คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EFlower :: Intro
EFlower ขอร้องอย่าสะตอ
Intro…
“คลื่นแรงจังวะ” เสียงทุ้มต่ำบ่นอุบอิบกับสภาพอากาศที่ออกจะท้องฟ้าแจ่มใสแต่คลื่นจากทะเลกับซัดเอาๆ
“เออ นั่นดิวะกลับเหอะ” เสียงอีกเสียงหนึ่งพูดพร้อมแสดงความคิดเห็น
“พรุ่งนี้ค่อยดูคลื่นอีกที” อีกหนึ่งความคิดเห็นของบุคคลเดิม
“เออๆ งั้นหันเรือกลับเลย” ผมบอกแกมสั่ง ซูโฮ เพื่อนผมเองแหล่ะครับสงสัยใช่มั้ยครับว่าผมคือใคร ผมจะ
เฉลยให้ละกัน ผมคือ...คือ...คือ ปาร์คชานยอล นั่นเองงง อันยองครับ ตอนนี้ผมกับซูโฮกำลังล่องเรืออยู่
ในท้องทะเล และนี่ก็คืองานของเราครับใช่แล้วครับอาชีพของผมคือ ชาวประมงครับ (-____-) อ่อๆแต่อย่า
คิดว่าผมจนนะผมมีฟาร์มเพาะพันธุ์สัตว์น้ำเล็กๆเป็นของตัวเองด้วยนะ แหม ผมนี่พอมีพอกินพอตัวเลยนะ
ครับ อย่าสงสัยครับว่าทำไมผมต้องเป็นชาวประมงแทนที่ผมจะครับรถสปอร์ตหรูๆแบบเรื่องอื่นเค้าแต่อีไรต์
นี่สิมันเจือกมาให้ชานยอลสุดหล่อขับเรือแทนรถ (-_____-) เพลียครับบอกตรงๆแต่อาชีพไม่สำคัญสำคัญ
ตรงผมหน้าตาดีฮิ้ววววววว เราทำความรู้จักกันแล้วงั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับบ บายยยยย
★★★★★★★★★★
“อีฮุนเร็วเร้ววววว ร้อนโว้ยยยย” เสียงสูงแปดหลอดดังขึ้นจนแสบแก้วหูตะโกนเรียกเพื่อนที่เดินหิ้วกระเป๋า
เดินตามมาพร้อมโบกมือหยอยๆเป็นการบอกว่าให้รีบก้าวเท้า
“โอ้ยยยยย แบคคือแบบรีบแล้วนะแต่คือเข้าใจป้ะว่ามันร้อนอ่ะเมิงง” บุคคลที่ถูกเรียกว่า อีฮุน รีบจ้ำอ้าวเข้า
มาพูดตอบจีบปากจีบคออย่างดัจจริต
“เพราะมึงเลยฮุน แทนที่จะหาที่เที่ยวที่เย็นๆสบายๆนี่แดดร้อนเปรี้ยงแสกกลางกระบานขนาดครีมที่ทา
มายังต้านไม่ไหวเลย”
“มาเที่ยวฟรีก็ดีถมแล้วป่ะว้าแบค อย่าบ่นได้ป่ะหูจะแตกกก” อีฮุนจีบปากจีบคอตอบกลับ อ่อ สวัสดีครับ
ผมชื่อว่า บยอนแบคฮยอน ตอนนี้ผมกับเพื่อนกำลังเดินหิ้วกระเป๋าไปยังรีสอร์ทที่พี่ชายอีฮุนหรือโอเซฮุน
เพื่อนผมดูแลกิจการอยู่ครับเราก็เลยได้มาเที่ยวฟรีในช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ ตอนนี้เราสองคนกำลังเดิน
ต้วมเตี้ยมจนมาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านพัก แต่เดี๋ยวๆๆๆเดี๋ยวน้าาาผมมองไปรอบบ้านพักที่ผมมาหยุดยืน
“ฮุน ไหนบอกว่ามันเป็นรีสอร์ทไง” ผมหันกลับไปถามทันทีที่เห็นสภาพบ้านพักที่มันเรียกว่า รีสอร์ท
เพราะว่าบ้านพักที่ผมเห็นตรงหน้ามันเป็นเหมือนกระท่อมที่มีหลังคามุงแฝกที่ทำจากไม้ทั้งหลังแต่ดูแล้ว
มั่นคง ตั้งอยู่หลายๆๆหลังเรียงรายคือสภาพแวดล้อมวิวทิวทัศโดยรวมมันก็โอเคนะครับไม่ได้แย่บ้านพักก็ดู
