คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักข่าวสาวฝึกหัด
หิสาวร่าบอบบาในุเสื้อเิ้สีาวเนื้อผ้าีับาเสีำรัรูปแบบทะมัทะแม้าวเ้ามาภายในานเลี้ยหรูหราในโรแรมื่อัย่านใลาเมือรุเทพฯ มือเล็บาถือล้อถ่ายรูปราาแพอพี่สาวที่บัับให้เธอมาเ็บภาพนสำัในานนี้ ใบหน้าสวยมวิ้วมุ่น้วยวามสับสนเพราะแมามายนหาเป้าหมายไม่เอและแ่ละนแ่ัวเหมือนประวเรื่อเพรันน “ทอฝัน” แสบาไปหมับเพรเม็านสะท้อนแส
ทอฝันพยายามเินเ้าไป้าในและพยายามหลีเลี่ยแที่มาร่วมานอย่าระมัระวั เพราะรู้ีว่าเธอับนเหล่านี้นละระับัน หาไม่ำเป็นริๆ ไม่มาเหยียบสถานที่แห่นี้ สายามสวยวามอหาเป้าหมายที่ไ้รับมอบหมายมาาพี่สาวอย่าไม่่อยเ็มใเท่าไหร่ ถ้าไม่ใ่ั๋วเรื่อบินราาแพที่ะพาเธอไปเที่ยวที่อิาลีลอับารที่เธอบมหาลัยมาไ้ไม่รับานนี้แน่ๆ เธอมอไปทั่วานนไปสะุับายหนุ่มรูปามปานเทพบุร ทว่าแววาแ็ร้าวเย็นาและน้ำเสียเรียบนิ่ไม่บออารม์ใๆ ใหู้่สนทนารับฟันั้นทำให้เท้าเธอหยุนิ่อย่าหวาหวั่น
‘ราฟิโอไม่สามารถถ่ายรูปไ้่ายๆ เพราะมีบอี้าร์ามิเป็นเา อีอย่าราฟิโอไม่อบเป็น่าวและไม่อบให้ใรถ่ายรูป ระวััวให้ีผู้ายนนี้ไม่ธรรมา’ ำเือนอพี่สาวัสะท้อนในใทว่าอนนี้หัวใเธอำลัสั่นระรัวไปับใบหน้าหล่อเหลาและูเย็นาอเป้าหมายอย่าไม่เยเป็นมา่อน มือบาเผลอยล้อึ้นถ่ายรูปเ็บภาพรหน้าอย่าลืมัวลืมใลืมแม้ระทั่ำเือนอพี่สาว ่อนะสะุ้ใเมื่อมีายุสูทสีำใบหน้าเร่รึมเินเ้ามาหาเธอแล้วว้าล้อถ่ายรูปออามือเธออย่าไม่สนใพร้อมำเือนที่เยือเย็นนน่าหวาหวั่น
“อย่าิลอีับุราฟิโอ” เสียเย็นระเยือเย็นวาบเ้าไปในหัวในฟั วามสวยมอล้อรหน้าอย่าใหาย ทว่าไม่ใ่เพราะวามลัวแ่มันเป็นวามโรธที่ายุำรหน้าหัเมมโมรี่าร์อเธอ่อหน้า่อา และมันเหมือนับว่าเธอำลัสูเสียั๋วเรื่อบินราาแพสูริ้วาพี่สาว
“ุทำบ้าอะไร พวุมีสิทธิ์อะไรมาทำลาย้าวอนอื่นอย่านี้?” ทอฝันร้อถาม้วยวามโมโหพร้อมระาล้อถ่ายรูปราาแพอพี่สาวลับืนมา ่อนที่ายหนุ่มรหน้าะทำลายล้อนี้หาเป็นเ่นนั้นเธอไม่มีปัา่าย่าล้อให้พี่สาวแน่
เสียะโนอทอฝันัลั่นทำให้แที่มาร่วมาน่ามอไปที่เธอเป็นทาเียวัน บาน็ส่ายหน้าับารหาเรื่อใส่ัวอหิสาว บาน็มอ้วยวามสสารเพราะรู้ีว่าเธอำลัหาเรื่อใร และบาน็มอเธออย่าสมเพับารแ่ัวไร้าลเทศะที่ไม่เหมาะสมับาน
“เอาัวเธอออไป” ำสั่เย็นา้วยภาษาอัฤษพร้อมร่าสูอายุำที่สีหน้าุันปรี่เ้ามาหาเธอามำสั่อนที่มีอำนามาว่า
