสิ่งที่ไม่อาจคาดเดา







เเละเเล้ววันนั้นก็มาถึง  วันที่ขนมปังเนื้อนุ่มหายไป.........





......คุณปู่อายุ 80 ที่มักจะกัดขอบขนมปังเป็นคำเเรกจะยังหยัดยืนอยู่ได้ท่ามกลางการเปลี่ยนเเปลง

เพราะพวกเขาเหล่านี้ได้เคยรับรู้มาเเล้วว่าขอบขนมปังมันเป็นอย่างไร.....



.....เด็กน้อยไร้ประสบการณ์ผู้ที่มักจะลิ้มลองเฉพาะเนื้อนุ่มๆ ของมัน

พวกเขาจะอยู่กันอย่างไรในวันที่ขนมปังเหลือเพียงขอบ....






                                           จงเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน.....
  
                 ........เพราะชีวิตคือความไม่จริง ไม่เเท้  เเละไม่เเน่นอน
  



                                            
                                                                .....ขอให้อร่อยกับขอบขนมปัง