{fic exo} zombie war

ลำดับตอนที่ #1 : Zombie war - Intro

Zombie War - Intro . . . ( loading 35%) . . .




เมฆอึมครึมรวมตัวกันและทำท่าเหมือนกับว่าพายุกำลังจะมา.. เช้าวันใหม่ทำให้บยอนแบคฮยอนนักเรียนเกรดสิบเอ็ดไม่ปลื้มเท่าไหร่นัก หาววอดมองบรรยากาศรอบตัวด้วยความหน่ายกับชีวิตสุดๆ แบคฮยอนถูกคุณพ่อที่กำลังจะเดินทางไปอวกาศ.. ซะที่ไหนละ! พ่อไม่แท้ที่กำลังจะเดินทางไปอิตาลี่เมื่อเช้านี้ แบคฮยอนไม่ได้รักใคร่ขนาดนั้นหรอกก็แค่สำนึกที่เขาเลี้ยงมาก็เท่านั้นเองเลยรีบตื่นมาเรียนนี่ไง.. ชีวิตมัธยมปลายนอกจากจะงานยุ่งสุดๆแล้วยังต้องทำนู้นนี่อีก! น่ารำคาญชีวิตแบบนี้ชะมัดเลย

‘’แบคฮยอนอ่า! วันนี้เวรประจำวันนะ ทำไมถึงได้มาสายขนาดนี้’’ คยองซูเพื่อนรักของแบคฮยอนเอง.. เป็นคนที่ร่าเริงสดใสและน่ารักมากๆเลยด้วยล่ะ แบคฮยอนเป็นคนนึงที่แทบจะไม่มีเพื่อนเลยและคยองซูก็คือเพื่อนที่ฉุดเขาขึ้นมาจากขุมนรกนั่น.. ขุมนรกแห่งความเงียบเหงา

‘’แบคฮยอน! เงียบทำไมหา’’ คยองซูทำหน้ายู่ก่อนที่จะดึงมือแบคฮยอนให้เดินตามไปด้วยและไม่รอช้าที่ยื่นไม้กวาดมาให้เขากวาดห้อง..

เวรประจำวันน่าเบื่อ..

‘’แบคฮยอนมาสายอีกแล้ว มัวแต่ฝึกศิลปะบ้าบออะไรของนายรึไง’’  เพื่อนสาวสักคนในห้องทำเสียงงุ้งงิ้งๆใส่เขาเพราะว่าทุกคนรู้ดีว่างานอดิเรกของแบคฮยอนคืออะไร.. พ่อของเขาเป็นนักดาบมาจากญี่ปุ่น และเขาก็สืบต่อเจตนารมณ์นั้นเช่นกัน!

‘’ยุ่งน่า! ทำงานของเธอไปเลยยัยบ้า’’ แบคฮยอนหันไปทำหน้ายุ่งใส่จนเพื่อนๆทุกคนหัวเราะ เกรดสิบเอ็ดห้องเอเป็นเด็กที่น่ารักและร่าเริงทุกคน ทุกคนมีอนาคต.. คุณครูพูดไว้อย่างนั้น

เวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาทีก็ถึงเวลาเข้าเรียน ทุกคนมีการบ้านส่งกันหมด คุณครูยิ้มร่าเริงเหมือนทุกๆวัน..

งั้นเหรอ ?

แกร่ก.. แกร่ก..

เสียงงี่เง่าน่ารำคาญรบกวนหูของแบคฮยอนอย่างสุดชีวิตในขณะที่ครูเคมีกำลังบ่นเรื่องอะไรสักอย่างอยู่ ทำหน้าบึ้งสุดๆก่อนที่จะหันไปถามคยองซูด้วยสายตา.. คยองซูที่รับรู้ถึงเสียงนั้นก็พอจะทำหน้างุนงงไปด้วย

แกร่กกกกกกกกกก..

เสียงเหมือนเล็บที่ขูดกับผนังห้องอาคารหนึ่งของเกรดสิบเอ็ดแน่นอนว่าห้องเอเป็นห้องแรกที่อยู่ชั้นแรกเช่นกันเสียงขูดเล็บนี่ทำให้แบคฮยอนกับคยองซูรำคาญมากพอสมควรกวาดสายตาไปเรื่อยๆเมื่อพบว่าเพื่อนทุกคนแทบจะไม่ได้ยินมันเลยด้วยซ้ำ

‘’คุณยามคะ มีอะไรหรือเปล่า’’ คุณครูที่วางหนังสือลงและสังเกตเห็นชายเสื้อของยามโรงเรียนแกว่งไปมาเหมือนคนเมาใส่อยู่เดินไปตามทางและเสียงขูดเล็บก็น่าจะมาจากยามบ้านั่นแหละ แบคฮยอนถอนหายใจก่อนที่จะหันไปข้างหลังเพื่อดูว่าดาบคู่ใจที่วางไว้ถูกคยองซูเอาไปซ่อนอีกรึเปล่า

‘’เอ่อ.. คุณยาม เมาเหรอคะ?’’ คุณครูเคมีทำหน้างงๆเพราะชายเสื้อที่แกว่งไปมาชวนสยองมากมายเหลือเกิน เด็กนักเรียนในห้องเริ่มมีสีหน้าไม่ดีกันแล้ว คยองซูที่นั่งอยู่รู้ทันทีว่ายามคนนี้อาจจะอาละวาดเพราะเมา..

