คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ครืน ครืน..
มินิคูเปอร์สีเหลืองคันเล็กน่ารักของผมเลี้ยวเข้าจอดในที่จอดรถโล่งภายในอาคารของ โรงพยาบาลจิตเวช XOXO พร้อมกับตัวผม ที่ก้าวเท้าลงมาจากรถด้วยชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาว พร้อมกับเสื้อกาวด์สีขาวพาดไว้ที่แขน มืออีกข้างถือกระเป๋าทำงานดูรกรุงไปหมด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมเป็นใคร.. ผมเป็นนายแพทย์คนใหม่ของที่นี่เองครับ!
ผมคือ.. คิม จุนมยอม.. หรือที่ใครๆเค้าเรียกผมว่าซูโฮนั่นแหล่ะ ผมเป็นนายแพทย์ด้านจิตวิทยาที่มีผลงานมากมายครับ! ผมน่ะเก่งใช่เล่นเลยนะไม่อยากจะพูด ด้วยความที่ผมเป็นคนไฟแรง ทำงานเต็มที่ตลอด คนไข้หลายๆรายที่เรียกได้ว่า เข้าขั้น สติไม่สมประกอบ หรือ บ้า! นั่นแหล่ะครับ ผมรักษาจนหายมาเกือบร้อยแล้ว..
แต่วันนี้ผมต้องย้ายที่ทำงานใหม่ครับ.. ไม่ใช่เพราะผมตกกระป๋องนะ แต่เป็นเพราะท่านเพื่อนสุดที่รัก อู๋อี้ฟาน หรือ ท่านคริส ผอ. โรงพยาบาลนี้ขอร้องให้ผมมาช่วยงานที่นี่ละก็.. ผมคงไม่ต้องย้ายที่ทำงานมาให้เหนื่อยหรอกครับ
แล้ววันนี้ก็เป็นการทำงานวันแรกของผม.. อยากรู้จริงๆว่าไอ่คริส มันจะเตรียมอะไรไว้ให้ผม..
“คุณหมอจุนมยอนคะ.”
คุณพยาบาลคนสวยเดินเข้ามาเรียกผมในห้องหลังจากที่ผมจัดข้าวของในห้องทำงานผมเรียบร้อยแล้ว ผมหันไปเก๊กหล่อใส่เธอก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าหล่อที่สุด..
“ว่าไงครับ.. คุณ..นายองคนสวย”
“อ่ะ เอ่อ..คือ ท่านผอ. เรียกพบค่ะคุณหมอ.”
เธอดูอึกอักเล็กน้อย.. คงเป็นเพราะความหล่อของผมไปจุกอยู่ที่คอของเธอเข้าให้แล้วมั้ง..ดูสิเดินก้มหน้างุดออกไปเลย.. สงสัยจะเขินคนหล่อครับ…
ผมเดินมาจนถึงหน้าห้อง ผอ. ที่อยู่ชั้นบนสุด ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปโดยไม่บอกไม่กล่าว เพราะผมอยากรู้ว่าตอนนี้เพื่อนตัวดีของผมมันกำลังทำอะไรครับ.. และแน่นอนมันเป็นอย่างที่ผมคิดไว้…
โดร้าเอ่ ม่อนนนนน!
เพลงดังมาแต่ไกลเลยครับ! มันดูการ์ตูนโดเรม่อนอยู่! -_-
ไม่รู้ว่ามันอยู่กับคนบ้าจนบ้าไปด้วยเลยหรือเปล่านะครับ ตอนนี้มันนอนท้าคางดูการ์ตูนอย่างสบายใจเฉิบ ไม่ได้สนใจผมที่เข้ามาเลยซักนิด!
“อ้าว ไงไอ่เพื่อนเกลอ .” มันเพิ่งรู้ตัวครับทุกคน ตอนนี้มันกำลังหันมามองผมยักคิ้วหลิ่วตาโครตกวนตีนเลยครับ ถ้าไม่ติดที่จรรยาบรรณหมอนี่ผมเสยหน้าหล่อๆของมันไปเรียบร้อยแล้ว
“มึงมีธุระอะไรกะกูแต่เช้า กูยังไม่ทันได้ตรวจแฟ้มงานของตัวเองเลย มึงก็เรียกกูมานี่.”
“มึงไม่จำเป็นต้องตรวจตอนนี้.”
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไอ่อู๋ที่กำลังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของมัน.. หมายความว่ายังไงเรื่องที่ไม่ต้องตรวจแฟ้มงาน..เพราะปกติหมอจิตเวชทุกคนต้องตรวจสอบว่ามีคนไข้รายไหนบ้างที่เขาจะต้องรักษาก่อนทุกครั้ง..
“กูมีคนอยากให้มึงรกษาซูโฮ”
“!!.”
ผมเดินตามมือที่มันกวักเรียกไปที่โต๊ะ จ้องมองไปที่รูปถ่ายขนาดสองนิ้วของชายร่างสูง รูปร่างกำยำเล็กน้อย ผมสั้นสีดำดูเข้าไปกับดวงตาขอบสีดำคล้ำ ใบหน้าที่ออกไปทางหล่อคมที่กำลังนั่งเหม่อลอยราวกับไม่เห็นอะไรบนโลกนี้..
“นี่เป็น… คนไข้งั้นเหรอ...”
“ใช่…กูอยากจะให้มึงช่วยรักษาเขาหน่อย..”
“เขาชื่อ.. หวัง จื่อเทา.”
-----------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาาทุกคน นี่เป็นฟิคเรื่องใหม่ของไรท์ ใครเป็นสาวกเทาโฮหรือคู่อื่นๆฝากติดตามด้วยนะคะะ
หนึ่งเม้น หนึ่งโหวต กำลังใจให้ไรท์นะคะ :]
ความคิดเห็น