แข็งแรงแต่คำว่า รีสอร์ทที่อีฮุนมันมาอวดให้ฟังผมนึกว่าเป็นรีสอร์ทระดับห้าดาวสวยหรูหราอะไรประมาณ
นั้นน
“ก็นี่ก็รีสอร์ทป่ะวะแบค เร็วๆรีบเข้ามายืนร้อนอยู่ได้” โอเซฮุนมันพูดพร้อมเดินลากกระเป๋าๆดุ่มๆๆเข้าไป
ภายในรีสอร์ท เอาล่ะครับปิดเทอมซัมเมอร์หกเดือนของผมคงจะได้เที่ยวได้เล่นในรีสอร์ทกระท่อมนี้อีกยาว
เลย (-.-)
ซาหวั๊ดดี๊จ้าาาาา หนูชื่อ โอเซฮุน นะจ๊ะ เป็นเพื่อนกะอีแรดแบคที่หนังหน้าสู้ผมไม่ค่อยจะได้ซักเท่าไรผมกับ
เพื่อนเป็นนักศึกษาปีสามจ้า อีแบคมันเรียนอยู่สาขาเกษตรศิลป์ ส่วนผมนะไม่เก่งจริงเรียนไม่ได้หรอกคณะ
นี้เพราะเป็นคณะที่หาเรียนยากมากนั่นคือสาขาวิชากระเทยศาสตร์ค้าาาา เค้ารับแต่คนหน้าตาดีเท่านั้นแห
ล่ะคริคริ เราก็รู้จักกันและงั้นเดี๋ยวหนูไปละนะ บรัยยยยยยส์
★★★★★★★★★★
เพร้งง!!
เสียงช้อนซ้อมถูกโยนลงกระจบกับจานข้าว
“นี่ลุงทำไมอาหารไม่อร่อยเลยล่ะ ห่วยแตกใครจะไปกินลง” เสียงทุ้มหลุดออกมาจากริมฝีปากสวย
“นั่นดิห่วยมากเลยว่ะ ใช่มะไอ้เทา” จบประโยคชเวมินโฮก็หันไปพยักเพยิดกับเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆตัว
“ใครทำอาหารวะ ออกมาคุยกันหน่อยเด้” เสียงทุ้มเสียงเดิมที่หลุดออกมาจากริมฝีปากสวย เออหวัดดีลืม
แนะนำตัว ชื่ อ ลู่หาน เว้ย แถวนี้ๆใครๆก็รู้จักลู่หาน วัยร่นแถวนี้ไม่กล้ามาแหยมกับผมหรอก และตอนนี้ผมก็
กำลังหาเรื่องกับร้านอาหารประจำถิ่นอยูฮ่าๆๆๆสนุก ความจริงรสชาติไม่ได้แย่หรอกแต่ผมหมั่นไส้ลูก
เจ้าของร้านผมเลยโวยวายในร้านแมร่งง ผมโวยวายจนลูกค้าในร้านเริ่มหันมามองเป็นส่วนใหญ่ผมจึงเห็น
ผู้ชายร่างเล็กเดินดุ่มๆมาทางผม
“ไอ้ลู่หานนน กูนี่แหล่ะทำอาหารมึงจะทำไม แดกไม่ได้ก็ไม่ต้องแดก” คนตัวเล็กที่เพิ่งเดินออกมาจากหลัง
ครัวเดินมาเท้าสะเอวชี้หน้าด่าแผดเสียงจนผมแสบแก้วหู ไอ้ที่เห็นเตี้ยๆนี่มันลูกเจ้าของร้านครับมันชื่อค
ยองซูแต่ไม่รู้ทำไม๊ทำไมใครๆก็เรียกมันกันไอ้โด้นี่ๆผมจะบอกไรให้นะแกล้งคนทั้งหมู่บ้านยังไม่สนุกเท่า
แกล้งมันคนเดียวเลยฮ่าๆๆๆ
“ก็มันไม่อร่อยนี่หว่า โด้เอามาให้กูใหม่เลยนะทำแบบอร่อยๆมาด้วย” ผมบอกพร้อมแลบลิ้นทำเหมือน
อาหารสุดจะกลืน พอไอ้เตี้ยมันเห็นผมทำหน้าทำตาแบบนั้นมันก็เดินปรี่มาที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่แล้วมันก็ทำ
อะไรบางอย่างที่รวดเร็วมากครับมันเอามือลงไปควักในจานข้าวและมัน...มัน...มันเอามาโรยหัวโผมมมมม
“เห้ยยยยยยย!! ไอ้เชี๊ยยยยโด้มึงทำห่าอะไรเนี๊ยยย” ผมโวยวายทันทีที่เศษอาหารที่มันควักตกลงบนศรีษะ