“พวุทำบ้าอะไรปล่อยันเี๋ยวนี้นะ” ทอฝันร้อโวยวาย้วยวามใแมโมโหที่โนลาออาาน สายามสวยหันลับไปมอทา้านราฟิโอ้วยวามหวัและพยายามสะบััวออาายุำทั้สอนแ่ลับทำไม่สำเร็ แที่มาร่วมาน่ามอมาที่เธออย่าสนอสนใ ายหนุ่มร่าสูเ้าอใบหน้าหล่อเหลาัเทพบุรที่เป็น้นเหุทำให้เธอโนหิ้วออาานเลี้ย เพียแ่ปลายาอันมริบมอเธอเพียแ่แวบเียวึ่สายาู่นั้นมันทำให้เธอเหมือนเศษธุรีที่ไม่มี่าพอให้สนใ ่อนะหันลับไปพูุย่ออย่าไม่ใส่ใยิ่ทำให้หิสาวร่าบอบบาหุหิและหัวเสียมาึ้น
“โอ๊ย! เ็บนะโยนมาไ้ไอ้พวบ้าอยูนะันะ้อไ้รูปเ้านายพวแให้ไ้” ทอฝันะโนลับอย่าโมโห ำพูอเธอลับไม่ไ้รับวามสนใาพวบอี้าร์เลยสันิ มีเพียแ่นที่เฝ้าหน้าประูยืนส่ายหน้าให้ับเธอเท่านั้นทอฝันพยายามลุึ้น ใบหน้าสวยเหยแเมื่อวามเ็บแปลบรสะโพามอัวเอ ่อนะวัสายามอบอี้าร์ที่ยืนเฝ้าประูหน้าานอย่าัใที่เห็นแววาเห็นใมาทาเธอ านั้นึยิ้มหวานออมาอีรั้เมื่อมีวามิีๆ
“พี่ายันอลับเ้าไปในานไ้ไหม๊ะ” เอ่ยถามเสียอ้อนพร้อมทำท่าทาน่าสสาร่อนะเินเ้ามาใล้นเฝ้าประู
“ไม่ไ้หรอโนโยนออมาอย่านี้แสว่าไป่อเรื่อไว้” บอี้าร์์พยายามบอเสียแ็พร้อมลอบมอิริยาอหิสาวร่าบารหน้า
“โธ่ พี่าย๋าให้ันเ้าไปเถอะนะ๊ะ เมื่อรู่ันไม่รู้ริๆ ว่าเาไม่ให้ถ่ายรูปุราฟิโอ ันเผลอถ่ายไป็เลยโนโยนออมา แ่ันไม่ไ้ั้ใถ่ายรูปเาริๆ นะ้ะพี่าย” ทอฝันอ้อนเสียหวานและพยายามทำัวให้น่าสสารที่สุ ทำให้บอี้าร์์สอนมอหน้าันอย่าิหนั
“พี่าย๋านี่านแรอันเลยนะ้ะถ้าันไม่ไ้เ้าไปในานนี้บ. ไล่ันออาานแน่ๆ เลย ันเพิ่เรียนบและมีานทำเอพี่ายทั้สอไม่ใร้ายทำให้ันานหรอนะ้ะ” น้ำเสียหวานอออ้อนและวามสวยนั้นหวานลนทำให้ายหนุ่มทั้สอหวั่นไหว ่อนที่ายอีนะบอเสียเบาอย่ายอมแพ้เมื่อเห็นหน้าามสวยที่อออ้อนเสียหวานนใอ่อนยวบ
“อย่าไปใลุ้ราฟิโออีนะและอย่าถ่ายรูปเาอี” ำอบอายหนุ่มอีนทำให้ทอฝันยิ้มหวาน่อนะบอเสียหวาน
“อบุพี่ายมาเลย้ะ ถ้าโอาสหน้าเอันันะเลี้ยอบุ แล้วไว้เอันนะ๊ะ” บอเสียหวานพร้อมรีบพาร่าัวเอออารนั้นเพราะลัวว่าบอี้าร์ทั้สอนะเปลี่ยนใ โยไม่ไู้สีหน้าทั้สอนเลยที่ำลัมอามเธออย่าเลิบเลิ้มไปามมารยาอเธอเสียแล้ว
ทอฝันหลบมาอยู่มุมห้อแล้วถอนหายใยาวอย่าโล่อที่อย่าน้อยเธอ็สามารถเ้ามาไ้อีรั้ ริมฝีปาบายึ้นยิ้มออมานิๆ อย่าพึพอใับารมีเสน่ห์อัวเอที่ไม่ว่าะใ้ี่รั้็ยัไ้ผล วามสวย้มมอสำรวล้อูอีรั้่อนะเปิระเป๋าเอาเมมโมรี่าร์อันใหม่มาใส่เพราะำเือนอพี่สาวทำให้เธอพมาหลายอันและรั้นี้เธอะไม่พลาอีรั้แน่
ทอฝันเฝ้ามอูเป้าหมายอย่าไม่าสายานานเือบั่วโม ทว่าลับไม่มีโอาสไ้ถ่ายรูปราฟิโอเลยสัที ทำให้เธอรู้สึหุหิ สายามสวยมอไปที่แ้วไวน์หลาสีสันที่อยู่ไม่ห่าเธอไม่รอ้าที่หยิบมาื่มแ้ระหายและหุหิใ
อร่อย...
