คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : | Again | 0
เช้าอีกวันที่แสงอาทิตย์สาดส่องลอดเข้ามาทางผ้าม่ายลายโดราเอมอนสีฟ้าสดใส เป็นการปลุกคนตัวเล็กที่นอนคุดคู้อยู่บนที่นอนลายการ์ตูนเรื่องเดียวกับผ้าม่านต้องลืมตาเล็กๆขึ้นมาด้วยสีหน้ามึนๆพร้อมกับปรับโฟกัสตาให้พร้อมรับกับแสงยามเช้าวันใหม่
คนที่เคยนอนอยู่บนที่นอนตอนนี้กลับลุกขึ้นมาบิดกายไปมาพร้อมลุกขึ้นเตรียมตัวเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวไปโรงเรียนเช้าๆต้อยรับเปิดเทอมกับเขาบ้าง ถ้าไม่นับวันเปิดเทอมก็แทบจะนับวันที่ร่างเล็กคนนี้ไปโรงเรียนเช้าไม่ถูกเลยเพราะไม่มีให้นับ แต่ก่อนที่ขายาวขนาดกะทัดรัดจะได้ก้าวไปไหนตาเรียวก็หันไปเจอกับบ้านข้างๆที่กำลังขนข้าวขนของเข้าบ้านกันตั้งแต่เช้า ก่อนจะได้คิดอะไรร่างเล็กก็ลงมาอยู่ที่หน้าบ้านเรียบร้อยพร้อมตะโกนเรียกคนเป็นแม่เสียงดังลั่นบ้านอย่างที่เคย
“แม่ แม่ครับ แม่”
“ตะโกนอะไรแต่เช้าห้ะ แบคฮยอน”
เสียงดังตะโกนโหวกเหวกไม่หยุดจนหญิงร่างท้วมเดินออกมาจากบ้าน แบคฮยอนรีบสาวเท้าเข้าไปหาทันทีพร้อมจับแขนคนป็นแม่ไปมาเหมือนเด็กๆที่รีบวิ่งไปหาแม่เวลาโดนเพื่อนแกล้งแล้วไปฟ้องผู้ปกครอง
“แม่ ทำไมเขาย้ายเข้าบ้านนั้นอ่ะ”
“เอ้า ถามแปลกๆ เขาก็ย้ายเข้าบ้านเขานะสิ”
“ก็ไหนแม่บอกว่าไม่มีใครจะมาซื้อไง”
“ฉันไปบอกแกตอนไหน เพ้อเจ้อล่ะ ไปรีบไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวได้แล้ว”
สิ้นเสียงคำสั่งคนเป็นแม่ก็หันหลังกลับไปเตรียมอาหารเช้าให้ลูกชายและสามีอย่างที่เคยทำเป็นกิจวัตร ไม่หันกลับมาสนใจลูกชายของตนที่ยืนทำหน้าหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียว
จะให้คนหน้าไหนก็ไม่รู้มาเข้าบ้านจงอินได้ยังไง
|สวัสดี เราชอบดองแต่สัญญาว่าจะไม่ดอง บอกเลยว่าดราม่า บาย|
ความคิดเห็น