“พี่โด้ค้าบบบบบบ ใจเย๊นนนนนน” เสียงไอ้เทากับมินโฮรีบคว้าโด้ไว้ไม่ให้มันสาดจานข้าวใส่หัวผม
“แดกไม่ได้ก็อย่าแดกออกไปจากร้านกูเลยนะมึงสามตัว ไป!!” มันพูดพร้อมทำท่าจะเอาจานข้าวร่อนใส่หัว
ผมจะอยู่ทำเผือกอะไรล่ะครับผมสามตัวก็ชิ่งดิแถมตังไม่จ่ายด้วยยยโด้นะโด้ฝากไว้ก่อนเล้ยยยยย
ไปซะที (-______-) หวัดดีครับ ผมชื่อ โดคยองซู ครับแต่ใครก็เรียกผมว่า โด้ ทำไมก็ไม่รู้ครับ อย่าเพิ่งเข้าใจ
ผิดว่าผมรุนแรงป่าเถื่อนนะความจริงผมเป็นคนนิ่งๆไม่หาเรื่องใครก่อนแบบเมื่อกี้หรอกนะแต่ผมน่ะไม่ชอบ
ให้ใครมาว่าอาหารฝีมือพ่อและท่ำคัญไอ้จานที่ไอ้สามตัวนั่งกินเมื่อตะเกี๊ยยยมันฝีมือผมไงแล้วเจือกปากดี
มาว่าฝีมือโผมมมใครๆก็บอกฝีมือผมอร่อยไอ้ลิ้นปลากะโห้เอ้ยยยย จะไม่ให้ผมโกธรได้ไงล่ะครับวันนี้
อารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะครับ
★★★★★★★★★★
“ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ” เสียงทุ้มหล่อของผมเอง อู๋อี้ฟาน ครับ ขอแก้ไรนิดหน่อยไอ้ที่ว่าใช้บริการน่ะ
ผมหมายถึงที่พักริมทะเลแห่งนี้ที่ผมเป็นเจ้าของกิจการอยู่ครับอย่าคิดลึกนะเง้ออออ บ้านพักผมน่ะไม่ได้
เหมือนรีสอร์ทอะไรหรอกนะครับคุณเคยดูเกมร้ายเกมรักที่เณดชน์สุดหล่อเล่นคู่กับญาญ่าอะไรนั่นมั้นครับ
นั่นแหล่ะบ้านพักผมเป็นแบบนั้น ผมน่ะเป็นคู่แข่งอยู่กะไอ้จงแดที่บ้านพักห่างจากผมไปเกือบโลนั่นล่ะ
คู่แข่งผมเองมันเปิดบ้านพักแข่งกะผม ช่างมันอย่าพูดถึงมันเลยครับ
“แหมเดี๋ยวพวกเราจะมาพักกันใหม่นะคะ บายค่ะสุดหล่ออ” -////- แหมดูผู้หญิงพวกนี้พูดสิครับอู๋เขินอ่ะ
ครับบหล่อนพูดพร้อมส่งสายตาชม้อยชม้ายมาให้ด้วยแหมเขินครับเขินนนน นี่คุณรู้มั้ยข้างๆบ้านพักที่เรียง
รายกันหลายหลังของผมหน่ะข้างมีร้านอาหารเล็กๆแสนอร่อยอยู่ด้วยนะครับว่างๆไปกินกันนะ กินอาหาร
น่ะครับบบ คุณไปแล้วคุณจะรู้ว่าร้านนั้นน่ารักขนาดไหนนน อร๊ายยยอู๋นึกแล้วอู๋เขินนน ผมชอบไปร้านนั้น
มากเลยครับบบ ไปกันบ่อยนะครับฮ่าๆๆๆๆช่วยเค้าโฆษณาหน่อยยย ผมไปทำงานต่อละอ่านฟิคให้สนุกนะ
ค้าบบบบบบบ
★★★★★★★★★★
สวัสดีค่ะๆๆๆๆ
เรื่องแรกเลยๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็ไม่รู้ว่าจะชอบอ่านกันมั้ยย
แต่เราก็หวังว่าจะชอบกันนะภาษาอาจจะไม่ค่อยสวย ฟิคนี้อาจจะหยาบคายหน่อย55555555
หวังว่าทุกคนจะชอบอาชีพของชยอล คริส กับพี่ลู่นะคะ 55555555555555555555555
แล้วคงไม่ขัดกับคณะที่แบคกับฮุนเรียนใช่มั้ยฮ่าๆๆๆๆ และก็หวังอีกว่าจะชอบเด็กเสริฟอาหารน่าตาน่ารักแบบคยอง
ด้วยนะคะ แล้วเจอกันเร็วๆนี้ค่ะ :D
ความคิดเห็น