คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
โรงเรียน พิ้งแพนเตอร์ สคูล
“ผอ. ไม่รู้จะทำยังไง ผอ.รู้นะว่าพวกเธอน่ะไม่ได้เป็นคนทำ แต่เธอก็รู้ว่าเด็กพวกนั้นมีอิทธิพลขนาดไหน ไม่ใช่ว่าผอ.กลัวนะ แต่เราก็ไม่อยากเสียชื่อรร.ว่า รร.นี้ไม่ดี”
“พวกหนูเข้าใจค่ะ แล้วแต่ผอ.เลยค่ะว่าจะลงโทษอย่างไง แต่ขอร้องค่ะ อย่าหักคะแนนพวกเราเลยนะคะ”
“ผอ. รู้แล้วล่ะว่าจะลงโทษยังไง ไม่ต้องกลัวหรอก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคะแนนพวกเธออยู่แล้ว แต่สิ่งที่ผอ.จะให้พวกเธอทำคือ...”
“...”
“รู้ใช่ไหมว่ากีฬาสีปีนี้พวกเธออยู่สีอะไรกัน คือ ผอ.จะให้พวกเธอ...ไปเป็นเชียร์หลีดเดอร์ อ้อ! แต่ว่า ไม่ใช่เป็นทุกคน ผอ.จะให้ เธอ โดนัท เป็นดรัมเมเยอร์ของรร. ส่วนเธอ ลาวา เธอไปเป็น อืม เชียร์หลีดเดอร์แหละดีแล้ว และเธอ ลาเต้ เป็นคนถือป้ายรร. สุดท้าย เธอ พาย ผอ.จะให้เธอไปเป็น อ่า อืม เชียร์หลีดเดอร์ 2 คนเลยละกัน”
“อะไรนะคะ!?”
“เอ๊ะๆ พวกเธอไม่มีสิทธ์แย้งนะ นี่เป็นบทลงโทษของพวกเธอ ผอ.คิดดีแล้ว เอาเป็นว่าเรื่องวันนี้จะจบเพียงเท่านี้ ถ้าพวกเธอทำตามที่ผอ.สั่ง ไม่อย่างนั้น ผอ.จะหักคะแนนของพวกเธอทุกวิชา วิชาละ 40 คะแนน!”
“...ผอ.”
“ว่าไง?”
“ผอ.ไม่คิดบ้างเหรอคะว่า ผลมันจะออกมาเป็นยังไง ดูสิคะ หน้าตาพวกหนู...”
“ผอ.บอกแล้วไง ผอ.ตัดสินใจดีแล้ว เอาล่ะ นี่ถึงเวลาเลิกเรียนของพวกเธอแล้ว ไปๆกลับหอ เตรียมตัวตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มกราคม ปีหน้า มีเวลา 4 เดือน พวกเธอต้องรับหน้าที่ตามที่ผอ.บอก ไปๆ กลับหอ”
“แต่ ผอ.คะ!”
“กลับหอ ไม่ยังงั้น ผอ.จะหักคะแนนพวกเทอเพิ่ม”
“...”
“สวัสดีครับนักเรียนทุกคน”
“สวัสดีค่ะ ผอ.”
แอ้ด...ปึง
“เห้อ...แล้วพวกเธอจะรู้ว่า ตัวตนที่แท้จริงของพวกเธอน่ะ เป็นยังไง ฉันรู้ดีพยายามเข้านะ มันไม่ยากหรอก มีเวลาอีกตั้งหลายเดือน ผอ.คิดดีที่สุดแล้ว”
หอ P ห้อง 20013
“เห้อ...ลาเต้ ฉันกลัวจังเลย เราทำอะไรผิดเหรอ เราไม่ได้ทำผิดนะ ทำไมผอ.ต้องทำอย่างนี้ด้วย ฉันไม่อยากเป็นดรัมเมเยอร์เลย แค่เราอยู่เฉยๆ ทุกคนก็แทบจะสาดน้ำใส่แล้ว...” โดนัท เด็กสาววัย15 ปี ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เด็กสาวผู้มีดวงตาที่แสนสวย ไม่ว่าเธอจะรุสึกอย่างไร เธอจะเปลี่ยนสีตาไปตามอารมณ์ ความรู้สึกของเธอ แต่สีตาที่แท้จริงของเธอนั้น คือสีน้ำตาลอ่อน สวยงาม ผิวของเธอนั้น ไม่ขาว...แต่ออกแทน เพราะเธอเป็นคนไทย ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่มีสีผิวเป็นสีแทน แต่รวมถึงพวกเพื่อนๆของเธอด้วย...
“ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน โดนัท ฉันต้องไปเป็นเชียร์หลีดเดอร์ เห้อ...ผอ.คิดยังไงกันนะ” พาย เด็กสาววัย 15 ปี เช่นเดียวกันกับ โดนัท เทอมีใบหน้าที่ดูกลม เหลี่ยม เป็นใบหน้าที่แปลก หลายๆคนถึงไม่ค่อยชอบหน้าเธอ
“ฉันว่านะ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูพวกเพื่อนๆคนอื่นๆละก็ พวกเราไม่รอดแน่ๆ” ลาวา เด็กสาวผู้ที่มี จมูกโด่งรั้น บ่งบอกว่าเป็นคนดื้อรั้น ไม่ค่อยยอมคน เธอมีนิสัยที่ตรงไปตรงมามาก นี่อาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่นร.หญิงคนอื่นๆไม่ชอบเธอก็เป็นได้
“นั่นสินะ...เห้อ ฉันคิดไม่ออกเลยว่าเมื่อวันนั้นมาถึงทุกคนจะรู้สึกยังไง” สุดท้าย...ลาเต้ หญิงสาวผู้ร่าเริงตลอดเวลา แต่บัดนี้ความร่าเริงของเธอได้จางหายไป กลับกลายเป็นความเศร้าเข้ามาแทน พวกเธอทั้ง 4 คน มีหลายๆสิ่งที่เหมือนกัน ทั้งสีผิว การเรียน รวมไปถึงฐานะ ที่ยิ่งใหญ่พอตัว อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเธอมีเหมือนกันก็คือ แว่นตาอันหนา! ใหญ่! และสิ่งที่สำคัญที่สุด พวกเธอไม่รู้หรอกว่าแว่นตาที่ใส่กันนั่นน่ะแหละ ทำให้ชีวิตของพวกเธอต้องมาเจอกับเหตุการณ์ในวันนี้...
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเช้าของวันนี้
เพล้ง!
ระหว่างที่สาวๆทั้ง 4 คน กำลังจะเดินไปที่ห้องเรียนก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น ไม่ใช่เสียงออด เสียงพูดคุยแต่อย่างใด แต่เป็นเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างตกแตก
“เสียงอะไรน่ะ ลาเต้” โดนัท เด็กหญิงจอมสงสัย ถามอย่างใคร่รู้
“แหม่ พวกเราก็เดินมากับเธอ เราจะรู้ไหม โดนัท” ลาวาเด็กสาวผู้มีนิสัยตรงไปตรงมาบอกเพื่อนสาว
“เราลองเดินไปดูกันดีกว่า เผื่อมีใครเป็นอะไร” พาย เด็กสาวผู้มีสติมากกว่าคนอื่นบอก ก่อนจะเดินนำคนอื่นไป
“เฮ้ พวกเรา ดูสิ ใครทำอะไรแตกไม่รู้อ่ะ”
“นั่นๆ เด็กกลุ่มนั้นทำหรือเปล่า เห็นยืนอยู่ข้างๆรูปปั้นน่ะ”
เสียงซุบซิบ นินทาทั้งหลายของนักเรียนที่ผ่านเข้ามาเห็นเหตุการณ์ และพูดกันไปมาอย่างเข้าใจผิด คิดว่าแก๊งสี่สาวเป็นคนทำ
“เกิดอะไรขึ้นคะ หญิงทุกคน?! นี่ พวกเธอ ตามฉันมา!”
...สุดท้าย เรื่องก็มาถึงคุณครูจนได้ นี่แหละค่ะ ความเป็นมาของเรื่องราวอันน่าปวดสมอง...
…พวกเธอจะรู้ไหมน้า ว่าแท้จริงแล้วที่รูปปั้นมันตกแตกก็เป็นเพราะฝีมือของ แก๊งสาวสวยประจำโรงเรียนนี้แหละ ที่ต้องการกลั่นแกล้งสี่สาวของเรา และพวกเธอจะรู้ไหมว่า เหตุการณ์นี้จะสามารถเปลี่ยนชีวิตของพวกเธอไปได้ตลอดกาล...
ความคิดเห็น