ทอฝันมอแ้วไวน์ในมือที่รสาิอร่อยว่าที่ิไว้ ปิเธอไม่เยื่มอพวนี้แ่เพราะวามหุหิและระหายน้ำทำให้เธอหยิบมาื่ม เมื่อมันอร่อยว่าที่ิ แ้วที่สอที่สามึามมา...
“อโทษนะ น้อเป็นนั่าวใหม่เหรอ” เสียทัทายเอ่ยถามาทา้านหลัทำให้ทอฝันหันลับมามอ
“เอ่อ...่ะ” ทอฝันอบลับเสียเบา ะให้เธอล้าบอไ้อย่าไรว่าเธอมันัวปลอมที่มาแทนพี่สาวที่บันไบ้านเท่านั้น
“ไม่มีไรหรอพี่แ่เบื่อๆ และอยาหาเพื่อนุย” ายหนุ่มร่าสูโปร่ที่สวมสูทเ็มยศยัพู้วยรอยยิ้ม ทอฝันมอามอย่าไม่ใส่ใ่อนะหันลับมาว้าแ้วไวน์แ้วใหม่มาื่ม ทว่าลับมีมือหนามาับเอาไว้
“ื่มแบบนั้นเี๋ยวเมานะรับ”
“อร่อยะาย ะเมาไ้ไ” ทอฝันอบลับอย่าหุหิที่มีนัวาารื่มไวน์อเธอ พิรุอึ้ไปับำพูอหิสาวร่าบอบบารหน้า ่อนะระุยิ้มออมาอย่าอบใ
“รับ ไม่เมา ามสบายนะรับ แ่ถ้าเมาแล้วผมเอาัวลับบ้าน้วยไม่รู้้วยนะรับ” น้ำเสียร่าเริอายหนุ่มแปลหน้าทำให้ทอฝันมอามอย่าไม่อบใ ทว่าะเียวันสายาเธอมอเห็นเป้าหมายเินออไปทาสวนอโรแรมเธอไม่รอ้าที่ะรีบเินามออไปลับ้อหยุะัเมื่อมือหนาอนพูมาับแนเธอเอาไว้
“ไปไหนรับ” พิรุเอ่ยถามเมื่อเห็นนั่าวสาวระือรือร้นึ้นมา
“ไปถ่ายรูปสิ ถามไ้ ปล่อยไ้แล้ว เราไม่รู้ััน” ทอฝันบออย่าหุหิ่อนะสะบัแนออามือายหนุ่มแปลหน้าแล้วรีบเินามเป้าหมายไปทันที
“สนใเหรอ” เสียเอ่ยถามทา้านหลัทำให้พิรุหันไปยิ้มให้
“เปล่า ถ้าำไม่ผินั่นมันน้อสาวยัยปาปารัสี่” พิรุหันไปอบ “เอบินทร์” เ้าภาพานวันเิในืนนี้ เอบินทร์รุ่นิไปถึนที่เพื่อนถึ
“นายหมายถึุทอรุ้เหรอ” ำถามอเอบินทร์ทำให้พิรุหัวเราะในลำอเบาๆ เพราะทอรุ้ามื้อสัมภาษ์เามานานและอบแอบถ่ายรูปเานเรียยัยปาปารัี่ แ่ที่น่าแปลวันนี้ส่น้อสาวมา แทนที่ะมา้วยัวเอ มันน่าแปลริๆ
สวัสีแฟนลับที่น่ารัทุท่านที่อยิามเรื่อพายุรัอมใมาเฟียมาโยลอและยัมาิามเรื่อุมพิรัอมมาเฟียอีรั้ 2 เรื่อนี้ไม่ไ้เี่ยว้อันแ่นเียนนเียวัน55555
ห่าหายไปเป็นปีเพราะไรท์เอมรสุมีวิ นเียนไม่ออ แ่วันนี้ลับมาแล้ว ฝาเรื่อนี้ไว้ในอ้อมใ้วยนะ่ะ ไรท์ะทำให้ออมาีที่สุและสนุเ่นเย อบุทุท่านที่ิาม
เอำผิสะิเบาๆ นะ๊ะ อิอิ
ความคิดเห็น