คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ในชีวิตวัยเรียน บางทีก็มีเรื่องน่าเบื่อบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เต็มไปด้วยเรื่องไม่คาดฝันเสมอไป ถ้าพูดถึงเรื่องช่วงวัยนี้ไม่ต้องคิดอะไรมาก สาวๆความรัก งานกิจกรรมการบ้าน เพื่อนและอาจารย์ๆ และหอพัก... ถึงบางคนจะไปกลับหรือหาหอพักสักแห่งอาศัยก็ตาม แต่ถ้ากล่าวถึงหอพักๆหนึ่ง ที่เป็นหอพักที่ไม่ใช่ของโรงเรียนและของมนุษย์ละ..
“ โยฮาน แกไปหาที่อื่นอยู่ซะ ฉันจะเอาเพื่อนมาอยู่บ้าน และฉันไม่อยากจะอยู่กับแกอีกแล้วด้วย!” หญิงสาวอายุราวๆสามสิบพูดขึ้นเสียง แล้วทำท่ารังเกียจหยิ่งยโสใส่ผม และโยนกระเป๋าที่ผมจัดเอาไว้ไปนอกบ้าน เธอคนนี้คือแม่เลี้ยงของผมที่พ่อรักมากที่สุด หลังจากที่พ่อเสียไปยัยป้านี่ก็เอาแต่ใช้งาน! จิกกัดและมองผมเป็นคนใช้! หึ ผมละเกียจนักผู้หญิงแบบนี้ จนวันนี้ผมทนอยู่ยัยนี่ไม่ไหวแล้ว..พอกันที!!!
“เออ ย้ายแน่ยัยคนน่ารังเกียจ! คิดว่าฉันอยากอยู่กับคนที่ไม่ใช่แม่แท้ๆ ที่ประพฤติตัวกับฉันอย่างกับเป็นคนใช้หรือไง! จะทำอะไรก็เชิญ! บ้านหลังนี้ฉันยกให้! แต่อย่าหวังว่าจะได้ทรัพย์สมบัติของพ่อฉันไปแม้แต่แดงเดียว!!” ผมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากบ้านอย่างเหลืออด
“เหอะ! ทุกอย่างเป็นของฉัน ยังไงซะสมบัตินั้นก็ของฉันด้วย!” ยัยแม่เลี้ยงแหกปากโวยใส่ผม ผมแสยะยิ้มแล้วชูถุงสีน้ำเงิน ที่ข้างในมีพลอยมูลค่าเป็นล้าน กับแหวนเก่าๆที่พ่อเคยใส่ ทั้งหมดนี้คือสมบัติเพียงอย่างเดียวที่พ่อมีเหลือเอาไว้ในบ้าน
“หึหึหึ - - ถ้าหมายถึงไอ้นี่ก็ยินดีด้วย มันอยู่กับฉัน ซึ่งหมายถึงมันเป็นของฉัน” ตอนนี้ยัยแม่เลี้ยงนั้นเบิกตาโตแล้วกรี๊ดลั่นออกมาดังๆ
“กรี๊ดดดดดด ไม่จริง!!! เอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กบ้า!” ยัยแม่เลี้ยงรีบวิ่งมาหาผมทันที แต่ผมน่ะวิ่งหนีได้ไวกว่า จนสุดท้ายผมก็หลุดพ้นไปจากยัยนั้น
“เฮ้อ..แล้วตรูจะไปพักที่ไหนดีละเนี่ย - - ” ผมเดินแบกกระเป๋าไปเรื่อยๆจนมาถึงสวนสาธารณะ มีคนจำนวนมากที่มากันที่นี่ บ้างก็ออกกำลังกาย..บ้างก็ทำอย่างอื่น
ฟิ้ว...แปะ
ใบปลิวใบหนึ่งปลิวมาแปะหน้าของผม ผมดึงมันออกมาอ่าน ‘หอพัก Siren หอพักที่มีโปรโมชั่นพิเศษ อยู่ฟรี กินฟรีไม่ต้องเสียค่าใด! แต่ทว่า คุณ! คุณต้องมีความพิเศษและไม่เหมือนมนุษย์ ซึ่งนั้นหมายถึงคุณต้องไม่ใช่มนุษย์นั้นเอง มาสิมาเลย มาหาความสะดวกสบาย และสนุกผ่อนคลาย ได้ที่นี่ที่เดียว!! Siren’
“อะ..ไรนะ?”