ตึกก.. แกร่กกก..

‘’กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!’’  เสียงร้องสุดชีวิตของครูเคมีดังขึ้นทำให้นักเรียนในห้องบางคนที่กำลังเล่นโทรศัพท์หรือง่วงนอนอยู่เบิกตากว้าง ยามที่ว่าท่าทางจะเมาพุ่งมากัดเข้าที่คอของคุณครูอย่างแรงจนทำให้เนื้อหลุดออกมา เลือดไหลทะลักยิ่งกว่าท่อน้ำประปาแตกและก็ถูกฉีกกินเรื่อยๆ นักเรียนหลายคนถอยหลังกรูด้วยความตกใจและกรีดร้องอย่างสุดเสียงเช่นกัน

‘’แบคฮยอนหยิบดาบขึ้นมา!’’ คยองซูร้องเตือนแบคฮยอนไม่รอช้าคว้าออกมาและถอยหลังมาเช่นกัน คยองซูที่รีบร้อนก็ถอยออกมา มีเพียงนักเรียนไม่กี่คนที่คิดว่ามันคือแฟนตาซีการแกล้งของคุณครูก่อนที่จะขำสุดเสียง

‘’ไม่ใช่! นี่ไม่ใช่การแสดงของใครทั้งนั้น..’’ คยองซูป้องปากร้องด้วยความสิ้นหวังและหยิบคัตเตอร์อันเล็กของตัวเองขึ้นมาชี้ไปที่ซอมบี้ตัวนั้น มือของเขาสั่นและกำลังหวาดกลัว

‘’แกบ้ารึไงวะ มันจะไปมีได้ยังไง!’’ เพื่อนชายที่อยู่ใกล้ที่คุณครูนอนอยู่หัวเราะ.. จังหวะนั้นเองคุณยามหรือเจ้าตัวแปลกประหลาดในสายตาคยองซูก็ได้ลุกขึ้นมา

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซ!!

มันพุ่งกัดเข้าที่หน้าของเพื่อนเขาอย่างแรงและกัดกินด้วยความหิวโหยเหมือนไม่ได้อิ่มเลยที่กินคุณครูคนนั้นไป แววตาที่เคยสดใสทักทายแบคฮยอนยามเช้าเปลี่ยนเป็นแววตาสีแดงสดโหดร้ายอย่างที่ไม่เคยเห็น แบคฮยอนจับดาบไว้แน่นและเขาก็กลัว.. คยองซูต้องมือสั่นรุนแรงกว่าเดิมทันทีเมื่อเห็นว่าคุณครูท่านนั้นก็ลุกขึ้นมาและกระโดดเข้าจู่โจมนักเรียนอีกแล้ว..

นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน!!

‘’คยองซู ไป!!’’ แบคฮยอนคว้ามือเพื่อนรักมาแล้วดึงออกมาจากฝูงชนและวิ่งไปข้างหลังห้องออกประตูหลัง เสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดและการวิ่งหนีเกิดขึ้นทันทีแต่นักเรียนบางคนกำลังช็อคจึงไม่สามารถหนีได้และเกิดเหตุชุลมุนไปถึงห้องและอาคารอื่นๆทันที

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ!!

แบคฮยอนออกตัววิ่งอย่างแรงและแกว่งดาบเพื่อป้องกันพี่ดิบบางส่วนที่ออกมาจากอาคารแล้วเสียงกรีดร้องและความเจ็บปวดยังดังต่อเนื่อง มือของเขาสั่นไปหมด! นี่มันอะไรกัน ทำไมทำไม!!.. ร่างบางที่มัวแต่คิดเพลินจนลืมไปเลยว่ายังมีเหลืออีกมากที่กำลังพุ่งมา

‘’แบคฮยอน!’’ คยองซูร้องด้วยความตกใจก่อนที่จะปักคัตเตอร์ลงไปกลางหลังเจ้านั้นเต็มๆแต่แปลกที่มันไม่สะเทือนเลยด้วยซ้ำ แต่เสือกหันกลับมาและทำท่าจะพุ่งเข้ามาแบคฮยอนที่เห็นท่าไม่ดีปักดาบลงกลางหัวมันไปสุดแรงจนมันล้มลง ไม่มีเวลาแม้แต่วินาทีเดียวที่เขาจะได้สำนึกผิดด้วยซ้ำ คยองซูดึงตัวและวิ่งเหมือนว่าชาตินี้จะไม่ได้วิ่งอีกแล้วไปที่กำแพงโรงเรียนที่สูงไม่เท่าไหร่นัก แต่ท่าทางจะไม่ค่อยมีไอ้พวกนี้เท่าไหร่..

งั้นแบคฮยอนขออนุญาตเรียกพวกมันว่า.. ซอมบี้แล้วกันนะ

coming soon... 35%..

สวัสดีค่ะ ..