ดินแดนต้องมนตร์คนทรยศ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

             “เสด็จพ่อ...ลูกจะออกไปเผชิญโลกกว้างภายนอกเพค่ะ” เด็กหญิงผมสีทองมันวาว ดวงตาคู่โตสีน้ำข้าวเปล่งประกายเอา



จริงเอาจัง ริมฝีปาก   เอ่ยขึ้นอย่างมาดมั่นที่เคยชินกับการทะนงตัวแต่อ่อนน้อมต่อบุรุษผู้สูงส่งที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างสีทองบานมหึมา



ภาพที่ดูแล้วแสนจะน่ารัก เจ้าหญิงองค์น้อยในท่าทีมาดมั่นกำลังยืนขอร้องเสด็จพ่อของตน เจ้าหญิงองค์น้อย ๆ ที่พระหัตถ์เริ่มดึง



ชายฉลองพระองค์อย่างอ้อนวอน ดวงตาคู่โตส่งกระแสเว้าวอนปนเอาจริงเอาจัง อย่างหาดูที่ใดไม่ได้



              “โลกภายนอก?  อยู่ที่นี่แสนจะสุขสบาย เจ้าจะออกไปทำไม แล้วถ้าออกไปแล้วเจ้าจะไปอยู่ที่ไหน” บุรุษหน้าคมเข้มที่ดูน่า



ยำเกรงด้วยพระ บารมี ริ้วรอยบนใบหน้าเริ่มปรากฏตามอายุ พระขนงขมวดขึ้นเล็กน้อย เมื่อทรงสดับฟังเช่นนั้น



              “ที่ไหนก็ได้เพค่ะ ที่ใดก็ได้ที่ไม่ใช่กรงทองจองจำลูกอยู่อย่างนี้ ลูกเบื่อเพคะ”



              “แต่ภายนอกมันอันตรายนะสำหรับเจ้า ยังมีสิ่งที่ลูกยังไม่รู้และไม่เคยพบเจออีกมากมาย ล้วนแต่อันตรายสำหรับลูกเกิน



ไป เจ้ายังไม่เคยออกไปไหนคนเดียวเลย ปกติเจ้าจะต้องมีนางสนม พี่เลี้ยง นางสนองพระโอษฐ์ และผู้คุมกันอีกมากมาย และ



ที่สำคัญเจ้าไม่อยากอยู่กับพ่อแล้วเหรอ” พระบิดาพูดพลางทอดรพระเนตรอย่างเอ็นดู พระหัตถ์ลูบไล้ตามเรือนผมของเจ้าหญิง



องค์น้อยอย่างทะนุถนอม



             “แต่ลูกอยากได้ประสบการณ์ภายนอกบ้าง ลูกอยากเป็นอิสระเพคะ ถึงวังของเราจะใหญ่โตมากก็จริงแต่มันก็ยังแคบเกิน



ไปสำหรับลูก ลูกต้องการที่จะเรียนรู้กับโลกภายนอก และพึ่งพาตัวเองได้ ขอให้ลูกได้เรียนรู้กับบทเรียนที่ลูกไม่เคยได้พบเถอะเพค่ะ”



ดวงตาสีน้ำข้าวจ้องอย่างไม่ละสายตา พลางมือยังคงดึงฉลองพระองค์ของพระบิดาอย่างแน่น



             “ลูกคิดดีแล้วเหรอ แล้วนครของเราล่ะ”



             “เมื่อลูกพร้อมแล้ว ลูกจะกลับมาเพค่ะ เสด็จพ่อ”



  พระบิดาได้ถอนหายใจยาว พระขนงคลายออก พระเนตรปรือลงช้า ๆ อย่างทรงคิดตริตรองอะไรบางอย่างอยู่



             “...พ่อรู้ว่าลูกตัดสินใจแล้ว และคงจะไม่มีทางเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน พ่อก็เชื่อในการตัดสินใจของลูก”



            “ขอบพระทัยเพค่ะท่านพ่อ เมื่อถึงเวลาลูกก็กลับมา แล้วพร้อมที่จะทำให้บัลลังก์ทองของเรายิ่งใหญ่อีกครั้งเพค่ะ”