“อ้าว..โยฮานมาทำอะไรที่นี่” ชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาดี มีผมสีดำประกาย เดินมาทักทายผมที่กำลังเอ๋อกับใบปลิวโฆษณาพิลึก ชายผู้นี้คือเพื่อนรักของผมเอง ดันเช้
“ตอนนี้ กำลังหาที่อยู่ใหม่น่ะ แล้วนายมาทำอะไรนี่ละ”
“ฉันมาซื้อของ - - ..ถ้าไม่รังเกียจมาอยู่กับฉันไหมละตกลงนะ เยี่ยมไปเลย”
“= = ห้ะ?”ตรูไปตกลงกับเอ็งตอนไหน!!!!
ไม่น่าเชื่อ!! ตั้งแต่รู้จักกับหมอนี่มา มันพึ่งจะมีความเอื้อเฟื้อต่อผมก็ตอนนี้แหละ “จะดีหรอ..ฉันเกรงใจที่บ้านนาย”
“ไม่ต้องห่วง ฉันอยู่กับพวกที่น่าสนุกจนฉันชักจะรำคาญทั้งนั้นเลย - - งันก็ตกลงนะ..เดินตามมาสิ” พูดเองเออเองอีก กำ = =”
ตึกสูงสองชั้นแบบยุโรป รอบบริเวณล้อมรอบไปด้วยสวนหย่อมที่มีดอกไม้นานาชนิด ท่าทางด้านในจะกว้างน่าดู..นี่น่ะหรือที่พักของดันเช้ อะไรจะสวยงามอย่างนี้ แต่พอมองให้ดีๆ ด้านหน้าของตึกมันมีตัวหนังสือที่เขียนว่า Siren ...= = เฮ้ย!!!
“ นี่นายอยู่กินที่นี้หรอ ที่ๆว่ามีโปรโมชั่น อยู่ฟรีกินฟรีไม่เสียเงิน แต่ต้องเป็นพวกวิปริตผิดมนุษย์เท่านั้นที่จะอยู่..จริงง้ะ = =”
“ไม่ได้วิปริตโว้ย..แต่มันต้องไม่ใช่มนุษย์จริงๆ! ซึ่งฉันกับนายก็ไม่ใช่มนุษย์!!”
“..ฮะ ฮาๆๆๆๆๆๆ นาย นายบ้าไปแล้วหรอ ไม่ใช่มนุษย์อะไรกัน ทำไมนายจะบอกว่าเราเป็นพวก ปีศาจ มนุษย์ที่มีพลังพิเศษ มนุษย์ต่างดาว พ่อมด หรือว่าตัวประหลาดหรือไง” น่าขำดันเช้เอ้ย รู้ไหมว่าพูดอะไรที่มันเพี้ยนๆออกมา
“ฉันไม่ได้บ้าหรือสติเสียหรอก - - แต่ว่าคนที่จะเดินฝ่าเข้ามาในรั่วนี้ได้มีแค่พวกที่นายพูดๆมาเท่านั้น ...” น้ำเสียงของหมอนี้ดูจริงจังผิดปกติแหะ นี่มันเรื่องจริงหรอ? ดันเช้ไม่เคยพูดเล่นหรือพูดโกหกเสียด้วยสิ.. to be continued
......................................................
ถ้ามีคำผิดผมต้องของโทษด้วยนะเออ //เอาหัวโขกพื้น
ความคิดเห็น