พระเกศาสีทองพลิ้วด้วยลมอ่อน ๆ ที่พัดมาทางหน้าต่างบานหึมา แสงแดดอ่อน ๆ ส่องมาต้องพระพักตร์ที่ทรงพระเยาว์ ทำให้เห็น



พระโอษฐ์ทรงขยับแย้มพระสรวลอย่างพอพระทัย





           “จำไว้นะลูกของพ่อ พ่อรักลูกเสมอ ลูกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อ เจ้าเป็นธิดาคนเดียวของพ่อ” ผู้เป็นพระบิดา



ตรัสพร้อมลูบพระเกศาของธิดาองค์เดียวอย่างทะนุถนอม   “บัลลังก์นี้ต่อไปจะเป็นของลูกแต่เพียงผู้เดียว ถ้าพ่อตายและลูกยังไม่



กลับมา ใครผู้ใดก็ไม่สามารถจะครองบัลลังก์นี้ได้ ถ้าไม่เลือดเนื้อของข้าแต่เพียงผู้เดียว” พระสุรเสียงดังกึกก้องกัมปนาทฟังแล้ว



ก็ต้องยำเกรงเหมือนราวกับเสียงประกาศทั้งโลกได้รับรู้



            “เสด็จพ่อ...ทรงอย่าตรัสเช่นนั้นเพค่ะ เราสองคนต้องพบกันอีกเพค่ะ” เจ้าหญิงองค์น้อยพระพักตร์ทรงกังวลและตกพระทัย



กับคำตรัสของพระบิดา



           “ลูกขอลาก่อนเพค่ะเสด็จพ่อ” พร้อมทรงเดินไปทางประตูบานใหญ่



           “เดี๋ยว...ลูกพ่อ” เจ้าหญิงองค์น้อยหันกลับมาพร้อมรอยยิ้ม



           “นำของสิ่งนี้ติดตัวไปด้วยลูก จงติดตัวไว้ตลอด มันเป็นของดูต่างหน้าแม่ของเจ้ารักษาและดูแลมันให้ดีนะลูก”



           “แต่เสด็จพ่อเพค่ะ นี่มัน...เสด็จพ่อคงจะไม่...”เจ้าหญิงลังเลพระทัย



           “เก็บไว้... ถ้าลูกอยากจะคืนพ่อ ลูกต้องกลับมาคืนพ่อด้วยตัวเอง พ่อจะรอวันนั้น”



           “ขอบพระทัยเพค่ะ...เสด็จพ่อ...ลูกรักพ่อมากค่ะ...ลาก่อนเพค่ะ” แล้วร่างเล็กท่าทีมุ่งมั่นก็ค่อย ๆ หายลับไปกับแสงตะวันที่



สาดส่องเข้ามาอย่างจัดในทันที อย่างหวังจะอาบชโลมหัวใจบุคคลทั้งสองให้คงอยู่เสมอให้รับรู้ถึงความอบอุ่น ความห่วงใยที่บุคคล



ทั้งสองมีให้กันและกันชั่วนิจนิรันดร์..................





                       ....จงกลับมา แม้ว่าพ่อจะเหลือลมหายใจสุดท้าย... พ่อจะรอเจ้า..ลูกรักของพ่อ



          หามีใครได้รับรู้ไม่ว่า ขณะนี้พระอัสสุชลได้อาบผืนแผ่นดินแห่งนครแห่งนี้ด้วยความรักของพ่อลูกที่หล่อหลวมร่วมกันอย่างอาลัยอาวรณ์อันหาที่เปรียบไม่ได้







-----------------------------------------H

----------------------------------------------E

--------------------------------------------------L

-----------------------------------------------------L

---------------------------------------------------------O



                                สวัสดีค่ะทุก ๆ คน



                                ขอฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ



                                 ช่วยกัน post ตามความเห็นได้เลย



                                     ติชมด้วยนะค่ะ



                                      ถ้าชอบ......ก็  vote  เลยค่า........



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------บาย---------------------------